28 Οκτ 2015

ΙΠΤΑΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ του ΟΚΤΩΒΡΗ : Ευχαριστήριο Αφιέρωμα στον Ε.Κ. Νέας Υόρκης

(δημιουργία Υιώτας: ΙΠΤΑΜΕΝΑ ΦΎΛΛΑ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ, 2015)
Αφιερωμένη στον Δημοσιογράφο του Εθνικού Κήρυκα: Δημήτρη Τσάκα 
και σε όλους εκείνους που με αγαπούν



Με ένα τεράστιο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" στην μοναδική ομογενειακή εφημερίδα μας, 
τον εκατόχρονο ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ
της Νέας Υόρκης,
και στους άξιους συνεργάτες του!
Είθε το αυτοσχέδιο καραβάκι μου
να πλέει ευοίωνα τα όνειρα όλων μας.
Πάντα με την αγάπη μου
ως και όλης της οικογένειάς μου,
Υιώτα

Υγ.: Μια μεγάλη αγκαλιά και στους φίλους 
που πλαισίωσαν με Αγάπη το νέο βιβλίο μου
*Καρδιές Αιωρούμενες*
στο 
FACE BOOK !

25 Οκτ 2015

Να σας χαιρόμαστε: Δημήτρη και Δημητράκη. Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες

Οι δυο ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ!

Εντάξει, έχω κι άλλες, όμως αυτές οι δύο... αύριο γιορτάζουν!!!
Χρόνια Πολλά , με Αγάπη, με Υγεία και
με Ελπίδα,
Στις ΔΗΜΗΤΡΕΣ και στους ΔΗΜΗΤΡΙΔΕΣ,
εδώ, στην πατρίδα και σε όποια γωνιά της γης
αφήνουν την ελληνική ανάσα τους.
Κερνάω φιλιά!
Πάντα με την αγάπη μου, 
Υιώτα

18 Οκτ 2015

"ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ" (Νέο ποίημα. Δημοσιεύτηκε στον Εθνικό Κήρυκα Νέας Υόρκης, 1η Οκτ. 2015)


(σχέδιο με το δάχτυλο, Πάσχα, Απρίλης .15. Βιρτζίνια)

«ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ»

Δημοσιεύτηκε στον Ε.Κ. Νέας Υόρκης, 1η Οκτ. 2015

(απόσπασμα από το: «Η Ελεγεία του Σελινούντα»)


Ύπουλα βγήκε ο Ποσειδώνας στην στεριά. Καρφώνει στην γη 
την τρίαινα. Αναταραχή αδιάφορη.

Η θάλασσα, εισπράττει νεκρούς διάσπαρτους, ανέλπιστη δωρεά ιχθύων.

Η σύγχρονη του κύκλου ανατροπή, ευκαιρία, προσωρινή ευτυχία 
των κερδοσκόπων.

Πλημμύρισαν οι δρόμοι ψυχές αλύτρωτες. Πληγή ανοιχτή ο κόσμος, και πώς γιατρεύεται.

Αναρωτιέμαι πού κατοικούν οι ψυχές οι καλοκάγαθες, οι φιλεύσπλαχνες.

 Ούτε τις βλέπουμε, ούτε μας βλέπουν. 

Ο Θεός, ο πολύγλωσσος, ο πολύγνωμος, δεν αφουγκράζεται την καθαρή προσευχή. Τα νήπια, δεν έχουν αποστηθίσει την παράκληση. 
Εξήγηση πλέον δεν υφίσταται.

Ο Προμηθέας, φορέας γίνεται της φωτιάς, της μεταλλαγμένης. 

Παραμύθι αρχαίων μετατρέπεται η Οδύσσεια εκάστου. Σπανίζει μια πιθανή Ιλιάδα για τα παιδιά με τα ορθάνοιχτα μάτια και τα ξεσχισμένα πέλματα.

Τα καρβέλια; μετρημένα πρόσφορα. Τα χημικά; Άφθονα! Τα μυαλά; Αλαφιασμένα. 

Πόση κραυγή, ομαδική και μη, πόσες ψυχές αιωρούμενες 
στην αγκαλιά της Λευτεριάς.

Αν επαναλαμβάνεται η Αρχή του κόσμου με φόντο έναν άγιο-τύραννο ουρανό, αυτή δεν είναι η Λύση.

Στύβοντας το σύννεφο για βροχή, δεν αυξάνεται η θάλασσα. 

Και το χώμα, διψάει ανελέητα.

Οι φωνές των γυπαετών δονούνται φρικτά κι ας ομοιάζουν ιστός καλοπλεγμένος της αράχνης.

Τα χελιδόνια αγωνιούν να φτάσουν εγκαίρως στην εστία τους.
Οι στέγες λιγόστεψαν.


Το φονικό ξέσπασμα, θα το καθοδηγήσει ο επερχόμενος χειμώνας.

*******************                                               *********************
Καλή εβδομάδα,
Φίλες και φίλοι μου.
Διήμερο κρύο! απότομα. 
Όμως, πάντα με την αγάπη.
Υιώτα

11 Οκτ 2015

Μικρή αφιέρωση...

Φίλες και Φίλοι μου,
σας καλωσορίζω στο ανανεωμένο "εναέριο σαλόνι" μου.
Καλά να είστε
και να επικοινωνούμε με το
 "χέρι στην καρδιά και τον νου στις αποφάσεις μας"
******************************************************
Με μια σύντομη παρουσίαση από δημιουργίες  μου
σας εύχομαι " Καλή εβδομάδα ".


Ξεκινήσαμε από μια θάλασσα, δίχως πιστοποιητικό γέννησης.
Η θάλασσα, δείχνει, δεν μαρτυράει. Δίνει, οργίζεται, δεν απαντάει.


Οι υπέρμετρες βλέψεις μας, δίχως υποδομή, εκτός εξαιρέσεων. Τα αποτελέσματα, προσωρινοί κυρίαρχοι διαιρέσεων. Φύλλα πολύχρωμα στην παγκόσμια δίνη, πόσο αδύναμοι! Ανύπαρκτη δύναμη.
Ο ευλογημένος σπόρος στην καρδιά της Φύσης, μοναδικός. Με σθένος. Ταυτόχρονα εύθραυστος. Ανίσχυρος στην επέλαση του έσω βρασμού.
Αδύνατη η όραση στο Μέγα Όραμα.


Εύθραυστο και το αρχέγονο καράβι, φορτωμένο με εφήμερα καλούδια. Η νύχτα χτίζει δικά της κάστρα σε αναμάρτητες στρατευμένες εστίες. Παραβλέπονται οι ακτίνες του ήλιου. Φόβος για τις όμορφες σκιές των χρωμάτων...
 
Τα κογχύλια, αλάβαστρα της υπομονής, ανθίζουν στο δικό τους κόσμο, ώσπου κάποιος δύτης θα τα ανασύρει στο φως... ίσως η ακρογιαλιά τα κερδίσει για να στολίσει τις αφώτιστες νύχτες της...

Τότε, διακριτικά, οι άγιοι της θάλασσας, θα ντυθούν απέριττους χιτώνες να ενώσουν τις απρόσιτες φωνές της διαμαρτυρίας, της απόγνωσης, της λήθης, της απρόσκοπτης αγάπης στην Ανώτερη Δύναμη, πάντα εις το όνομα της πρώτης ανάσας
και της Λευτεριάς. 

*****************************
Με ένα τεράστιο "ευχαριστώ"
στους...πρωτεργάτες της ανανέωσης και της επιμονής (/)
την φίλτατη Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ,
και τον Ποιητή της ασταμάτητης έμπνευσης
Στρατή Παρέλη.
Μαζί και όλους εσάς,
Πάντα με την δική μου Αγάπη,
Υιώτα

10 Οκτ 2015

Τα βιβλία μου - ΓΙΩΤΑ ΣΠΑΝΟΥ - ΣΤΡΑΤΗ

Τα βιβλία μου:
ΓΙΩΤΑ ΣΠΑΝΟΥ - ΣΤΡΑΤΗ
ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ (2015)
ΠΟΙΗΣΗ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ



ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΑΙΜΑ (2010)
ΠΟΙΗΣΗ


ΟΙ ΦΩΛΙΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ (1991)
ΠΟΙΗΜΑΤΑ


ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ
AT THE OTHER SIDE
ΠΟΙΗΜΑΤΑ / POEMS


ΑΝΕΜΟΣΠΑΡΤΟΙ
(ΕΠΙΛΟΓΗ 1955-1980)

ΕΝΝΕΑ ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΓΕΝΝΗΤΗ (2001)



Ο ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΙΚΗΣ 373 Π.Χ.


ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΔΑΚΡΥΑ (2003)


ΣΑΠΦΩ
ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ (2006)


Η ΔΙΑΘΗΚΗ Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ
ΘΕΑΤΡΟ (1984)


Γελωτοποιός από σόϊ
 ΘΕΑΤΡΟ


Ο ΕΚΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (2004)
ΘΕΑΤΡΟ (2004)

8 Οκτ 2015

Ο Δρόμος των Λωτών


Ο Δρόμος των Λωτών 

(Απόσπασμα από το "Η Ελεγεία του Σελινούντα", αρχαίος ποταμός της Αχαϊας)


((Σχέδιο Υιώτας: ...στα βήματα του φεγγαριού. 15)


Ο Δρόμος των Λωτών 
         
Ο δρόμος του ολόγιομου φεγγαριού, αφώτιστος, αδιάβαστος. Η εποχή των λωτών αργοπορεί. Η υπομονή δίπλωσε τα φτερά. Ανίκανη πλέον να πιστέψει την Ελπίδα.
Το αρχαίο θειάφι προσπάθησε, το νέφος εκεί, αμετατόπιστο. Κι όμως.

Ήταν στιγμές που πίστευες στην λάμψη των ματιών και τραγουδούσες στους χτύπους της καρδιάς, τους χαρμόσυνους. 
Τότε, η μέρα γιόρταζε. Τα παιδιά τιτίβιζαν στις αυλές, τις χωματένιες. Τα χέρια, αμφορείς έπλαθαν. Τα πέλματα, αποστάσεις.

Τότε, το σώμα είχε την δική του διάλεκτο. 
Το όνειρο έπλεκε οράματα. Όλα ακολουθούσαν την τροχιά του ήλιου.
Ήταν τότε, όπου η σιγή τής νύχτας σκάρωνε τα δικά της τραγούδια στις γαστέρες, τις εύκαρπες. 
Τότε, που το κλάμα του μωρού ήταν πρωινό ξελόγιασμα.

Τότε, όπου το σκαρί άντεχε να διασχίσει ωκεανούς και θύελλες, να παλέψει σε χώρους απρόσιτους με θεριά πολυπρόσωπα, ανθεκτικό να διψάσει, να δοκιμάσει την ένδεια, να λυγίσει, να συρθεί, δυνατό να ανορθώσει το μπόι και να ακολουθήσει την ονειρο-σκιά, την εύθικτη.

Τότε, όπου τα δόντια έσπαζαν στο σφίξιμο, τότε, όπου τα νύχια πληγές άνοιγαν στις σφιγμένες παλάμες, τότε, όπου 
το ελάχιστο μοιραζόταν και πολλαπλασιάζονταν.

Τότε, όπου τα πάντα βάδιζαν στον αστερισμό του «δύναμαι».

Δρόμοι ανασφαλείς οδήγησαν τους ναυαγούς της άνοιξης, στις χώρες των λωτών.

Δρόμοι, όπου ο Κερδώος Ερμής ύπουλα έστρωνε με κέρματα λαμπιρίζοντα. 

Η Πανδώρα κάγχαζε, γνωρίζοντας την στυγνή πραγματικότητα. 

Στην άσπιλη αυγή, άγγελοι με δαίμονες ζευγάρωναν, αδιάντροπα.

Οφθαλμοφανές. 
Το δίκιο του δυνατού ζυγίζεται από το βάρος των μυστικών αποθεμάτων. Συχνά, συμβάλλει και η άρρωστη φαντασία των μη εχόντων. 

Πνεύματα συγχυσμένα του παγκόσμιου ωκεανού αναμένουν ναυαγοσώστες της Αλήθειας. 
Της Λευτεριάς.


Η Σελήνη, εύμορφη κυρά, παραστρατημένη στον ουρανό, σήμερα, γεμίζει την ποδιά με φρούδες ονειροπωλήσεις. 
Τις ζεσταίνει, ευγενικά, με χλιαρές ανταύγειες του δύοντος ηλίου.

*********************************************************
Φίλες και Φίλοι μου,
ευχαριστώ για την αγάπη σας. Θα ...τα πούμε, σύντομα. Υιώτα