29 Δεκ 2010

...δίχως λόγια... μα με Αγάπη κι Ευχές! Θύελλα, Ν.Υ., ...συνέχεια...

Φίλες και Φίλοι, αγαπημένοι,
...δίχως λόγια, έγραψα πιο πάνω, μα είναι δυνατόν;!
Πρώτα οι ευχές μας ΣΕ ΟΛΟΥΣ για μια Καλή Χρονιά
και μετά, η...παράκληση για να μη μου θυμώσετε για τις "ενωμένες"... φωτογραφίες! Δεν θα τέλειωνα ούτε αύριο! και τώρα είναι δώδεκα και ... μετά τα μεσάνυχτα!
Στις προηγούμενες, το σπίτι... και τα σύννεφα που με ...ταξιδεύουν!
σ΄αυτή, οι...πατημασιές του χειμώνα,

και νάτος! Έξω, τρυφερός στη λευκότητά του...
μέσα,
ο αγαπημένος μου υβίσκος, που σας έλεγα, μου...γύρισε το πρόσωπο...ίσως διότι προσπάθησα να κρυφακούσω τις ...εξομολογήσεις του στο κογχύλι...



Η θύελλα, έβγαλε τους γείτονες (Δημήτρης και Τζέισον) να πάρουν μια ανάσα...
ο δε χιονιάς, πασπάλιζε με άχνη τις γλάστρες-κουραμπιέδες...

...ξεμύτισα κι εγώ στην μπροστινή αυλή, μα και οι απέναντι γείτονες τους χιονο-καθαριστές περίμεναν... (ό Σάντα, μάλλον καθολικός θα είναι... σπανιόλοι και μεξικάνοι, βαριοντυμένοι, με τα φτιάρια τους, ξεχύθηκαν για βδομαδιάτικο!
ας είναι, αρκεί να μας ξεχώνουν...)

εντωμεταξύ, στην πίσω μεριά του σπιτιού, ο νεαρός...χειμώνας, στόλιζε με δάκρυα την άκρη της στέγης, ξάπλωνε στο καλοκαιρινό τραπέζι σαν λευκή ...φάλαινα... κι έκλεινε το διάδρομο για τον "Πέτρο" τον γκαζολινά, που θα ερχόταν την Τρίτη για να γεμίσει το εξωτερικό καζάνι... ευτυχώς που κάνουμε συμβόλαιο κατά το Μάρτη, τώρα η γκαζολίνη έχει φτάσει τριάμισι και βάλε δολλάρια το γαλόνι...

Στο βορεινό μου παράθυρο, κρέμασε τα δόντια του, σχημάτισε μια προπέλα... και βάλθηκε να ναυαγήσει την ήδη ...ναυαγισμένη οικονομία της Νέας Υόρκης!
Τα δάκρυα, τώρα δεν είναι του...χιονιά... Είναι τα δικά μας...
Όλη η Νέα Υόρκη έχει γίνει μια ολόλευκη ταραγμένη πολιτεία!
Ο Δήμαρχός μας, τραβάει τα μαλλιά του! Τα πάντα κουκουλωμένα επικίνδυνα με το λευκό θάνατο (τουλάχιστον, των...μικροβίων...!)
Σήμερα, Τετάρτη, η θερμοκρασία βοήθησε τους ιδιώτες να ξεθάψουν τα αυτοκίνητά τους, να σπρώξουν λεωφορεία που ξεστράτισαν, τραίνα που ακινητοποιήθηκαν, αεροπλάνα που κάθησαν σαν κλώσες στα αεροδρόμια... ο κόσμος; -άστους, υπάρχουν και μερικοί που για δικούς τους λόγους, απολαμβάνουν την απίστευτη αυτή κατάσταση!
και τώρα;
μέσα σε όλη αυτή την απίστευτη χαλασιά, με το θερμόμετρο και τον άνεμο κάτω από το μηδέν, ... το ΣαββατοΚύριακο, θα πάμε, λέει, για... μπάνιο! Τα ρεβεγιόνς και τα ξεφαντώματα, α! σίγουρα δεν θα λείψουν... ανήκουν στον σύγχρονο ΑηΒασίλη!
Νέος Χρόνος είναι αυτός!
Ας έλθει, με το Καλό, για όλους μας!
Καλή Πρωτοχρονιά, λοιπόν,
Πάντα με Αγάπη
Υιώτα-Δημήτρης Στρατής, και λοιπή οικογένεια.
(Υγ: ...κοντά στο "καζάνι" που σας έγραφα, πρίν, ο άνεμος προσπάθησε -και προσωρινά κατάφερε- να...ριζώσει χιονο-βουνά που μάλλον Όλυμπο θυμίζουν παρά Γουέστμπερυ!
Τα βλέπεις, Κατερίνα μου; έξω...αριστερά, θα δεις την ξερή...μαραθόριζα που λέγαμε κατά το Σεπτέμβρη!!! Στη χαρά όλων σας σύντομα, γι΄απόψε, πριν ξημερώσει...)










27 Δεκ 2010

... η παγωμένη αντιζηλία: ΣΑΝΤΑ - ΑηΒΑΣΙΛΗ! Θύελλα στη Ν.Υ.

... κι έλεγα στα παιδιά να μη λένε κάτι κακό ή ...άσχημο, ούτε μεταξύ τους, ούτε κρυφά... διότι ο Άγιος Βασίλης δεν θα τους φέρει δώρα την παραπάνω εβδομάδα και θα μείνουν μ' εκείνα που τους έδωσε ο...Σάντα!
Ποιος ήξερε ότι ο ...δωροφόρος μας Άγιος θα κρυφάκουγε εκείνα που ...λέγαμε εμείς και θα μας ... δώριζε την μεγαλύτερη εως τώρα θύελλα!
Την επομένη των Χριστουγέννων, ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, λοιπόν, από της Όλγας μας, για το σπιτάκι μας...
με το "καθήστε κι άλλο λίγο ... ως που νάρθη ο Αντρέας..." η ώρα περνούσε। Ήδη τα μέσα ενημέρωσης μας προειδοποιούσαν για τη μεγάλη θύελλα που θ' ακολουθήσει, μα εμείς είμαστε επτά λεπτά με τα πόδια, σε κανονικό καιρό... Η μία ώρα έγιναν δυο... κι εμείς, από τα παράθυρα απολαμβάναμε τις πυκνές τούφες χιονιού που χόρευαν και λικνιζόντουσαν χαρούμενα, επιβεβαιώνοντας τα προγνωστικά। Μέσα στη ζεστασιά του σπιτιού μας, ο "ημερίσιος" υβίσκος μας, ερωτοτροπούσε με το κογχύλι-λάμπα... ποιος γνωρίζει το τι λέγανε τόσες ώρες μόνοι τους...
Η θύελλα, με τον παλαβό της βοριά κουβαλούσε το χιόνι κύματα-κύματα ... Τα σύννεφα, κι αυτά ξετρελαμένα με τον γκρινιάρη ήλιο, ακολουθούσαν τον μονόλογο του υβίσκου...
Το ίδιο και η μπουκαμβίλια, στην κάτω φωτογραφία όπου ξεπετάχτηκε επικίνδυνα(!) και θα τυλιχτεί στα...καράβια του Δημήτρη!
(αν κάποια μέρα με διώξει ο Δημήτρης, αιτία λέει, θα είναι τα λουλούδια μου!)
Σε δυο-τρεις ώρες, οι τούφες του χιονιού γέμισαν την πίσω αυλή μας περισσότερο από την είσοδο...
Η ροδακινιά μας, μεταμορφώθηκε σε φλεβαριάτικη μυγδαλιά,
το "χόλυ τρη" -του οποίου την ονομασία δεν ξέρω στην ελληνική- στολιζόταν, καμαρώνοντας σαν περίεργος πασπαλισμένος κουραμπιές...
Ο Δημήτρης, καθάρισε όσο γινόταν το αυτοκίνητο, το έβαλε προσωρινά απέναντι διότι το φορτηγό του δήμου που καθαρίζει τους δρόμους το σπρώχνει προς τα δεξιά και θα του το κουκούλωνε...
κι εγώ, με την τρέλα που με διακρίνει από μικρή (!) τέλειωνα το ένα φίλμ μετά το άλλο।
Όσο το χιόνι είναι ωραίο κι αφράτο, κάπως πάει κι έρχεται... μα έλα που τα "μέσα" φώναζαν ότι η μεγαλύτερη ένταση θα είναι καταστροφική και ότι θ'άρχιζε από τις δύο μέχρι τις πέντε τα ξημερώματα... άρα, "ες αύριον" τα σπουδαία! οι δε νέες φωτογραφίες, σε επομένη ανάρτηση.
Προς το ...παγωμένο παρόν,
ένα ολόλευκο μα μεγαλοπρεπές "αντίο" και με τα "χρόνια πολλά" των ημερών του Σάντα,
σας φιλώ από μια χιονόπληκτη Νέα Υόρκη,
Υιώτα










21 Δεκ 2010

Αγάπη, ΚΑΙ για τα βιβλία..., από "Αστοριανή" , Ν.Υ.!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ
...ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ...
Φίλες και Φίλοι,
αγαπημένοι,
εκτός από την αγάπη σας, την εκτίμησή σας και την πολύτιμη επικοινωνία σας,
έλαβα κι ένα ξεχωριστό δώρο
από τη διεύθυνση του Εκδοτικού Οίκου
"ΨΥΧΟΓΙΟΣ"

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά... κι ούτε θα παραβλέψω να παινέσω τις "Δημόσιες Σχέσεις" του, που επιβλέπουν και σκέπτονται μακρύτερα...

μα συμπτωματικά, υπάρχει και μια πτυχή στο όνομα "Ψυχογιός" όπου για όλους εσάς δεν έχει σημασία, μα για μένα, μου θυμίζει δυο ξαδέλφια-λεβέντες μέχρι κει πάνω -που λένε- από την πλευρά του πατέρα μου... ωραίες οικογένειες κ.λ.π., οι οποίοι έφυγαν νωρίς... (της μοίρας τα καμώματα, θάλεγα... ) Ο πρώτος, είχε το πρώτο φορτηγό αυτοκίνητο (!) στην περιοχή μας... τότε που δεν είχε κυκλοφορήσει "το αυτοκίνητο"...

Ο δεύτερος, "αλώνιζε" στις Αιγιώτικες ακρογιαλιές...( ένα είδος "πλέι- μπόυ"... ) μέχρι τα τότε μοναδικά στην ομορφιά Ψηλαλώνια... και πιο πάνω, στις περίφημες "ελιές" -απομονωμένη (τότε) περιοχή για τα ζευγαράκια... ήταν τότε που η "ηθική και η αγάπη" πήγαιναν χέρι-χέρι... Ο δεύτερος, λοιπόν, ένα βράδυ βροχερό, με φίλους κ.λ.π., γλέντησαν... ήπιαν λίγο παραπάνω... και ΠΩΣ τους ήρθε!!!;;; (άχ! τα νειάτα) πήραν το μεταξωτό εσώρουχο μιας "ξανθιάς νεράϊδας", το κρέμασαν στο ψηλότερο κλαδί μιας γέρικης ελιάς κι είπαν ότι όποιος το ...φτάσει πρώτος, θα... φιλήσει την πεταλούδα της παρέας τους...

-Ε! και! θα μου πείτε...

Ναι, δε λέω...,

μα αν η κόρη είναι αδελφή εκείνου που απάντησε σε "προξενήτρα": "...μα αυτή είναι ξαδέρφη εκείνου που κρέμασε το... στην ελιά, ... αυτή μου προξενεύετε!!!"....... Φαντάζεστε ότι εκεί ακόμα θα ήμουν (!) και δεν θα με είχατε "εδώ" να σας τα λέω;!

Πάντως, Χάρηκα πραγματικά για το Δώρο, το φυλλομέτρησα από την αρχή ως το τέλος... έψαξα να...δω(!!!) μήπως κατα λάθος είχε το όνομά μου κι ας μη έχω τελειώσει κανένα μυθιστόρημα ως τώρα... !!! ΟΜΩΣ, ονόματα -ήδη Φίλες- όπως οι :Λένα Μαντά, Η Ιουστίνη Φραγκούλη, η Ελένη Γκίκα, η Ελένη Τσαμαδού, η Πέρσα Κουμούτση, η Γιώτα Φώτου, η Μαρία Τσιρίτα, η Σοφία Βόικου, η Μάρω Βαμβουνάκη... κι ένα κήπο γνωστό και καινούριο από άλλα -γνωστά στην Ελλάδα- ονόματα γυναικών μα και ανδρών (!)... μαζί μ' ένα κατάλογο παιδικών βιβλίων... να τρελένομαι!!!

'Αντε, τώρα να γράφεις για την αποψινή έκλειψη της... σελήνης, για τις σκιες της... για το ξενύχτι τρεις και δεκαπέντε μετά τα μεσάνυχτα... παραμονή κι ανήμερα... όπου αρχικά είχα σκεφτεί για ν' αλλάξω θέμα...

ΙΣΩΣ, μια κάποια ώρα... (μάλλον νύχτα...) όταν ξεδιαλέξω τις φωτογραφίες που έβγαζα (!!!)...

Θα τα "πούμε", σίγουρα। Γεια σας, για τώρα, και μη ξεχνάτε 'οτι

ένα Βιβλίο είναι το οξυγόνο του μυαλού...

Σας βιβλιο-ασπάζομαι,

Υιώτα

12 Δεκ 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ , από την άλλη 'Οχθη ! Υιώτα... ΝΥ

΄Ενα φιλί κι ένα αστέρι,
για όλο το κόσμο!
Ταξιδεύοντας... ανάμεσα στις ροζ πικροδάφνες,
αγναντεύοντας παιγνιδιάρικα σύννεφα...

ζαλισμένος κι ο ...ξύλινος καπετάνιος του Δημήτρη,
όπως
κι ο υβίσκος μας, που δεν χωράει στο σπίτι και σπρώχνει το... ταβάνι ψηλότερα!
...δεξιά, η γαρδένια-δέντρο, που ετοιμάζεται ν' ανθίσει...

Με τη γεύση του μοναδικού μήλου στην πίσω αυλή...
για μια τεράστια... μηλόπιτα,

και
μια αγκαλιά λευκόκρινους

ακριβώς όπως κι ευχές μας:
για να περάσετε όσο το δυνατόν με μικρές ευτυχίες...
Οι...μεγάλες;
Όσοι τυχεροί...προσέλθετε!
Και πάλι ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ,
πάντα με Αγάπη,
Υιώτα
Δημήτρης
και παιδιά!






1 Δεκ 2010

...Αυτή η κρυφή Οδύσσεια π΄ ασφυκτικά πληγώνει,

Ένα νέο "Ευχαριστώ"
άραγε να είναι μεγαλύτερο από ένα προηγούμενο;!
Πάλι η Κατερίνα μας
μου έκανε μια έκπληξη:
Ένα βίντεο, δεξιά, στη... βιτρίνα της σελίδας
της "Αστοριανής"
για την Φίλη που ακόμη ΔΕΝ έχει συναντήσει!!!

Κατερίνα μου,

αφιερωμένο αυτό το κλαδάκι της "σπιτικής λεμονιάς" μαζί με το ποίημά μου "Τρίλιες" που σου αρέσει, στην ασταμάτητη ευαισθησία σου
(από το νέο μου βιβλίο, σελίδα εξήντα-τρία)

ΤΡΙΛΙΕΣ

Με το Νοτιά, με το Βοριά, σμίγουν οι αναμνήσεις।

Ρίγη σκορπούν, οδυνηρό θάνατο στις αισθήσεις...

κι ενώ αναδιπλώνονται θύμησες κοιμισμένες

-ίδιοι ανεμοστρόβιλοι, μαινάδες μεθυσμένες-

μάγισσες ξέφρενου χορού στου λήθαργου την ώρα,

φριχτά φαντάσματα του νου στης ενοχής τη χώρα,

ως τιμωροί αμείλικτοι προτού να ξημερώσει...

το χέρ΄απλώνεται δειλά, ζεστό κορμί να νιώσει...

Αυτή η κρυφή Οδύσσεια π΄ασφυκτικά πληγώνει

γίνεται βρόγχος στης αυγής το λυπημένο αηδόνι

που η φωνή της μοναξιάς σ΄ουράνια ταξιδεύει,

αμέριμνο για ποιάς καρδιάς τις τρίλιες συνοδεύει...

Κι είν΄ο Βοριάς αδίσταχτος και ο Νοτιάς μαχαίρι

σαν έμειν΄ασυντρόφευτο το απλωμένο χέρι...

Φίλη μου, για μια φορά ακόμη, με συγκίνησες।

Είναι τόση η προσφορά σου, που κι εγώ απορώ πώς τη χωράει η καρδιά σου!

Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα



27 Νοε 2010

"Απόψε υπάρχω... "

ΑΠΟΨΕ ΥΠΑΡΧΩ!
Αν ξεδιάλυνες
τα σκορπισμένα πατήματα των γλάρων,
η άμμος δεν θα είχε τον καμβά των λογισμών.
Η ψυχή, ανήσυχη,
θ΄αναζητούσε σκαλοπάτια ν΄ανέβη,
να διαπιστώσει
τί άραγε υπάρχει
πίσω από το απέραντο γαλάζιο...
Όσο για μένα,
μη ξαγρυπνάς.
Απόψε υπάρχω.
Θα κοιμίσω τους ατίθασους λογισμούς.
Με την αυγή,
θα τυλιχτώ πάλι μ΄ελπίδα
για ένα καλύτερο αύριο.
(ΥΓ.#१ Από το βιβλίο: "Γραμμένα με αίμα", २०१०, Νέα Υόρκη)
(ΥΓ. # २ : ...τα βλέπετε; Τα νούμερα ένα και δύο... πάλι τα βγάζει όπως τα θέλει!!!..
και μετά μου λέτε... "...Τί το κάνεις, κύριε Πρόεδρε;;;;!!!)
Σας χαιρετώ όλους
πάντα με αγάπη
Υιώτα

24 Νοε 2010

हैप्पी थान्क्स्गिविंग- !!! Χρόνια Πολλά, Κατερίνα!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, "Χαππυ Θανκσγκίβιν"
για τις Φίλες και τους Φίλους που εορτάζουν την Ημέρα των Ευχαριστιών!
(Αυτό λένε στην αγγλική και τα...ιερογλυφικά... στον τίτλο!!!, όπου
ούτε τη γνώση μα ούτε και τον καιρό έχω να...μεταφράσω!)
και ... μ΄αυτή τη φωτογραφία
στέλνω τις θερμότερες ευχές μου
στη Κατερίνα
που αφήνει τα Χνάρια της στη καρδιά μας,
ως
και όλες τις Κατερίνες που γιορτάζουν αύριο!
Να είμαστε Καλά, και του Χρόνου καλύτερα!
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
(Αστοριανή... του Λόνγκ Άϊλαντ και της ελληνικής νοσταλγίας...)

19 Νοε 2010

...ΟΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ... ΣΤΙΓΜΗ δεν τα φέρνει ο χρόνος...

Φίλες και Φίλοι μου,
αγαπημένοι
Κατ' αρχήν, όλα είναι καλά...
Όμως, μία εβδομάδα, ακριβώς,
είχαμε μια δύσκολη περίπτωση με την Όλγα μας,
που μόλις έκλεισε τον πέμπτο μήνα της εγγυμοσύνης της...
πήγε για τη συνηθισμένη επίσκεψη, στους γιατρούς της, στο νοσοκομείο...
και με τα ευχάριστα νέα ότι θα έχει αγοράκι... 'ηρθε και η ...καρπαζιά ότι "κάτι δεν πάει καλά" ...και την κράτησαν πέντε μέρες "μέσα"...
Είναι στο σπίτι, τώρα, εμείς, κάθε μέρα εκεί, να υπάρχει πάντα κάποιος μαζί της...
να μη σας γράφω πολλά, δεν ωφελεί,
ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ,
μα δεν θα επιστρέψει στο Σχολείο -και δεν θα την αφήσουμε!-
μόνο που αλλάξαμε προγράμματα και ξαγρύπνιες...
(αν είναι δυνατόν η μάννα -δηλαδή η Υιώτα...- να κοιμάται!!!)
Δεν
θα σας απαντήσω στη προηγούμενη ανάρτηση... οι ευχές σας είναι πολύτιμες,
λόγω χρόνου, όμως, θα επανέρχομαι
ως συνήθως...
Πάντα με την αγάπη μας,
μαζί και της Όλγας μας, σας ευχαριστούμε!

14 Νοε 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, Όλγα μας, ό,τι επιθυμείς !!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
παιδί μας
αγαπημένο!
Ευχόμαστε
του χρόνου να περάσουμε τα γενέθλιά σου
όλοι μαζί
στο σπίτι σας... !
Σήμερα,
θα είμαστε φυσικά, εκεί, κοντά στο πάντα γελαστό σου πρόσωπο!
Χίλιες ευχές , αγάπη μας!

5 Νοε 2010

...και... προχωρούν, ανενόχλητες, αδιάφορες... μόνο εμείς παθιαζόμαστε...

Γεια σας, Φίλες και Φίλοι,
χαμογελάει η ντάλια... μαζί μου, στα χαιρετίσματα!
μα η ασταμάτητη βροχή μετέτρεψε σε... ποτάμι το δρόμο μας...
Καλό, για να ποτίζει εκεί που... δεν προφταίνουμε...
Ταυτόχρονα,
ετοιμάζοντας το ψάρι που μας έφερε ο Νικ (ο ... σικελιάνος γείτονας, που δεν νοιάζεται για τον καιρό όταν αποφασίζει να πάει για ψάρεμα κατά τα μεσάνυχτα...!!! ... είναι -βλέπετε- κι η εποχή για τα μεγάλα ψάρια... σταθερός πελάτης του, βέβαια, εμείς... που ποιος τα καθαρίζει, παρακαλώ;... καλά η...συνταγή, μα το καθάρισμα; τί να πεις; ο Δημητράκης μας μόνο να τα τρώει είναι...)
εν τω μεταξύ,
έξω, πίσω στη χαμηλή βεράντα, η ...ρολογιά μου, μετά από τόσα χρόνια, φέτος έβγαλε τα... φρούτα της (κάπου διάβασα ότι τρώγονται!!! μα δεν θα τα δοκιμάσω, πιστέψτε με...)
ενώ
ο υβίσκος μου, ακόμη ανθίζει μεγαλόπρεπα στη μπροστινή βεραντούλα μας,
(διπλή όψη: πώς λέγαμε; "ανφάς"
και..."προφίλ" )
με μια πρωτιά, για φέτος:
το σαρκοβόρο "φιδάκι" έβγαλε ένα πανέμορφο "αστέρι" που δοκιμάζει όλων των ειδών τα ...έντομα!!!
Άλλη φορά, ...άλλες φωτογραφίες!
Αυτά, για τώρα,
Φίλες και Φίλοι μου,
το ψάρι
μοσχοβολάει
στο φούρνο,
είστε όλοι καλεσμένοι
...
Πάντα με αγάπη
Υιώτα
ΥΓ.: ...άλλη ανάρτηση ετοίμαζα, (από την 31η του Οκτώβρη, για το Χάλογουήν,
με αράχνες και ...ζόμπις...) άλλα μου "έβγαζε" το κομπιούτερ... μα θα ...προσπαθήσω, έστω και καθυστερημένα... το μάτι δεν χορταίνει... Θα τα πούμε, λοιπόν, Υιώτα






...κι οι μέρες, προχωρούν...

29 Οκτ 2010

Φθινοπωρινή Ομορφιά στη Νέα Υόρκη!

...Όταν τα σύννεφα μεταμορφώνονται...
όμως
... πίσω από το σπίτι, τα δίδυμα πεύκα έπεσαν ...αερικώς μαχόμενα!!
!
...το πορτοκαλί χρώμα, κυριαρχεί στις ανεμοδαρμένες πλάτες του μπαλκονιού...

...κι εγώ, ψάχνοντας να εντοπίσω την ομορφιά κοντά και γύρω μου,
φθινοπωρινή... φυλλο-συλλέκτρια,
μάζεψα μια αγκαλιά πριν τη βροχή...
και μετά, στο πρίντερ μου।

...ένα από τα τελευταία ηλιανθάκια γέρνει γι΄αγάπη!

κι εμείς,
πεσμένοι, σαν τα φύλλα κάτω από το περήφανο πλάτανο της επιβίωσης,
προσδοκούμε το νέο βλαστάρι μας
κατά την Άνοιξη!
Είναι κι αυτό, χαρά απροσδόκητη, για να διαβούμε το Χειμώνα!
Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα
και
Δημήτρης





24 Οκτ 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ

Χρόνια Πολλά, αγαπημένε μου, να σε χαιρόμαστε!
Ευχές
από καρδιάς
στις Δήμητρες και τους Δημήτρηδες
κι όνειρα καλοτάξιδα...
Πάντα με Αγάπη,
Υιώτα

(...
κι η φωτογραφία μας, αρκετά χρόνια πριν, στο "Κρύσταλ Πάλας"
στην Αστόρια, που δεν λειτουργεί πλέον...)

17 Οκτ 2010

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ Νέας Υόρκης

Στην πρώτη φωτογραφία, αριστερά,
Ο Αξιότιμος Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη,
κ. Κυριακόπουλος,
ακολουθεί το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου, και
στην τρίτη,
η κυρία Κωστάκη με την οικογένειά της, και το Δημήτρη...
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, δεκάτη έκτη Οκτωβρίου, ε.έ.
στο "Τέρρας ον δε Παρκ!"

Τιμητική: Η εννενηκοστή επαίτειος από της ιδρύσεως του Συλλόγου Αθηναίων Νέας Υόρκης,
σε συνδιασμό με την εξηκοστή έκτη επαίτειο της Απελευθέρωσης της πόλης των Αθηνών
από την Γερμανική κατοχή
της δωδεκάτης Οκτωβρίου του χίλια εννεακόσια σαράντα τέσσερα,
γεγονότα και μνήμες που λάμπρυναν την βραδυά της χοροεσπερίδας...
Στιγμιότυπα κεφιού:
Η Πρόεδρος του Συλλόγου, Χριστίνα Κωστάκη με τον ηθοποιό-ραδιοπαρουσιαστή Νίκο Καρά, πλάι κι Δημήτρης με το Νίκο,

τρεις ακόμη φωτογραφίες: Δημήτρης-Γιώτα-Νίκος
Δημήτρης και Νίκος... τα νειάτα συναγωνίζονται στις ...στροφές...
σε μια αίθουσα με χαρούμενους Αθηναίους και φίλους τους
που διασκέδασαν μέχρι αργά...
Και του χρόνου,
να ξανα-εορτάσουμε, με υγεία, και αγάπη!
Ζήτω η Ελλάδα μας κι ο Απόδημος Ελληνισμός της Νέας Υόρκης!
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα





13 Οκτ 2010

...κι όμως, ΥΠΑΡΧΟΥΝ θαύματα !!!

Φίλες και Φίλοι αγαπημένοι
φτάσαμε στα μισά του Οκτώβρη
με πανέμορφες λιακάδες, με απροσδόκητες θύελλες,
με χαλάζι (!!!), βροχή, θυμωμένους αγέρηδες, μετά νέα χαμόγελα του ήλιου...,
με σαστισμένα δέντρα που μπερδεύουν τα χρώματα των φύλλων τους ...
-κι είναι μια άλλη Άνοιξη το εδώ Φθινόπωρο... λες και τα λουλούδια άνθισαν ψηλά... αγναντεύοντας το κόσμο που προσπερνά σχεδόν αδιάφορος...
Σήμερα,
πηγαίνοντας στο Νορθ Σσορ Χόσπιταλ, -ιατρική επίσκεψη του Δημήτρη στο γραφείο του Δόκτορα Λουκά Μπούτη-, σαν συνοδηγός κοιτούσα τις πυκνές δεντρο...φυτείες του χάιγουέι,
αμίλητη... Το μυαλό μου, ακόμη κι όταν δεν το ομολογούσα, έφερνε εικόνες από την περιπέτεια που είχαμε σχεδόν δυο χρόνια πριν, με τη καρδιά του...
Στο ραδιόφωνο, η διάσωση των ३३ ανθρακωρύχων στο Σαν Χοσέ της Χιλής... μια υπεράνθρωπη προσπάθεια που στέφθηκε μ΄απόλυτη επιτυχία,
γέμιζε αισιοδοξία ότι όταν η Υπέρτατη Δύναμη το επιτρέπει...
Θαύματα Γίνονται!
κι ενώ
όλη την ημέρα, ο κόσμος παρακολουθούσε το ανεβοκατέβασμα της ειδικής "σωλήνας" που έφερνε έναν-ένα τους Τυχερούς της ζωής, με τελευταίο τον Επιστάτη τους, κατά τις εντεκάμιση απόψε -ώρα Νέας Υόρκης-
το μυαλό μου, ΠΑΛΙ ξαναγύριζε σ΄ένα Φίλο, τον Ντένη Κονταρίνη, -γνωστό και σε σας από το μπλογκ του "Επτάνησα"- ... κι όλο έλεγα:
...δεν γινόταν κι εκεί ένα παρόμοιο θαύμα... να ΜΗ ΦΥΓΕΙ για πάντα ο μονάκριβος γιος τους... αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στη ζωή όλων τους, ιδίως στους γονείς του και τα παιδάκια του...
Θα σταματήσω εδώ... οι λέξεις δεν έχουν πλέον το βάρος που ζητώ...
απλά, θυμήθηκα μια από τις φωτογραφίες μου είχε κάτι ανθάκια που έμοιαζαν μ΄αστέρια...
Ίσως να φέρει λίγη ηρεμία στις οδυνηρές σκέψεις...
Καληνύχτα...-Καλημέρα...
όπου και να είστε,
πάντα με υγεία και αγάπη।
Υιώτα

1 Οκτ 2010

Βιντεάκια απ' την εκδήλωση και το θεατρικό

Δείτε το Βιντεάκι του Εθνικού Κήρυκα απ' την εκδήλωση!

Nikos Karas ‎"Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΡΕΤΗ του ΕΥΡΥΤΟΥ" της Γιώτας Στρατή, παίχθηκε στην πολιτιστική εκδήλωση πού διοργάνωσε ο Σύλλογος Αθηναίων Νέας Υόρκης, "Επινίκεια της Μάχης του Μαραθώνα, 2।500 χρόνια μετά" Κυριακή, Σεπ. 26, 2010, στο Σταθάκειο Κέντρο, 22-51 29 δρόμοι, Αστόρια, Ν.Υ.

Θεατρικό μονόπρακτο της Γιώτας Στρατή
"Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΡΕΤΗ του ΕΥΡΥΤΟΥ"
Με τούς Αλέξανδρο Μαλαό και Νίκο Καρά

"Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΡΕΤΗ του ΕΥΡΥΤΟΥ"
Με τούς Αλέξανδρο Μαλαό και Νίκο Καρά



Παίχθηκε στην πολιτιστική εκδήλωση πού διοργάνωσε
ο Σύλλογος Αθηναίων Νέας Υόρκης

"Επινίκεια της Μάχης του Μαραθώνα,
2
.500 χρόνια μετά
"



Κυριακή, Σεπτεμβρίου 26, 2010
Σταθάκειο Κέντρο Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων
22-51 29 δρόμοι, Αστόρια, ΝΥ