(Στη Χριστίνα και το Γιάννη, όπως μας θυμούνται!!!Αθήνα-Νέα Υόρκη, από τις "Φωλιές του Ήλιου" σελ. 13)
Είπες: -Έρχομαι! κι ασθμαίνοντας διάβηκα του ήλιου το γύρισμα,
της νύχτας το έρεβος, αυγή να σε φτάσω!
Απόψε, κοιμήθηκες τον πιο όμορφο ύπνο σου, κι εγώ
'πάνωθέ σου, τριγύρω σου, μέσα σου, σε σμίξη ανώτερη που μόνο οι άποικοι μπορούν να αισθανθούνε...
Σωστή μεταμόρφωση.
Ψυχή σαστισμένη, τη σάρκα εγκατέλειψα σ' ένα άσπρο κουκούλι.
-Καλημέρα, ψέλλισα. -Καλημέρα, απάντησε η καρδιά ταραγμένη.
-Θα δούμε την Άνοιξη προτού ξεψυχίσει στην ίδια παράλληλο...
-Εγώ, μες στα μάτια σου, εσύ, στη καρδιά μου. Τί νόμισες; θα΄ηταν το ταξίδι ασυνόδευτο στου Μάη τη δόξα; πριν έρθεις σ' αντάμωσα στη μέση του χρόνου.
Το χτες και το αύριο ιστορία δεν είχαν! για σε ήταν ξημέρωμα, για μένα ήταν τώρα!
κι εκεί που κρυφόκαιγαν πικρές νοσταλγίες, μαζί ταξιδεύαμε στη δύση του ήλιου! Αντάμα διαβαίναμε στην "άλλη την 'Οχθη" να 'ρθούμε στο σπίτι μου, -να μπεις σα στο σπίτι σου...
Εσύ, που ταξίδεψες, κι εγώ, που ταξίδεψα...
γι' αυτό, Ευχαριστώ σε!
...και μια αγκαλιά Αγάπης! σε όλες και σε όλους! Καλή Δευτέρα! Καλή Εβδομάδα!
19 σχόλια:
Καλή εβδομάδα!!!!!!!!!!!!!!!!
Ξέρεις κάτι Γιώτα...θα μου επιτρέψεις να ευχηθώ (έτσι όπως βλέπω και το υπέροχο χρώμα των λουλουδιών στην φωτογραφία) να ευχηθώ λοιπόν , να μη λείψει ποτέ το πάθος απ΄τη ζωή σου.
Με την αγάπη μας.
Η προηγούμενη και η τωρινή ανάρτηση σου μου άφησαν μια γλυκιά γεύση..
Σου εύχομαι τα καλύτερα!
Με αγάπη και βαθιά εκτίμηση.
Πω! Πω! Ομορφιές!
Σας εύχομαι πάντα στις καρδιές σας να τρέχει το άρωμα της αγάπης,
Happy Valentine's day
Και καλή σας Εβδομάδα.
Με τις καλύτερες ευχές μας, αγαπητή μας Υιώτα Δημήτρη
Γαβριήλ &Ορτανσία
Happy Valentine day αγαπητή μου Υιώτα σε σένα και το Δημήτρη.
Νάστε πάντα καλά
Ντένης
13 Φεβρουαρίου 2011 9:05 μ.μ.
Ο/Η kariatida62 είπε...
Αστοριανή: Eσείς είστε οι επίτιμοι!!!
Προεδρεύετε στο σύλλογο των απανταχού ερωτευμένων!!!(40 Χρόνια μαζί)
Χαχαχαχαχαχα!
Φιλιά πολλά, νάστε καλά
και πάντα ερωτευμένοι!
Μαριανθάκι μου,
Ευχαριστώ!
(μα γιατί δυο φορές...επίσκεψη στο μονοπάτι σου... και δεν είδα φως στο παραθύρι;)
Αρκεί να είστε όλοι καλά!
Φιλάκια στα μωρουδέλια σας
και
στους δυο σας.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα-Δημήτρης
Αντιγόνη μου,
ευχαριστώ,
κι αντεύχομαι. Να είσαι πάντα καλά!
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή...
Γαβρίλη μου,
και Ορτανσία μας,
οι ομορφιές περνάνε αφήνοντας μια κάποια μελαγχολία...
είχαμε όμορφες μέρες, ευχή (και σε όλους ) να έχουμε Υγεία και Αγάπη.
Χαιρετισμούς,
Υιώτα-Δημήτρης
Ντένη μου/μας...
αντεύχομαι,
με όλη την αγάπη μας...
Η προσμονή παίρνει τελικό σχήμα...πλέον!
Για να δούμε!
Σε/σας χαιρετούμε,
Υιώτα-Δημήτρης
Και τις δικές μου ευχές και στους δύο γιατί γι'αυτή τη μέρα, χρειάζονται δύο (όπως και για κάθε άλλη)
Γιώτα μου, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΠΟΛΛΑ!
Έτσι μπράβο! Βάλε φωτογραφίες του χθες και ποιήματα που θα "μιλάνε" αιώνια!
Χαιρετώ όλη την παρέα και την οικογένειά σου, πάντα βιαστικά, πάντα όμως με αγάπη και εκτίμηση!
Φιλιά πολλά - πολλά!
ΒΟΛΟΣ!
Μέγγυ μου,
ευχαριστούμε! αντευχόμαστε!
(κι ενώ έφτασε μαγιάτικη θερμοκρασία ,σήμερα, τρελός, κρύος αέρας, μα πάγωνε σαν εκείνο του Γενάρη!...κρύο-, κρύο, καιρός για δύο...!!!)
Φιλάκια,
Υιώτα
Κυκλάμινό μου,
ευχαριστώ.
Αντεύχομαι! κι εσύ με το Δημητρό σου!
Ήρθα αργά στο σπίτι,
εμείς θα τα πούμε...
Το βιβλίο "του Πατέρα,"
τρίζει κόκαλα!
περνάω το χειρόγραφο... και δεν παύεις να με εκπλήσσεις!
Αυτά, για τώρα...
Τ' άλλα, σύντομα.
Φιλάκια
Υιώτα-Δημήτρης
ΩΧ! Γιώτα μου!Στα μέιλ, παιδάκι μου!Κρύβε λόγια μη με πάρουνε και στο ψιλό! Πέρασαν δυο χρόνια από τότε... Ήταν κάποιες πολύ δύσκολες μέρες της ζωής μου. Έχουν έρθει από τότε... κάτι εκατοντάδες δυσκολότερες.
Να είμαστε καλά, να γράφουμε, Γιώτα μου και να εκτονωνόμαστε! Εγώ ειδικά που δεν ανήκω στην λογοτεχνία!Εσύ, γράφε για το κοινό, όπως ξέρεις και μπορείς!
Φιλάκια πολλά! Με το καλό ο πελαργός!
Η σκέψη μου εκεί!
Ο έρωτας όταν φωλιάσει στην καρδιά και μετατραπή σε αγάπη γίνεται παντοτεινός!!!!!!!Πάντα μαζί και αγαπημένοι!!!!!!!
Χρυσάνθη μου γλυκιά,
Χίλια "ευχαριστώ"!
Ευτυχώς, η αγάπη που είναι δυνατή!
Σε λιγο, θα πάω ...δίπλα!
κι εγώ έκανα παλαιά πυρογραφίες σε πηχτό μαύρο βελούδο... από παλιές μαξιλαροθήκες του καναπέ...
Φιλάκια
Υιώτα
ΝΥ
Κατερίνα μου,
Κύμα καύσωνα σήμερα κι αύριο, και μετά, μια από τα… ίδια!
Έμεινα στο σπίτι, έφτιαξα δυο ταψιά γεμιστά,(κίτρινες πιπεριές, ντομάτες, πράσινο κολοκύθι, πατάτες,) με κιμά κότας… πήγα στις δυο μας κόρες!!! και γύρισα να μαζέψουμε τους φράχτες που γκρέμισε το βαρύ χιόνι…
Αυτά, για να δεις ότι ποτέ δεν σταματάμε…
όμως, εμένα, δεν με πειράζει διότι,
περιπτώσεις σαν κι αυτές, μ’ αφήνουν το νου ελεύθερο να… σκέπτεται!!!
Το πόσο εκτιμώ,
και πάντα θα το λέω, για το χρόνο που προσφέρεις στη φιλία και την επικοινωνία μας, το ξέρεις, ήδη!
Ποιος ο λόγος που το γράφω πάλι;
Διότι δεν θέλω να νομίσεις ούτε εσύ μα ούτε κανένας από τους φίλους και τους γνωστούς μας ότι: σε ό,τι αφορά την συγγραφική σου εργασία , είναι αποτέλεσμα αυτής της δυνατής γνωριμίας μας. Άκουσέ με, λοιπόν, και μη διαμαρτύρεσαι. Λόγω χώρου, το μοιράζω στα δύο:
Μέρος 1ον
Έχω στα χέρια μου, τουλάχιστον πέντε, (συμπεριλαμβανομένων των χειρογράφων σου):
Στη Μάννα (με δύο Ν), που λιώνει τη ψυχή! Εκεί έγραψα αυθόρμητα, το ποίημα αφιερωμένο σ’ εκείνη, που τόσο σου άρεσε και μας έδεσε!
Τα ενδιάμεσα: πρωτότυπα, καλογραμμένα, με μηνύματα που δεν «πιέζουν» την παιδική ηλικία…
Ο λόγος είναι γι’ αυτό (το χειρόγραφο) που είναι αφιερωμένο στον «Πατέρα»! Τίτλο τελικό δεν έχω, ανήκει σε σένα. Σ’ αυτό αναφέρθηκα στο βιαστικό προηγούμενο σχόλιό μου.
(Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες πλοκής!)
Πράγματι, είναι ένα γραπτό που διαβάζοντάς το, πέρασα όλες τις διακυμάνσεις του ψυχικού σου κόσμου. Από τις σοβαρότερες στιγμές μέχρι τις αστείες… από τη «μυρωδιά» του αγαπημένου του σώματος… μέχρι τις παντόφλες του παππά… από τις νοσοκόμες, μέχρι τους σημαδιακούς τσακωμούς των πτερωτών …
την εξιστόρηση κρυφών στιγμών του καθρέπτη…
οι απίστευτα αυθόρμητες κι ευρηματικές συνομιλίες με την Πέτρα, την Αύρα, με τον αμίλητο πατέρα…
κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να σου μιλάει δυνατά!
Η οξυδέρκεια αφήνει τον αναγνώστη άφωνο! Η λεπτομέρεια δεν κουράζει! Η γραφή, προσεγμένη, ευλύγιστη.
Μέρος 2ον
Κατερίνα μου,
Αν αυτά, τα λίγα, -εντυπώσεις από το χειρόγραφο σου- δεν είναι αρκετά να σε κάνουν να χαρείς για τις απόψεις μου, τότε εκείνος ή εκείνη που σου λένε διαφορετικές «κριτικές» έχουν άλλο στόχο!
Μερικά ορθογραφικά-τυπογραφικά λάθη, μερικές στιγμές από την καταγραφή γεγονότων που μπορούν να αφαιρεθούν ώστε για να δώσεις μεγαλύτερη ώθηση στην πλοκή… ως κι άλλες μικρολεπτομέρειες, αυτά, μ’ ένα καλό διορθωτή ή επιμελητή= έντιτορ (όπως λέμε εδώ, και μη ξεχνάς ότι είμαι "δίγλωσση" κι ότι λείπω 4 δεκαετίες από τη πατρίδα…), δεν σημαίνουν αβεβαιότητα!!!
Το γράψιμο δεν είναι απλή εκτόνωση! Τα πτυχία είναι γι' άλλη εξυπηρέτηση: π.χ. να διδάξεις κάπου... κ.λ.π.
Η σπουδή, είναι μεγάλο «συν» δεν σημαίνει όμως και ξεχωριστή έμπνευση! Όταν έχεις πάρει τη μεγάλη βουτιά στον ωκεανό των «γραφιάδων» κι έχεις επιπλεύσει επιτυχώς, δεν θα πρέπει να υποτιμάς τη δύναμή σου! Άλλο σεμνότητα, άλλο αυτό-υποτίμηση!
Άσε αυτούς που «βγάζουν κάρτες» δηλώνοντας τη Γραφή ως επάγγελμα! Αν δεν ζουν από τα χρήματα των …πωλήσεων τους, μέχρι τότε το γράψιμο δεν δίνει «τίτλους»!
Αυτά τα λίγα, γι’ απόψε,
Να είσαι καλά, ήρεμη, υγιής, διότι η Κατερίνα είναι για ΟΛΟΥΣ, μα πρώτα για την Κατερίνα.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Ν.Υ.
Γιώτα μου, τι να πω, τώρα; Εσύ κι αν μ' αφήνεις άφωνη!Κι αυτό, όχι τόσο για τα καλά λόγια που λες για μένα, όσο για το ότι τα γράφεις και στον αέρα!
Τι να γράψω, τώρα; Θα ζαλίσουμε τον κόσμο με άσχετο θέμα από την ανάρτησή σου.
Θα την κρατήσω σαν τα μάτια μου αυτή την κριτική, Γιώτα μου! Είναι παράξενο που ένα ανέκδοτο βιβλίο μου, έχει μαζέψει ήδη καλές κριτικές, ενώ ακόμα πλάθεται...
(Μάλλον δουλεύει ο χασάπης... Κόβει αράδα... όχι μόνο για να στοιχίσει η έκδοση φθηνότερα (εφόσον τα εκδίδω μόνη μου και τα χαρίζω στους φίλους ή γνωστούς), αλλά και γιατί δεν θέλω να πονέσω... αλλήλους. Έτσι συμβαίνει με τα αυτοβιογραφικά. Καταλήγουν ποίημα στο τέλος.
Φιλάκια, Γιώτα μου! Θα τα πούμε τηλεφωνικά, μόλις συμπέσουν οι στιγμές μας. Το "Ευχαριστώ" είναι πολύ λίγο, κυρίως για τον χρόνο που διέθεσες να το διαβάσεις! Ούτε που ξέρω πια εκτύπωση σου έστειλα!
Σίγουρα διάβασες πολλή περριτή ύλη!
Δεν ξημέρωνε αλλιώς, Γιώτα μου, με τίποτα!
Τα λέμε!...
Με το καλό ο πελαργός, υγεία και όλα τα άλλα θα τα βρούμε!
...relax, baby!....
έστι λέει η κόρη μου όταν παρα-κλωτσάει το μωρό μέσα της!!!
Με όλο το θάρρος και την αγάπη, αυτό επαναλαμβάνω!
"ρελάξ!"
πρώτα για σένα, μετά για τη Λένα, κι όλους τους άλλους!
Φιλάκια,
Υιώτα,
αστοριανή,
ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου