29 Δεκ 2010

...δίχως λόγια... μα με Αγάπη κι Ευχές! Θύελλα, Ν.Υ., ...συνέχεια...

Φίλες και Φίλοι, αγαπημένοι,
...δίχως λόγια, έγραψα πιο πάνω, μα είναι δυνατόν;!
Πρώτα οι ευχές μας ΣΕ ΟΛΟΥΣ για μια Καλή Χρονιά
και μετά, η...παράκληση για να μη μου θυμώσετε για τις "ενωμένες"... φωτογραφίες! Δεν θα τέλειωνα ούτε αύριο! και τώρα είναι δώδεκα και ... μετά τα μεσάνυχτα!
Στις προηγούμενες, το σπίτι... και τα σύννεφα που με ...ταξιδεύουν!
σ΄αυτή, οι...πατημασιές του χειμώνα,

και νάτος! Έξω, τρυφερός στη λευκότητά του...
μέσα,
ο αγαπημένος μου υβίσκος, που σας έλεγα, μου...γύρισε το πρόσωπο...ίσως διότι προσπάθησα να κρυφακούσω τις ...εξομολογήσεις του στο κογχύλι...



Η θύελλα, έβγαλε τους γείτονες (Δημήτρης και Τζέισον) να πάρουν μια ανάσα...
ο δε χιονιάς, πασπάλιζε με άχνη τις γλάστρες-κουραμπιέδες...

...ξεμύτισα κι εγώ στην μπροστινή αυλή, μα και οι απέναντι γείτονες τους χιονο-καθαριστές περίμεναν... (ό Σάντα, μάλλον καθολικός θα είναι... σπανιόλοι και μεξικάνοι, βαριοντυμένοι, με τα φτιάρια τους, ξεχύθηκαν για βδομαδιάτικο!
ας είναι, αρκεί να μας ξεχώνουν...)

εντωμεταξύ, στην πίσω μεριά του σπιτιού, ο νεαρός...χειμώνας, στόλιζε με δάκρυα την άκρη της στέγης, ξάπλωνε στο καλοκαιρινό τραπέζι σαν λευκή ...φάλαινα... κι έκλεινε το διάδρομο για τον "Πέτρο" τον γκαζολινά, που θα ερχόταν την Τρίτη για να γεμίσει το εξωτερικό καζάνι... ευτυχώς που κάνουμε συμβόλαιο κατά το Μάρτη, τώρα η γκαζολίνη έχει φτάσει τριάμισι και βάλε δολλάρια το γαλόνι...

Στο βορεινό μου παράθυρο, κρέμασε τα δόντια του, σχημάτισε μια προπέλα... και βάλθηκε να ναυαγήσει την ήδη ...ναυαγισμένη οικονομία της Νέας Υόρκης!
Τα δάκρυα, τώρα δεν είναι του...χιονιά... Είναι τα δικά μας...
Όλη η Νέα Υόρκη έχει γίνει μια ολόλευκη ταραγμένη πολιτεία!
Ο Δήμαρχός μας, τραβάει τα μαλλιά του! Τα πάντα κουκουλωμένα επικίνδυνα με το λευκό θάνατο (τουλάχιστον, των...μικροβίων...!)
Σήμερα, Τετάρτη, η θερμοκρασία βοήθησε τους ιδιώτες να ξεθάψουν τα αυτοκίνητά τους, να σπρώξουν λεωφορεία που ξεστράτισαν, τραίνα που ακινητοποιήθηκαν, αεροπλάνα που κάθησαν σαν κλώσες στα αεροδρόμια... ο κόσμος; -άστους, υπάρχουν και μερικοί που για δικούς τους λόγους, απολαμβάνουν την απίστευτη αυτή κατάσταση!
και τώρα;
μέσα σε όλη αυτή την απίστευτη χαλασιά, με το θερμόμετρο και τον άνεμο κάτω από το μηδέν, ... το ΣαββατοΚύριακο, θα πάμε, λέει, για... μπάνιο! Τα ρεβεγιόνς και τα ξεφαντώματα, α! σίγουρα δεν θα λείψουν... ανήκουν στον σύγχρονο ΑηΒασίλη!
Νέος Χρόνος είναι αυτός!
Ας έλθει, με το Καλό, για όλους μας!
Καλή Πρωτοχρονιά, λοιπόν,
Πάντα με Αγάπη
Υιώτα-Δημήτρης Στρατής, και λοιπή οικογένεια.
(Υγ: ...κοντά στο "καζάνι" που σας έγραφα, πρίν, ο άνεμος προσπάθησε -και προσωρινά κατάφερε- να...ριζώσει χιονο-βουνά που μάλλον Όλυμπο θυμίζουν παρά Γουέστμπερυ!
Τα βλέπεις, Κατερίνα μου; έξω...αριστερά, θα δεις την ξερή...μαραθόριζα που λέγαμε κατά το Σεπτέμβρη!!! Στη χαρά όλων σας σύντομα, γι΄απόψε, πριν ξημερώσει...)










27 Δεκ 2010

... η παγωμένη αντιζηλία: ΣΑΝΤΑ - ΑηΒΑΣΙΛΗ! Θύελλα στη Ν.Υ.

... κι έλεγα στα παιδιά να μη λένε κάτι κακό ή ...άσχημο, ούτε μεταξύ τους, ούτε κρυφά... διότι ο Άγιος Βασίλης δεν θα τους φέρει δώρα την παραπάνω εβδομάδα και θα μείνουν μ' εκείνα που τους έδωσε ο...Σάντα!
Ποιος ήξερε ότι ο ...δωροφόρος μας Άγιος θα κρυφάκουγε εκείνα που ...λέγαμε εμείς και θα μας ... δώριζε την μεγαλύτερη εως τώρα θύελλα!
Την επομένη των Χριστουγέννων, ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, λοιπόν, από της Όλγας μας, για το σπιτάκι μας...
με το "καθήστε κι άλλο λίγο ... ως που νάρθη ο Αντρέας..." η ώρα περνούσε। Ήδη τα μέσα ενημέρωσης μας προειδοποιούσαν για τη μεγάλη θύελλα που θ' ακολουθήσει, μα εμείς είμαστε επτά λεπτά με τα πόδια, σε κανονικό καιρό... Η μία ώρα έγιναν δυο... κι εμείς, από τα παράθυρα απολαμβάναμε τις πυκνές τούφες χιονιού που χόρευαν και λικνιζόντουσαν χαρούμενα, επιβεβαιώνοντας τα προγνωστικά। Μέσα στη ζεστασιά του σπιτιού μας, ο "ημερίσιος" υβίσκος μας, ερωτοτροπούσε με το κογχύλι-λάμπα... ποιος γνωρίζει το τι λέγανε τόσες ώρες μόνοι τους...
Η θύελλα, με τον παλαβό της βοριά κουβαλούσε το χιόνι κύματα-κύματα ... Τα σύννεφα, κι αυτά ξετρελαμένα με τον γκρινιάρη ήλιο, ακολουθούσαν τον μονόλογο του υβίσκου...
Το ίδιο και η μπουκαμβίλια, στην κάτω φωτογραφία όπου ξεπετάχτηκε επικίνδυνα(!) και θα τυλιχτεί στα...καράβια του Δημήτρη!
(αν κάποια μέρα με διώξει ο Δημήτρης, αιτία λέει, θα είναι τα λουλούδια μου!)
Σε δυο-τρεις ώρες, οι τούφες του χιονιού γέμισαν την πίσω αυλή μας περισσότερο από την είσοδο...
Η ροδακινιά μας, μεταμορφώθηκε σε φλεβαριάτικη μυγδαλιά,
το "χόλυ τρη" -του οποίου την ονομασία δεν ξέρω στην ελληνική- στολιζόταν, καμαρώνοντας σαν περίεργος πασπαλισμένος κουραμπιές...
Ο Δημήτρης, καθάρισε όσο γινόταν το αυτοκίνητο, το έβαλε προσωρινά απέναντι διότι το φορτηγό του δήμου που καθαρίζει τους δρόμους το σπρώχνει προς τα δεξιά και θα του το κουκούλωνε...
κι εγώ, με την τρέλα που με διακρίνει από μικρή (!) τέλειωνα το ένα φίλμ μετά το άλλο।
Όσο το χιόνι είναι ωραίο κι αφράτο, κάπως πάει κι έρχεται... μα έλα που τα "μέσα" φώναζαν ότι η μεγαλύτερη ένταση θα είναι καταστροφική και ότι θ'άρχιζε από τις δύο μέχρι τις πέντε τα ξημερώματα... άρα, "ες αύριον" τα σπουδαία! οι δε νέες φωτογραφίες, σε επομένη ανάρτηση.
Προς το ...παγωμένο παρόν,
ένα ολόλευκο μα μεγαλοπρεπές "αντίο" και με τα "χρόνια πολλά" των ημερών του Σάντα,
σας φιλώ από μια χιονόπληκτη Νέα Υόρκη,
Υιώτα










21 Δεκ 2010

Αγάπη, ΚΑΙ για τα βιβλία..., από "Αστοριανή" , Ν.Υ.!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ
...ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ...
Φίλες και Φίλοι,
αγαπημένοι,
εκτός από την αγάπη σας, την εκτίμησή σας και την πολύτιμη επικοινωνία σας,
έλαβα κι ένα ξεχωριστό δώρο
από τη διεύθυνση του Εκδοτικού Οίκου
"ΨΥΧΟΓΙΟΣ"

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά... κι ούτε θα παραβλέψω να παινέσω τις "Δημόσιες Σχέσεις" του, που επιβλέπουν και σκέπτονται μακρύτερα...

μα συμπτωματικά, υπάρχει και μια πτυχή στο όνομα "Ψυχογιός" όπου για όλους εσάς δεν έχει σημασία, μα για μένα, μου θυμίζει δυο ξαδέλφια-λεβέντες μέχρι κει πάνω -που λένε- από την πλευρά του πατέρα μου... ωραίες οικογένειες κ.λ.π., οι οποίοι έφυγαν νωρίς... (της μοίρας τα καμώματα, θάλεγα... ) Ο πρώτος, είχε το πρώτο φορτηγό αυτοκίνητο (!) στην περιοχή μας... τότε που δεν είχε κυκλοφορήσει "το αυτοκίνητο"...

Ο δεύτερος, "αλώνιζε" στις Αιγιώτικες ακρογιαλιές...( ένα είδος "πλέι- μπόυ"... ) μέχρι τα τότε μοναδικά στην ομορφιά Ψηλαλώνια... και πιο πάνω, στις περίφημες "ελιές" -απομονωμένη (τότε) περιοχή για τα ζευγαράκια... ήταν τότε που η "ηθική και η αγάπη" πήγαιναν χέρι-χέρι... Ο δεύτερος, λοιπόν, ένα βράδυ βροχερό, με φίλους κ.λ.π., γλέντησαν... ήπιαν λίγο παραπάνω... και ΠΩΣ τους ήρθε!!!;;; (άχ! τα νειάτα) πήραν το μεταξωτό εσώρουχο μιας "ξανθιάς νεράϊδας", το κρέμασαν στο ψηλότερο κλαδί μιας γέρικης ελιάς κι είπαν ότι όποιος το ...φτάσει πρώτος, θα... φιλήσει την πεταλούδα της παρέας τους...

-Ε! και! θα μου πείτε...

Ναι, δε λέω...,

μα αν η κόρη είναι αδελφή εκείνου που απάντησε σε "προξενήτρα": "...μα αυτή είναι ξαδέρφη εκείνου που κρέμασε το... στην ελιά, ... αυτή μου προξενεύετε!!!"....... Φαντάζεστε ότι εκεί ακόμα θα ήμουν (!) και δεν θα με είχατε "εδώ" να σας τα λέω;!

Πάντως, Χάρηκα πραγματικά για το Δώρο, το φυλλομέτρησα από την αρχή ως το τέλος... έψαξα να...δω(!!!) μήπως κατα λάθος είχε το όνομά μου κι ας μη έχω τελειώσει κανένα μυθιστόρημα ως τώρα... !!! ΟΜΩΣ, ονόματα -ήδη Φίλες- όπως οι :Λένα Μαντά, Η Ιουστίνη Φραγκούλη, η Ελένη Γκίκα, η Ελένη Τσαμαδού, η Πέρσα Κουμούτση, η Γιώτα Φώτου, η Μαρία Τσιρίτα, η Σοφία Βόικου, η Μάρω Βαμβουνάκη... κι ένα κήπο γνωστό και καινούριο από άλλα -γνωστά στην Ελλάδα- ονόματα γυναικών μα και ανδρών (!)... μαζί μ' ένα κατάλογο παιδικών βιβλίων... να τρελένομαι!!!

'Αντε, τώρα να γράφεις για την αποψινή έκλειψη της... σελήνης, για τις σκιες της... για το ξενύχτι τρεις και δεκαπέντε μετά τα μεσάνυχτα... παραμονή κι ανήμερα... όπου αρχικά είχα σκεφτεί για ν' αλλάξω θέμα...

ΙΣΩΣ, μια κάποια ώρα... (μάλλον νύχτα...) όταν ξεδιαλέξω τις φωτογραφίες που έβγαζα (!!!)...

Θα τα "πούμε", σίγουρα। Γεια σας, για τώρα, και μη ξεχνάτε 'οτι

ένα Βιβλίο είναι το οξυγόνο του μυαλού...

Σας βιβλιο-ασπάζομαι,

Υιώτα

12 Δεκ 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ , από την άλλη 'Οχθη ! Υιώτα... ΝΥ

΄Ενα φιλί κι ένα αστέρι,
για όλο το κόσμο!
Ταξιδεύοντας... ανάμεσα στις ροζ πικροδάφνες,
αγναντεύοντας παιγνιδιάρικα σύννεφα...

ζαλισμένος κι ο ...ξύλινος καπετάνιος του Δημήτρη,
όπως
κι ο υβίσκος μας, που δεν χωράει στο σπίτι και σπρώχνει το... ταβάνι ψηλότερα!
...δεξιά, η γαρδένια-δέντρο, που ετοιμάζεται ν' ανθίσει...

Με τη γεύση του μοναδικού μήλου στην πίσω αυλή...
για μια τεράστια... μηλόπιτα,

και
μια αγκαλιά λευκόκρινους

ακριβώς όπως κι ευχές μας:
για να περάσετε όσο το δυνατόν με μικρές ευτυχίες...
Οι...μεγάλες;
Όσοι τυχεροί...προσέλθετε!
Και πάλι ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ,
πάντα με Αγάπη,
Υιώτα
Δημήτρης
και παιδιά!






1 Δεκ 2010

...Αυτή η κρυφή Οδύσσεια π΄ ασφυκτικά πληγώνει,

Ένα νέο "Ευχαριστώ"
άραγε να είναι μεγαλύτερο από ένα προηγούμενο;!
Πάλι η Κατερίνα μας
μου έκανε μια έκπληξη:
Ένα βίντεο, δεξιά, στη... βιτρίνα της σελίδας
της "Αστοριανής"
για την Φίλη που ακόμη ΔΕΝ έχει συναντήσει!!!

Κατερίνα μου,

αφιερωμένο αυτό το κλαδάκι της "σπιτικής λεμονιάς" μαζί με το ποίημά μου "Τρίλιες" που σου αρέσει, στην ασταμάτητη ευαισθησία σου
(από το νέο μου βιβλίο, σελίδα εξήντα-τρία)

ΤΡΙΛΙΕΣ

Με το Νοτιά, με το Βοριά, σμίγουν οι αναμνήσεις।

Ρίγη σκορπούν, οδυνηρό θάνατο στις αισθήσεις...

κι ενώ αναδιπλώνονται θύμησες κοιμισμένες

-ίδιοι ανεμοστρόβιλοι, μαινάδες μεθυσμένες-

μάγισσες ξέφρενου χορού στου λήθαργου την ώρα,

φριχτά φαντάσματα του νου στης ενοχής τη χώρα,

ως τιμωροί αμείλικτοι προτού να ξημερώσει...

το χέρ΄απλώνεται δειλά, ζεστό κορμί να νιώσει...

Αυτή η κρυφή Οδύσσεια π΄ασφυκτικά πληγώνει

γίνεται βρόγχος στης αυγής το λυπημένο αηδόνι

που η φωνή της μοναξιάς σ΄ουράνια ταξιδεύει,

αμέριμνο για ποιάς καρδιάς τις τρίλιες συνοδεύει...

Κι είν΄ο Βοριάς αδίσταχτος και ο Νοτιάς μαχαίρι

σαν έμειν΄ασυντρόφευτο το απλωμένο χέρι...

Φίλη μου, για μια φορά ακόμη, με συγκίνησες।

Είναι τόση η προσφορά σου, που κι εγώ απορώ πώς τη χωράει η καρδιά σου!

Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα