Μπεζ γαρδένιες ...ένα "ακριβό κόσμημα" για τα ερχόμενα γενέθλια της γλυκιάς Κατερίνας...
...ένα μοναδικό υβίσκο,
για την Όλγα μας,
που...
...ένα μοναδικό υβίσκο,για την Όλγα μας,
που...
και μια μικρή, "χωριάτικη αγκαλιά"
-όλα από την ...αυλή μου-,
για ΟΛΟΥΣ εκείνους
-φίλες και φίλους-
που δεν με ξέχασαν στης "Παναγίας".
Άλλα νέα, υπομονή, αργότερα...
Ο Σεπτέμβρης έρχεται χαρούμενος.
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
19 σχόλια:
Γιώτα, ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ!
Είμαι σ' αυτούς που σε ξέχασαν και μου χαρίζεις γαρδένιες;
Δεν ξανάγινε!
Φτύσε με, ρε φιλενάδα!
Μ' αρέσει που είχα προγραμματίσει να κοιμηθώ ένα τρίωρο, για να βγάλω το 18αωρο αύριο και το ότι γιόρταζες και μου ξέφυγε, δεν μπορώ να το χωνέψω!
Σ' αγαπάω ρε Γιώτα! Γι' αυτό που είσαι! Για την ανωτερότητα που κουβαλάς πάνω σου και μέσα σου!
Σ' ευχαριστώ που μ' έχεις φίλη σου!
Εύχομαι ο Θεός να σου δίνει, όχι μόνο ότι σου λείπει, αλλά κι ότι σου περρισεύει, γιατί εσύ έτσι κι αλλιώς, εσύ δίνεις πολλά στους άλλους!
Βιαστικά φιλάκια, έτσι κι αλλιώς την έκανα την γκάφα! Ας πάω για ύπνο τώρα!
Όλα τα καλά στην Όλγα σου και σε όλη σου την οικογένεια, εννοείται!
Τα ξαναλέμε.
Ευχαριστώ και για τις προκαταβολικές ευχές!
Μισού αιώνα, άνθρωπος! Γι' αυτό και το Αλτσχάιμερ και οι αργές στροφές...
Αγαπητή μου Υιώτα, σου τηλεφώνησα αλλά δεν ήσουν σπίτι, αλλά γιατί της Παναγίας, υπήρχε καμιά Μαρία και δεν το ξέρω;
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
... δε... στά...πα...
ότι στο τέλος θα μας παραξηγήσουν!!! ήδη μου είπε γνωστός ότι έχουμε πολλές αγάπες και ...λουλούδια, εμείς οι δυο, και ότι οι γαρδένιες δεν είναι μπεζ αλλά ξανθιές!
-Μπράβο έμπνευση!
Ξανθιές γαρδένιες!
κι εμένα με τράβηξε ο συνδιασμός τους για να τις "σκανάρω"... και να διαφωνούμε στο χρώμα τους!
Κατερίνα μου γλυκιά,
αν είναι μία που έχω γνωρίσει στη ζωή μου να δίνει κι από το στέρημά της, έστω τον ύπνο της, είσαι ΕΣΥ!
Γνωρίζω, όχι μόνο σε μένα,
...
μα εγώ σέβομαι και αγαπώ εκείνο που προσφέρεις σε μένα.
Όλα τ΄ άλλα ωχριούν!
Σ΄ευχαριστώ για την ειλικρίνειά σου και τις ευχές σου,
πάντα με αγάπη,
Υιώτα, ΝΥ
... κι εσύ, Γαβρίλη μου;
μα πότε θα μάθεις ότι το...Γιώτα είναι το μισό του...Παναγιώτα!!!
Όπως και το...Μίμης, είναι το ...παιδικό του Δημήτρη!!!
Εμείς οι... έλληνες, όλα τα έχουμε, κι όλα τα...δικαιολογούμε!
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
Γιώτα χρόνια σου πολλά. Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά πάντα μες στην αγάπη .Είμαι στο Πλωμάρι ακόμη παντελώες αποδικτυωμένη στο ρυθμό του καλοκαιριού και της προετοιμασίας της βάπτισης της κορούλας μου. Να φανταστείς κοντεύω να ξεχάσω και τους κωδικούς μου. Από τις 28 όμως και μετά πάντα σταθερά μαζί. Φιλιά και χαιρετισμούς και στο Δημήτρη μας.
Καλημέρα με αγάπη.
Τελείως αδικαιολόγητος. Ούτε κάν το φαντάστικα αν και όπως λες του Γαβρίλη μιλάει ασπό μόνο του.
Παναγιώτα Γιώτα.
Χρόνια σου πολλά καλή μου έστω και καθυστερημένα.
Με αγάπη
Ντένης
Αμ που να το φανατσθώ ότι τι Γιώτα προέρχερται από το Παναγιώτα.
Χρόνια σου πολλά λοιπόν, αν και λίγο καθυστερημένα αλλά έχουν τον ίδιο παλμό. Επί τη ευκαιρία με τα ονόματα πως μπερδεέυεται κανείς.
Στην Γουατεμάλα ένας Έλληνας από την Λέσβο λργόταν Μάριο Παπαχίου, τον ρώτησα λοιπόν πως κι έχει τέτοιο όνομα όχι τόσο συνηθισμένο για τους Έλληνες. ¨ακου να δεις το Όνομά μου είναι Παναγιώτης για να το εξηγήσω στα Ισπανικά τους είπα ότι είναι το όνομα που δώσαμε στην Παναγία.
Τότε μου είπαν είσαι μια σερνική Μαρία και με ονόμασαν Μάριο...
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Βλέπω ότι ήρθα με παλιό "φουστάνι", μα δεν πειράζει! Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια!
Αν είχα την ηρεμία ρε Γιώτα μου, θα το σκεφτόμουνα, αλλά, ας όψεται η αντζέτα!
Έπρεπε να σε είχα γραμμένη στο Π!
Παναγιώτηδες είχα! Ποτέ δεν μου πήγε το μυαλό να σκεφτώ ολόκληρο το όνομά σου! Πού να προλάβω η έρμη;
Για να σκεφτείς τέτοιες λεπτομέρειες... (χοντρές, όμως!) πρέπει να κάθεσαι και λιγάκι, κι εγώ τρέχω πολύ.
Παει, πέρασε!
Αυτό έλλειπε, να μην το παραδεχτώ!
Μεγάλο ελάττωμα οι αλήθειες μου, Γιώτα! Πρώτα απ' όλα σκοτώνουν εμένα και μετά τους γύρω μου. Τι πιο εύκολο να πω "δεν πρόλαβα", κ.λ.π. κ.λ.π;
Τα λέμε! Πήγε μιάμιση!
Έλεος! Σταματείστε τα ρολόγια! Έδωσα άδεια στο γιό μου και έχω ψοφήσει στην διπλοβάρδια.
Φιλάκια, Γιώτα μου!
Νομίζω πως τον έφαγα τον γάιδαρο!
Είμαι, ελπίζω, στην ουρά! Υπομονή!
Άσπρες είναι οι γαρδένιες και ζουν μια νύχτα μόνο!Υπάρχει και τραγούδι! Μετά κιτρινίζουν, ειδικά αν τις μυρίσεις!
Θα κάνουμε άλλη φορά μάθημα γι' αυτές! Όκευ;
Μαριανθάκι μου,
ΜΗ βιαζεσαι να έλθεις!!!
αν και σε περιμένουμε...
...και δε μου λες, εσύ που έχεις το πρώτο... μισό "Μαρία" γιορτάζεις ολόκληρη;;;;;;;;;;;;;;
γιατί εγώ, με το δεύτερο μισό(!) "Γιώτα"
βασικά γιορτάζουμε οικογενειακά... για να μαζευόμαστε όπως λέμε!!! (εκτός ας πούμε σαν το.... συμπέθερο Παναγιώτη, άνδρας ων...)
Πάντως, σε περιμένουμε με το Νικόλα σου και την πιτσιρικαρία σας... να σας ζήσει η επίσημη Ειρηνούλα, τώρα θα είναι στα τρελλά της, Φιλάκια σε όλους σας,
Υιώτα
ΝΥ
Ντένη μου,
δεν είναι... η καθυστέρηση, φίλε μου,
είναι ότι έστειλες τις ευχές σου, τη σκέψη σου, και σ΄ευχαριστώ!
Για να δούμε,
πότε θα είναι του Ντένη η γιορτή... θα το θυμηθώ;
είναι κι αυτός ένας τρόπος να μή ξεχνιόμαστε...
Πάντα μ΄αγάπη,
Υιώτα
Γαβρίλη μου, είσαι σίγουρος ότι ο Μάριο ήταν...Χιώτης;;;;;;;
μοιάζει σαν... χαριτωμένο ανέκδοτο για...Πόντιο!
Μ΄έκανες και γέλασα,
το χρειαζόμουν...
να είσαι καλά,
Υιώτα
... κι εγώ, που τις είδα "ξανθούλες"...
τις γαρδένιες και...
και σε θυμήθηκα;!
Το αστείο της υποθέσεως!!! ειναι ότι
ενώ πράγματι έλαβα τηλεφωνήματα, γράμματα, ι-μέϊλς, κ.λ.π.
σκέφτηκα να ευχαριστήσω που έκαναν το κόπο...
μα να γίνει "ντόρος"
για κείνους που τους διέφυγε...
- κι ας υπάρχουν κι άλλοι που έχουν και το ίδιο όνομα, μα...-
Κατερίνα μου,
δεν μου συμβαίνει συχνά!
Όσο για σένα,
πάλι καλά,
άνοιξες τη καρδιά σου, σπατάλησες την πολύτιμη ώρα σου, κι αυτό με υποχρεώνει, πίστεψέ με,
και, την επομένη, θα σου χαρίσω μια ολόλευκη Γαρδένια, μοσχοβολιστή,
αυτή κι αν είναι...υπόσχεση, τώρα που η μεγάλη ανθοφορία τους λιγοστεύει!
Πες στον Τασσούλη σου, τον μορφονιό,
να ξεκουράζει τη μάννα του, ΜΙΑ την έχει!
Χαιρετισμούς στη Λένα, και το Δημήτρη,
πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Έστω παράταιρα,
χρόνια πολλά και δημιουργικά
Στη Υ,ιώτα
Υπάρχουν ακόμη δρόμοι,
Όπου ανθίζει, αγιόκλιμα και γιασεμί (γαρδένιες λευκές και κυκλάμινα)
Μπορούμε αν θέλουμε, να περπατήσουμε
πολλοί, μαζί εκεί,
Έχουμε τόσα πολλά να πούμε.
Θ' ανοίξουμε τα παραθύρια της καρδιάς,
Να πλημυρίσει από το αρωμά τους.
θ' αφήσουμε στην άκρη,
Έστω για λίγο,
Προβλήματα και σκέψεις που μας τυλίγουν,
και μας πνίγουν.
Θα βγάλουμε από μέσα της, το χτες,
Αυτό που κρύψαμε πολύ βαθιά,
Από τότε που είμαστε παιδιά.
Σκέψου τι όμορφη,
θα γίνει η ζωή μας.
Γιαννής Μαλαμούσης
Αγαπητέ Γιάννη,
Πάντα ευπρόσδεκτες οι ευχές και τα καλά λόγια!
Το...κακό με όλους εμάς, είναι ότι αναζητούμε μια επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας κι αφήνουμε την καρδιά ανοιχτή σ΄όλα τα ρεύματα, δροσερά και μη!
Οι σκέψεις σου, καλοδιατυπωμένες, η σημασία καλοδιαλεγμένη...
ας ήταν
ο δρόμος αυτός να ήταν τόσο εύκολος!
Μέσα μας είναι η δύναμη, Υιάννη μου. Από κει πρέπει να παίρνουμε ενέργεια. Η ανηφόρα είναι αγχώδης... κι εμείς, πέρα από τα γιασεμιά και τις "ξανθές γαρδένιες"
... πρέπει απ΄το πηγάδι του είναι μας ν΄αντλούμε το ζείδωρο ύδωρ...
Να είσαι πάντα καλά και δυνατός!
Η ευαισθησία δεν βλάπτει... αρκεί να τη χαλιναγωγούμε...
και πάλι σ΄ευχαριστώ, φίλε...
να μου προσέχετε την φίλτατη Κατερίνα.
Με αγαπη,
Υιώτα
Κάτσε, Γιώτα μου, με τη σειρά, μη τα ξεχάσω!
Πρώτα απ' όλα, χάρηκα πολύ που είδα τα πρώτα βήματα του Γιάννη Μαλαμούση!
Γειά σου, Γιάννη μου! θα τα κάνουμε κάποια στιγμή εκείνα τα μαθήματα! Μη φοβάσαι! Οι ζέστες φταίνε!
2) Μα η απουσία είναι εκείνη που φαίνεται, Γιώτα μου!
3) Μη μου κατηγορείς τον Τάσο, σε σκότωσα! Μα βοηθάει με το παραπάνω το παιδί! Δεν φταίει εκείνος σε τίποτα αν οι γονείς του πήραν μια πολύ βιαστική απόφαση να πάρουν καφενείο!
25 χρονών παιδί και τι παιδί, πότε θα ζήσει, αν είναι κλεισμένο όλη μέρα μέσα σε ένα μαγαζί;
Ξέχασες τι θα πει "νιος", Γιώτα μου;
Μόνη μου του είπα να κάτσει στο χωριό και αύριο, κι ας αφήσω εγώ το κουφάρι μου, εκεί!
Θέλω να βλέπω παιδιά χαρούμενα και ευτυχισμένα, όπως και εσύ, φαντάζομαι!
Πάμε και στις γαρδένιες που λατρεύω, ίσως περισσότερο απ' τα κυκλάμινα... αλλά... δεν τις αγγίζω, γιατί είναι πολύ ευαίσθητες...
Ξέχασε ΤΙΠΟΤΕΣ;
Φιλάκια! Έχω κι ένα φαγητό που ψήνεται! Μη μας μυρίσει!
Εγω σε..ξεχασα Αστοριανη μου...! αλλα λενε οτι οι γιορτες κρατανε σαραντα μερες!Μπορω να ευχηθω τωρα να εισαι Χιλιοχρονη και παντα Καλα και Κοντα μας?
... Ευχαριστώ, καλή μου!
Καλόδεκτη!
...και, για στείλε μας λίγη "λιακάδα"!
χθες βράδυ, οι δρόμοι γέμισαν νερό, ίδια ποτάμια!
κι η 'βδομάδα, λένε, συννεφιασμένη!!!
Φιλάκια, "νερωμένα και βροχερά'
Υιώτα,
ΝΥ
...Πολύχρονο "χνάρι" της καρδιάς μας...
τι θύελλα ήταν αυτή!
Μάνα, γλυκειά Μάννα,
μη σου πει κάποιος για... το λεβέντη μοναχογιό σου!
Μα, απλώς του είπα να προσέχει την ξεχωριστή Μάννα του!!!!
Όμως, στη δικαιολογημένη βιασύνη σου,
δεν εϊδες τα ...επίσημα "χρόνια σου πολλά" !!!!!!!!!
Κάνε μια βόλτα, Κατερίνα,
πήγαινε στην ...αστοριανή,
ευχές σε ...ασημένιο τάσι
και μια γαρδένια γιορτινή...
Σε φιλώ,
με αγάπη,
Υιώτα
ΥΓ Το βίντεο σου, καθαρή προσωπογραφία...
Επί τέλους!!!
Λιακαδα εχεις στην ψυχη σου Αστοριανη μου! Αν θες απο την αλλη ...περνα καμμια βολτα απο το μπλογκ μου να παρεις γευσεις και μυρωδιας απο φθινοπωρινη ατμοσφαιρα δικια μας και τοπια αμιγως Ελληνικα!
Πολλα πολλα φιλακια!
Δημοσίευση σχολίου