ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ: Είναι κάτι στιγμές... από το ΑΓΑΝΤΑ, της Κατερίνας...

ΚΑΠΟΤΕ

Κάποτε, θα θυμάσαι ότι ήμουν εκεί, όταν έβαζες σε νότες τους άχρωμους ήχους σου. Κοντά σου, όταν αγγίζοντας σε, κατέγραφα τον πρωταρχικό σου χορό στη καρδιά και στη μνήμη μου. Όταν, προσεκτικά γύριζες θέση, ψαχουλεύοντας τους υδάτινους τοίχους που σε προστάτευαν, λες και ήσουν δελφίνι πρωτογέννητο, ακόμη δεμένος με τον λώρο που σε τάιζε προσμονή κι αγάπη, ήμουν εκεί।

Ανίδεος, σ’ ένα κόσμο σκληρό, γεμάτο οδυνηρές αντιθέσεις, τρέμαμε μήπως αισθανθείς το φόβο μας και τρομάξεις… Για σένα, όλα έπρεπε να είναι αρμονικά, λαμπερά, καλο-χτισμένα! Για μας, ήταν το βαρύ τίμημα της ανώδυνης ενημέρωσης, της προσεχτικής μεταβίβασης τραγικών γεγονότων … Για σένα, κεραυνοί δεν υπήρχαν, οι βροχές ήταν ευλογημένες, οι δε, σεισμοί; Ήταν πολύ μακριά για να αισθανθείς την ανυπολόγιστη καταστροφή που επέφεραν…
Κάποτε, θα θυμάσαι ότι το χέρι μου, πάνω από την γαστέρα που σε κρατούσε, είχε το ειδικό βάρος της στοργής και το βελούδινο άγγιγμα της αγάπης।

Κάποτε, όπου εσύ κι εγώ, είμαστε ένα!

Ο πολυαγαπημένος μας Ανδρέας, πρώτη μέρα στο Ελληνικό σχολείο, 2 1/2 χρονών!

Τώρα, έχουμε δύο για να αγαπούμε! Συνολο τέσσερα εγγόνια, με τις άλλες δύο κούκλες μας. Δικό σου: Στους εύθραυστους ώμους σου τρυφερά αποθέσαμε της ζωής μας την πείρα. Ευχηθήκαμε οι ηλίανθοι, με την δυνατή σοφία τους να σε συνοδεύουν από το πρώτο σκαλί της γνώσης ως τα αόρατα σύνορα του Πνεύματος. Στερνό κλαδί του δέντρου μας, θα σε λυγ'ιζουν οι άνεμοι, θα σε λευκαίνει το χιόνι. Η Άνοιξη θα σε αγκαλιάζει να σε ζεσταίνει ο Ήλιος. Γίνε ένα με τα κλαδιά και τα παρακλάδια μας. Αειθαλές δέντρο είναι οι ευχές μας. Μια αστραπή είναι η ζήση μας. Η καρδιά μας, όλος ο Κόσμος.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ - εφημερίδα Νέας Υόρκης

EΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ Σελίδα. 6 Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Έπαινος για την Γιώτα Στρατή σε διεθνή διαγωνισμό

Του Σταύρου Μαρμαρινού

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.

Η Ελληνοαμερικανίδα λογοτέχνις Γιώτα Στρατή, πήρε έπαινο σε διεθνή διαγωνισμό, με θέμα «Ο Ελληνισμός και ο Μέγας Αλέξανδρος», που προκήρυξαν η Ελληνική Πολιτιστική οργάνωση «Νόστος» και η Ενωση Λογοτεχνών Αργεντινής, υπό την αιγίδα του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος και της ελληνικής πρεσβείας στην Αργεντινή.

Στο διαγωνισμό αυτό συμμετείχαν λογοτέχνες με περισσότερα από 200 έργα τους, διηγήματα και ποιήματα στην ελληνική και ισπανική γλώσσα, από Ελλάδα, Αργεντινή, Κύπρο, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Αμερική, Ισπανία, Κολομβία, Χιλή, Ουρουγουάη και Μεξικό.

Η Γιώτα Στρατή, που κατάγεται από το Αίγιο, ζει με την οικογένειά της στη Νέα Υόρκη από το 1970. Από το 1969 είναι εγκεκριμένη καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας από το υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδος.

Έχει διδάξει στην Ελλάδα και ασχολείται με την Λογοτεχνία από μικρή. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, στην Αθήνα, της ΠΕΛ, ΔΕΛ, ΔΕΛΚ, των Πέντε Ηπείρων κ.ά., καθώς και των Shelley Society, National League of American PEN Women and Poetry Forum of NY.

Η κ. Στρατή έχει βραβευτεί σε διάφορα είδη του λόγου.
Δύο φορές βραβεύτηκε από την τέως Πρόεδρο του Κουίνς Κλερ Σούλμαν, ενώ πριν καιρό βραβεύτηκε κι από το «Αριστοτέλειο Ιδρυμα» της Κύπρου για «Πολύτιμη Λογοτεχνική Δραστηριότητα».

Είναι συνιδρύτρια της Διεθνούς Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων,με ανά διετία δραστηριότητα, έχει παρουσιάσει βραβευμένους θεατρικούς συγγραφείς, έχει λάβει μέρος σε πολλά σεμινάρια λογοτεχνίας στη Νέα Υόρκη και σε συνέδρια στην Αθήνα κι έχει παρουσιάσει πολλά θεατρικά στην ομογένεια, καθώς και σκηνικές αναγνώσεις.

Κατά καιρούς, η κ. Στρατή έχει δώσει διαλέξεις στο «Πόετρυ Φόρουμ» για Ελληνική Λογοτεχνία και ως «ποιήτρια του μήνα» διαβάζει βραβευμένη και ανέκδοτη ποίησή της.

Έχει επίσης παρουσιάσει δικές της φωτογραφίες με δίγλωσση ποίηση, καλεσμένη σε ημερήσια σχολεία του Κουίνς, της Νέας Υόρκης κι έχει βραβευτεί από τη Φωτογραφική Λέσχη, στο Φλάσινγκ.

Έχει εκδώσει περίπου 25 θεατρικά και εννέα ποιητικές συλλογές, καθώς και διηγήματα, συμπεριλαμβανομένων θεατρικών έργων και ποίησης για παιδιά.
(Βιογραφικό και φωτογραφία της Γιώτας Στρατή από τα αρχεία του Εθνικού Κήρυκα)

ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ

26 Ιουν 2011

Είναι κάτι στιγμές... από το ΑΓΑΝΤΑ, της Κατερίνας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: