...Τα ματοτσίνουρά σου, καλέ !(από την τέταρτη θύελλα, τον ζήτησε η Κατερίνα μας!) κι εγώ,
σε Φίλες και Φίλους αγαπημένους αφιερώνω
το "...κουλουριασμένη..." που άρεσε, από το βιβλίο μου "ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΑΙΜΑ"
Κουλουριασμένη
(δυο δρασκελιές απόσταση, δυο ανάσες κοντά στο θάνατο...)
Στον ξύλινο πάγκο του διαδρόμου, τεμαχίζω αντοχή ανήμπορη. Διπλωμένη. Κουλουριασμένη. Σχεδόν ανύπαρκτη!
Το σώμα; Φυλακή! Το δέρμα; Λιβάδι στεγνό, διψασμένο.Θυμάμαι, κάπου εκεί κοντά, υπάρχει μια βρύση μεταλλική, αδιαμαρτύρητα αχρησιμοποίητη.Τί να προσφέρει μια χούφτα άγευστο, χλιαρό νερό, όταν χρειάζεται ποτάμι, κελαρυστό, άσωστο...
Τα μάτια; Κλειστά, αγωνίζονται να συγκρατήσουν εικόνες που τρέχουν ατίθασες, με τη δική τους δίψα, τη δική τους ψυχή... Τα χείλη; Σφιχτά, στεγνά, μουδιασμένα, αφίλητα...
Η φωνή; Καναρίνι μοναχικό, αρνείται να κελαηδήσει!
Σποραδικοί ασθενείς στο διάδρομο, φαντάσματα παρελθόντος, σέρνονται, λες και φίδια κομμένα... Η συζήτηση, απούσα! Ο τυχόν σύντομος διάλογος, πηγαινοέρχεται ανάμεσα στα χείλη, απελπιστικά μόνος...
Κουλουριασμένη... Αμίλητη... Άπελπις...
Τα χέρια μου, σταυρωτά διπλωμένα, αναζητούν τα εύρωστα χέρια σου! Περιφράζουν ακόμη και της καρδιάς τους χτύπους, όπου απομονωμένη έχει απιστηθίσει πολεμικούς ρυθμούς αγρίων πριν ελευθερώσουν ανήμερους αετούς κι ειρηνευτικά περιστέρια πάνω στο κάθιδρο μέτωπό σου...
Τι έχω να σου προσφέρω; Η γαστέρα, στείρα, σάκος για απορίμματα...
Τα πόδια; Διπλωμένα, κάτω από το μακρύ φόρεμα, ασυναίσθητα την αιδώ προστατεύουν...
Κουλουριασμένη...
Χαρτί λευκό, άγραφο, άχρηστο... Ποίημα επώδυνο, ακατανόητα δυσνόητο, αδιάβαστο... Βρύση σαν όμπυο κάτω από ξεραμένο έδαφος...
Πίσω και πάνω, αδιάκριτη η αυγουστιάτικη σελήνη. Μέσα από τη σχισμή των τσιμεντένιων κτιρίων κατεβαίνει να ζεστάνει τ' ακίνητα μάτια μου. Καλύτερα να είναι τα βλέφαρα κατεβασμένα. Το εκδικητικό λευκό των τοίχων, γύρω μου, δεν έχει κάτι καινούριο να προσφέρει... Αν κοιμηθώ, έσβησα!
Ο μέγας φόβος δεν είναι αν θα ξυπνήσω, να σε καλημερίσω!
Είναι αν θα μ' αφήσουν να σ' αγγίξω, να ενισχύσω με την ανάσα μου τα λιγοστά αιμοπετάλια σου, να αιστανθείς το βοριά της αφής μου στο σώμα σου...
να ξυπνήσεις το ναρκωμένο θεριό που σε νίκησε...
να δω στα μάτια σου την Αγάπη,
την αγάπη που τόσο ακριβά πληρώνουμε...
...κι ένα λευκό ρόδοαπό τριανταφυλλιά άγνωστη
σε ΟΛΕΣ και ΟΛΟΥΣ
Φίλες και Φίλοι, αγαπημένοικλείνοντας την "ιστορία" της τέταρτης θύελλας με πτερωτά μηνύματα
εδώ, η ... ορχήστρα του ουρανού!
μιας και τα πουλιά αντέχουν περισσότερο από μας!Σας φιλώ,
πάντα με αγάπη,
Υιώτα
11 σχόλια:
Αγαπητή μου Υιώτα.
Βρήκα τη λύση για το χιόνι.
Γράφω σε όλους ότι προσφέρω πάγο και χιόνι ποιότητας και περιμένω μήπως βρεθεί κάποιος να με αλαφρώση.
Ειλικρινά δεν μπορώ άλλο. Το αυτοκίνητό μου είναι θαμένο και πηγαίνω τα μικρά σχολείο με τα πόδια.
Άστα τι γίνεται. Και έχουμε ακόμη Φλεβάρη και Μάρτη.
Υπομονήηηηηηηηηηηη !!!!!!!
Ντένης
Μια το κείμενο, μια οι φωτογραφίες και η αναφορά στο χιονιά ήρθε και έδεσε!!Δε μου λες βάλθηκες να μας κεράσεις ανατριχίλα του Σαββατοκύριακου;
Φιλιά πολλά.
Και μόνο που διαβάζω για τόσα χιόνια, ένα σύγκρυο και μια ανατριχίλα με κατακλύζει.
Τώρα έχω στο μπαλκόνι +5,3 οC (ή 41,5 οF, όπως λέτε εσείς στο Αμέρικα).
Και κρυώνω....
Που θα πάει όμως, ο Χειμώνας είναι η εποχή που προηγείται του Καλοκαιριού.
Υπομονή....έρχεται!!!
Καλημέρα και Καλό ΣαββατοΚύριακο!!
Γιώτα μου, δικός μου ο χιονάνθρωπος!!!Γιούπι! ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟΣ!!! Τον έχεις κάνει καλλιτέχνη τον κύριο!
Εμ, πώς;...
Ποίημα για ατσάλινα νεύρα! Να μην το ξαναζήσεις στη ζωή σου! Ότι γράφτηκε με ζόρι... γράφτηκε! Τέλος! Χαρές και χιονάκια από δω και πέρα!
Ευχαριστώ, Γιώτα μου! Φιλάκια πολλά!
Πω πω χιόνιιιιιιιιιιιιιιιι!!!
Μιας και την ανάρτηση την αφιερώνεις σε Φίλες και Φίλους αγαπημένους, μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη; (το χιονάνθρωπο τον χαρίζεις στην Κατερίνα, εντάξει…)
Εγώ μπορώ να κρατήσω απ’ τα πτερωτά μηνύματα, την ορχήστρα του ουρανού; Πολύ μου άρεσε!
Και μια δική μου μικρή κι αθώα παρατήρηση κι απορία: Κουλουριασμένη... Αμίλητη... καλά, το Άπελπις... γιατί μωρέ; Από τότε ήθελα να σε ρωτήσω και το είχα υπογραμμίσει στο βιβλίο.
Υ.Γ. Υιώτα, κοντά στο γιο μου, σκέπτομαι κι όλους εσάς! Με τόσα χιόνια...
Λες Κουλουριασμένη, το παραδέχομαι ΝΑΙ, απέλπισμένη όμως όχι γιατί άμα το πάρεις έτσι πάει η ζή μας πέταξε....¨οσο αναπνέουμε υπάρχουμε άρα υπάρχει ελπίδα...
Χθες Παρασκευή, ξεχιόνιζα για τρεις ώρες συνεχώς πάνω την σκεπή του Γκαράζ είναι απίπεδη.
¨οταν κατέβηκα έκατσα στον καναπέ για 4-5 ώρες με το ζόρι ανέπνεα, δεν μπορούσα να κουνηθώ.
Έ! να σου πω ότι το χιόνι στην αυλή μου θα είναι ενάμιση μέτρο, κι όχι μόνο αλλά μου γλύστρισε το φτυάρι κι έπεσε στη αυλή από την οροφή. ¨οταν κατέβηκα για να το πάρω χώθηκα στην κυριολεξία στο χιόνι. Απο πάνω είχε μια ίντσα πάγο, πατούσες έσπαγε ο πάγος και οπς βρισκόσουν στον πάτο.
Καλή εβδομάδα λοιπόν αγαπητή μου Υιώτα.
χαιρετώ
Γαβριήλ
Kαι μονο που διαβασα για τόσα χιόνια , άρχισα να κρυωνω! Με ζεστανε ομως και με καθηλωσε ολη η υπολοιπη αναρτηση σου Γιωτα μου! Και ακομα και η αφιερωση σου!
Κουραγιο λοιπον καλη μας φίλη! Ο Φλεβαρης κι αν "φλεβισει" Καλοκαιρι θα μυρισει!
Πολλα φιλια απο μια Αθηνα με Λιακαδιτσα σήμερα ( τοση που θυμηζε Αλκυονιδες μερες) !
Τι ευτυχία μπορεί η λευκότητα του χιονιού να χαρίσει!!!
Το κείμενο συνοδεύει υπέροχα αντιφατικά την λαμπρότητά του...
Η αίσθηση της ασημαντότητας χάνεται μπροστά στο "θαύμα" του υδρολογικού κύκλου.
Φόρεσα και στα μαλλιά το λευκό ρόδο απο την άγνωστη τριανταφυλλιά!
Νάσαι καλά Υιώτα!
Φίλες
και Φίλοι,
όλες και όλοι αγαπημένοι!,
Κάποτε είχα ασχοληθεί με το κακό μάτι... αν και δεν θέλω να πιστεύω σ'αυτά!
Αν σας πω ότι είχα ένα κέφι, απόψε,
και σας είχα απαντήσει μ' ένα "χαριτωμένο" τρόπο, σε ολους,
μα το Ιντερνετ
μου τα ΕΣΒΗΣΕ ΟΛΑ!!!!!
Η πρώτη "αντίδραση" στα γραπτά σας, είναι και η καλύτερη...
αν προσπαθήσω να τα "αναμασήσω" θα μοιάζω σαν την ...κατσίκα μας, στο σπίτι μας, στο Αίγιο,
που της άρεσε να καπνίζει τα στριφτά τσιγάρα του πατέρα μου!
Τολμώ να σας χιλιο-ευχαριστήσω,
πιστεύοντας ότι στερούμαι κι εγώ την όμορφη επικοινωνία μεταξύ μας,
μα αν μείνω εδώ, πάλι θα μου "ξεφύγει"
η επομένη ανάρτηση για τη χθεσινή ημέρα μας !!!
Θα σας χρωστάω..., λοιπόν, πριν με φωνάξει ο Δημήτριος...μου!
Σας αγαπώ,
Ολες και όλους,
Υιώτα
Αγαπημένη μας Γιώτα,
Όπως πάντα, μας ξαφνιάζεις και μας ευχαριστείς με τις επιτυχίες και διακρίσεις σου. Σου ευχόμαστε να συνεχίζεις.
Πολλά φιλιά στον Μίμη και όλα να σας έρχονται αίσια.
Χριστίνα - Γιάννης
Δημοσίευση σχολίου