ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, Πατέρα! με ένα Βιβλίο-ΔΩΡΟ από την Πατρίδα !

ΤΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ για την *Γιορτή του Πατέρα*!
μάλιστα από την Πατρίδα! Του αγαπητού Φίλου μας
Στρατή Παρέλη: ΠΕΡΙ ΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ, Αθήνα 2012-13.

     Ο... Στρατής, στον...Στρατή!

Κι οι δυο Πατεράδες, αγαπημένοι, στην παγκόσμια αυτή εορτή ... εορτάζουν την Αγάπη.

Όταν, όμως, ο Φίλος Στρατής, στέλνει στον δικό μου... Στρατή, τον Δημήτρη,

έναν αμφορέα γεμάτο ψυχή και καρδιά εύγλωττη!!!
διπλή η χαρά, 
Φίλες και Φίλοι μου!

Πριν συνεχίσω,
επιτρέψατέ μου να διευκρινήσω ότι... έβαλα στο εξώφυλλό του
-δίχως να τον ρωτήσω-μερικά από τα κογχύλια μου, 
κειμήλια πατρίδας από την ακτή της Αρχαίας Ελίκης .....
Σίγουρα έχουν κρατήσει στα βάθη της καρδιάς τους μυστικά από την αεικίνητη Ελληνική Θάλασσα, ιδίως εκεί, στην αγκαλιά του Αιγαίου...
Αν δε, προσπαθήσετε θ΄ ακούσετε τα  πόσα ακόμη έχουν να συμπληρώσουν από εκείνα που δεν είναι δυνατόν να αναφέρω εδώ... 
είστε πράγματι φίλοι της ποίησης.

*...Με κατοικούν αγωνίες- οι τοίχοι μου

μισογκρεμισμένοι αφήνουν

να πλεονάζει συμπέρασμα

θλίψης... *  

γράφει ο αστείρευτος ποιητής Στρατής, με τις μοναδικές ενοράσεις του,

για να εκφράσει το βασανιστικό πάθος της δικής του αγωνίας για τον ακατανόητο πλέον κόσμο που τον (μας) περιβάλλει. 

Γράφει ακατάπαυστα! Και το ξέρει! μα δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά! 

Κάθε στιγμή είναι για εκείνον μια πρόκληση. 

Κάθε λέξη, του ζητά με εμμονή μια ξεχωριστή άλλη λέξη που δεν έχει δει το φως της να λάμπει κατά πως ο ποιητής σκέπτεται. Προχωράει σαν τον ανθρακωρύχο να ανακαλύψει στο βάθος της σύραγγας το ανείπωτο, το ξεχασμένο-κοιμισμένο θάλεγα νόημα της, και με ευαίσθητα χέρια να μας το παρουσιάσει τόσο προσεχτικά που να μοιάζει εύκολη νόηση. 

Θέλει να απλοποιήσει ένα λαβύρινθο πρόσβασις για να επικοινωνήσει με τον Ανθρωπο!

*...στα γραφτά μου ξοδεύονται όλα: 

οι λέξεις, τα αισθήματα, οι θλίψεις 

και ο θάνατος.

Μόνο τις αλήθειες γυρεύω.*

κι αλλού:

*... πίνεις νερό που ξεδιψάει την δίψα

αλλά η δίψα ξαναγεννιέται.

Τιποτένιες οι ματαιοδοξίες σου.

Κανείς δεν φτάνει πουθενά.

.....

Η ζωή προχωρεί κι είναι αδυσώπητη...

....

Μπορεί ένας θεός να σ΄ελεήσει

κάνοντας την καρδιά σου βωμό...*

Κι είναι ένας πολυταξιδεμένος -λόγω εργασίας του- ο Στρατής.
Δεν υπάρχει τόπος που να τον έχει επισκευτεί και να μην τον καλο-ερευνήσει, με αίσιο για μας αποτέλεσμα, την γραφή ενός μεστού ποιηματός του. Ξεχωριστή καταγραφή που την επαινείς!

Ένα λευκό τριαντάφυλλο

για τον Φίλο-Ποιητή, Στρατή,

για τον δικό μου Πατέρα-σύζυγο, Δημήτρη Στρατή,

και για Όλους,

όσους έδωσαν ζωή για να συνεχίζεται η ΖΩΗ!

Χρόνια Πολλά.

Πάντα με την αγάπη,

Υιώτα