Τότε,... έγραφα: (από το "Φωλιές του Ήλιου", σελίδα 16)...Ταίρι μου,
με τ' αγκάλιασμα σμίκρυνες κάθε νόστο π' ασίγαστος επιστροφή στα πάτρια γυρεύει, κι έγινες τόπος, χώρος μου, λιβάδι, κορφοβούνι, περγιάλι, ώριο χτήμα μου, γεύση του ίδρωτά μου, σχήμα από τα χέρια μου, όχθη αντίστασής μου σε ποταμό ασυλλόγιστο... ... ...
...κι εγώ, χαρά που προβάδιζε, παπαρούνα ευλύγιστη, τα σύνορά σου περίφραξα με τη φωτιά των ματιών μου... κι έγινα τέχνη στα χέρια σου, δροσιά στις άγρυπνες νύχτες σου, στον Ελικώνιο Απόλλωνα θέτις...
κι έγινα ταίρι, δημιουργία σου,
κι έγινες ταίρι, δημιουργία μου,
και Σ' Αγαπώ!
Τώρα,
μετά από σαράντα-ένα χρόνια!!!
με τις δικές μας ανατολές... και τις δύσεις...
με τις δικές μας αγάπες : ΄Ολγα (τώρα έγγυος), Υβόνη- Τζόυ- ΄Εντζυ
με "χθεσινή" φωτογραφία που φέρει τα ίχνη της οδύσσειας: μαζί με μία μονοπληγία κι ένα "Γράμμα στο Θεό", σελίδα 26:"...είδα την Παρουσία Σου στη αστραπής το λύγισμα, στου κεραυνού το τράνταγμα άκουσα τη φωνή Σου...
... ... ... ο κόρφος, πικραμύγδαλο, στις ώρες της απόγνωσης... Λίμνη τα δάκρυα να γλυστρούν στα χωρικά των κύκνων...
το μάτι, ατίθασο, στεγνό, επίμονο, ακίνητο, κοιτά τον κόσμο έντρομα, θαρρώντας πως τον βλέπει... όσο για όσα κάτοπτρα να τ' αποδώσουν τόλμησαν, ρυτίδιασαν στ' αντίκρυσμα του θεικού Σου αστείου...
Μα εγώ, μετρώ μερόνυχτα ως τη στιγμή της πλήρωσης που θάναι η παρουσία Σου,
Μάτι σε άσπρο θόλο...
και πρόσφατα:σε μια χθεσινο-βραδυνή ανάσα...
έγραφα:
Περδικόστηθη ιέρεια Απολλώνιου κάλλους,
αναβαπτίστηκα στον ορίζοντα του ατέλειωτου γαλάζιου. Σταθερά τα πετάγματα...
Καρποφόρο ταξίδι. Μεσουράνησαν τα όνειρα. Στις φτερούγες του Αύριο η Αγάπη ‘λιαζόταν. Στης αυγής τα χαμόγελα η ζωή ξεγλιστρούσ. Ζαλισμένα οράματα… πολυδαίδαλοι οι δρόμοι. Οι ανείπωτοι τρόμοι, στο ακοίμητο έλος. Οι ευλύγιστες ώρες, βράχος σ’ άγονη όχθη. Προμηθείς μα και Πήγασοι σ’ απροσδόκητη χίμαιρα. Η φροντίδα, μπόλιασμα στο σκαρί της οδύσσειας... σαν τη γη που μας δέχτηκε… σαν το δέντρο που άνθισε στ’ ουρανού το λειμώνα. Το ασίγαστο πάθος, σ’ άλλη γη σπαταλιέται. Το πολύτιμο εύρος, σ’ άλλη μάνα δυνάμωσε. Φλόγες το ηλιοβασίλεμα. Η ματιά θαμπωμένη στο γαλάζιο ατενίζοντας που πατρίδας δεν είναι!!!
Είθε σύντομα ν’ αγγίξουμε τη μικρή προσδοκία.
Είθε τ’ Αύριο, Σήμερα, στης καρδιάς μας Ελπίδα ...
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ!
κι εσείς, Φίλες και Φίλοι,
αύριο θα απαντήσω στις προηγούμενες, τις αγαπημένες επισκέψεις σας!
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα-Δημήτρης
37 σχόλια:
Σαράντα-ένα χρόνια!!!!
Να ζήσετε και τα υπόλοιπα καλά και ευτυχισμένα!
Καλέ ποια ίχνη οδύσσειας?
Κοτσωνάτοι κοτσωνάτοι με γοητεία και σοφία και οι δυό σας!
Οι αγάπες σας κουκλίτσες όλες!
Να σας ζήσουν!
Νάστε καλά όλοι αγαπημένοι και ευτυχισμένοι!
Να τα εκατοστήσετε!
Από τον τίτλο και μόνο γέλασα πλατιά!!
Να ζήσετε, κι άλλα τόσα κι ακόμα παραπάνω μες στη χαρά. Ομορφιές!!!
Φιλιά!!!
Μ' έπιασε ένα σπαστικός βήχας και σηκώθηκα!Είπα να κοιτάξω το κουτάκι, μπας και τον ξεγελάσω και σταματήσει!
Ε, και μόλις είδε την ποιητική γιορτή των γενεθλίων, σιώπησε!
Κιχ, δεν ξαναέκανε!
Κούκλοι, Γιώτα μου, τόσο στα νειάτα σας, όσο και στα γεράματα! Και τα κορίτσια σας, μικρά και μεγάλα, κουκλάκια!Να ζήσετε ευτιχισμένοι ίσα με 1000 χρόνια, όλοι σας!
Μα πως τα γράφεις όλα λογοτεχνικά (ρε) παιδάκι μου!Έτσι του μιλάς του Δημητρού κάθε μέρα;Ελπίζω να του χάρισες και κανένα λεξικό, για να καταλαβαίνει όλες τις έννοιες σου!
Φιλάκια πολλά! Να ζήσετε! Με το καλό και το αγοράκι τώρα!
Στα 50 κερδίζεις κάτι. Δεν ξέρω. Ψάξ'το!
Πόσο χρονών είστε παληκάρια μου, σ' εκείνη την πολύ ρομαντική φωτογραφία;
Και μια απορία:
Γιατί οι άντρες ομορφαίνουν περισσότερο όταν μεγαλώνουν και οι γυναίκες χαλάμε;
Τι να φταίει;
Μήπως γιατί γινόμαστε σκλάβες για την οικογένεια;
Λέω. Λες;
Σαράντα ένα χρόνια ξεπηδούν σαν χείμαρρος μέσα από την υπέροχη ανάρτησή σου!!!!Ενα πανέμορφο ζευγάρι του τότε , που ξεκινά την ζωή του με όνειρα και ελπίδες,μια όμορφη και ζεστή οικογένεια και ένα μεστό ζευγάρι ,που αναβλύζει ομορφιά,γλυκύτητα και σοφία και κατορθώνει να παραμένει αγέρωχο ,δεμένο με πίκρες και χαρές και περισσή αγάπη!!!!!!Συγκινήθηκα πολύ αγαπητή μου Γιώτα και επέτρεψέ μου να σου πώ ότι είσαι μία κούκλα!!!!Οπως κουκλάκια και οι κορούλες σου και οι εγγονές σου.Μα πόσο σου μοιάζει η Υβόνη , όπως πιστά αντίγραφά σου οι εγγονούλες σου!!Να ζήσετε μαζί σαν τα ψηλά βουνά και να καμαρώνετε ό,τι μέχρι σήμερα δημιουργήσατε!!!!
Με πολύ αγάπη Χρυσάνθη....
Λένε πως ο έρωτας κι ο βήχας δεν κρύβονται κι εσύ όχι μόνο δεν τον έκρυψες αλλά τον εξύψωσες ποιητικά!!! Σήμερα κέντησες! Ας μην τα παραλέμε… τα είπες εσύ. Ας αφήσουμε τις ολόκαρδες ευχές μας: Να ζήσετε, να ευτυχίσετε και να χαίρεστε και τα χρόνια και την οικογένειά σας!
Εμ! τι να πω κι εγώ!
41 χρόνια είναι αυτά σας είδα, σας καμάρωσα, και τις κόρες και εγγονούλες, μα κι εσάς τους ίδιους, μα και την αρχή σας, μα και το σήμερον όπως υπάρχουμε!
Αγαπητή μου Υιώτα Με λίγα λόγια έκθεσες μια ιστορία 41 χρόνων, λοιπόν σας εύχομαι πολλές ακόμα επέτειους να ζήσετε, προπάντος με υγεία από εκεί πηγάζει και η ευτυχία.
Χαιρετισμούς Δημήτρη
Με αγάπη
Γαβριήλ
Αγαπητοί μου Υιώτα - Δημήτρη.
Χρόνια σας πολλά. Να τα εκατοστήσετε. Σας περνάμε ένα χρόνο. Καμάρι σας οι κόρες και οι εγγονές.
Υιώτα μου. Εκέινο το "και σε αντέχω ακόμη" τι το ήθελες;
Ο Δημήτρης το διάβασε;
Ντένης
Φίλη
της ομορφιάς, σε σκέπτομαι με το "σκαναρισμένο" τριαντάφυλλό μου στα μαλλιά σου (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση), και,
πόσο θα ήθελα να σ' έβλεπα να το φοράς!
*=* +=+ *=*
Οκτώ του Φλεβάρη,
οκτώ η ώρα, φωτεινή ημέρα, στην θαυμάσια -τότε- εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, με τρεις χρυσοστολισμένους ιερείς..., λευκά άνθη στη σειρά, μέχρι το μπόι τα χειροποίητα λευκά κεριά δεμένα με τούλια και σατέν... -μισά τα πήγαμε στην γραφική εκκλησία της Κηφισσιάς, τα άλλα, είναι εδώ!
... για μια νύφη από τις "ομορφότερες" (ναι, και μπορώ να το καυχιέμαι (!!!)... διότι η τότε λεπτή κοπελλίτσα με την ...οβαλ βελγική δαντέλα-πέπλο ως κάτω, και το ολοκέντητο Α-λάιν νυφικό από της Αντωνοπούλου, τότε ήταν στο Σύνταγμα...-
δεν μοιάζει καθόλου με ...αυτή την κυρία του σήμερα!!!
Την κοιτώ, και δεν την αναγνωρίζω!
έμοιαζε με μια εικόνα του εαυτού μου, όπως θα ήθελα να με θυμούνται τα παιδιά μας!!!
...και λέω, να τα γράψω, όλα, και να μην υπολογίζω ποιος θα χαρεί
και ποιός θα θυμώσει...
μα δεν μ' αφήνει ο Δημήτριος, ο ...μυροβλήτης μου,
ο οποίος ας σημειώσω
ΔΕΝ γύρισε μετά από 9 χρόνια για να...παντρευτεί...στην ελλάδα!!!
ΔΕΝ είχε "λεπτά" -λόγω του ότι ο Πολωνός συναίτερος τα διοχέτευε για σουπερμάρκετς στο νησί Τζαμέικα,-
...μου άφησε -τότε- $100.00 (!!!) για τίποτε "έξοδα"...
τα ΟΠΟΙΑ του τα έφερα πάλι, εδώ!!!!
*=*
...και ΤΙ τον ήθελες, μου είχε πει η μάνα μου...
-Άσε μαμά, ...μπορεί να κάνω όμορφα παιδιά... της απάντησα...
-...μα αυτός, μοιάζει σαν ...αγριόγατος!!! μου λέει, επιμένοντας...
-...ας όψεται η Χούντα, μάνα, κι ο σώγαμπρος τραγόπαππας της κουμπάρας σου της Χριστούλας, που
-τσακώθηκε με τον αδελφό μου τον Περικλή (γιατί ο κουνιάδος του δεν του έδινε τα καλοκαιρινά λεπτά που του χρωστούσε, κι έπρεπε να συνεχίσει στην Πάντειο...)-
και πήγε και με κατάδωσε (ναι!) στην αστυνομία,
ότι ήμουν "κομμουνίστρια" -διότι ξαδέλφη ούσα με τη Βάσω τη Παπανδρέου... και την αντίθεση με τον τότε Καραμανλή...-
*παρήγγειλε*
ο τραγόπαππας,
ότι θα έπρεπε να πάω την Κυριακή, στην εκκλησία, για να μιλήσω στους εκκλησιαζόμενους, ότι ο..."κομμουνισμός" θα καταστρέψει τους...ανθρώπους κ.λ.π., κ.λ.π.!!!!!!!!!
και φυσικά ΔΕΝ πήγα, οπότε, υπέγραψε ότι ήμουν "εν αμφιβόλω..."
οπότε ΔΕΝ μου έδιναν από την κλίκα τους στην αστυνομία,
"καθαρά φρονήματα εκπαιδευτικού" για να πάρω την άδεια, " ...διότι θα μάθαινα τα παιδιά να κομματικοποιούνται...κ.λ.π.,"
οπότε,
έρριξα μαύρη πέτρα,
κι αποφάσισα το μεγάλο ταξίδι στην "άλλη όχθη"!
Κούκλα μου,
μπορεί να συνεχίσω σε...παρακάτω, γιατί δεν θέλω να με "βαρεθήτε"...
Γεια σου, για τώρα,
Υιώτα
ΝΥ
Ρίκη μου,
κρητικοπούλα μου, Ευχαριστώ!
Γενικά,
ως εδώ, καλά τα ...πήγαμε,
απλά, υγεία, σε όλους, καλή μου.
πάντα με αγάπη,
Υιώτα
ΝΥ
Μαριάνθη μου,
τουλάχιστον εμείς συναντηθήκαμε στην έκθεση Βιβλίου, στη Θεσσσαλονίκη... και καταλαβαίνεις από το χιούμορ του Δημήτρη!
Εκείνος το είπε...
και του είπα ότι θα το γράψω!
-και;... μου είπε... έχουμε και του...χρόνου!
Φιλάκια,
μάτια μου, στη πιτσιρικαρία σου και στο Νικόλα!
Υιώτα
Κατερίνα μου!!!!!!!!!!!
περαστικά σου,
άκουσα τη φωνή σου, μα εσύ ΔΕΝ ακούς εμένα, να πίνεις νερό ζεστό, με μέλι και λεμόνι...
Ο Δημήτρης, ο συνονόματος του δικού σου...
έχει ένα χιούμορ, πολλές φορές σαν ΄πάγος που σπάζει...
μια σατυρική φλέφα,... κάθε πρωί ξυπνάει τραγουδώντας,
(αντίθετα από μένα... που γενικά νυστάζω...
κι αυτό ΔΙΟΤΙ τη νύχτα "δουλεύει" το ...μυαλό μου καλύτερα...
αφού όλη τη μέρα είναι στα πόδια μου, τώρα ειδικά που έφυγε από τη δουλειά και μένει στο σπίτι!!!
Μου έγραψες στο προηγούμενο ότι πώς τα καταφέρνουν οι άνδρες και είναι κωτσανάτοι κι όμορφοι!!!
Το παράξενο με το Δημήτρη είναι ότι έχει "αρχοντο-γεράματα!!!"
Συμβάλλει, βέβαια και η φροντίδα που του προσφέρει η ...Γιώτα, για να νιώθει πρώτος και... καλύτερος!
μα προσέχει κι εκείνος τον εαυτό του, και πάρα πολύ, μάλιστα!
Όσο για μας, τις γυναίκες;
το είπες μόνη σου...
***
Τα πιο πολλά, τα δικά μου, τα διαβάζει! λεξικό... δεν θέλει, λέει, αφού έχει τη βιβλιοθήκη (εμένα) κοντά του!
Προσωρινά,
σε φιλώ, με την αγάπη μας,
Υιώτα
Χρυσάνθη μου γλυκιά,
πίστεψέ με, χαίρομαι που γινόμαστε φίλες!
Φτιάχνεις τόσα και τόσα, χρυσοχέρα μου,
όποιος μπει στην ιστοσελίδα σου μαγεύται,
που τί να πω κι εγώ!
*** Τώρα,
Οι κόρες μου;
Α! με την επιμονή της μαμάς και του...μπαμπά,
έχουν/είχαν... ανακατευτεί με τα δικά μου, διαβάζοντας, απαγγέλλοντας, κ.λ.π. στα έργα μου, μαζί, σαν οικογένεια με...παραδόσεις... κι αγάπη σε κάθε τι το ελληνικό!
*-η Τζόυ (Χαρά)... είχε μάλλιστα "διαγωνιστεί" για
"Μις Ελληνική Ανεξαρτησία" -τότε που είχαμε τον Τσόγκα κ.λ.π. για υποψήφιο..., με θαυμάσια Ελληνικά, που τα έμαθε ΔΙΧΩς να τη στείλω στο ελληνικό σχολείο,
τελικά, πέρασε (εδώ, δεν πάνε με...μαγιό- ) και σαν την Καρυάτιδα, με φόρεμα-χιτώνα ολομέταξο, σε χρώμα πρασινο-γάλαζο που της το έρραψα μόνη μου... εκπροσώπευσε άξια την Ομογένεια στην Ελληνική Παρέλαση της Πέμτης
Λεωφόρου, το .71...
* Η Όλγα-Άνθη μας,
με πέντε χρόνια διαφορά - λόγω άτυχης εγγυμοσύνης μου, στον πέμπτο μήνα...
ακολούθησε την αδελφή της,
και όταν 'ηρθε η σειρά της, στις ερωτήσεις της επιτροπής (!!!)
μπέρδεψε τον άγγελο που έφερε τον...κρίνο στη Παναγιά...
κι ένας "κοντοστούπης" τη μάλλωσε με σπασμένα αγγλικά ...!!! ως "αδιάβαστη"...
κι αυτή,
κόρη Ευθυτενής (!)και αδίσταχτη:
του απαντάει στ' αγγλικά (φυσικά):
-Εσύ δεν ξέρεις ούτε ελληνικά, ούτε αγγλικά, σε άκουσα πιο πριν να μιλάς...
και σε πειραξε που μπέρδεψα το όνομα του αγγέλου!!! Δεν μου το λες εσύ καί στα ελληνικά και στ' αγγλικά, να δω πως θα το πεις;;;;
Έχεις κι άλλα ελληνάκια να μιλάνε την γλώσσα μας τόσο καθαρά όσο εγώ;!
Αυτή είναι
η κόρη μας που είναι τρίγλωσση δασκάλα (+ ισπανικά), ευγενική, μα μην τη προσβάλλεις...
(-βέβαια, ήρθε δεύτερη, μα η "ατμόσφαιρα" ήταν τεταμένη οπότε "αποχωρώ" τους λέει, και δεν ήθελε να τους δει...)
***
για τις εγγονούλες μου;
Α! τον παππού να ρωτάς!
και τώρα,
που περιμένουμε και τον εγγονό,
παραμιλάει!
Εύχομαι να μη σε κούρασα,
μα μη ...ξεχνάς,
δεν μπόρεσα να απαντήσω στα προηγούμενά σας!
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Φίλε μου Στράτο, από την γραφική Μήθυμνα, και την όμορφη στην κυριολεξία, οικογένεια!!!
σ΄ευχαριστούμε κι οι δυο μας!
Γνώρισες το Δημήτρη
και στην Αστόρια
-που ήταν κι ο αγαπημένος σας μοναχογιός Αλέξανδρος, μαζί με την γλυκύτατη Αλεξάνδρα σου,
και στην εβδομάδα της Έκθεσης του Βιβλίου,
περάσαμε τόσο καλά, Θεσσαλονίκη και Αθήνα!
Ζεστά προλόγησες και το βιβλίο μου:
"Γραμμένα μ' Αίμα"
και σου λέω ότι όσα και να γράψω για αυτόν, λίγα είναι.
Μπορεί να είναι κάπως "βροντόφωνος" όταν νευριάζει
-πράγμα που μ' ενοχλεί (!)...
μα
- αφού έτσι είναι η φωνή μου, πάντα δικαιολογείται..
-...ψιθύριζε (!!!!) τότε, του απαντώ,
και θυμώνει ακόμη...
μα
είδες τι λεβεντιά είναι!
Κατά τ' άλλα,
η γραπτή έκφραση: "άπελπις"
που την νομίζεις υπερβολική...
"ποιητική αδεία" ... σε μια παρόμοια ταλαιπωρία 33 ημερών , με
δυο απανωτές εγχειρήσεις σ' ένα δωδεκάωρο (λόγω του ότι γέμισε εντός με αίμα κι έπρεπε να υπογράψω για να τον εγχειρήσουν πάλι για να το απορροφήσουν, ξέρεις, δεύτερο αναισθητικό, κ.λ.π.
όχι απελπισία σε πιάνει,
πνίγεσαι!!!
Το μόνο που προσπάθησα σ' αυτή την ενότητα,
είναι:
να είμαι μεν αληθινή,
αλλά να μη
"κλαψουρίζω, για το τι με...βρήκε, κ.λ.π."
Το γεγονός ότι σε απασχόλησε,
για μένα σημαίνει έπαινος!
που τον ...επιβεβαίωσε και η διάκρισή του....
και πάλι σ' ευχαριστώ,
με την αγάπη μας,
χαιρετισμούς σε όλους σας,
Υιώτα
Γαβρίλη,
θαλασσο-αρμυρο-χιονόπληκτε Φίλε μας,
Χίλια "ευχαριστώ"!
-πιστεύω, να χαμήλωσε το χιόνι, εκεί...
και,
άλλη φορά,
να μη ξεχιονίζεις μόνος σου,
ΠΡΕΠΕΙ να έχεις και κάποιον να σε προσέχει!
Σε χρειαζόμαστε,
για τη γνησιότητα της καρδιάς σου,
Φίλε!
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα-Δημήτρης
Ντένη μου!
και βέβαια
Αντοχή είναι,
να ζεις με τον ανθρωπό σου, με τα καλά και τα άσχημα, τα εύκολα και τα δύσκολα,
με τους τότε πελάτες της ηλεκτρολογικής-επιχείρησής του...
οι πιο τζαναμπέτηδες; οι έλληνες! οι μεγαλύτερες γκρίνιες; από τη παγαποντιά τους... για να μη πληρώνουν!!!
Η Μαίρη, η Βαρβατάκου, φίλη εν ζωή, την θυμάσαι;
μας έλεγε:
...κυκλοφορεί στην ομογένεια, να ζητάτε το Στρατή για να σας διορθώσει τα φώτα κ.λ.π.,...και στο τέλος, να τον τσακώνεστε ότι σας...χρεώνει πολλά...
ή να κλαίγεστε...
κι αυτός θα φύγει και δεν θα ξαναγυρίσει...
ετσι, έχετε τον σωστό επαγγελματία με μηδαμινή πληρωμή!!!!
οπότε,
εγώ,
διαπιστώνοντας την αλήθεια του γεγονότος...
ΔΕΝ δεχόμουν να τους εξυπηρετήσουμε... και γλύτωνα για καλά...
(Αυτά, μερικά από την "οδύσσεια..."
Φίλε μας, που
να δω πότε θα συναντηθούμε!!!)
Χαιρετισμούς πολλούς,
πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Να τα εκατοστήσετε ευτυχισμένοι!!
Πρέπει να είμαστε τυχεροί, εμείς που παντρευτήκαμε Αιγιώτισσες, λέω!
Και αντέχουμε ακόμη, αμφότεροι!!!
Να είστε πάντα καλά
Σταύρος-Ράνια ή, αν θέλεις
Ράνια-Σταύρος
Υγεία σε όλη σου την οικογένεια Αστοριανή Γιώτα μου.
Αντέχετε χρόνια οι δυό σας τη ζωή που επιλέξατε κι έτσι δεν χρειάστηκε να αντέξετε ό,ι δεν θα είχατε διαλέξει μόνοι σας. Σπουδαίο αυτό.
Κι άλλο ένα σπουδαίο έχω καταγράψει. Μιλάς τόσο απλά και σεμνά για τους "κόπους" της ζωής σου που ντρέπομαι για τα κατά καιρούς κλαψουρίσματά μου.
Την αγάπη μου σε όλους σας, εκεί μακριά που είστε.
Αγαπημένοι μου,
Ράνια και Σταύρο,
Τί έκπληξη είναι αυτή!!!!!!!!!!
Έχεις, θέλεις να πεις,πιεί νερό απο τις...12 βρύσες;;;;;;;;
Έ τώρα δεν θα χαθούμε!
Μας συνδέει το χώμα!
Ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!!
Γιώτα-
Δημήτρης
Μέγγυ μου, αφού είσαι Τοξότης...
με καταλαβαίνεις.
Στοχεύω
μα δεν περηφανεύομαι γι' αυτό!
Απλά, ακολουθώ τη τροχιά μου, από αγάπη και γνώση...
Σου εύχομαι ότι το καλύτερο!
Υγ.:
από πού η καταγωγή σου, παρακαλώ;
Βιαστική, σήμερα,
έγραψα στα προηγούμενα για δυο... αναρτήσεις!...
πάντα με την αγάπη μου,
Γιώτα
Απο την πόρτα σου περνώ ωραία
αιγιώτισσα κι απο την γειτονιά σου...
να σου εκφράσω τα θερμά μου
συγχαρητήρια για το βραβείο λογοτεχνίας, πάντα άξια, μαζί με χίλιες ευχές για το ιωβηλαίο των 41 χρόνων αγάπης. Είναι ένας θαυμάσιος
συνδυασμός.
Αναστασία
Αναστασία μου,
νέα "πασχαλιάτικη" φίλη,
άγνωστη, που άφησες το όμορφο αιγιώτικο τραγούδι στην αυλή μου -κι όχι τίποτε άλλο, να ακούω τη μουσική του όλη τη μέρα...,
σ' ευχαριστώ
για τα ζεστά σου λόγια.
Θα χαρώ, βέβαια, να μη μείνει έτσι ανώνυμη η επίσκεψή σου, ή η ιστοσελίδα σου...
Με αγάπη,
Υιώτα
Ο/Η Αστοριανή είπε...
"... να καταλάβουν οι άνθρωποι τί κάνεις..."
θα ήταν ευλογία!
Καλή εβδομάδα,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
7/2/11 21:27
Ο/Η ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...
Αστοριανή
Την πιο θερμή καλησπέρα μου, μακρινή πατρίδα, Ρόδο μου Αμάραντο!
8/2/11 16:30
Η Χρυσάνθη είπε...
Αστοριανή,
Ρυχαριστώ για την αφήγηση ζωής!!Φιλιά πολλά!
10 Φεβρουαρίου 2011 1:30 μ.μ.
Na ta xiliasete!!!
Να είσαστε πάντοτε ευτυχισμένοι!
και να απολαμβάνεται την ζωή σαν δώρο, σαν πολύτιμο δώρο!
μου έγραψες κάτι που δεν το κατάλαβα..
αν θέλεις εξήγησέ το μου.
ελπίζω να μην αστόχησα κάπου..
Δεν θα το ήθελα ειδικά με έναν άνθρωπο σαν εσένα.
την καλημέρα μου από Ελλάδα!
...σπάνιο λουλούδι
"μαύρη ορχιδέα"
Ευχαριστώ!
Να είσαι καλά,
Υιώτα
Στρατή μου,
Ευχαριστώ!
...καμιά φορά, της νύχτας τη...γραφή, τη βλέπει η μέρα και...απορεί!!!
Θα πάω, να δω, και θα τα πούμε.
μ' εκτίμηση κι αγάπη,
Υιώτα
Αστοριανή, δυστυχώς μόλις σε ανακάλυψα.
Πολλές ευχές και τα συγχαρητήριά μου...
Αγαπημένη μας Γιώτα,
Όπως πάντα, μας ξαφνιάζεις και μας ευχαριστείς με τις επιτυχίες και διακρίσεις σου. Σου ευχόμαστε να συνεχίζεις.
Πολλά φιλιά στον Μίμη και όλα να σας έρχονται αίσια.
Χριστίνα - Γιάννης
Αθήνα
..."αλατακι"
ποτέ σου να μη λες "...δυστυχώς..."!
"Συναντηθήκαμε κι αυτό μετράει"
μου είχε γράψει
κάποτε
η Ελίζαμπεθ Ταίλορ !!!!!!!!!!!
όταν συναντηθήκαμε
στο τότε "ΣΙρόκο", -κέντρο στη πόλη της Νέας Υόρκης (διότι έχουμε και νομό Νέα Υόρκη)-
και πάντα το θυμάμαι...
Ευχαριστώ για τις ευχές,
Να περάσεις καλά στη Γιορτή της Αγάπης,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Χριστίνα μου
και Γιάννη μας,
Να που καταφέρατε να βάλετε σε λέξεις (!) τη αγάπη και τη φιλία τόοοοσων χρόνων και να υπάρχει κι εδώ μέσα!
Ξέρω, ξέρω τι θα μου "ψέλνεις" Χριστίνα μου, σ' ακούω...
Εύχομαι κι από δω να έχετε με το Γιάννη την πιο όμορφη γιορτή
για τη μέρα της Αγάπης,
αν κι εσεις, ειδικά,
κάθε μέρα
Αγάπη έχετε!
Φιλιά κι απ' όλους μας ,
Υιώτα-Μίμης
Πολυαγαπημένη, ξεχωριστή, φίλη της καρδιάς μου Γιώτα,
Δεν έχουμε μέρες που γυρίσαμε από την Μαδρίτη και δεν είχα χρόνο να σου γράψω. Χίλιες ευχές για την επέτειο των γάμων σας. Κατασυγκινήθηκα με την φωτογραφία σας των νεανικών χρόνων, όπως σας γνώρισα. Εύχομαι να γιορτάσετε και τους αδαμάντινους. Τώρα για το βραβείο τί να πω; Έχεις πάρει πρώτα βραβεία από πολλά λογοτεχνικά σωματεία των Αθηνών και ολόκληρης της Ελλάδας. Δύο σου έφερα προσωπικά στη Νέα Υόρκη εγώ και μάλιστα από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα σωματεία της Ελλάδος. Γιώτα μου, εγώ ξέρω πολύ καλά το λογοτεχνικό σου έργο, και τις δυνατότητες που κρύβει η ευφυία σου. "Μόνο εγώ σε ξέρω σ'αγαπώ, οι πόθοι μας στον ίδιο αργαλειό είναι υφασμένοι". Στην Μαδρίτη περάσαμε πολύ ωραία, η Γωγώ και ο Ντιέγκο σας στέλνουν την αγάπη τους. Σήμερα Κυριακή το περιοδικό Κελαινώ, έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίττα του. Περάσαμε θαυμάσια, η Κα. Ζαλώνη μου έδωσε να σου στείλω ένα τεύχος.
Την Παρασκευή το βράδυ στην Μεγάλη Βρεττάνια, οι απόφοιτοι του Αμερικάνικου Κολλεγίου, είχαν την κοπή της πίττας τους. Φυσικά ο Γιάννης είναι απόφοιτος. Στο χωριό μου δεν είχαμε καλλέγιο!!! Συνεχώς μας καλούν σε "πίττες και κότες!!", και έτσι είμαι στολισμένη όλη την ώρα. Και γοητευτική εε ;;; Σας νοστάλγησα, σας αγαπώ, σας περιμένω. Μιά μεγάλη αγκαλιά και φιλιά α α α!! και σου ρίχνω μιά μεγάλη μπαλλιά χιονιού, στα ολόμαυρα όμορφα μαλλιά σου.
Χριστίνα
Χριστίνα
και Γιάννη μας,
Λείπαμε -ως ξέρεις-,
μα η φωνή σου καμπάνα στα μηνύματα..
Πολλά "εβαλες" στις...θύμησες, Φίλη μου! μα σ' ευχαριστώ, ειδικά για τη Γωγώ και το Ντιέγκο!
Το συζητούσα με τα παιδιά...κι η Όλγα θυμήθηκε που έλεγες ότι θα της...πάρεις το μπαμπά της... κι έκλαιγε!
... γιατί δεν το έκανες(!!!), να 'ρχόμαστε όλοι εκεί;
Να σας ζήσει και το ανηψάκι,
κι εδώ στο...
"περίμενε, και πότε!"
Φιλάκια
στο Γιάννη,
Υιώτα-Δημήτρης
Υγ.Ευχαριστώ τη κ. Ζαλώνη. Ευχές, σε όλους
Πολύ συγκινητικό :)
Καλώς ήλθες!
αγαπητή Φίλη της Ιστοσελίδας!
Χάρηκα,
κι εγώ περνώ,
και αντεύχομαι!
Να είσαι καλά, πάντα δημιουργική,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου