ΣΕΛΗΝΗ ΟΛΟΓΙΟΜΗ

 

                                           (Φωτογραφία από το κινητό μου ... 03-08-23)

Μονόλογος με την Σελήνη.

Πίσω από το κρύο τζάμι της εξώπορτας

με καλημέρισες, ξημερώματα, Σελήνη ολόγιομη. 

Ακάλυπτο, άχρωμο, το ψυχρό πρόσωπό σου,

συμπλήρωσε τις παγωμένες ώρες της ξαγρύπνιας μου

δίχως λύπη, δίχως συμπάθεια.

Ανέκφραστη θεά της νύχτας, αμέτρητα στερητικά 

έχουν σφραγίσει το αναίμακτο σώμα σου. Πόσα 

τα αιώνια μυστικά σου! 

Σήμερα, έχουν θεσπίσει Γιορτή

για κάποιες μεγάλες θυσίες της Γυναίκας, Σελήνη,

όπως παραδεχτούν κι επιβραβεύσουν Αγώνες Ισότητας, 

με το άλλο μισό του κορμιού της! Οποία πλάνη, Σελήνη 

-κι εσύ, γένους θηλυκού, φρικτής υποκρισίας.

Οι προαιώνιοι πόνοι της Πρώτης Γέννας, θα έπρεπε 

να υμνούνται, Σελήνη, απόψε, με το κρύο πρόσωπο 

και την παγωμένη καρδιά σου, όπου κι εσύ αφήνεις άφωνη, 

να διαγουμίζουν το άσαρκο κορμί σου ...

ΑΥΤΟ συμβαίνει στην ΓΥΝΑΙΚΑ, στην κάθε Γυναίκα, όπου

αντί για σεβασμό, για αξιολόγηση, συνδυασμένη με την Αγάπη,

δύναμη να της δίνουν, για την εκάστοτε Γέννα Ισοτιμίας.

Ευάλωττη ήταν, θύμα προσπαθειών κι απεγνωσμένων

αγώνων, ευάλωττη θα συνεχίζει να είναι, όσον υπάρχουν μάτια

τυφλά, όσον υπάρχει νους θολωμένος, όσον η σάρκα ζυγίζεται 

μονομερώς και δρα ως πιθανό μέσον απόλυτης Δύναμης.

Συνέχισε την τροχιά σου, εσύ, Σελήνη, άμορφη, 

Σελήνη όμορφη, όπου συνομιλείς με κάθε ύπαρξη αδύναμη, 

δεν σε θαυμάζω! Αυτή την κρύα νύχτα, Γυναίκα αδύναμη είμαι 

για να παραμιλώ μαζί σου.  Και το ξημέρωμα, 

το κάθε ξημέρωμα, αιωνίως αμφίβολο ...

. 

.