16 Ιουν 2012

...όνειρα ανήσυχα... βάρκες αραγμένες... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, Πατέρα !


...τα όνειρα; 
                 ποιά όνειρα;
πότε και ποιοί 
μας τα επέτρεψαν, πότε και ποιοί μας τα στέρησαν;
...κι εσύ Μητέρα,
                           κι εσύ Πατέρα,
πότε μας είπες ότι τα όνειρα δεν είναι -δεν ήταν- ποτέ δικά μας...
πότε μας εξήγησες ότι πίσω από ένα σύννεφο κρύβεται ένα άλλο..
ότι πίσω από ένα χαμόγελο κρεμιέται ένα δάκρυ...
Πότε ισιώσαμε την ευλυγισία της παπαρούνας; ... πότε κατοχυρώσαμε τις ματωμένες λέξεις της στο αλφαβητάριο των προσευχών ... πότε μας διαβεβαίωσες ότι οι συμβολισμοί είναι ευφεύρεση των ταπεινών κι ότι εμείς απέχουμε τόσο...
Αχ! και να μπορούσαμε να διώξουμε αυτή την εξωτερική εικόνα που φορούμε κατάσαρκα,
να συστήσουμε στις σκιές να περπατούν ολόρθες...
να αγαπούμε δίχως την απαίτηση του υπολογισμού, 
να υπολογίζουμε ότι οι εποχές αλλάζουν, κι εμείς μαζί τους...
Ας είναι! 
Η Γη, πάντα μας καλεί... εμείς καμώνουμε ότι δεν ακούμε, ότι δεν βλέπουμε, ότι δεν είμαστε περαστικοί...
                        ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, Πατέρα, 
                 όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν είσαι!


...και να θυμάστε, σας σκέπτομαι όλους πάντα με αγάπη.
Υιώτα

11 Ιουν 2012

...τα ΙΣΤΙΟΦΟΡΑ της μοναξιάς...

...αργοπορημένη
για μια καλή βδομάδα που ήδη έχει αρχίσει...


Φίλες και Φίλοι μου,
όταν η νύχτα με συναντάει να ποτίζω γύρω-γύρω στο κήπο τα πιο ευαίσθητα φυτά και λουλούδια (... ο ουρανός βρέχει όταν θέλει, ο ήλιος καίει όσο θέλει...)...
με την αγκαλιά κρύα,
ζεστή -όμως- στη πρόσφατη αίσθηση-θύμηση του μικρούλη μας (που λαχταράει τις φραουλίτσες της γλάστρας μου...)


με τις σκέψεις στη πατρίδα και τ΄αγκάθια όχι μόνο στη καρδιά...
να τα προφτάσω όλα,
με το δικό μου τρόπο...


όταν γυρίζω μέσα, σ΄αυτό το απαραίτητο μαυρο-κούτι, ανακαλύπτω πόσο σας παραμέρισα...
Καταλαβαίνετε ότι τρέχω να σας προφτάσω όλους, πάντα με την ίδια αγάπη,
και να βρω λίγο καιρό
να ...δημιουργήσω θάλασσες και καράβια με τα πιο απίθανα υλικά που... η φύση ΔΕΝ ασχολείται βεβαίως...
Και μετά,
ευχαριστημένη που ξεκούρασα το νου... συνεχίζω, 
μέχρι που ο ύπνος κοντεύει να ...ξεκολλήσει τις ...σιαγόνες κι ο Δημήτρης να τσιρίζει σαν μικρό παιδί !
...μα εγώ, αμετανόητη, θα συνεχίζω, έστω για τη προσωπική μου ηρεμία.
Καλή σας εβδομάδα, λοιπόν,
πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα