Η ΜΟΝΑΞΙΑ και η ΧΑΡΑ ...

(Στον κήπο μου, 11-04-22)

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ (απόσπασμα, σελίδα 21)

Ένα από τα 12 τραγούδια μου, στο "ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ από ...Σόι", Μουσικό-δραμα σε δύο πράξεις. 

Βραβευμένο, ΠΕΛ, 1987. 

Εκδοση ΔΡΥΜΟΣ, 1988.

Παρουσιάστηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής, Αστόρια, 15 Μαίου, 1988. Έλαβαν μέρος: Όλγα Στρατή (Μαρία), Τζόυ Στρατή (ένα κορίτσι στο παγκάκι, και στο πιάνο), 

Μαίρη Βαρβατάκου (Λένα), Κλεάνθης Μπακάλης (γελωτοποιός Κυρ-Αντώνης),Τάκης ο Κύπριος (ναυτικός). Μουσική, ενδυμασίες, σκηνοθεσία, Γιώτας. Σκηνικά Δημήτρης Στρατής. 

Τελική επίβλεψη Λουκάς Σκηπιτάρης.

***********************************************

***

Κυρ Αντώνης : - Κάποτε-κάποτε, η προκομένη έστελνε και καμιά φωτογραφία του παιδιού ... μετά όμως που παντρεύτηκε, άστα, τίποτε. (ακουμπάει την πλάτη στο παγκάκι, και τραγουδάει):

Η μοναξιά και η χαρά, ποτέ τους δεν πιαστήκαν χέρι-χέρι

και στην καρδιά η παγωνιά εθρόνιασε χειμώνα, καλοκαίρι ...

χωρίς παιδί, ξερό δεντρί, την άνοιξη κλωνάρι δεν θ' ανθίσει,

χωρίς αγάπη και φιλί, το γέρικο κορμί μου θα λυγίσει ...

Τρέχει η ζωή γοργά μέσ' απ' τα χέρια

οι νύχτες είν΄χωρίς αστέρια,

οι μέρες δίχως ζεστασιά ...

Βρέχει στα τζάμια, δάκρυα στα μάτια!

Φτωχή καρδιά, χίλια κομμάτια,

πώς ν΄ανεχτεί την μοναξιά ...

Φτωχή καρδιά, χίλια κομμάτια ... 

πώς να δεχτεί την μοναξιά !

*********************************

Πολύτιμες αναμνήσεις,

Φίλες και Φίλοι μου!

Ο Κλεάνθης, έφυγε -κάμποσα χρόνια τώρα,

η Μαίρη, κάπως πρόσφατα ...

Τα παιδιά, έχουν ήδη δικά τους παιδιά ...

Έφυγε κι ο Δημήτρης μου ...

Ναι, 

η ζωή γλυκόπικρα, 

συνεχίζεται!

Σας ευχαριστώ, Υιώτα.