7 Μαΐ 2014

...Η έκπληξη του Σπύρου...



...Το ευχόμουν και να που εκπληρώθηκε!!!
Η "αστοριανή" τίμησε και τιμήθηκε από τη μοναδική ημερήσια εφημερίδα της Νέας Υόρκης
"Εθνικός Κήρυκας"
αναδημοσιεύοντας ολόκληρη την ανάρτηση
για το βιβλίο του Σπύρου

"Η αυλή του ήλιου"


Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
στον άξιο 
Αντώνη Διαματάρη
Εκδότη-Διευθυντή του Εθνικού Κήρυκα

και

συμπληρώνω με ανείπωτη χαρά την γνώμη του:

" Γιώτα
εντυπωσιακό το  blog σου."

Είναι να μη γράψεις ένα τεράστιο
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Αυτές είναι οι μεγάλες μας χαρές, 
Φίλες και Φίλοι μου αγαπημένοι.
"Θα σας δω"
 σύντομα,
Υιώτα

23 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

συγχαρητήρια Υιώτα
στον ελληνισμό που έχει στίγμα και υπόσταση πατρίδας, στην ξενιτειά!
φιλιά!

Αστοριανή είπε...

Στρατή μου!!!!!!!!
Εδώ είναι 10.32 νύχτα!!!!!!!
εκεί;;;;;;;;;!!!!!!!!!!

Δεν σε παίρνει ο ύπνος;;;;

Μόλις είχα "μπει" στην ιστοσελίδα σου!!! απλά να ρίξω μια... ματιά,
διότι μιλούσα με το Σπύρο
και ανακαλύψαμε ότι το "οπτιμουμ" δεν μου "στέλνει τα μηνύματα που μου στέλνουν οι φίλοι μου!!!!!"
Κάναμε δοκιμές
και στο άλλο, μέχρι στιγμής τίποτα...
κι αυτός είναι ο λόγος που σε ...διάβαζα, βιαστικά, δίχως να
σου γράψω...

Καλημέρα, ξενύχτη Φίλε μου.
Θα τα "πούμε" άλλη ώρα που δεν θα είμαι αναστατωμένη!
Υγ.:
Δεν γίνεται! Θα σου πω ότι το..."ερωτικό σου" είναι τρομερό!!!!!

Φιλικά,
Υιώτα

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Και ο μήνας πήγε 8 του Μάη, κι εγώ έρχομαι τόοοοσο καθυστερημένη, Γιώτα μου!
Ευτυχώς όμως, αυτές οι "μικρές" χαρές έχουν μεγάλη διάρκεια, οπότε, είμαι μέσα στα "ανοιχτά" όρια...
ΚαλόΝ μήνα, κι από δω, Γιώτα μου! Το Φέις μας "χάλασε" πολλές συνήθειες, αν και, ακόμα κι αυτές, δεν τις προλαβαίνω τώρα.
Καλοτάξιδο το βιβλίο του Σπύρου Δαρσινού! Μ' αρέσει πολύ ο τίτλος του, το εξώφυλλό του, όπως φυσικά και η λογοτεχνική κριτική σου!
Μ' αρέσει που είναι και βίωμα! Γι' αυτά τα βιβλία έχω άλλη θέση στην καρδιά μου!
Μ' αρέσει που ο Σπύρος απάντησε στα σχόλια των φίλων σου (και φίλων σας) στην προηγούμενη ανάρτηση.
Μ' αρέσει και συμφωνώ με το σκεπτικό του, ότι τα βιβλία των φίλων μας τα διαβάζουμε για να μάθουμε περισσότερα γι' αυτούς, να θυμηθούμε κοινές εποχές, να νοσταλγήσουμε, έστω κι έτσι, μέσα απ' το χαρτί, μια και οι αποστάσεις και οι συνθήκες δε βοηθούν για μεγαλύτερες συζητήσεις από κοντά.
Μ' αρέσει και συμφωνώ με τον Γαβρίλη στο θέμα, ότι κάθε βιβλίο όμως, ακόμα και του φίλου, έχει τον δικό του χρόνο και την δική του στιγμή διαβάσματος. Ας μην το παρεξηγεί αυτό ο Σπύρος. Μου συμβαίνει τελευταία που δεν έχω την άπλα του χώρου και του χρόνου που είχα παλιά και δεν μπορώ να ευχαριστηθώ το διάβασμα, όπως θα τό 'θελα, πέρα απ' το ότι το μυαλό, έχει κολλήσει στα καθημερινά προβλήματα και δεν παίρνει το "μπρος" που θα έπαιρνε, αν ήταν όλα αλλιώς!
Άλλο ένα "μ' αρέσει" αφορά την χαρά σου, για την τιμή του Εθνικού Κήρυκα. Το "Εύγε" του ανήκει σταθερά, αλλά απ' την άλλη... το θεωρώ και ΧΡΕΟΣ του! Αν δεν μιλήσει για σας, που έφτασα να σας μάθω κι εγώ, τότε, Ελληνική εφημερίδα της ξενητιάς, για ποιον θα μιλήσει;
Ανάμεσα σε όλα αυτά τα "μ' αρέσουν", ένα ακόμα:
"Μ' αρέσεις κι εσύ και η οικογένειά σου, πολλά φιλιά και ευχές για υγεία, σε όλους σας"!

Ελενα Λ. είπε...

Συγχαρητήρια Γιώτα μου το αξίζεις πραγματικά!
Και πολλά περισσότερα!
Τον λίγο καιρό που σε ξέρω έχω καταλάβει πόσο τρυφερός και αξιόλογος άνθρωπος είσαι!
Δύσκολο στις μέρες μας!
Πραγματικά χαίρομαι για σένα και εύχομαι να σε γνωρίσουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι!
Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Γιώτα,με γέμισες ευχάριστες εκπλήξεις,μήπως επειδή μας λίκνισαν στην ίδια κούνια τα νερά του Κορινθιακού ?Εχουν αυτά τα ρεύματα μιά μαγεία που ξεκινάει από την αρχαιότητα και θα μεινει γιά παντα για να δείχνει ότι οι πολιτισμοί δεν αναπτύχτηκαν τυχαία σε μέρη που είναι εύπλαστα να τον δεχτούν και να τον μεταδώσουν αμίαντο και αμόλυντο ανά του αιώνες και μέσα απο την υλική φθορά του.Δια τούτο είναι φύλακες ,φρουροί και μεταδώτες οι κορυφές της ακροκορίνθου και των Γερανείων όρων.Να είσαι πάντα καλά ποιήτριά μας ,γιά σενα πρώτα αλλά και γιά να βλέπουν οι διστακτικοί ότι δεν υπάρχει τιποτα πιό ωραίο από το να βλεπεις το θετικό ,και γιατί όχι ?να ψηλώνεις μεσα απ αυτό.Το μικρό μου μπόϊ το χρωστάω σε αυτό

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Κατερίνα,ζεστός και αγαπητικός ο λόγο σου,σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου να σχολιάσεις,και το λεω αυτό γιατί απ ότι κατάλαβα από το κείμενό σου πρέπει να είσαι πολυάσχολη.Θα ηθελα μόνο να πω ,ακόμη, ότι εμείς εδω οι ομογενείς,λέμε και νιώθουμε το ευχαριστώ έστω κι όταν μας δίνουν ή μας αναγνωρίζουν κατι που αξίζουμε και δικαιούμαστε.Ειναι που έχουμε πιό πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μας και πολλή λιγότερες από τους άλλους.Κι αυτό εχειίσως,να
κανει με το γεγονός ότι κάθε στιγμή του χρόνου εχουμε να σταθουμε και να συγκριθούμε με την κουλτούρα πολλών πολιτισμών που ομολογουμένως εχουν κι αυτοί πολλά να δειξουν.Κι όπως ειναι φυσικό,όσο πιο πολλά γνωρίζεις τόσο και ανακαλύπτεις οτι ειναι πολύ πιό πολλά αυτα που δεν γνωρίζεις.Κι οταν κάποιος σταθεί στο έργο σου[όπως η ποιήτρια Γιώτα Στρατη και ο εθνικός κηρυκας στο δικό μου ]το αναγνωρίζεις και λες ενα ευχαριστώ μεσα απο την καρδιά σου ,Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραιο απο την ειλικρίνεια των συναισθημάτων σου Κατερίνα.Να εισαι καλά και σε ευχαριστούμε για τα ωραία σου λόγια

Αστοριανή είπε...

Κατερίνα μου,
ο αγαπητός Σπύρος
σου απάντησε
καλύτερα από μένα.
Εγώ/εμείς μάλλον, κρατάμε την Αγάπη σου!
Φιλιά στην ροδο-ανθισμένη Νέα Ιωνία...
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Έλενά μου!
Θερμά "ευχαριστώ" καλή μου!

Είθε να υπάρχουν καρδούλες σαν τη δική σου...

Θα μιλήσουμε, δες πλάϊ του Στράτου Παρέλη,
να καταλάβεις...
Φιλιά,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Αστοριανή είπε...

Έλενά μου, το...διπλο-πατησα!!!
Φιλι,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Σπύρο μου,
(μετά από τη χτεσινή Ταλαιπωρία με τα Η-μέϊλς
τελικά η όπτιμουμ είπε ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν είχε το...δικό μου...)

χαίρομαι για τα συναισθήματά σου.

ΚΑΝΩ ότι μπορώ
εκεί που Αξίζει.

Το ξέρετε αυτό, χρόνια τώρα...

Μα, μιας και φεύγεις την άλλη εβδομάδα για την Κορινθια γοητεία...

Μη πας πολύ κοντά στον Ισθμό!

Ξεματιάσου, βάλε και λίγη ...καρβουνόσκονη,
το ΜΑΤΙ
είναι ...φθονερό!

ΔΕΝ το πιστεύω,

Καλή Τύχη
και θα τα πούμε πάλι...
Φιλιά στη Σοφία μας,
Υιώτα

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Συγχαρητήρια και στο Σπύρο.. και στην αρθρογράφο Υιώτα... !!!
κάθε επιτυχία και στους δυο σας!!

Υιώτα μου.. μακια πολλά!!! θα τα πουμε!!! (κι όσο .. για τα μπλογκ μου.. θα βρεις κι αλλα!!... χαχα.. τα λεμε!!! )

pylaros είπε...

Το Διάβασα και χάρηκα και για τον συγγραφέα και για την Ποιήτρια.

Και ας μην ξεχνάμε ότι είναι καλό για έναν που γράφει είναι καλό για όλους

τους χαιρετισμούς μου

Γαβριήλ

σπυρος δαρσινος είπε...

Λες να με ματιάσουν Γιωτα ?Εννοια σου κι εχω μιά κουνιάδα που και να βήξουμε με την Σοφία μας ρίχνει το μάτι κι επειδή την αποπέρνω το ρίχνει κρυφά.
Φεύγουμε την Πέμτη με την Σοφία ,θα επικοινωνούμε . Να έχετε καλό καλοκαίρι με τον Δημήτρη

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Υιώτα μου καλή σου μέρα.
Η φιλοξενία στον Εθνικό Κήρυκα ήταν κάτι που άξιζε και στο βιβλίο και στην δίκή σου κριτική.
Νάσαι καλά
Happy mother's day.

Αστοριανή είπε...

Λαμπρίτσα μου,
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
να χαίρεστε τη μανούλα σας.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

"... ότι είναι καλό για έναν που γράφει είναι καλό για όλους...ΓΠ

Φιλόσοφέ μου, εσύ!!!

Έχεις δίκιο...
ανακύκλωση!!!!


Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Σπύρο
και Σοφία μου,

Να περάσετε καλά, αύριο,
και κάθε μέρα της ζωής σας.

..και σαν πας, στη Πατρίδα,
κράτησε μια χούφτα θάλασσα
με τη σκέψη σου σε μένα...
Θα διαβάσω την αγάπη στην ανατριχίλα του βοριά,
θα την αιστανθείς
στης ξαφνικής βροχής
τα δάκρυα...

Φιλί,
κι ευχές,
Υιώτα
και Δημήτρης

Αστοριανή είπε...

Ντένη μου,
Να χαίρεστε την όμορφή συνοδοιπόρο της ζωής σας,
σήμερα, αύριο,
και σε κάθε στιγμή της ζωής σου!

Να είστε Καλά,
Υιώτα

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Εύχομαι, σε σένα Γιώτα ,και σε όλες τις κυρίες,είτε είτε δεν είναι μάνες, να έχετε,μαζί με τις οικογένειἐς σας, μιἀ όμορφη μέρα αύριο ,στην τιμητική ημέρα της ΜΑΝΑΣ.
Ναι Γιώτα,θα σκύψω στον Κορινθιακό μας,Θα γεμίσω τις χούφτες μου με θἀλασσα και θα την αφήσω μαζί με ενα φιλί στην χαίτη του ανέμου.

Αύρες τρυφερές γινόνται οι ανέμοι οταν τα φύλλα ευαίσθητης αγγίξουν

Σπυρος Δαρσινός είπε...

ευαισθητης ΨΥΧΉΣ αγγίξουν

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Σπύρο, αν και μου έρχεται το κύριε Σπύρο, κι αυτό έχει να κάνει με τον σεβασμό στην εικόνα που έχω πλάσει για τον φίλο της Γιώτας, κοινής μας φίλης, τον Σπύρο, χάριν... της απλότητας... θα το προσπεράσω!

Πρώτα απ' όλα, συγγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησης, αλλά, ήμουνα στο χωριό, κι εκεί εκτός από πολλές δουλειές, δεν έχω και ίντερνετ!
Δεύτερον, ευχαριστώ για την τόσο κολακευτική απάντηση!
Τρίτον, επειδή "έτυχε" να "μπλέξω" κι εγώ με την εκτόνωση της συγγραφής, ξέρω καλά τι θα πει:
ο καλός, μα δίκαιος λόγος του φίλου, ειδικά όταν ο ίδιος έχει "βαρύτητα" στον λόγο του, στην ζωή του και στο έργο του.
Ξέρω καλά αυτή την ηθική "πληρωμή".
Ξέρω καλά την αξία που έχει να σε βοηθούν οι φίλοι να σ' ανοίγουν τα φτερά να πετάξεις, όπως ξέρω καλά και τι σημαίνει να σου τα κόβουν πλαγίως, εμποδίζοντάς σε, να μη μπορέσεις να πετάξεις ποτέ!
Νομίζω πως ξέρω καλά τα "δικαιώματα" των εργατών της Τέχνης, μα δε νιώθω ότι υπάρχουν καλές προθέσεις ν' ανοίξουν δίκαιοι δρόμοι.
Ξέρω ότι τίποτα δεν ξέρω, ξέρω ότι παντού και πάντα θα υπάρχουν καλύτερα και άγνωστα πράγματα για τον καθέναν μας, μα... αν δινόταν συχνά η ευκαιρία στο "μικρό" να αναδειχθεί, είμαι σίγουρη πως θα τα κατάφερνε να ξεπεράσει το κάθε "μεγάλο"!
Ωστόσο, επειδή για μας, κάποιους, τα μικρά μας είναι μεγάλα, μεγάλη και η συγκίνηση της αναγνώρισης και του "Μπράβο"!
Επειδή εσείς οι ξενητεμένοι Έλληνες, έχετε μεγαλύτερη φλόγα της Ελληνικής ευαισθησίας και Ψυχής, γι' αυτό και θεωρώ χρέος του Τύπου και της κάθε Ελληνικής φωνής, να σας προβάλλουν.
Μη με παρεξηγείτε!
Πολυάσχολη... Μπερδεμένη περίπτωση. Ανακατεύτηκα με πολλά, άλλους καιρούς και τώρα δύσκολο να ανταπεξέλθω. Ωστόσο, διατηρώ τις καλές μου προθέσεις για τους ειλικρινείς και ταλαντούχους ανθρώπους.
Ένα λιθαράκι μου, για να μην τσακίσουν τα φτερά τους... στα πολλά εμπόδια και στον μεγάλο κακό ανταγωνισμό.
Καλοτάξιδο και πάλι κύριε Σπύρο, με άφθονη ηθική, τουλάχιστον, πληρωμή!

Γιώτα μου, ΑΞΙΑ, έτσι κι αλλιώς!
Φιλιά στην οικογένεια!

Αστοριανή είπε...

"......
Επειδή εσείς οι ξενητεμένοι Έλληνες, έχετε μεγαλύτερη φλόγα της Ελληνικής ευαισθησίας και Ψυχής, γι' αυτό και θεωρώ χρέος του Τύπου και της κάθε Ελληνικής φωνής, να σας προβάλλουν.
Μη με παρεξηγείτε!
Πολυάσχολη... Μπερδεμένη περίπτωση. Ανακατεύτηκα με πολλά, άλλους καιρούς και τώρα δύσκολο να ανταπεξέλθω. Ωστόσο, διατηρώ τις καλές μου προθέσεις για τους ειλικρινείς και ταλαντούχους ανθρώπους.
Ένα λιθαράκι μου, για να μην τσακίσουν τα φτερά τους... στα πολλά εμπόδια και στον μεγάλο κακό ανταγωνισμό.
Καλοτάξιδο και πάλι κύριε Σπύρο, με άφθονη ηθική, τουλάχιστον, πληρωμή!

Γιώτα μου, ΑΞΙΑ, έτσι κι αλλιώς!..."

Katerinακι μου!
Λιθάρια, βράχους κι ότι άλλο... να ρίξεις,
ΟΛΟΙ το συμφέρον κοιτάνε!

Από ΠΟΥ να αρχίσω...

Ο Σπύρος είναι ήδη στη Πατρίδα...
Απολαμβάνει ...εκλογές!
και ...κορινθιακό κύμα...

Φιλιά, καλή μου,
Υιώτα