ΑΓΡΙΟ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, Στρατή μου!

Μεταλαμβάνω, βράδυ παρά βράδυ, από Ποτήρι μπρούτζινο, γεμάτο κρασί μπρούσκο! 

Διαβάζοντας ΠΟΙΗΣΗ

του Στρατή Παρέλη.

Φίλες και Φίλοι μου, 

Απόψε, διάσπαρτα τα σύννεφα, γεμάτα υγρές υποσχέσεις, κυνηγούσαν μια πανσέληνο αδιάφορη.

 - Θα γράψω, είπα, αφού θα πετύχω μια φωτογραφία της όπως την θέλω... 

Μα τα σύννεφα δεν έχουν αυτιά, δεν περιμένουν. Ο ξέγυμνος πλάτανος μπροστά στον κήπο, με τα μαύρα μπράτσα του και τα μύρια δάχτυλά του, ιδανικό σκηνικό  στην αγριάδα του ουρανού που με γοήτευσε, κι εκείνο δεν μίλησε. 

Με την ασυνήθιστη ηρεμία της βραδιάς, στέκονταν εκεί, αμίλητο. Δεν τα κατάφερα!

- Α! δεν πειράζει, ίσως αργότερα, σκέφτηκα, 

ας πάω όμως πρώτα στο μπλογκ του Στρατή (εκείνος στο όνομα κι εγώ στο... επώνυμο)  κι ανοίγοντας το:

Δεν έχω περισσευούμενη ώρα, 

ο χρόνος μου τρέχει με χίλια
έχω συνομιλήσει με τον κάθε λίθο της πατρίδας- 
τώρα κοιμάμαι
κάτω απ' την κληματαριά μιας λέξης
έχω ακυρώσει όλα τα συμβόλαια και νομίζω
μια μέρα κι άλλο θα απλουστευτώ: 
τόσο που να με καταλαβαίνει κι ένα παιδί
που την πρώτη του λέξη μιλάει.
Σ' αυτές τις ορχήστρες που διάλεξα το πρώτο βιολί
είναι τα λουλούδια αυτά
που ωδικά και με γινάτι ευωδιάζουν.
Και το σταλμένο τους μήνυμα
είναι επικοινωνία.
Η μέρα είναι επικοινωνία.
Αυτά που δεν είπα είναι επικοινωνία.          ...................   ---------------   .................

Φίλτατε Ποιητή μου,

Εγώ (!!!) ήθελα να γράψω αυτά, κι εσύ με πρόφτασες!

Έχω σημειώσει τόσες πολλές σελίδες από τα προηγούμενα βιβλία σου, για να αναφέρω αποσπάσματα από το έργο σου, να βασανίζω το μυαλό μου για την αρχή σε τούτη την ανάρτηση, να αισθάνομαι κάπως ένοχη για την αργοπορία... να κινούμαι μεταξύ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΑΝΕΥ (2008) και ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1979-2008, με όλα τα ενδιάμεσα άλλα που κάμποσο καιρό πριν μου είχες στείλει -τα είχαμε πει και γράψει, θαρρώ,-, να έχω μεθύσει από να πίνω δίχως διακοπή, να αγχώνομαι  κάτω απ' την κληματαριά μιας λέξης  

 να ταλαντεύομαι για την επικοινωνία δυο ανθρώπων που υπεραγαπούν την ποίηση... 

κι εσύ να γράφεις:

  το σταλμένο τους μήνυμα είναι επικοινωνία.

Η μέρα είναι επικοινωνία. 

 Αυτά που δεν είπα είναι επικοινωνία.           

!!!

Φίλες και Φίλοι μου,  όλοι Αγαπημένοι!

Δεν είμαι κριτικός! ΑΓΑΠΩ την καλή ΠΟΙΗΣΗ και πιστέψτε με: Κολυμπώντας στον ωκεανό των  ΑΜΕΤΡΗΤων  ποιημάτων στα πολυσέλιδα Βιβλία του Στρατή Παρέλη, δεν θα πάψετε να θαυμάζετε σελίδα προς σελίδα την ακάματη έμπνευση, την απίστευτα βασανιστική προσπάθεια του ποιητή να μην αφήσει ... πέτρα αγύριστη -κι όχι μόνο ελληνική, αφού είναι κοσμοπολίτης- που να της δώσει μια ποιητική, ξεχωριστή εικόνα.

 Στις συνολικά πόσες ;;;;;;;;;;;;;;;;;;; !!!!!!!!!!!! σελίδες των βιβλίων του, θα διαπιστώσετε πότε έμοιαζε ναυαγός, πότε καπετάνιος, πότε λάτρης της φύσης και του γυναικείου σώματος, πότε διαμαρτυρόμενος, πότε πιστός...  να χτυπάει την λέξη σαν χταπόδι μέχρι που να ταιριάσει στον ιδιότυπο τρόπο της έκφρασής του...

Είναι τρομερό να ζει, να σκέπτεται, να ερωτεύεται, να λιώνει κάτω από αυτή την *κληματαριά του* της ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ. Θ ε ι κ ό  δώρο; Σίγουρα. Αν ήταν ζωγράφος, θα τον ταίριαζα με τον Τουλούζ Λωτρέκ!

 

Άποψή μου, Φίλοι μου.

Μα δέστε τις εκδόσεις του, διαβάστε τα ποιήματά του, ...και όπως γράφει κι ο ίδιος:

*ευτυχώς το εξισώνει με τις αισιόδοξες ιδέες μου, μια ξαφνική βροχούλα * (Πράγα 8.4.201, μεγάλη σελίδα νούμερο 310 ! ) στο ΠΟΙΗΜΑΤΑ  Β.. , Αθήνα 2011 * 

μία Από  Τις  ΚΑΛΎΤΕΡΕΣ συλλογές του, που μου δώρισε κι ήρθε ανήμερα στην Ημέρα της Αγάπης!

Λίγα, πολύ λίγα αυτά που έγραψα.

Μόνο διαβάζοντας τον ποιητή, θα αποζημιωθείτε!

Πάντα με την αγάπη μου, σε ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.

Υιώτα