ΑΝΑΣΤΑΣΗ

                                                 (Φωτ. Υιώτας. η Κερασιά μου. 04-20-25)

Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η

Γλυκιά η αναμονή της Άνοιξης. Σκιρτά η καρδιά στο μεγαλείο της Ανάστασης.

Της γης τα ναρκωμένα καρδιοχτύπια ανθίζουν κρόκους, κρίνους, περίσσια ομορφιά,

Παραδείσια.

Η τελειότητα του κύκλου πλήρης στης ζωής τη μεταμόρφωση.

Στο κοιμητήρι, οι σταυροί μνήμες στολίστηκαν

κι οι άγγελοι, φτερά δανείστηκαν απ’ τις ψυχές της αθανασίας.

Οι ελπίδες, φλόγες κεριών στα οράματα των θνητών που λύγισαν.

Η πίστη, βράχος ν’ ακουμπήσει η έγνοια.

Η Ιερουσαλήμ, η επουράνια, σε μυστική ενόραση, μας περιμένει.

 

Άφωνη η συνομιλία με το Θεό.

«’Ανω σχώμεν τας καρδίας …»

 

(Από το βιβλίο μου: ΟΙ ΦΩΛΙΕΣ του Ήλιου (=τα μάτια των παιδιών) σελ. 12, 1991)