Το μόνο που μένει είναι να ...παραμιλώ με τα καμώματα της Φύσης! Ολόκληρος φράχτης από
καλαμποκιές... κι εγώ να τις ονειρεύομαι ...καράβια φορτωμένα!!! να κορφολογώ ότι το μάτι αρπάζει και με την συντροφιά του "σκάννερ" να ταξιδεύω το νου για να μη του ...στρίψει!
...εκείνες που νοιάζονται για τίποτα, είναι οι περικοκλάδες...σκαρφαλώνουν παντού, πνίγουν τις γλάστρες, την μικρή αχλαδιά -τέσσερα! για πρώτη φορά!!!), τις πικροδάφνες..., έχει γίνει ένα με την ρολογιά... και παραβγαίνει με την γιασεμιά μου! Σε επόμενη θα δείτε πόσο μεγάλωσε μετά από πέντε χρόνια αγωνίας... ότι ΔΕΝ αντέχει, γίνεται πολύτιμο, ΕΔΩ!
Η τρίχρονη - εγκλιματισμένη στον κήπο μας, βέβαια- ροδακινιά, πέρυσι είχε δεκατρία..., φέτος; τρία μεγάλα καλάθια!!! Μόνο που τα αγαπούν οι...σκιούροι και άλλα έντομα,... έτσι τα μαζέψαμε νωρίς , για "δωράκια αβροφροσύνης!!!" -και πόσο άδεια μοιάζει!!!-
Η ίδια ιστορία με τα μάραθα!!! Ψηλά, δυο μπόγια... μα αγαπημένη επίσκεψη για μέλισσες και σφήκες!(Κατερίναααα, βοήθεια!!!) Απαίτηση του Δημήτρη: "μάζεψέ τα" ή θα τα κόψω το πρωί και θα τα πετάξω! ξέρεις δεν αντέχω τα ...ζουζούνια!!! (πού είσαι Κάρυ μου;;;;)
...και να που το γρασίδι, όπου βρει ευκαιρία, ανθίζει, κι απλώνεται... μόνο η μικρή λυγαριά το αγαπάει (κι εγώ...)! Τώρα που βγήκε ο ήλιος και το στέγνωσε λίγο, ο Νικ, ο Ιταλός μας γείτονας, έφτασε κι όλας με το μηχανάκι του, να το κουρέψει!!! ...και σου λένε μετά, τα δολλάρια φυτρώνουν στο χώμα, εδώ!!! ...και που νάξεραν όσοι κάαααααθονται και βγάζουν φαεινές ιδέες! Όμως, μια κάποια άλλη ώρα, θα τα ξανα-πούμε... Τα "κήπια" μας, -όπως τα λέει η κωροπιώτισσα συμπεθέρα μας...έχουν πολλές φωτογραφίες κρυμμένες!!!
Καλές διακοπές για κείνους που ...ακόμη τις αντέχουν! -ξεσυνερισιά εγώ!!! ,-
Φίλες και Φίλοι μου, με το καλό να επιστρέφετε,
Πάντα με την αγάπη,
Υιώτα
Υγ.: Το ξεχωριστό δώρο μου! μια...καρδιά, από μακρυφάσουλα (χαρόνια τα λένε στον τόπο μας), πάνω από μία γιάρδα μάκρος... όσο απλώνει το χέρι σας και βάλε! τα σποράκια τους εβένινα, και πεντανόστιμα όταν τα κόψετε νωρίς, να είναι τρυφερά, βραστά ή κοκκινιστά!
Φιλιά κι αγάπη, Υιώτα
7 σχόλια:
Γιώτα μου, παρούσα! Ήρθα πάλι απόψε... (Υπάρχει και τραγούδι)
Να πεις στον Δημήτρη, ν' αφήσει τον μάραθο ήσυχο! Θα τον χρειαστούμε, πάλι, πέστου!
Αυτά τα ωραία, μόνο εσύ μπορείς να τα γράφεις, γιατί αυτόν τον ανταγωνισμό στα λουλούδια με τα ζιζάνια, το είδα κι εγώ στους κήπους μου. Στο χωριό τα βάτια μου κρύβουν την θέα και οι ορτανσίες ζήλεψαν τις αναρρηχώμενες τριανταφυλλιές.
Στον Βόλο βρήκα μια κολοκυθιά (δεν ξέρω ακόμα τι είναι - θα δείξει) που τυλίχτηκε στο γιασεμί.
Εύγε, ρε Γιώτα! θα τα πούμε, μαζεμένα. Κοίτα σε λίγο και τα μέιλ σου.
Κατερίνα
Έλα μου!!!!!!!
Δύο παρα τέταρτο εκεί!
Ξενύχτισσά μου! Λες και μ' άκουσες όταν σε φώναξα!!!!!!!!!!!!!
Είχα πάει να κόψω ένα ήλιο!!! θα τον δεις, άλλη φορά!
...δεν σκεφτόμασταν κανέναν αριθμό...λαχείου!!!
Δεν πειράζει! ΥΓΕΙΑ πρώτα!
Τώρα πάω και στα μηνύματα!
Πάντα με την αγάπη μου,
σε όλους σας,
Υιώτα
Κατερίνα μου γλυκειά,
Ευχαριστούμε για τις ευχές και για την αγάπη σου!
ΠΟΤΕ δεν είναι αργά ή καθυστερημένα να ευχηθείς σε κάποιον που αγαπάς! Να μη μου διακαιολογείσαι! Εσένα!, τουλάχιστον, ήξερα ΠΟΥ είσαι κ.λ.π.,
κι ο ΣΤΡΑΤΟΣ, εκεί, στα μηνύματα μας ευχήθηκε,
..αρκεί που μας νοιάζεσαι!
Φιλάκια πολλά,
Υιώτα
Όταν έχεις από όλα τα καλούδια εκεί στην Αμερική, έχεις μια μικρή Ελλάδα ορατή και καρποφορούσα..
σου λείπει μόνο μια ιδέα θάλασσα κι ένας γενναίος ήλιος..
συμπληρώθηκε η εικόνα..
τα φιλιά μου!
καλημέρες και στον Δημήτρη!
φιλάκια στο μωρό!
αχ! τι να πω κι εγώ που εδώ δεν έριξε ούτε μια σταγόνα, νερό, αλλά μας δώρησε μια γαλάζια θάλασσα, όμορφες ρομαντικές φεγγαρόλουστες νύχτες, μα και μια ιδέα, ή ας πουμε μια τάση να κλάψει κανείς για αυτά που χάθηκαν τόσα χρόνια και τώρα παρηγοριόμαστε με σκιές της μνήμης κοιτάζοντας τον πολυέλαιο του ουρανού μόνο που δεν μπορώ να τον φτάσω, με εγκαταλείπουν η δύναμης της σκέψης
Αγαπητή μου Υιώτα θα τα πούμε σύντομα...
χαιρετώ από μια Κεφαλλονιά όπου ξαναβρήκα αυτά που ζητούσα...
Χαιρετισμούς Δημήτρη
Γαβριήλ
Στρατή μου!
Γύρω-γύρω στο Λονγκ Άϊλαντ, ο Ατλαντικός!
κοινό γαλάζιο!
Ολοπόρφυρος ο ήλιος, εκτός και κρύβεται πίσω από φορτωμένα σύννεφα,
μέχρι που μου έκαψε και τις ντάλιες
στο πανέμορφο άνθισμά τους... ο ίδιος ήλιος! και το φεγγάρι ολόϊδιο! με τις ρουφήχτρες του και τα υπόγεια ρεύματά του...
Εμείς; Συντηρητικοί είμαστε, ολιγαρκείς είμαστε (πώς αλλιώς να επιβιώσεις... με τις τόσες άλλες υποχρεώσεις...)
η Υγεία; καλά είναι!
....
μα η ΕΛΛΑΔΑ του ονείρου,
εκείνη που κρατάμε στην καρδιά...
εκείνη λείπει, μαζί με λίγους εκλεκτούς φίλους...
Αν σκεφτώ τα τρέχοντα, εκεί, εδώ, παντού, τα ίδια σ.α.ά είναι!
...ας ελπίζουμε ότι κάποτε θα βγει καλό φουσκί!!!
Γι' αυτό με βλέπεις να φτιάχνω¨"μικρές, ίσως παιδικές δημιουργίες..."
είναι ένας τρόπος να ξεφεύγει ο νους!
Σας φιλώ, όλους, Φίλε μας,
χαιρετισμούς,
Υιώτα
Γαβρίλη μας! Καλώς να επιστρέψεις!
Σε περιμένουμε...
Διαπιστώνω ότι γενικά, καλά πέρασες!
Αυτό έχει σημασία: η επιτυχής αιμοδοσία!
Με το καλό,
χαιρετισμούς σε όλους!
Υιώτα
και Δημήτρης
Δημοσίευση σχολίου