Στιγμές αθώρητες.

(Σύνθεση Υιώτας: Το χαμόγελο του Κυκλάμινου, 09-26-21)

 

Στιγμές αθώρητες.

Σώνεται κι ο Σεπτέμβρης, άτι ατίθασο,

τραγανίζοντας το νοτισμένο στεφάνι 

της Σελήνης. Μπρούσκες οι αναμνήσεις κι όσο

μέλι κι αν δοκιμάζω δεν μειώνουν το φαρμάκι

της απουσίας σου.

Νοστάλγησα ένα χελιδόνι περαστικό.

Με αγνόησε. Παραμιλώ με τα σπουργίτια 

που περιμένουν τα δάκρυα του ουρανού να

ξεδιψάσουν, προσπαθώ να μάθω την φλύαρη

γλώσσα τους -ελπίζοντας να μεταφέρουν όσα

μου στέρησες από τότε που φτερούγισες στο

βαθύ γαλάζιο του ουρανού.

 

Όμορφο το πρόσωπό σου, κι η σκιά σου

απείραχτη από της γης το σφιχταγκάλιασμα,

δεν σταματά να με επισκέπτεται στις

λιγοστές ώρες του ύπνου. 

Κι είναι φορές που η θέρμη του κορμιού σου

με ξαφνιάζει, και τότε αδειάζουν τα πιθάρια

του νερού να αγαλλιάζει η χλόη.

Σήμερα, με διπλο-καλημέρισες!

 

Αστραπή πορφυρή κι αθόρυβη, γαντζώθηκε

στο χαμηλό κλαδί της λεύκας ο αγύρτης

καρδινάλιος που επέστρεψε στη φωλιά τους.

Του μίλησα με το αδέξιο τραγούδι μου, σκούπισα τα μουδιασμένα μάγουλα, και 

Θεέ μου! ένα μοναδικό αγριο-κυκλάμινο στη μικρή γλάστρα, με ταξίδεψε στις ομορφιές τής Πατρίδας. Σταύρωσα τα χέρια πάνω από την καρδιά, έκλεισα τα βλέφαρα, έσφιξα τα χείλη, και ψέλλισα: 

«Ευχαριστώ , Αγάπη μου.

Ευχαριστώ Ζωή»

 

Δίχως Φαρμάκι...

ΔΙΧΩΣ ΦΑΡΜΑΚΙ ...

(Από την βάπτιση της Όλγας μας. Η μαμά κι η Τζόυ, ντυμένες από τα ...χεράκια μου, ακόμη μια προσωπική μου ικανότητα!!!)

*******************************************************
 ΖΩ -όπως ο Μεγαλοδύναμος επιτρέπει... 

Μετά το ετήσιο Τρισάγιο, για τον Αγαπημένο Δημήτρη, 

με πήρε η πρωτοκόρη μας Τζόυ, στο Στάφφορντ (Βερτζίνια), με ξενάγησαν... περπάτησα αρκετά... ειδικά στο πανέμορφο National Harbor... (άλλη φορά θα σας δείξω φωτογραφίες...) μαγεύτηκα με τις αμέτρητες άγριες κίτρινες μαργαρίτες στις όχθες ρυακιών, μα και στις δυο πλευρές στους άνετους δρόμους... 

άλλαξε λίγο το μάτι εντυπώσεις... 

                         κοιμήθηκε κατάκοπη η καρδιά... 

Επιστρέψαμε σήμερα... 

                             Ταυτόχρονα, 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 20 χρόνια πριν, στην ΜΕΓΑΛΗ Καταστροφή,... την περιμέναμε για ώρες στην ρίζα της γέφυρας Νο 59, να έρθει (όταν τελικά επετράπει) από το Μανχάτταν στο ΚΟΥΗΝΣ, με τα πεδιλάκια στο χέρι, με τα πέλματα πληγωμένα, και να λυποθημήσει στην αγκαλιά μας... Είμαστε από τους ΤΥΧΕΡΟΥΣ... Ευχαριστώ αμέτρητες φορες τον Μεγαλοδύναμο, γι αυτό, και για άλλα!!! Κατάκοπη, σας καλονυχτίζω/καλημερίζω. 

Πάντα με την Αγάπη μου. 

(ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ από το Φέις... )

Edit

7Ιωάννα Λουλάκη, Άρης Άλμπης and 5 others

4 Comments

1 Share

Like

Comment

Share

Comments

• Active

  Katerina Pitta

  Έχεις την αμέριστη συμπαράσταση και την αγάπη μου...πόνος, χαρά, λύπη, πένθος...συναισθήματα που συνθέτουν το παζλ της ζωής μας, όσο ο Μεγαλοδύναμος επιτρέπει να ζούμε! Καλή ξεκούραση...Πολλά φιλιά!!!

  

  1

  • Like
  •  · 
    Reply
  •  · 2h
• Active

  Ελισάβετ Κυριακού

  Υπεροχο κειμενο σληθεινο κι απιστευτο,νωριτερα την ιδια χρονια ειμουνα κι εγω εκει,και στη

  Βιρτζίνια η σκεψη μου σε σας με πολυ αγαπη...

  

  1

  • Like
  •  · 
    Reply
  •  · 1h
• Justine Frangouli-Argyris

  Αιωνία η μνήμη του Δημήτρη, συντρόφου και πυλώνα της ζωής σου. Αξέχαστος κι αιώνιος!

  

  1

  • Like
  •  · 
    Reply
  •  · 25m
  • Active

    Yiota Spanou Stratis

    Justine Frangouli-Argyris Σ' ευχαριστώ, καλή μου. Ζωή, Υγεία και Αγάπη, σε όλους σας.

    

    • Like
    •  · 
      Reply
    •  · 21m