...ΣΥΝΕΧΕΙΑ του Ταξιδιού!!! Νάτοι, τους...μετέφερα!

ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟΙ!!! τους/ΜΑς ΒΛΈΠΕΤΕ!
(ΔΙΌΤΙ...λέγε - λέγε το κοπέλι !!!
δηλαδή: φτιάξε-σβήσε - γράψε - βάλε ...   κι ό,τι άλλο!!! κατάφερα να αντιγράψω από την Ιστοσελίδα του Συλλόγου των Αθηναίων τους βασικότερους  ομιλητές στην *συνταρακτική* παρουσίαση της εκδήλωσις για τον Κ. Καβάφη!!!)
Η ψυχούλα του, σίγουρα θα αγάλλεται, μέρες κι ...εποχές, σαν αυτές!
Τώρα, μπορώ να συμπληρώσω τα ανώδυνα α-συμπλήρωτα, από την δική μου συμμετοχή.
<

Tasos Mouzakis   Professor Nikos Alexiou with Professor Vassilis Lambropoulos   Yiota Stratis Nikos Zavolas Dr. Kosmidou, Panos  Adamopoulos, Professor Ismini Lamb   George Vassiliou

Athena Lazaridou, Panos & Sylvia Adamopoulos,  Seated: Dr. Alkmini Anastasiadou and Harold Leigh  and Eleni Pavlou seated in the far background righ

( ...με άπειρα Συγχαρητήρια σε όλους, ειδικά το ...αγαπημένο προεδρικό ζεύγος Πάνος και Σύλβια Αδαμοπούλου (που έμαθε θαυμάσια ελληνικά για χάρη του!!!)
Πάμε, λοιπόν.
(Φυσικά, χαιρέτησα, Καλο-λόγησα όλους τους υψηλά ιστάμενους, δεν άφησα και τον... Δημήτριό μου!!! όπου έφερε -τουλάχιστον- ένα ευχάριστο ξύπνημα στο ακροατήριο του δευτέρου μέρους του Προγράμματος).
Ζήτησα την άδεια να παρουσιάσω στον χρόνο που μου ανήκε, σχεδόν επιγραμματικά, αξιόλογους συγγραφείς μας που γράφουν στην Ελληνική Γλώσσα, ενώ ζουν στην περιοχή της Νέας Υόρκης, οι οποίοι λόγω προσωπικών υποχρεώσεων, απόστασης ή και υγείας, δεν κατάφεραν να είναι μαζί μας, 
τους :

την Βάνα Κοντομέρκου, γνωστή μυθιστοριογράφο, με πέντε βιβλία,

τον Μάκη Τζιλιάνο, κυρίως ποιητή  σοννετο-λάτρη, πρόεδρο της Εταιρείας Ελληνο-Αμερικανών Συγγραφέων Ν. Υόρκης, -ο Τάσος Μουζάκης, εδώ, δεξιά,  ποιητής φυσικά, κι αυτός υπήρξε πρόεδρος.. -όσο για μένα: όλο Γραμματέας... !!! ...,

την Στέλλα Ζαμπούρου-Φόλλεντερ, βασικά τρυφερή ποιήτρια,

τον Ντένη Κονταρίνη, γνωστό Δημοσιογράφο και Συγγραφέα, με τέσσερα βιβλία,

και τον Γαβρίλη Παναγιωσσούλη, με αρκετά βιβλία, δύο βραβευμένα,... ένα Κεφαλλονίτη θαλασσοδαρμένο από 17 χρονών, πενήντα-τόσα χρόνια στην θάλασσα, 8 στην Γουατεμάλα... μετρίου αναστήματος που το μυαλό του τριβέλλιζε και τον ανέβασε δυο φορές πάνω από το ανάστημά του... διότι ΓΥΡΙΣΕ και ΜΕΛΕΤΗΣΕ την Ελληνική και γράφει-γράφει, δίχως πλέον να νοιάζεται για ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη... μόνο του μέλημα να γράφει στην ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, την Ελληνική!!!

Και τώρα, Στον Καβάφη! Το Καβάφη τον ...δικό μας, και του κόσμου!
- Όταν, ΉΜΟΥΝ μικρή, και μετέπειτα φοιτήτρια, ΔΕΝ μου έκανε καμιά εντύπωση ο Καβάφης και η φιλοσοφία του! Όταν, όμως άρχισαν οι σπουδαίοι μεγαλο-φιλόσοφοι να του απαγγέλουν τα ποιήματά του, να
τυπώνουν τα βιβλία του και να βάζουν σε μουσική (!!!) τα άκαμπτα ποιήματά του, μέχρι και ο ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ να ενορχηστρώνει κομμάτια της ποίησής του, ο Σην Κώνερυ να απαγγέλει την ΙΘΑΚΗ του, ο Ρήγκαν, κ.ά. να τον αναφέρουν ειδικά μ΄εκείνη την ΙΘΑΚΗ ΠΟΥ  τους ταίριαζε
(- όπου στο γυμνάσιο ΔΕΝ μας άφηναν να την διαβάζουμε ως ...ξεμυαλίστρα ποίηση για την νοοτροπία των νέων... -πόσο αλλάζουν οι καιροί, κύριε Μικρασιάτη, εξ Αλεξανδρείας της Αιγύπτου, Καβάφη μου!!!)
- εντρύφησα λοιπόν, στην εργασία του, και διαπίστωσα πολλά, με το σπουδαιότερο -για μένα- ότι ενώ μπορούσε, όχι μόνον δεν τύπωσε βιβλίο του, όχι μόνον κάποια στιγμή διάλεξε ως αξιόλογα μόνον κάποια 23 ποιήματά του, -άντε εσύ και ...μάζευε εκείνα που είχαν ήδη τυπωθεί σε περιοδικά...Αίγυπτο, Αγγλία κι αλλού,  -
μα ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΑΛΛΗΝ ΓΛΩΣΣΑΝ ΠΛΗΝ ΤΗς ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτό και μόνο, εδώ εις την ξένην που ζω για 40 περίπου χρόνια, μ΄έκανε να του αφιερώσω κι εγώ (!!! με όλη μου την ταπεινότητα το εννοώ) το ακόλουθο δικό μου πόνημα:
Θέλω να Πιστεύω ότι η Αιωρούμενη Ψυχή του Καβάφη θα ευφραίνεται!

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

(29 Απρ. 1863-29 Απριλίου 1933)

          

 Εύγε! Σε σένα που ευλογήθηκες

σκέψεις προκλητικές, κι ορμές απρόσκλητες

να βάζεις σε τάξη, βάλσαμο κερνώντας μα κι ενόχληση, σε καρδιές ξάγρυπνες.

Η σκληροτράχηλη δύναμη του «Πρέπει»  σε καιρούς υποκριτικά επικίνδυνους, 

ήταν αστέρι ευπρέπειας στη θέληση, κεραυνός ανεπίστρεπτος

στην κρυφή αδυναμία.

Με τον αστερισμό σου, δεν ασχοληθήκανε, 

δεν μάθαμε, ως είθισται στους καιρούς μας, 

μα εκείνος ο του Λέοντος κυριάρχησε στην εύθραυστη έσω ύπαρξή σου.

Ιχνογράφησες κρουνούς αγάπης,

ενστερνίστηκες αστραπές συχνά ειρωνικές στη ματιά σου, άφησες ίχνη νέας δομής, πελώρια,

για να συγκρίνουμε τα δικά μας.

Μας κληροδότησες μια γραφή που γνώριζε τη γεύση της βίας και της θωπείας, 

μια ποιητική φωνή Σαπφική, πρωτόλαλη 

που κράτησαν αποκλειστικά οι βοριάδες

για της ώρες της αφής 

και της αντάρας.

Οι λέξεις σου, διαλεγμένες.

Οι έννοιες, αλυσίδα άσπαστη, 

έστω κι αν σε στιγμές χρονοβόρες και 

ζηλόφθονοι αντίπαλοι καταβρόχθισαν το μέγα 

της γραφής σου έργο.

Στης ζωής τον κύκλο τον ατέλειωτο,

εμείς δεν έχουμε παρά ν’ αφιερώσουμε τις ίμερες αχτίδες του νου μας.

Δίκαια αιμοδοσία στο αστείρευτο δικό σου όραμα,

που αναποδογύριζε προσεκτικά μια ηθική εύθραυστη, πασχίζοντας για ελπίδα της Αλήθειας,

για μια πλήρη, ολοκληρωμένη Κοινωνία,

δίχως να απομακρύνεσαι 

από το αθάνατο ελληνικό, μεγαλόπνοο Πνεύμα.

_***********_

Μετά από αυτά, έκλεισα με τα δυο δικά μου που διαβάσατε στην προηγούμενη Ανάρτηση... συνεχίστηκε το υπόλοιπο του προγράμματος, .... υπογραφή βιβλίων... και τα συνήθη...
Επιθυμώ, κλείνοντας, λόγω χρόνου, να ευχαριστήσω τον αθόρυβο, εξαίσιο κ. Αντώνη Μαρμαρινό, Εκπαιδευτικό Ακόλουθο της Πρεσβείας, εκεί, στην Γουάσινγτον, ο οποίος, διακριτικά, μιλούσε για πολλά μαζί μου και τις προσπάθειες που πρέπει να κάνουμε για την Γλώσσα μας, Τσάρτερς κ.λ.π. 
Τους χάρισα την *γαλάζια Ανθολογία* της ΕΕΛΣΠΗ, μαζί μας ήταν και η καθηγήτρια Ισμήνη Λαμπ, καταχάρηκαν !!! τους εξήγησα αρκετά, με την εδώ πείρα μου..., και
μόνο που δεν έχασα το ταξίδι της επιστροφής! ο κ. Αδαμόπουλος, με τον οπερατέρ Μάικ... μάζεψαν τα δικά μου!!! και, 
ούφ! και του χρόνου!
Αν με διαβάσατε, σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,
πάντα με την Αγάπη, Υιώτα