26 Απρ 2015

(Σεισμός. Σχέδιο Υιώτας)

Μισοφαγωμένο φεγγάρι

Έβαλα στην σειρά τα απριλιάτικα φυτεύματα
για μια γνήσια γεύση κατά τον Ιούνη. 
Σκληρός ο άνεμος,
μα θα συνηθίσουν. Κι εμείς, 
όπου η καρδιά έχει μείνει
γροθιά μισή κι ο νους δεν αντέχει πλέον 
τους χτύπους της,
χαμογελούσαμε στο μισοφαγωμένο φεγγάρι 
που χαριεντιζόταν απόψε 
με τα απείθαρχα σύννεφα…

Σκέφτηκα πως θα πέρασε κι από την δική σου γειτονιά,
μα δεν μου έγνεψε! 
Μου μήνυσε όμως για
ασήκωτο νέφος, πνιγηρές ειδήσεις, θρήνους, αναφιλητά,
και πριν να συνεχίσει, έτρεξα και κρύφτηκα 
στο χώρο της απομόνωσης
να μαζέψω τα δάκρυα.

***********************

Καλή εβδομάδα, Φίλες και Φίλοι μου.
Να είστε καλά, όσο γίνεται...
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα


19 Απρ 2015

" Ε ν θ ά δ ε κ ε ί τ α ι . . . "

( Ματωμένα όρη. Σχέδιο Υιώτας)


"Ενθάδε κείται..."

Ακουμπώ την αδυναμία σε ένα εύθραυστο κλωνάρι της Άνοιξης.
Χαλιναγωγώ την ευρωστία της γης
σπέρνοντας οδυνηρά φωνήεντα...
Τα αστέρια της νύχτας σκόρπισαν ευχές αμέτρητες
για το προσάναμμα της Αρχής
που επαναλαμβάνεται αδόκητα.

Κάθε χρόνο η έκρηξη παραλλάσσεται. Κρυφή προετοιμασία
εξωγήινων θαρρείς λογισμών διαρκείας τριήμερης αίσθησης.

Από μια ρίζα εξαρτώνται οι ανάσες του σχιζοφρενικού αγέρα
να κυματίσουν με την μορφή εναλλασσόμενου Σέλαος ή
ατομικής βόμβας...

Καταχωρώ τους ήχους της πολυγνωσίας εύκολα.
Ακινητώ απρόοπτες στιγμές σε σπιθαμιαία αιωνιότητα.
Γνωρίζω την προσωρινότητα
κι εναντιώνομαι στην φθορά
με μια εσώτερη μουσική,
φυτεύοντας τρομπέτες και ναρκίσσους.

Τον φρούδο εγωισμό της φιλαυτίας
αρνούμαι να καταχωρήσω.

************************************************************
Φίλες και Φίλοι μου,
Καλή εβδομάδα!
Υιώτα

10 Απρ 2015

Χαρούμενη Ανάσταση!

(Φωτο. Υιώτας: " Ιωνικοί " υβίσκοι)

Ευλογημένη Ανάσταση!
Χρόνια Πολλά σε όλους!

Φίλες και Φίλοι μας,
απόψε, αργά, επιστρέψαμε από ένα τετραήμερο ταξίδι στο Στάφφορντ, Βιρτζίνια. Μας πήρε απροσδόκητα η πρωτοκόρη μας, πρωί-πρωί την Μεγάλη Τρίτη, στην επιστροφή, μαζί της, να χαρούμε και τις εγγονές μας... 
Ο χρόνος, όταν πηγαίναμε, ήταν πέντε ώρες  κι ένα τέταρτο. 
Η επιστροφή, φυσικά με το λεωφορείο "Γκρέιχάουντ". 
Μετρήστε!: Ξεκινήσαμε στις δέκα. Μία ώρα που οδήγησε εκείνη από το σπίτι της για να βρεθούμε  βέβαια ενωρίτερα στο σταθμό στην Γουάσινγκτων, το Γκρέιχάουντ έφευγε στις δώδεκα, στις τέσσαρες και μισή φτάσαμε μέσα στην πόλη της απελπιστικά δυσκίνητης  Νέας Υόρκης*, το τοπικό έφευγε στις πέντε, κι από κει, μέσω της επίσης δυσκίνητης  κομητείας Κουήνς, άλλες δυο ώρες!!! ... φτάσαμε στο "σπίτι μας-σπιτάκι μας", στο Γουέστμπερυ, του Λονγκ Άϊλαντ, στις επτά το βράδυ!!!  Σύνολο: ΕΝΝΕΑ ώρες!
(* Ο νομός Νέα Υόρκης, έχει πρωτεύουσα την Νέα Υόρκη).

Η Μεγάλη Τρίτη, ήταν υπέροχη. Οι δρόμοι ολάνθιστοι μέσα σε δυο μέρες ζεστές... χνούδι το γρασίδι... οι αγριοαχλαδιές, κερασιές, κουτσουπιές, μαγνόλιες, φορσύθιες, τουλίπες, νάρκισσοι, ... έδιναν μια εικόνα απίστευτη για μας ειδικά που έχουμε μουχλιάσει εδώ... Πήγαμε να φάμε σε ένα χωριουδάκι, απόσταση περίπου μια ώρα, πανέμορφες εικόνες, αξέχαστες!
΄Ωσπου να γυρίσουμε στο σπίτι τους, ομίχλη και ψιλόβροχο, αληθινά επικίνδυνο για τους δαιδαλώδεις στενούς δρόμους της δεκάχρονης, νεόχτιστης περιοχής... που συνεχίστηκε μέχρι σήμερα, σε όλο το εννιάωρο ταξίδι... ως και απόψε...
Αποκαμωμένη, 
κοιτάζω να μη σας αφήσω δίχως "Ευχές και Χρόνια Πολλά" ... ευτυχώς, βάψαμε εκεί αυγά, κι έφερα μαζί μου...  
Θα τσουγκρίσουμε, θα Ευχηθούμε, θα Ελπίσουμε!
Να είστε όλοι καλά, Πολύχρονοι όλοι οι εορτάζοντες, και πάντα με την Ελπίδα και την Αγάπη.
Να είστε Καλά,
Υιώτα και Δημήτρης

2 Απρ 2015

Καλό, χαρούμενο Απρίλη!

(Φωτοφραφίες: Υιώτας. Κρόκοι. Στο βάθος, τοίχος από πάγους που ακόμη δεν έλειωσαν!)

Καλό Μήνα, αγαπημένοι μου.
Δυο μέρες ζεστής προσφοράς του ουρανού κι η Γη άνοιξε τα μάτια της. Συμπλήρωσε η Σελάνα το κομμάτι που της έλειπε κι έγινε απόψε ένα καρβέλι ολοστρόγγυλο, λες και βγήκε από τον χειρόκτιστο φούρνο της μάνας μας, -αλήθεια πόσα χρόνια έχουν πετάξει και πού; Ούτε που θέλω να θυμάμαι!


                         (Άνοιξη στο Γουέστμπερυ)
...η φορσύθια, λες και βιαστική κοπελιά, λουλούδιασε πρώτη, οι τρομπέτες γύρω από την ροδακινιά, μία μία με προσοχή... ο απότομος ήλιος συχνά τσουρουφλίζει,
η δε ανεμώνη, μία και μοναδική από "εσώκλειστη" γλάστρα!
Τεντώθηκαν και σφίχτηκαν τα νεύρα από το κλάδεμα και μετά το καθάρισμα του κήπου... Ο.Κ. Είναι εντάξει! Μετρώ τις μέρες να δω τί θα φυτρώσει από πέρυσι... ο πάγος αδίσταχτος, κι εμείς εκεί ξεδίνουμε την κλεισούρα μαζί και την μοναξιά... 

Όμως χόρτασε το μάτι μας νεανική λεβεντιά από το άγημα των 180 (!!!) φοιτητών από το κολλέγιο "Ανατόλια" της Θεσσαλονίκης, την Κυριακή, στην Παρέλαση της Ομογένειας, και πλημμύρισε η καρδιά μας από ελληνικό  λευκό και γαλάζιο, της Σημαίας μας, που ανέμιζαν περήφανα στην γνωστή σας 5η Λεωφόρο... Μέρα ζεστή, ανέλπιστα ηλιόλουστη, με έναν Ελληνα ευεργετικό -τουλάχιστον για το πλήθος των μικρών παιδιών-, Θεό!

Αυτό, για μένα τουλάχιστον, είναι αιμοδοσία για ένα χρόνο!!! Αφήστε που θα ρθουν και τα παιδιά μας από το Στάφφορντ, της Βιρτζίνια!
Καλό μήνα, λοιπόν, και θα τα πούμε σύντομα,
πάντα με την αγάπη ,
Υιώτα