......" Ραμμένα Χείλη" Σύνθεση Υιώτας ΣρατήΦίλες και Φίλοι μου,
όλοι αγαπημένοι,
όταν ο χρόνος δεν επαρκεί... η έμπνευση... ξαποσταίνει!
Κάπως έτσι συμβαίνει με όλους και με ...όλα! ... με τα "ραμμένα χείλη" Ελπίζω.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που "σερνόμαστε"... όμως,
ελπίζω, ακόμη... δεν χάθηκαν όλα!
Σκέφτηκα (!!!) λοιπόν, μ' ένα από τα ποιήματά μου, να καλύψω λίγο κενό και να ευχηθώ "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ" στους εορτάζοντες την ...σήμερον ημέραν!...
" ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΜΕΝΗ ΣΕΛΗΝΗ"
Πειθήνια αναβαίνει το μονοπάτι του Ήλιου,
η Σελήνη. Εκείνος, μεγαλοπρεπής κι αλάνθαστος.
Εκείνη, βλέφαρο μισόκλειστο, αργεί
να γεμίσει το μπακιρένιο ταψί της
με φρούδα όνειρα.
Πεπαλαιωμένες οι μνήμες.
Ασφυκτιούν γι’ ανάσα αμόλυντη. Ανέμελος άνεμος,
ανορθόγραφος.
Επιδεικτικά σφυρίζει τραγούδια ανείπωτα,
ξεφαντώνοντας στο χορό των πολύχρωμων φύλλων.
Φυλλοροούν κι οι λευκές μαργαρίτες
-της καρδιάς αλκυονίδες-
καταγράφοντας πόθους ανεπαίσθητους
σε ντροπαλές ώρες...
Αδιόρατη αίσθηση
των χειλιών σου η θέρμη.
Προμαντεύει Φθινόπωρο ήρεμο
στις αρχές του Νοέμβρη।
και,
Πάντα με την Αγάπη μου,
Υιώτα
15 σχόλια:
Απο την αποδιοπομπαία Ελλάδα ένα χαμόγελο και την αγάπη μας....
Γιώτα που δεν ξεχνάς κανέναν!
Ανάμεσα «στους εορτάζοντες την ...σήμερον ημέραν!...» αφήνω το ευχαριστώ σ’ ό,τι μου αντιστοιχεί.
Υ.Γ. Από καιρό, Υιώτα, ήθελα να σε ρωτήσω τι έγινε και αυτό το: «ΑΣΤΟΡΙΑΝΗΣ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ (Κλείστε το κουμπάκι αν σας ενοχλεί η μουσική)», που δεν ενοχλούσε… σιγεί;
Δεν το πήρε είδηση η Κατερίνα να στο φτιάξει;
Κάτι θα πρέπει να συμβαίνει, εκτός κι αν ενοχλούσε, αλλά να υπάρχει εκεί, πρώτο πρώτο, δίχως να λειτουργεί, δεν ξέρω…
Την πήρα την ευχή σου Γιώτα μου να την δώσω στην κόρη μου...
Τρυφερή και δοτική καλή μου όπως πάντα!
Την αγάπη μου από το λιμάνι!
Είναι τόσο όμορφη η γλώσσα σου, τόσο γλυκά τα συναισθήματα που βγαίνουν σαν γλυκές φλόγες από μέσα σου που γεμίζεις τις καρδιές εκείνων που εύχεσαι αλλά και όλων μας.
Καλή σου μέρα (Greek time)
Αγαπημένη μου Γιώτα έχεις την σκέψη μου και την αγάπη μου!!!Φιλάκια
Καλή σου μέρα.
Μιά όμορφη εικόνα το ποιήμα σου
Και τα λόγια σου ζωγραφίζουν όσα τόσο όμορφα μας λες.
Νάσαι πάντα καλά
Γιώτα μου, αγαπημένη, με τα γεμάτα νόημα λόγια σου! Πάλι "έγραψες"! Πάντα θα γράφεις, έτσι κι αλλιώς, ακόμα και με "ραμμένα χείλη"!
Στα πεταχτά πάντα, εφόσον τα χείλη είναι κολλημένα, ακόμα, καλή μου Γιώτα!
Αυτό είναι λίγο χειρότερο απ' τα "ραμμένα", να θυμάσαι!
Υπομονή! Σας σκέφτομαι, έτσι κι αλλιώς!
Φιλάκια, μεσημεριάτικα, κυνηγημένα...
Γκλουπ!
Μου τράβηξε το μάτι βγαίνοντας η έντονη γραφή και στάθηκα στο μήνυμα του Στράτου!
Γιώτα μου, με συγχωρείς! Πάω σε ένα άλλο σχόλιο και θα σου το διορθώσω άλλη στιγμή, καθότι πολύ βιαστική.
Αγαπημένε μου, Στράτο! Τις ευχές μου - στα πεταχτά - τις έγραψα αλλού, αν και δεν είναι τόσο στο να γραφτούν, αλλά να τις εννοοούμε πραγματικά απ' το βάθος της ψυχής μας!
Κι εγώ, είτε γράφω, είτε όχι, Στράτο μου, τις εννοώ, τόσο για σένα, όσο και για όλο τον κόσμο!
Πάμε παρακάτω, όμως, γιατί μπήκα για λίγο.
Με ξάφνιασε το σχόλιό σου! Απίθανο!
Δεν σε πιστεύω!
Τόσα μέιλ στο γιαχού, κι ένα παραπάνω μέιλ, ουσίας, δεν μπόρεσες να μου γράψεις; Να πεις, διόρθωσε ρε Κατερίνα το ραδιάκι της Γιώτας!
Τι το γράφεις εδώ; Για να με απολύσει η Γιώτα;
Με συγχωρείς, Στράτο μου, που ήρθε άνω κάτω η ζωή μου και δεν βρήκα τον πολύτιμο χρόνο και κυρίως διάθεση, ν' ασχοληθώ με το ραδιάκι του μπλογκ της Γιώτας!
Να πω ότι δεν θα το ξανακάνω;
Αδυνατώ...
Μόνο, επειδή δεν μπορούσα να το φανταστώ, κι επειδή η Γιώτα και ίσως κι άλλοι φίλοι δεν κατέχουν τα τεχνικά, να σου θυμήσω πως το ραδιάκι αυτό είναι κατασκευή δική σου (κάτι παρόμοιο με το Γιουτιουμπ), κι εφόσον το κατήργησες εσύ από κει...φυσικό είναι να μην λειτουργεί!
Έτσι, γιατί δεν μ' αρέσει να με προσβάλλουν έτσι οι φίλοι και κυρίως όταν λείπω κι ακόμα χειρότερα, όταν πνίγομαι!
Να είσαι καλά, Στράτο! Μόνο αυτό! Τ' άλλα... είναι τόσο "μικρά" κι ασήμαντα, πια!
Στεναχωρέθηκα. Αυτό δεν ήθελες;
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Γιώτα μου, συγγνώμη! Όχι για το ραδιάκι... Γι' αυτό δε θα ζητούσα, εύκολα.
Για όλα τ' άλλα...
και κυρίως για το ξέσπασμα στη σελίδα σου, σ' ένα ποίημα ζωής, που μόνο βράβευση του άξιζε.
Δεν πειράζει. Συνέχισε να καταθέτεις την ψυχή σου εσύ, κι άσε εμάς να παίζουμε με τα "κουμπάκια"! Τόσο μπορούμε!
Υγ. Την διόρθωση θα την κάνω άλλη στιγμή. Επείγουν άλλα. Φιλιά!
ΓΙΩΤΑ ΜΟΥ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΤΑΤΟ!!
ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ ΟΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
Διάβασα, ξαναδιάβασα, και παραμένο οικιοθελώς με Ραμμένα Χείλη...
Ωραίο το προ φθινοπωρινό σου ποιήμα...
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
κι εγώ με "ραμμένα χείλη" αλλά με ορθάνοιχτα μάτια ..
υπέροχο Αστοριανή μου
την αγάπη μου
Είναι αλήθεια ότι δεν θα ήθελα να καταχραστώ το χώρο των σχολίων για το ωραίο ποίημα της ανάρτησης. Υποχρεούμαι όμως να το κάνω διότι βλέπω να γίνεται μια άδικη επίθεση από την Κατερίνα στο πρόσωπό μου. Να το εκλάβω επίθεση εμπάθειας; Δεν το πιστεύω… Απολογίας; Ίσως.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση με την Κατερίνα είναι ότι ενώ δεν απευθύνθηκα σε εκείνη έσπευσε να τρέξει (ξαφνιάστηκε λέει…) να μου απευθυνθεί για λογαριασμό της Γιώτας. Δεν νομίζω να τη έθιξα. Μια απλή υπόδειξη έκανα στη Γιώτα για το «κουμπάκι»…
Γράφει σε μένα: «Τόσα μέιλ στο γιαχού, κι ένα παραπάνω μέιλ, ουσίας, δεν μπόρεσες να μου γράψεις; Να πεις, διόρθωσε ρε Κατερίνα το ραδιάκι της Γιώτας!»;
Δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε για ένα θέμα της Γιώτας να στείλω μέιλ σε σένα, Κατερίνα. Διατύπωσα την απορία μου στη Γιώτα, μιας και το έβλεπα ανενεργό πολύ καιρό εκεί επάνω και πρώτο πρώτο. (Σήμερα δεν το βλέπω, το έβγαλες).
Την συμβούλεψα λοιπόν να στο υποδείξει ξέροντας -το είχε γράψει πολλάκις η Γιώτα- ότι είσαι εσύ που τη βοηθάς στη διαχείριση του μπλογκ της. Να όμως που αυτό που υποδεικνύεις πως έπρεπε να κάνω εγώ το κάνεις εσύ εδώ πέρα και μάλιστα… εκτενέστατα.
Αλλά και τούτο το παρακάτω που λες: «Τι το γράφεις εδώ; Για να με απολύσει η Γιώτα»;
Σε διαβεβαιώνω πως δεν είχα άλλο καημό από το να επιδιώξω κάτι τέτοιο… Και γιατί να το κάνω;
Κι άλλη εξήγηση: To ραδιάκι δεν ήταν δική μου κατασκευή -όπως λες με σιγουριά- απλά τοποθέτηση μέσω κωδικού κι αυτό έγινε πριν 2-3 χρόνια, πως θα μπορούσα εγώ να το καταργήσω αφού δεν έχω το «κλειδί» ώστε να το κάνω… Δεν νομίζεις ότι θα ήταν εκτός αυτού και… κακία; Έχεις την εντύπωση, τόσο καιρό που με γνωρίζεις, πως μπορεί να είμαι τόσο κακός; Και γιατί?
Πάντως έχω τη συνείδησή μου ήσυχη ότι καθόλου, μα καθόλου δεν σε πρόσβαλα. Tο αντίθετο θα έλεγα. Το έδειξες με τούτο το ξέσπασμά σου.
Διάβασα, τώρα στο σπίτι, με προσοχή το μέιλ που μου έστειλες κι έτσι μπόρεσα να δω και τούτα όλα όσα με «έσουρες» εδώ, που δεν τα είχα δει.
Οπότε καληνύχτα κι από εδώ, Κατερίνα.
Σειρά μου να ζητήσω μια συγγνώμη από τη Γιώτα, αλλά και τους επισκέπτες, για την κατάχρηση του χώρου της που με υποχρέωσες να κάνω.
Γιώτα, με συγχωρείς!
Στράτο, επειδή άργησα να γυρίσω, κι επειδή οι απαντήσεις μου ξεπερνάνε τις δυο σελίδες στο χαρτί, κι ήταν και σύντομες, δεν θα κάνω το βήμα να τις γράψω εδώ. Αρκετά λεηλατήσαμε τον ιερό χώρο της Γιώτας.
Εκτιμώ την σιωπή της και ξέρω πως η ίδια στεναχωριέται πολύ, γιατί όλους μας, μας θεωρεί φίλους!
Να, λοιπόν που οι φίλοι σφάζονται στην "ποδιά της"!
Έχω πολλά να πω, Στράτο, κυρίως, ότι οι κωδικοί απ' το ραδιοφωνάκι και το τρέιλερ με τα βιβλία είναι δικοί σου και δεν έχουν καμιά σχέση τους με τους κωδικούς του μπλογκ που εγώ ξέρω. Το αν τους έχασες ή δεν τους ελέγχεις πια, αυτό είναι άλλο καπέλο!
Επειδή όμως με έβγαλες πάλι εκτός προγράμματος, και πάλι δυσάρεστα, πολύ λυπάμαι, δεν θα σου απαντήσω απόψε. Αυτό δε σημαίνει όμως καμιά ενοχή ή απολογία! Οι καλές εξηγήσεις και οι ντόμπρες, κάνουν τους καλούς φίλους!
Επέτρεψέ μου όμως, όσο έχω ίντερνετ, να δώσω προτεραιότητα και σε άλλους καλούς φίλους!
Αυτά, για Καληνύχτα!
Δημοσίευση σχολίου