ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ από την "αστοριανή"
20 Ιαν 2014
Ξύλινες στιγμές...
40 σχόλια: ) μερικά...
- Σπυρος Δαρσινός είπε...
Καλό,πολύ καλό ,με εικόνες απαλές αλλά και αδρές,ξύλινες μεσα στην δραματικότητητά τους.Το Αρχαίο με το νέο,το φυσικό με την εννοιολογική μεταφορικότητα κυλάνε στο στίχο σου χώρια κι ενωμένα με την ισχύ του δυνατότερου που είναι η ποίηση της ξύλινης στιγμής που επιβάλει χωρίς να δεσμεύει,προσδίδοντας μιά ελευθερία που δεν την επιθυμείς
γιατ'είναι δυνατότερη από σενα για να την αντέξεις που δεν εχει ρείθρα αλλά διαχέεται καταλυτικά μέσα στο χρόνο για να πονάς ,για να θυμάσαι και πάλι να πονάς.Γιωτα
Εισαι ποιήτρια !!!!!!!!!- Δευτέρα, Ιανουαρίου 20, 2014 9:39:00 μ.μ.
- Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...
Μετά το πτυχίο του Σπύρου, Γιώτα μου, μετά τον πόνο που παραμένει πόνος και μετά, δε νομίζω πως υπάρχει παραπάνω βραβείο!
Στο σχόλιο γράφτηκε η πιο αληθινή κριτική!
Κρατάτε γερά! Δύναμη χρειάζεται. Τίποτα δεν είναι δεδομένο για κανέναν. Πόσο μάλλον για κάποιον που υποφέρει. Ιερή σιγή, να βρει δύναμη να πετάξει, να λυτρωθεί.
Παγωμένες και ξύλινες, ναι, οι στιγμές, μα ο άνθρωπος γεννήθηκε για να περάσει κι αυτές.
Να κρατάς την επικοινωνία, όπως και το μολύβι, σε κάθε στιγμή που πνίγεσαι. Το δοκίμασα και το ξέρω.Βοηθάει.
Ζεστές, σιωπηρές, μα σφιχτές αγκαλιές σε όλους σας.- Τρίτη, Ιανουαρίου 21, 2014 8:46:00 π.μ.
- ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...
Αμέτρητες οι φορές
που η Σελήνη
καθρέφτισε τ' ολόφωτο πρόσωπό της
στα αρχαία νερά του Σελινούντα. Στολίζοντας
τη κόμη της με διαμάντια
από τα δάκρυα των Πλειάδων, τυλιγμένη
στο αόρατο πέπλο της νύχτας, οπλισμένη
με το αινιγματικό της χαμόγελο,
ροβόλησε ακόμη μια φορά
τα ξεθωριασμένα μονοπάτια της μνήμης,
στον ορίζοντα της Αρχαίας Ελίκης.
Τι να πώ;
Σαν από αρχαίο χορικό..
υπέροχο!
Φιλί!- Τρίτη, Ιανουαρίου 21, 2014 9:49:00 π.μ.
- Ανώνυμος είπε...
BY SPYROS DARSINOS, F/B
Spiros wrote: "Γιώτα ,διάβασα στην ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ τις ΞΥΛΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ,εκανα σχόλιο,Ωραιο ποίημα !!! Δεν ειδα <,ΥΠΟΜΝΗΜΑ>> που αναφέρεις.Διάβασα για τον Σεμ Τσεκουα ,Παλιές ,γνωστες ιστορίες.Οπως ξερεις ,εγω και η Ελενη Παϊδουση ειμασταν οι πρώτοι που του εμπιστευτήκαμε δουλειές μας,Εγω πιό πολύ για να τον βοηθήσω να σταθεί όρθιος ,αλλά και μετα ημουν δίπλα του .Δεν μπόρεσε να κρατηθεί .Ισως γιατί η φέτα και οι σαρδέλες ειναι πιό νόστιμες από τα βιβλία ?[που λέει κι ο Γαβρίλης?] Ισως τσίμπαγε τις τιμες του ?? δεν ξέρω.Κακα τα ψέματα όμως Γιώτα Οι πιο πολλοί Ελληνες μεταναστες είρθαν στην αμερική για να κάνουν λεφτά δεν είρθαν γιά να διαβάσουν .Επικοινωνώ που και που μαζί του.Θαυμάζω και εκτιμώ το πάθος του και την αγάπη του για την Ελλάδα. Φιλιά κι από εμένα"- Τρίτη, Ιανουαρίου 21, 2014 1:13:00 μ.μ.
- Αστοριανή είπε...
Σπύρο μου,
Ευχαριστώ
για την δυνατή αίσθηση
της ποιητικής υποδοχής σου.
Γνωρίζω την ατόφια έμπνευσή σου στη ποίηση, τη διαμαρτυρία του μυαλού σου στα κακώς κείμενα (ελλαδικά και παγκόσμια)μα και την απέραντη αγάπη της καρδιάς σου για τη Πατρίδα.
Θυμάμαι
που έγραφες κάπου (κάπως έτσι:)
"Τη πρώτη λέξη που έμαθα στην εγγονούλα μου ήταν
να φυτεύουμε μαργαρίτες στο κήπο που να σχηματίζουν την αγαπημένη λέξη: ΕΛΛΑΔΑ"
Χαίρομαι όχι για την "επιβραύεση"(!)
μα για την αγάπη στη ποίηση
που μας ενώνει.
Να είσαι καλά.
Φιλί από μια ακόμη αναμαλλιασμένη "παρθένα" Ν.Υ.
...και είπαν
θα περάσει το ένα...πόδι, το χιόνι!!!!!!!!
Ευχαριστώ και πάλι,
Υιώτα- Τρίτη, Ιανουαρίου 21, 2014 1:23:00 μ.μ.
11 ...Αμέτρητες οι φορές
ΑπάντησηΔιαγραφήόπου η Σελήνη… See more
Comments
Katerina Pitta
Σας θαύμασα! Και χάρηκα ιδιαίτερα για την ανταλλαγή σχολίων, με δύο αγαπημένους ποιητές: Στρατή Παρέλη και Σπύρο Δαρσινό! Την αγάπη μου!!!
3d
Reply
Spiros Darsinos
Καλημέρα Γιωτα μου
Τι μου θύμισες !!!!!!
Να είσαι καλά
3d
Reply
"Το ατένισμα στον ήλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήείχε μετατραπεί σε αστίλβωτο όραμα."
Το κρατώ!
Να είσαι καλά ξενιτεμένο μας φίλη με τους ευρείς πνευματικούς ορίζοντες.
ΕΥΧΟΜΑΙ να είστε ΟΛΟΙ καλά!. Χαρά μου που με επισκέπτεσαι. Γενικά, κι εγώ αντέχω ... ΕΥΧΕΣ καθαρές ...
ΑπάντησηΔιαγραφή