Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η. * * * 4η ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ, 2009

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ

''ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Σ . ΩΝΑΣΗΣ''

κ. ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Αξιότιμε κύριε Παπαδημητρίου,

στον Χαιρετισμό σας, στην Ανθολογία #4, της Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η., Θεσσαλονίκη 2009,

σελίδα 5η, παράγραφος πρώτη,

αρχίζετε με τους δικαιολογημένους "κάποιους ενδοιασμούς σας" για την χορήγηση

της έκδοσης της εν λόγω Ανθολογίας,

για να δικαιολογήσετε επαρκώς την τιμητική απόφασή σας

στις μετέπειτα παραγράφους του χαιρετισμού σας.

Στην Ανθολογία αυτή,

συνυπάρχω στη σελίδα 482, και θέλησα να σας ευχαριστήσω με τα ειλικρινέστερα συναισθήματά μου.

Διαπίστωσα

ότι ό,τι κι αν έγραφα, θα ήταν ελάχιστο μπροστά στα λόγια και σκέψεις

ενός Γίγαντα των Γραμμάτων, του οποίου τα έχω αποστηθήσει σαν προσευχή:

"... Απ' όλες τούτες τις γενεές, απ' όλες τις δυστυχίες και τις χαρές, από τους έρωτες,

από τους πολέμους, από τις Ιδέες, αναδίνεται μια φωνή αγνή και γαλήνια,

αγνή και γαλήνια,

γιατί περιέχει όλες τις αμαρτίες και τις ανησυχίες του αγωνιζόμενου ανθρώπου

και τις ξεπερνάει κι ανεβαίνει...

...

Δεν είναι τούτη η καρδιά που πηδάει και χτυπάει μέσα στο αίμα.

Είναι η Γης ολάκερη.

Στρέφεται πίσω της και ξαναζεί το φοβερό ανηφόρισμα στο χάος.

Τώρα η Γης ολάκερη, πιάστηκε πάνω σου,

έγινε κορμί σου...

...

Η στερνή, η πιο ιερή μορφή της θεωρίας είναι η πράξη.

Όχι να βλέπεις πώς πηδάει η σπίθα από τη μια γενεά στην άλλη,

παρά να πηδάς,

να καίγεσαι μαζί της...

...

Ό,τι ζεις στην έκσταση ποτέ δεν θα μπορέσεις να το στερεώσεις σε λόγο.

Όμως μάχου ακατάπαυστα να το στερεώσεις σε λόγο.

Πολέμα με μύθους, με παρομοιώσεις, με αλληγορίες, με κοινές και σπάνιες λέξεις,

με κραυγές και με ρίμες να του δώσεις σάρκα, να στερεώσει!

Όμοια κάνει κι ο Θεός,

ο Μέγας Εκστατικός. Μιλάει, μάχεται να μιλήσει, με θάλασσες και με φωτιές,

με φτερά, με χρώματα, με κέρατα, με νύχια,

με αστερισμούς και πεταλούδες, με ανθρώπους,

όπως μπορεί, για να στερεώσει την έκστασή του... "

...

Σεμνή Παράκλησίς μου:

ΜΗ σταματήσετε εδώ, κύριε Παπαδημητρίου!

"... αυτή η αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στους Έλληνες που έφυγαν από την πατρίδα,

αυτούς που γεννήθηκαν έξω, αυτούς που έμειναν και αυτούς που γύρισαν

είναι η δύναμη του Ελληνισμού..."

όπως αναφέρεστε στον επίλογο του χαιρετισμού σας.

Εμείς,

σμιλεύοντας τον λόγο, παθιασμένοι με το Ελληνικό Φως,

πάντα θα δικαιώνουμε ευλογημένες αποφάσεις.

Επιτρέψτε μου, παρακαλώ,

το κλαδί της καρπισμένης δάφνης

που "πέρασα" από την άλλη όχθη του Ωκεανού,

να κοσμίσει τον Χαιρετισμό σας.

Ευχαριστούμε!

Υιώτα Στρατή

"Αστοριανή"

Νέα Υόρκη