(Φωτοσύνθεση Υιώτας. Ιούλιος 2017)

ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ ΑΣΩΜΑΤΗ

Απέραντοι οι δρόμοι του νερού.

Ρυάκια, ποταμοί, κόλποι, θάλασσες, ωκεανοί…

Ρόδο ερυθρόλευκο η καρδιά. Ζηλεύει. Ταλανίζεται.

 Λυγαριά πρωτάνθιστη στο κατώφλι, θάμπος και

 δάκρυ στα μάτια. Ταξίδι νοερό σε γη αγαπημένη, σε παραλία λατρευτή.

Ασύνορο το όραμα.

Η Τύχη; 

Αράχνη κεντήστρα στον αφρό θάλασσας γήτισσας.

Ο βυθός, κόσμος ανεξερεύνητος. Απύθμενος.

Δεμένη ψηλά, στο κατάρτι, αλκυονίδα ασώματη,

ανεμίζω το όνειρο καταπραϋνοντας τους ανέμους. 

Τροχός, σε αρχέγονη άμαξα,

πού να σταθμεύσεις για την αέναη σπορά.

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Ωκεάνιοι παλμοί. 2017)

Η Γη, αχόρταγη, για νερό, ιδρώτα, αίμα.

Οι βράχοι, οδόντες διάσπαρτοι άσκοπα, γυμνοί 

στο φως, σκεπασμένοι με μανδύα πράσινο, 
συχνά κρύβουν εντός ύλη πολύτιμη.

Κι ενώ η θάλασσα ανεβαίνει αθόρυβα, 

σκαρφαλώνοντας στο ρεύμα ενάντια,

τα δάκρυα του κόσμου 

βρύσες κρυφές, αστείρευτες, 

ιχνηλατούν δρόμους υδάτινους 
πριν επιστρέψουν στη μάνα-θάλασσα.

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Ανθισμένη λυγαριά και Ρόδα. Ιούλιος 2017)

Α! Μικρή αλκυονίδα, το μέλλον σου άδηλο. 

Από το ψηλό κατάρτι σου, 

άθελα παρακολουθείς θανατερή ανακύκλωση.

Το όραμα που λάμπει, θαμπώνει το όνειρο στο

βαθύ γαλάζιο των ανθών της λυγαριάς. 

Μειώνει την απεραντοσύνη του ουρανού.

Δειλιάζει στους ανυπόταχτους 

ωκεάνιους παλμούς.

Ανώφελη και η νεανική προσπάθεια 

να πλησιάσεις τον Ήλιο!

******************************************************************************

Με το πορφυρό καράβι μου,

σας χαιρετώ

Φίλες και Φίλοι μου. 

Ας είστε όλοι καλο-τάξιδοι...

Υιώτα