Μικρά ταξίδια,
πονεμένες μνήμες...
Όταν στη πολυφίλητη χώρα,
όπου η ομορφιά κραυγάζει
και στα μάτια δεν χωράνε τα τοπεία,
η καρδιά ανοίγει αυλακιές
να δεχτεί σε ανθώνα ξεχωριστό
τις εικόνες που τρέχουν στο χρόνο...
Φίλοι που με θυμήθηκαν στις μέρες των διακοπών τους,
...κάποια στιγμή άπλωσαν το χέρι και γέμισαν τη παλάμη τους σποράκια από σπάρτα!
Με καλοδέχτηκαν προ ημερών, τη μέρα της Αγίας Παρασκευής... τα χάιδεψα, και πήγα να τα βγάλω φωτογραφία...
Ναί, Τάκη μου, τα κατάφερα, βγήκα όμορφα όπως τα σπαθιά έτοιμα για ...ξιφομαχία, μα κάτι "γίνεται" κι ενώ προσπάθησα πάλι και σήμερα, οι φωτογραφίες δεν εμφανίζονται σ΄αυτή την ανάρτηση!!!
Σκέφτηκα να ευχηθώ "Καλό Μήνα" σε ΟΛΟΥΣ... και να δω πότε θα εντοπίσω την... αμάθεια!
Σας χαιρετώ όμως, με αγάπη,
Υιώτα
4 σχόλια:
Καλημέρα φίλη μου και καλό σου μήνα. Μην στενοχωριέσαι που δεν τα καταφέρνεις να αναρτήσεις φωτογραφίες,
Κι' εγώ στο ίδιο......στάδιο μάθησης βρίσκομαι.
Ώρα δυό παρά τέταρτο Αυπνίες φιλενάδα.
Νάσαι καλά
Καλό μήνα σε σένα και τον Δημήτρη
Ντένης
Καλή σου μέρα, Ντένη μου.
Ήρθα "πουρνό-πουρνό"!!! που λέγαν κι οι παλιότεροι στην "Ιντερνετική"... εκκλησία!
-βλέπεις η Αγια-Τριάδα είναι μακριά... άσε εκείνες τις της Αστόρια... πέρασαν στα διαμερίσματα της μνήμης...
Δεν πειράζει, Φίλε μου,
ο Θεός είναι παντού, και το κεράκι, μαζί με τη σκέψη Του, μας εμπνέουν όπου και να είμαστε...
Άλλωστε, εδώ, σ΄αυτή τη χώρα, Κυριακές και παντός είδους γιορτές, περνούν όλες ίδιες...
Τώρα, αν μου πεις για την "πολυφίλητη πατρίδα", μόνο το έσω αίσθημα μας δένει...
κι αυτό, αμβλύνεται με το χρόνο και τις υποχρεώσεις...
Τί να λέμε;
" ΦΘΟΡΑ
... κι έτσι απομείναμε
κεριά αδύναμα στο μέγα σκότος,
να ζωγραφίζουμε σύννεφα,
με τις σκιες να μιλάμε,
και
αντιστρέφοντας το δρομολόγιο
να ταξιδεύουμε,
χείλη μισόκλειστα,
μάτια μισάνοιχτα,
πόδια τρεμάμενα,
της ζωής οδοιπόροι,
ανήμποροι,
ακόμη και τις δικές μας αποσκευές
ν΄ανεβο-κατεβάζουμε
στους μικρούς σταθμούς...
..........................."
Όμορφη η μέρα, σήμερα. Πήγαινε μια βόλτα. Ο ήλιος, ευεργετικός...
άντε, και να δω πότε θα τα πούμε από κοντά.
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
(ο Δημήτρης κοιμάται...)
Καλό Μήνα λοιπόν, αγαπητή μου Υιώτα, Δημήτρη κι απο εμένα.
Γύρισα, στην Ιθάκη μου έστω αν κι αυτή είναι η θετή μου Ιθάκη.
Αχ κι αυτή η συνήθεια χρόνια στα ξένα πως να το κάνουμε είναι και η συνήθεια μια φόρμα ζωής, μιας που την κάνμε δική μας.
Η περιπέτεια της ξενιτιάς έστω για εμένα του πεζοδρομίου έχει μπει πλέον στη σάρκα μου, οποτε:
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Welcome back to your nest!
Dear Friend Gavrili.
Η φωτογραφία, στην αγκαλιά της δικής σου θάλασσας, πολύ ήρεμο και ξεκούραστο σε δείχνει...
Αυτή είναι η μαγεία της και η νοσταλγία της.
Τώρα, πάλι στα ίδια μέρη θα συνανιόμαστε, πάλι κάτι διαφορετικό θα λέμε...
αν και τίποτα δεν αλλάζει...
Αύριο, με υγεία, στις Πανωραίες σου... και σε όσους παραδοσιακά εορτάζουν.
Με αγάπη,
Υιώτα-Δημήτρης
Δημοσίευση σχολίου