Τα τοπικά Μ. Ε. δεν παύουν λεπτό να θυμίζουν στους τυχερούς (διότι τυχερός είσαι όταν είσαι στην έστω και μέτρια -λόγω κρίσης- ζεστασιά σου, με τις μικρο-ανέσεις, και την μοναξιά σου) ως και στους υψηλά ιστάμενους ότι ο κόσμος της ΅ΣΑΝΤΥ΅ υποφέρει!
Μαζί τους, βέβαια εκείνοι που τους ξεγύμνωσαν οι πυρκαϊές, το απλήρωτο ενοίκιο, κι άλλα δεινά...
Κι εγώ, με τον ακοίμητο νου, να προσπαθώ να δώσω πανιά στην σκέψη, ανεμο-στροβιλίζοντας στον κοντινό μα και στον μακρινό κόσμο μου.
Σε μια πρόσφατη, άγραφη σελίδα, οι λέξεις τυπώθηκαν, οι μνήμες καρφώθηκαν,
οι εικόνες ενσωματώθηκαν σε μια ακόμη θλίψη, την μεθεόρτια Θλίψη!
*************************************** *******************************************
Σελινούς, το Αρχαίο ποτάμι
Ασυνείδητος ο Σελινούς!
Φραγμούς απεχθάνεται. Κοιμάται, ζωντανεύει, βαριανασαίνοντας απραξία.
Θυμάμαι
τον άρρωστο πατέρα
που δεν άντεχε να κουβαλάει σακιά με πέτρες και άμμο, πίσω από τις ευάλωτες όχθες του ποταμού, αναγκαστική εντολή της κοινότητας,
μέσα στο αγριο-χείμωνο,
κι εμάς, ένα τσούρμο παιδιά
που έβραζε το αίμα και η
απειρία τους, να συνδαυλίζουμε την υπαίθρια φωτιά για μια ζεστή φασουλόσουπα
των εργατών και
να φτιάχνουμε αγγεία με την πλούσια ιλύ του ποταμού.
Φέτος, μου είπαν, ο ποταμός αναπτερώθηκε στα ψηλά και φοβερίζει εκείνους που του στέρησαν την παραθαλάσσια εκβολή και τα
ακατάληπτα ψιθυρίσματα με την υπόγεια σπηλιά
της καταποντισμένης Αρχαίας Ελίκης.
Απογυμνωμένη, ένδεια, η κουρασμένη
μικρόπολη ψειρίζει αποφάσεις.
Οι νέοι, προ πολλού, ταξίδεψαν.
Οι γέροι, καμπουριασμένοι, πικραίνουν τον καφέ
και την βροχή.
Ο ποταμός εκδικείται. Η φύση εκδικείται.
Τα δαφνόφυλλα ανανεώνουν το
δηλητήριο της οχιάς και του αστρίτη. Δηλώθηκαν διατηρητέα, λόγω μείωσης πληθυσμού τους!
Στην πατρίδα, τα παιδιά είναι αμελητέα για τους ιθύνοντες.
Εκεί, οι ήρωες ψάχνουν για σπαθί. Τα παιδιά για ήρωες.
Ημιθανής Ελευθερία! Δεν
ομιλείς;
Θεέ, δώσε μου άνεμο να
ταξιδέψω την φωνή μου
πριν σκοτεινιάσουν τα αστέρια στα μάτια μου.
********************************* *********************************
Καλό Σαββατο-Κύριακο,
Φίλες και Φίλοι μου, όλοι αγαπημένοι.
Υιώτα
16 σχόλια:
Στην πατρίδα, τα παιδιά είναι αμελητέα για τους ιθύνοντες.
Εκεί, οι ήρωες ψάχνουν για σπαθί. Τα παιδιά για ήρωες.
Ημιθανής Ελευθερία! Δεν ομιλείς;
Θεέ, δώσε μου άνεμο να ταξιδέψω την φωνή μου
πριν σκοτεινιάσουν τα αστέρια στα μάτια μου.
Υποκλίνομαι!
Κι αν μη τι άλλο δηλώνω ταπεινός μαθητής σου..
Τα φιλιά μου.
Το μήνυμα ελήφθη.
Στέλνω κάτι για σένα- έχε τον νου.
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!
ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗ ΦΙΛΙΑΣ.
Αγαπητή Υιώτα,
με τούτον τον παγωμένον καιρό -15 Κ.
οι σκέψεις τις πατρίδας μπορώ να πω ότι σε ζεσταίνουν, προπαντός οι του Σελινούντα.
Καλό Σαββατοκύριακο, καλή Εβδομάδα.
Χαιρετισμούς, Δημήτρη
Γαβριήλ
Φίλε του νου και της καρδιάς,
Αυτό το προζύμι του νου!
Αυτή η ακατάσχετη επικοινωνία
κι ας την λένε Ποίηση!!
Ας γίνει αντίδωρο,
αφού, όπως γράφεις στην δική σου στήλη:
* ... Το χώμα ψηλώνει σαν άρτος
που η μαγιά τον φούσκωσε....Σ.Π.*
κι ας πιστεύω ότι το χώμα ψηλώνει με τα Σκοτεινά Μυαλά και τις Θυσίες στον Ήλιο!με τις ανθρωποθυσίες
που το αίμα τους διψάει ΦΩΣ κι εκδίκηση!
Α! Στρατή μου...
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
Μαριάνθη μου γλυκιά,
Ευχαριστώ!
Φιλιά σε όλους σας,
Υιώτα
και Δημήτρης
Ξάγρυπνε φίλε
της θαλασσο-ζωής μαζί και της ξηράς...
Γαβρίλη μας,
υπάρχει τόση δυστυχία
που μας πνίγει.
Πώς να σωθεί ένας Κόσμος που ακολουθεί σαν αγέλη τα αφεντικά του...;
Καλό ΣαββατοΚύριακο να έχετε.
Υιώτα και Δημήτρης
Υιώτα, με τον ακοίμητο νου, σαν ρεπόρτερ τρέχεις από τον κόσμο τής Σάντυ στην καταποντισμένη Ελίκη και, καθ’ οδόν, παρατηρείς τούς μη τυχερούς και την οικολογική μας αβελτηρία. Περνώντας από τις παιδικές μνήμες, τέμνεις το αντιηρωικό μας σήμερα. Η στοργική σου θλίψη και η αγωνία τής προσφοράς, με τη γλαφυρότητα του πυκνού σου λόγου, φτάνουν τελικά ως τ’ αστέρια. Κι αυτό είναι πολύ. Εύγε!
Τι όμορφα που γράφεις αγαπημένη μου Υιώτα!!!
Πόσες εικόνες ξεπηδούν από τις γραμμές σου!
Θεού δώρο το ταλέντο σου!
Με αγάπη και πολλά φιλιά
Είθε να έφταναν και στα Θεϊκά ώτα,
Φίλε μου κ. Καθηγητά!
Πόσο με χαροποιείς που μ΄επισκέπτεσαι
και γράφεις καλά λόγια για μια ελληνίδα που λείπει
τόσα χρόνια από την πατρίδα...
Χαιρετισμούς στην κα Άλμπη,
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Μάγδα μου,
εξωτικό μου ρόδο,
εγώ ... συμπληρώνω την ευαισθησία
με λόγια
ενώ εσύ με το διαπεραστικό σου μάτι
σε εικόνες.
Λες κάπου, κάποτε να συναντηθούμε;;;
Σε φιλώ,
με και δίχως ...αλάτι,
Υιώτα,ΝΥ
υπέροχο το κείμενο...
Εύχομαι να μην ξεχειλίσουν άλλο τα ποτάμια... και μία ηρεμία να υπάρχει.. παντού...
α... και ζεστασιά... τις άγριες μέρες του Χειμώνα!!!
Αστοριανή μου... γεια και χαρά!
Γεια σου Αχαϊκή μου Φίλη.
Ζεστά τα γραφόμενά σου.
Ζεστή καρδιά,
σε φιλώ,
Υιώτα
Δεν ομιλεί. Τι να πει; Μουγκάθηκε!
Συγκλονιστικό, Γιώτα μου!Καρφωμένες απίστευτα οι λέξεις! Μαζί με τις έννοιες! Να είσαι καλά και να τις χτίζεις, έτσι, όπως ξέρεις, εσύ!
Πολλά φιλιά σε όλους!
Το δημοσίευμα σου έγινε ετία, να αναζητήσω το βιβλίο των ποιημάτων σου, και να χαθώ στη μαγεία της ανάγνωσης για πολλοστή φορά!
Να είσαι καλά, να μας χαρίζεις για χρόνια πολλά τους... θυσαυρούς σου!
Υγεία σε σ' ένα και στους αγαπημένους σου!
Σε φιλώ καλή μου Γιώτα...
Ευχαριστώ, Κατερίνα μου.
Πάντα η αγάπη σου με συγκινεί.
Χαίρομαι
που οι σκέψεις μας συναντούνται
κι ας ...προβληματίζομαι με την διαφορά νοοτροπίας λόγω
της απόστασης.
Σας φιλώ, με την ...ανεμοδαρμένη, νησιώτικη αγάπη,
Υιώτα και ...όλοι, μαζί!!!
Ελισάβετ μου,
αγαπημένο λουλούδι του
τότε και του τώρα,
χαίρομαι που συναντηθήκαμε πάλι στο βιβλίο μου.
Αν
και δεν θυμάμαι τον Τίτλο του !!!!!!!!!!!!!!!!!!
-αν θυμηθείς, γράψε τον μου-,
είναι πολύ για μένα.
ΥΓ.Με το Φ-Μπουκ,
μπερδέματα μου κάνει με τον ...κωδικό, κι έχω καιρό να σας επισκευτώ.
Ας είναι.
Εδώ, η αγάπη είναι πιο προσωπική.
Φιλιά σε όλους,
Υιώτα
Δημοσίευση σχολίου