5 Οκτ 2012

H Γοητεία των Γιασεμιών

...μια χούφτα γιασεμιά από την γλάστρα μου
και μια ντάλια που την τσάκισε ο άνεμος,
μου έδωσαν την ευκαιρία
να επικοινωνήσω μαζί σας...


           Σκαναρισμένες στιγμές, πιο σύντομες από φωτογραφημένες...
                     ανάμοικτες με σκέψεις που τριβελίζουν τον νου:

 Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΩΝ ΓΙΑΣΕΜΙΩΝ
Τρέμει η άτρωτη ομορφιά μπρος στης φθοράς την σκέψη.
Λιποθυμούν τα γιασεμιά. Φιλόδοξες οι ντάλιες.
Άνοιξη και Φθινόπωρο, υπεροχή και φθόνος.

Κορμοστασιά ορθόστηθη. Οι αστραπές στο βλέμμα.
Ρόδου χροιά στις παρειές, στα χείλη παπαρούνες.
Φρεσκο-ανθισμένα γιασεμιά, ανασαιμιά στον κόρφο…

Εμπρός, ανοιχτός ορίζοντας. Ο ανήφορος τρομάζει.
Η μοναξιά της ερημιάς, θεριό στα μονοπάτια.

Άρτεμις, που τα βέλη της στοχεύουν στην καρδιά σου,
έχει στη γνώση την φθορά και το βαθύ σκοτάδι.

Στην θέρμη της υπόσχεσης στο μέλλον να ριζώσει,

βλέπει ουτοπία το Όραμα. Τα γιασεμιά χλομιάζουν, 
ως που να γίνει οδυρμός
του Φθινοπώρου η ώρα.
                                               

                                              **** --- ***

Ηλιόλουστη η σημερινή μέρα
 Κι εγώ,
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα


στις

16 σχόλια:

  1. ΜαριάνθηΣάββατο, Οκτωβρίου 06, 2012 3:00:00 μ.μ.

    ΚΑΙ ΔΩ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.
    ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΔΡΑΧΜΗΣ ΤΑ ΓΙΑΣΕΜΙΑ!!! :)))
    ΠΟΛΛΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΔΥΣΠΙΣΤΟΣΣάββατο, Οκτωβρίου 06, 2012 10:24:00 μ.μ.

    Με δυο μόνο λέξεις σου, ξύπνησαν μέσα μου, η μυρωδιά των γιασεμιών στην αυλή μας (ειδικά τη νύχτα που γυρνούσα σπίτι), η μάχη που έδινε η μητέρα με τις ντάλιες και τα χρώματα τους και η θεία Λούλα, που ήθελε πάντα πευκοβελόνες για να κάνει τα γιασεμιά μπουκετάκι!!!

    Να 'σαι πάντα καλά!
    Φιλιά Θεσσαλονικιώτικα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Dennis KontarinisΚυριακή, Οκτωβρίου 07, 2012 5:27:00 π.μ.

    Όμορφες ζωγραφιές τα λόγια σου .
    Κλείνουν μέσα τους τόσα πολλά.
    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. pylarosΔευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2012 12:39:00 μ.μ.

    Τα γιασεμιά χλομιάζουν και μια ντάλια που την τσάκισε ο άνεμος, σημείον ότι έρχεται το φθινόπωρο κι από πίσω του κουβαλά τον Χειμώνα...

    Ωραία τα λουλούδια σου

    χαιρετισμούς

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κατερίνα δε 'στάπα;Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2012 5:38:00 μ.μ.

    Γιώτα μου, γύρισα! Εύχομαι όλα (κι όλοι) καλά!
    Μ' άρεσε πολύ αυτή η ανάρτηση!...
    Με μελαγχόλησε και λιγάκι...
    Αχ! τα λόγια σου! και τόσο ποιητικά γραμμένα!!!
    Φιλιά πολλά, αγαπημένη φίλη! Τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. FreziaΠέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2012 1:08:00 μ.μ.

    Εχω γιασεμιά στον κήπο μου,τα δυο είναι,από τα παλιά τα παραδοσιακά
    που μοσχοβολάνε,ειδικά τις πρωινές και βραδυνές ώρες.
    Τα άλλα είναι από αυτά τα καινούρια
    του εμπορίου,που δεν μυρίζουν τόσο ωραία.
    Ποιήμα όμως δεν μπορώ να γράψω,
    ...κλέβω το δικό σου!
    Σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣΠαρασκευή, Οκτωβρίου 12, 2012 8:40:00 π.μ.

    Είναι σαν στάθηκα εκεί μπροστά σε ένα ανοιχτό παράθυρο και ο απαλός φθινοπωρινός αέρας να μου έφερνε τις μυρωδιές του, βλέποντας ταυτόχρονα τον θέρος να μας αποχαιρετάει για τώρα! Τόση ζωντάνια έχουνε οι γραμμές σου Υιώτα μου.
    Σας στέλνω τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. thomiΤρίτη, Οκτωβρίου 16, 2012 3:15:00 π.μ.

    αστοριανη μου, τι ομορφα που ειναι τα γιασεμια, βαλσαμο στην ψυχουλα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΑστοριανήΤετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2012 8:14:00 μ.μ.

    Μαριάνθη μου!!!!!!
    Αν δεν σ΄αγαπάει το ...κομπιούτερ,... μεγάλος μπελάς!
    Ρώτησα μάλιστα τον αγαπητό Γαβρίλη, είχε κι αυτός κάτι παρόμοιο...
    Ευχαριστώ, καλή μου.
    Φιλιά στα αγγελούδια σου, μαζί και στον Νικόλα.
    Υιώτα και Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΑστοριανήΤετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2012 8:15:00 μ.μ.

    Σταύρο μου,
    ακόμη μαζεύω τα Θεσσαλονικιώτικα φιλιά...
    Μια ζεστή αγκαλιά στην Ράνια μας,
    Υιώτα
    και Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΑστοριανήΤετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2012 8:16:00 μ.μ.

    Γεια σου Φίλε Ντένη,
    με το πάθος σου για τα ...νησιά του Ιονίου!
    Είθε να πάμε...
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΑστοριανήΤετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2012 8:18:00 μ.μ.

    Ναι,
    Γαβρίλη μου.
    Συμβολικά,
    όπως και οι μάσκες σου, στο ΠΥΛΑΡΟΣ.
    Αν και σε βρήκα και τα είπαμε,
    στέλνουμε
    μακρονησιώτικα χαιρετίσματα...
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΑστοριανήΤετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2012 8:19:00 μ.μ.

    Κατερινάκι μου,
    έλειπες κι εσύ, στα ψηλά...
    το ίδιο κι εγώ... εδώ, στα χαμηλά...
    Φιλάκια,
    (μου άρεσαν τα...ψωμιά σου, στο Φ/β)

    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΑστοριανήΤετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2012 8:24:00 μ.μ.

    Ελισάβετ μου, γλυκιά,

    φέτος κατάφερε και μού χάρισε λίγα...
    Αφού έχεις έλθει στην Νέα Υόρκη, ξέρεις ότι η αυθεντική γιασεμιά πρέπει να βρει πάλι την θέση της, ΜΕΣΑ στο σπίτι...
    Τα λευκά τριαντάφυλλά σου, με συνδιασμό τα λευκά σύννεφα, με μάγεψαν... θύμισαν ενωρίς ηλικίες...
    κι εδώ, ΔΕΝ βρίσκω παρόμοιες, και ψάχνω για χρόνια.
    Είχα μια κλαρωτή, σκαρφαλωμένη στην μαγνόλια... στο σπίτι της Αστόρια,
    αλλοι την χαίρονται...
    Φιλιά
    και Να σας ζήσουν τα νιόπαντρα!!!!!!
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΑστοριανήΤετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2012 8:26:00 μ.μ.

    Πάντα να με συγκινεί
    η αγάπη σας,
    Χριστοφόρε και Χαρά μου.

    Ανεμισμένα φιλιά
    από το... μακρονήσι μου,
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΑστοριανήΤετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2012 8:28:00 μ.μ.

    Θώμη μου,
    νέα φίλη,
    ευχαριστώ σε.
    Κι ιδίως που έχεις στον κατάλογο με τους φίλους σου και την... ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ!

    Πολύ ευγενικό, καλή μου!Θα τα λέμε, μόνο που δεν μπόρεσα να εντοπίσω το δικό σου μπλογκ;;;;;
    Ευχαριστώ,
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μπορείτε να αποφύγετε το ρομποτάκι...