ΘΕΑΤΡΟ, Φίλοι μου, και...Κωμωδία!

Η... ΕΛΠΙΔΑ ζητάει ανάσα! Αλλαγή! και -μεταξύ μας- τη χρειαζόμαστε! Αρκετά με τις σκιές και τα φαντάσματα! Αν αφήσουμε το πνεύμα -εκείνο που διαθέτει ο καθένας μας- να ...μαραζώσει, θα μουχλιάσει..., θα χαθεί!
Ξεκινώ, απόψε, ένα μονόπρακτο που διακρίθηκε και τυπώθηκε στην ανθολογία του κ. Ευάγγελου Ρόζου, στο ΠΟΛΥΠΤΥΧΟ, στην Αθήνα, το χίλια ενιακόσια ογδόντα επτά!!! Έγραφε στον πρόλογο: " ... μόνιμα εγκατεστημένη στη Νέα Υόρκη (από το ...εβδομήντα...). Μια από τις πιο αξιοπρόσεκτες ελληνόφωνες ποιήτριες της Διασποράς. Έργα της... κλ.π. "
ΟΠΟΥ και να είσαι φίλτατε κύριε Ρόζο,
στη Ραγκαβή, στην Τήνο, ή αλλού, σου το αφιερώνω με όλο μου το σεβασμό, την εκτίμηση για το δικό σου έργο, και την αγάπη.
Η ΘΑΛΕΙΑ ΚΑΙ Ο ... ΤΡΑ Γ ΑΔΟΥΡΟΣ!
( φΊΛΕς ΚΑΙ φΊΛΟΙ ΜΟΥ,
ΣΕ ΤΡΕΙς ΣΥΝΈΧΕΙΕς!!!):
Η ΘΑΛΕΙΑ ΚΑΙ Ο … ΤΡΟΓ Α ΔΟΥΡΟΣ!
(Μονόπρακτη σατυρική κωμωδία, σε δύο εικόνες)
Πρόσωπα: Μαρίνα, καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
Θάλεια, μαθήτρια ευτραφής, μέσης ηλικίας
Τροβαδούρος, μεσόκοπος, << φτασμένος ποιητής >>
Σκηνικό:
Γραφείο. (καρέκλες, χαρτιά, μολύβια, βιβλία, κλπ. )
Επιγραφή: ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗΣ. Πληροφορίες εντός. Τηλ.: 555 ५३४१

(Ανοίγει η αυλαία। Η Μαρίνα καθισμένη στο γραφείο της γράφει ένα γράμμα, και πριν το βάλει στο φάκελο, το διαβάζει μεγαλοφώνως. Η πόρτα, μισάνοιχτη)

ΜΑΡΙΝΑ : … όσο κι αν σου φανεί παράξενο, φίλη μου, η ζωή για τους
ηλικιωμένους γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Φτάνω στο σημείο να είμαι ευχαριστημένη που δεν έχω οικογένεια να συντηρήσω. Αν είχα τουλάχιστον ένα σταθερό ενοίκιο… ας όψεται, όμως, η Αλλαγή… δηλαδή εννοώ τις μεταθέσεις που ζητούσα για να εργάζομαι σε πιο ανθρώπινη περιοχή… Τώρα όλα αυτά τα πληρώνω σε ενοίκια! Μα θα τα καταφέρω να βάλω κάτι στην άκρη και να συναντηθούμε στις διακοπές. Ω! το χρειάζομαι τόσο πολύ να ξεκουραστώ αυτό το καλοκαίρι.
Ξέρεις; Έβαλα αγγελία για ιδιαίτερα μαθήματα. Ένας, μου έφερε κιόλας τα λογοτεχνικά του μαζί και μερικά ποιήματα… Είχα ακόμη δύο τηλεφωνήματα, κι απόψε, όπου νάνε, θάρθει και η πρώτη μαθήτρια. Γι΄ αυτό, κλείνω το γράμμα μου με την ευχή να τα πούμε από κοντά τον Ιούλιο. Δική σου, Μαρίνα.
(Τσακίζει το γράμμα, το βάζει στο φάκελο. Ελαφρό χτύπημα στη πόρτα)
Θάλεια: - Καλή σας εσπέρα! Είμαι η Θάλεια, η ξακουστή,
Του Δήμου, του μπακάλη
… κι εισέρχομαι στην αίθουσα με όρεξη μεγάλη!
Μαρίνα: …-Καλησπέρα, Θάλεια! Χαίρω πολύ. Φυσικά… εδώ δεν είναι ντέλι…
Εδώ,… θα ικανοποιήσεις τη μεγάλη όρεξή σου… και δεν εννοώ την όρεξη του στομάχου… για φαί… εννοώ την πνευματική τροφή… Αν όχι τίποτ΄άλλο, έχεις και θεϊκό όνομα.
Θάλεια: -Ε! ούτε που το φαντάστηκα! Για … λέγετέ μου… για να μπούμε με το...δεξί, και γρήγορα!
Μαρίνα: -ΟΚ! Δεν ξέρεις, τουλάχιστον, πως η Θάλεια είναι μία από τις εννέα Μούσες, κόρη του Δία και της Μνημοσύνης… προστάτιδα της χαράς και των εύθυμων συμποσίων;
Θάλεια: -Εγγγώ όοοολα αυτάααα;
Μαρίνα: - Μόνο αυτά; δεν έχεις ακούσει για τα καμώματα των Βακχών, των οπαδών του Διονύσου;
Θάλεια: - …ξέρεις, δεν ασχολούμαι πολύ με τα ποδοσφαιρικά… κάτι λίγα ξέρω για τον κυρ- Διονύση, καλός πελάτης του πατέρα μου, πέντε παιδιά …
Μαρίνα: - Χα χα χααα॥ ο Διόνυσος, αυτός που λέω εγώ… είναι ο γιος της Σεμέλης… αυτός που βγήκε από το μπούτι του Δία… κι έγινε αθάνατος… δεν... ξέρεις τίποτα;!
Θάλεια: -βρε, κάπου έχω ακούσει κάτι τέτοιες ιστορίες για την… Αθηνά και την Αθήνα! Ξέρεις, αυτή που τη γέννησε το… κούτελο του Δία… μα τούτο που λες εσύ, ούτε οι κότες δεν θα σε πιστέψουν… Χα χααα, άκου, από το μπούτι του Δία!
Μαρίνα: -Κάθησε, Θάλεια μου, και ... δεν είμαι εγώ που τα λέω αυτά! Αυτά είναι τα φώτα από την αρχαία μυθολογία μας… από τον αξιοζήλευτο πολιτισμό μας…
Θάλεια: - …με τέτοια φώτα έβλεπαν; ας μην ερχόταν ο Κον-Έντισον… μάλλον η ΔΕΗ… και θα σου έλεγα εγώ. Πλάκα έχεις! Για λέγε μου όμως…
Μαρίνα: - Άντε, να στο συντομεύω… Ο Διόνυσος που λέγαμε, φύτεψε το πρώτο αμπέλι κι έμαθε τους ανθρώπους αμπελουργία… μετά ήρθαν τα γλέντια και τα ξεφαντώματα… κι έγινε ένας λαϊκός θεός.
Θάλεια: - άστον αυτόν, πες μου για την …συνονόματη, καλέ!
Μαρίνα: - Η Θάλεια, η …συνονόματή σου, είχε κι αυτή συμμετοχή στην αγροτική καλλιέργεια, στα βάσανα και στις σκοτούρες, αλλά κυρίως στα ξεφαντώματα του λαού, γι΄ αυτό θεωρείται η προστάτιδα της Κωμωδίας!
Θάλεια: - Χμ! …σ΄ αυτό, ταιριάζουμε! Από καλαμπούρια εγώ! Άλλο τίποτα… ( στριφογυρίζει στην καρέκλα της ) μα πώς ξέρουν αυτοί, όλα αυτά που λες με τόση βεβαιότητα;
Μαρίνα: - Ε! να, υπάρχουν αγάλματα της Θάλειας που κρατάει ποιμενικό ραβδί, ή και μάσκα της κωμωδίας. Μα πάντοτε φοράει βακχικό στεφάνι με σταφύλια κι αμπελόφυλλα…
Θάλεια: - …εγώ, άμα τα φορέσω αυτά… θα είμαι η καλύτερη στο Χάλογουήν, στις εδώ… αποκριές εννοώ…!!! Όμως, αρκετά μου είπες για τους τρελο-αρχαίους! Τώρα, για ΜΑΣ, τους νέους! Μεταξύ μας,
…δεν ξέρω πόσοι τόνοιωσαν
και ούτε που με νοιάζει…
μα τούτη η Θάλεια, σύντομα,
αυτόγραφα μοιράζει!
Μαρίνα: - … και βέβαια, στο εύχομαι. Γι΄ αυτό κι ο Δάσκαλος, κι ο μαθητής πρέπει να γνωριστούν και να γίνει πιο αποδοτική η συνεργασία τους…
Θάλεια:- … χμ! με το να μου λες αυτά… τα πιο πάνω, εννοώ, φαίνεται
ότι και σεις οι δάσκαλοι, έχετε ξεκουτιάνει
κι απ΄το πολύ το διάβασμα άδειασε το…καζάνι ! (…δείχνει το κεφάλι της…)
Μαρίνα: -Καλά, ήρθες να σε διδάξω, ή να με προσβάλλεις!;
Θάλεια: -Ω! συγγνώμη! Μα του λόγου μου,
σ΄αυτή την ηλικία, απ΄τα πολλά …
θα πω κι εγώ καμία…
Μαρίνα: - (γρήγορα) … ανοησία! Ε! ανοησίες, σ΄όλους μας ξεφεύγουν κάποτε…
Τότε, για πες μου, απλά, τι σ΄έκανε να ζητήσεις τη βοήθεια μου;
Θάλεια: -…τώρα στα… γεροντάματα,
γράμματα πώς να μάθω;
Ας όψεται ο …έρωτας!
Όμως, καλά να πάθω!
Αφού δεν ερωτεύτηκα
στα είκοσι μου χρόνια (παραπονιάρικα:)
Με δίχως τις…πλατείες μου
και τα ψηλά… μπαλκόνια…
Μαρίνα: -Ω! μη το λες αυτό! Εδώ, μαζί θα φέρουμε στην …επιφάνεια τη ψυχή σου!... μόνο που θα χρειαστεί μια κάποια… περισσότερη προσπάθεια… ας την πούμε διανοητική …εμβρυουλκία…
Θάλεια: - ( κάπως θυμωμένη) - ... για κοίτα! Να καταλαβαινόμαστε! Αυριουλκία … θυμίζει μια άλλη λέξη και μάλιστα έχει τέλεια κατάληξη… Θα μου μιλάς ελληνικά! Όπως μιλάει ο λαός! Αν έμαθες εσύ και κάτι άλλοι… κάτι αράδες παραπάνω… στον κύκλο σας μπορείτε να τις φιγουράρετε! Εδώ, θα μιλάμε τη γλώσσα του λαού, για να καταλαβαινόμαστε, έτσι;!
Μαρίνα: - μα Θάλεια! Το πνεύμα εκφράζεται με λέξεις κι είναι ποικιλόμορφο. Όπως είναι ερευνητικό, αδέσμευτο, δημιουργικό…
Θάλεια: -τότε, να μας δίνετε τις δημιουργίες σας να τις ελέγχουμε εμείς πρώτα
και μετά να τις σερβίρετε δημοσίως… Α!
Μαρίνα: - …δεν νομίζω να γενικοποιείς! Υποψιάζομαι πως εννοείς τους …ακαταλαβίστικους ποιητές…
Θάλεια (σύντομα) ναι! Έπιασες διάνα!
Μαρίνα: - ΟΚ! Σ΄ακούω। ΤΙ προτείνεις;
Θάλεια: (ξεθαρρεμένη) -Καλέ! Ξέφραγο αμπέλι το κάνατε! Ότι θέλει ο καθένας γράφει, και σου λέει: ΠΟΙΗΜΑ!!! Της τρελής γίνεται! Ελεύθερη γραφή, σου λένε…
Μαρίνα: -μα είναι τόοοσα χρόνια που έχει επικρατήσει η ελεύθερη γραφή, σ΄όλο τον ποιητικό κόσμο… άλλωστε, ποιώ, σημαίνει δημιουργώ και κάθε δημιούργημα ενδέχεται να είναι και ποίημα…
Θάλεια: - Τι λες, βρε δασκάλα! …κυρία καθηγήτρια ήθελα να πω! …σου διαβάζουν δυο αράδες, ποίημα! Σου λένε। Σου διαβάζουν κατε ε ε ε βατάααα!!! ποίημα σου λένε! Έχεις χάσει το μπούσουλα από πού άρχισαν… πού το πήγαν… και πώς τέλειωσαν!!! Όμως, ΠΟΙΗΜΑ! Σου λένε! Ποια ελεύθερη ποίηση καλέ; Ελεύθερη αυτό…ικανοποίηση θάπρεπε να τη λένε, και με συγχωρείς, δασκάλα μου, εσύ είσαι μορφωμένη και -συγγνώμη- καταλαβαίνεις ΤΙ εννοώ!
Μαρίνα: - Ω! Θάλεια! Οι δυο αράδες… μπορεί να είναι από τις ποιητικές μορφές: ΤΑΝΚΑ… ή… Χαϊ Κου… δηλαδή συμπυκνωμένη γιαπωνέζικη νόηση για τις ώρες τής αυτοσυγκέντρωσης και της ξεκούρασης… με σταθερές συλλαβές και με εικόνες από τη φύση…
Θάλεια: -… ντανγκα-ντούγκα και …χάικούκου… ούτε ξέρω τι μου λες, ούτε γιαπωνέζικα θέλω να μάθω… ούτε κι εξηγήσεις…απαιτώ!!!!!
…(λίγο σαστισμένη) …άστα για …άλλο μάθημα!
Μαρίνα: -… ότι θέλεις, Θάλεια. Όμως, ένα έχω να σου προσθέσω: τόσοι και τόσοι έχουν διακριθεί με την ελεύθερη γραφή…
Θάλεια: -Ποιοί! Αφού πρέπει ν΄ανήκεις σε κύκλωμα για να σε πουν ΠΟΙΗΤΗ! Και να…διαθέτεις κι από …άλλα… για σου πουν ότι αξίζεις…
Μαρίνα: - …βρε καλή μου! Δεν είναι έτσι ακριβώς…
Θάλεια: - Τι! Θέλεις να πεις ότι εγώ δεν καταλαβαίνω! Γι΄αυτό έχουν χωρίσει κάτι…γενιές και τα τοιαύτα;… μόνο τα χτένια λείπουν για να …ξεχτενίσουν τις κατσαρές τους τρίχες!
Μαρίνα: - (υπομονετικά) …άντε πάλι! Αναφέρεσαι μόνο στους σουρεαλιστές; ή γενικοποιείς;
Θάλεια: - τα λέω γι αυτούς που μόνοι τους κολλούν στον εαυτό τους της ταμπέλα: Ποιητής! Και σου σερβίρουν ότι τους κατέβει! …αν το έκανε αυτό ο πατερούλης μου,… δεν θα είχαμε ούτε μπακάλικο, ούτε… παραπανίσια ρεάλια που λένε μερικοί-μερικοί, για να μου δώσει να με μάθεις…
Μαρίνα: - Πρωτοτυπία, Θάλεια μου! Η τέχνη κυλάει…
Θάλεια: - …μα έχεις κυριολεκτήσει αυτό το πρόβλημα, κυρά Δασκάλα; Πρωτοτυπία; ποιοί! Τους ρωτάς , και σου απαντάνε μ΄ένα …μυστηριώδες ύφος:
-μα… εσύ πρέπει να σκεφτείς και να συμπληρώσεις τα σκόπιμα κενά…
-μα γιατί, κύριε, εγώ να σου συμπληρώσω τα… ΣΚΟΠΙΜΑ ΚΕΝΑ; και… τι είμαι εγώ; η συνέχεια σου;
Κύριε! ΕΣΥ δεν είσαι ποιητής! Διότι, αφού περιμένεις από μένα να σου συμπληρώσω τα κενά σου, εσύ είσαι ΜΙΣΟΣ ποιητής! Και το άλλο ΜΙΣΟ είμαι ΕΓΩ! Έτσι, λοιπόν, κι εγώ, -το άλλο μισό… σου λέω: ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΣΑΙ!!!

(η...δεύτερη συνέχεια, δεν θ΄αργήσει!)
Σας ...ασπάζομαι, Υιώτα