20 Ιουλ 2014

"ΟΛΒΙΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ με τον Ελληνισμό της Εσπερίας" :από Ομηρική Πολιτεία, Θεσσαλονίκη

ΤΙΜΗΤΙΚΗ Ανάρτηση! από την ΟΜΗΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ!

 "Αστοριανές Γέφυρες"


_________________________________________________________

(Τα λόγια; Όσα "ευχαριστώ να πω ή να γράψω, 
θα ...ζαλιστούν" περνώντας γέφυρες... Με μια μικρή, εδώ, διακοπή, σας αφιερώνω ένα πρόσφατο ποίημά μου 
με ίδιο τίτλο:
 
Γέφυρες

Γέφυρες! Ορθόστηθες. Αχνιστές 
ανάσες στον Ήλιο. Σκέλη ευλογημένα, κλοιός γραφικός 
ροής ατίθασης ζείδωρου ύδατος. 

Γέφυρες! 
Αρτηρίες του νου, της καρδιάς. Δίαυλοι 
βάθους απύθμενου, φύσης ανόθευτης, σκέψης άκρατης.

Γέφυρες ταπεινές. Γέφυρες μεγαλοπρεπείς. 
Της καρδιάς λίγωμα. Της ματιάς θάμπωμα.

Γέφυρες της δικής σου και της δικής μου συνέχειας. 
Της Ζωής αέναο ταξίδεμα. 

Σελασφόρο, ουράνιο τόξο!

για να συνεχίσετε την δική τους ανάρτηση, με αντιπροσωπευτικά ποιήματα και βιογραφικό, 
διαδρομής από το 1981 - 2014!) 
Ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!

"
Οραματιστής Α.
 
Πούσ' αδελφέ!
'που έκανες παρένθεση στον ύπνο
ξένες φροντίδες να νοιαστείς
διπλά κλειδιά να σφίξης
-μη ξεχρεώσεις τη σκεπή
που στέγασμα σου δίνη... Δεν μούπαν πως οι μάνες μας
είχαν το ίδιο γάλα!
Δίδυμος -ίσως -λογισμός
όταν μας νανουρίζαν.
...Κι ήταν οι ουρανοί ανοιχτοί
στης σύμπτωσης την Ώρα
...και βρέχουμε την άσφαλτο
με ίδιο ποτιστήρι

Οι ανεμόσπαρτοι
 
 Στατιστική κι αρίθμηση-
μεμονωμένη ακρίβεια,
καλούπια,
χαλινώματα,
μέτρημα περηφάνιας -
του Έλληνα της Ξενιτειάς
μη πεις να καθορίσεις.
 Κι αν τα πρασινολίβαδα που τάξαν
δεν τα βρήκαν,
λύγισαν, μα δεν έμειναν μόνο
με το φαρμάκι!
...τους ζεις, άλλωστε
και γι' αυτό μαζί τους ασχολείσαι.
...Τώρα,
αν τ' 'Aτια πούθελες
κρυφά να τιθασεύσης
τα φόρτωσες με μισεμό,
με λανθασμένη σέλα...
Μην αιτιάσαι Ξένη γη!
Ίσως κι η Μάνα φταίει,
που παραμύθια τάιζε κι αποκομμένο γάλα!

...Δεν έχεις τύχει 'που μιλούν
για μάρμαρα κι αψίδες,
μπρούτζινες μπαλκονόπορτες
και σκαλιστά παντζούρια...
δεν είδες πως πιστεύουνε τ' όνειρο
που τους λείπει;
δεν ένοιωσες πως θάθελαν
την Μάνα ν' αγκαλιάσουν!!!
Μην τιμωρείς με αριθμούς
νύχτες φαρμακωμένες, ψηλά
το φρύδι μη πετάς
έστω και αν έχεις κάνει
δικό σου κήπο και δεντριά
στης Μητριάς το Χώρο
Έλληνας είσαι όσο θες κι όσο
βαθιά πιστεύεις.


Ας γίνεται πατρίδα σου
η γη που σε τροφίζει...
ας γίνεται θρησκεία σου και Πίστης σου
η Αλήθεια!


Ήλιε, Περπατητή

Προσπάθησα να πλέξω τις ακτίνες σου.
Ήλιε, Περπατητή, σε χαλινάρι,
να κλείσω σ' ασπροκέφαλο τη θέρμη σου
-φιλί σε πρωτολούλουδο θυμάρι...
 ...Του αηδονιού τις τρίλιες δεν κατάφερα
ήχους να τους κρατήσω...
όσο ζούσα
...να δέσω τη ζωή αντάμα στ' όνειρο...
μια Χίμαιρα να φτάσω, κυνηγούσα.


ΠΡΩΤΗ ΕΝΤΟΛΗ


...Πάρτε τα μάτια μου πριν φύγω γι' αλλού,
πριν γίνουν δυο σβώλοι καβουρτισμένοι...
Κάπου, μια φλόγα χρειάζεται ένα καντίλι σβηστό,
κάπου, αντιστέκεται αφώτιστος ένα φάρος αφρόντιστος,
κάπου ανασταίνεται ευοίωνος ένας μικρός παράδεισος,
για ν' αλλάξει εικόνες-καρφιά,
που πληγώνουν...
Πάρτε τα μάτια μου. Στις άδειες θέσεις τους, στείλτε την 'Aνοιξη
με δυο χελιδόνια ερωτευμένα.
Αν, τυχόν, τα φοβίσει το έρεβος, χαράξτε πάνω στο μέτωπο
με γράμματ' ανάγλυφα: "Ζητείται Φως"
και απομακρυνθείται...

Ταυτότης
 
Σ' άφησα και τραγούδησες
τις όμορφες τις ώρες της πικραμένης μοναξιάς
στης ρεματιάς την πλάτη.
 Σ' άφησα και ψιθύρισες
μελωδικά τις μέρες πούταν αιώνας άχαρος
στων πλατανιών τον ίσκιο.

...Ποιος ήσουνα δεν άφησες
να μάθω,
να γνω
ρίσω.
Λυπήθηκα που μούγινες κρυμμένος
Εαυτός μου.


Ιωλκός-Κολχίδα
Όλβιες Ώρες

Ξεκίνησαν
οι Έλληνες του τότε κόσμου, από τη Γη των Αθανάτων,
στοχεύοντας την Εύδιο Ακτή της Δυναστείας των Πάγων.

Τύφλωναν οι ασπίδες τους τον υπερόπτη Ήλιο.
Προσκαλούσαν κάθε νύχτα την ανοχή της Σελήνης.  
Πενήντα αγέρωχες Τριήρεις,
με κουπιά που ανάσαιναν ικμάδα, ανακάτωναν
τα σωθικά του Αιγαίου.
Προκαλούσαν τον Ποσειδώνα. 
Θυσίαζαν
τη ψυχή τους στην εύνοια των Θεών. 
Προχωρούσαν
για το υπερπόντιο ταξίδι της αιωνιότητας, 
ακάθεκτοι.

Με ούριους ανέμους, με μίση και θεϊκές υποσχέσεις,
αποχαιρέτησαν την Ιωλκό, διάβηκαν τον Πόντο της Έλλης,
πλεύρισαν στις ανάσες της Μαύρης Θάλασσας 
κι ακούμπησαν
την Ελπίδα πάνω στην αχόρταγη λαχτάρα της κυριαρχίας
του Χρυσόμαλλου Δέρατος.
Η θρυλική πλέον Κολχίδα, έδωσε ακόμη μία μάχη
για να λούζεται στο φως της Ιστορίας.

Θεϊκές εύνοιες μαζί κι αντιζηλίες, 
ήρωες αδιάφανοι ή και ημίθεοι,
Μύθοι αιμάσσοντες, κερήθρες αιώνιες 
της παγκόσμιας Δόξας μας,
αναστήθηκαν σε ουρανομήκη αναβίωση
στην Κολχίδα, 
το εύμνημο Σότσι του σύγχρονου κόσμου.

Τυχερή να ζω την Τέχνη στην τελειοποίηση των αθλημάτων,
την αγωνία των αθλητών, 
στην μαγεία των Θεσμών
της γείτονος Ήλιδας, όπου αναβιώνουν δραματικά 
στην αγκάλη
της αρχαίας Κολχίδας.

Υιώτα Στρατή, Αστόρια Ν. Υόρκη
----------

Όλβιες Γέφυρες με  τον Ελληνισμό της Εσπερίας

(αναρτήθηκε από την Ομηρική Πολιτεία, 19η Ιουλίου, 2014)
------------------------------------
***
Άκρατη η χαρά! 
να την σκορπίζει όλβια ο Άνεμος. 
Υιώτα
***

14 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Να περπατήσω τις γέφυρες, διαβάζοντας πάλι τα ποιήματα σου...

Αγαπημένη Γιώτα να είσαι καλά!!!

Κική Κωνσταντίνου είπε...

υπεροχα ολα!

καλημερα καλη μου φιλη!
καλη και χαρουμενη εβδομαδα να εχουμε!
φιλακια πολλα!

Frezia είπε...

Ευχαριστούμε!στέλνω μια γέφυρα με το Facedook!

Αστοριανή είπε...

Αντιγόνη μου γλυκιά!
Ευχές κι αγάπη με συνοδεύουν
σε κάθε γέφυρα
που νοητά περνώ να σε συναντήσω.
Βλέπεις,
ειναι σημαντικό
να ανανεώνουμε κάθε πρωί τις σκέψεις με την καρδιά...
σε φιλώ,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κική μου,

πόσο να σ΄ευχαριστήσω για την αγάπη που μου δείχνεις!

Εδώ, στο ..."Μακρονήσι" που μένουμε,
είναι πνοή
πατρίδας
μέσω του Ατλαντικού...

Να είσαι πάντα καλά,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Ελισσάβετ μου,
αγαπημένη Φρέζια!

Είδα την Αγάπη σου, μάτια μου,
και σ΄ευχαριστώ.

...και κατάφερα να "σκανάρω" και το μοναδικό λουλούδι σου.... μια κάποια στιγμή, θα σε ειδοποιήσω...
Βλέπεις ΔΕΝ ξέρω να χειρίζομαι φωτογραφίες στο Φέις-Μπουκ!!!

Όταν "μάθω"

"αλλίμονό σας!!!!!"

Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

οι γέφυρές σου πήραν τον δρόμο τους για τους ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
φιλιά!

Paraskevi Lamprini M. είπε...

ομορφιές... καλή μου φίλη.. όμορφιές...
ενα ένα τα ποιήματά σου.. τέλεια!!!!
και... εύχομαι πάντα επιτυχίες.. παντα τέτοιες χαρές!!!!!

(χαιρετίσματα!!!)

Αστοριανή είπε...

(Απόσπασμα...)
...στο λιβάδι των αστραπών
καταχωρήθηκα,
τρεμούλιασμα παλμών...
κατηγορήθηκα
ημιτελής παρουσία.
Πράγματι η εύγλωττη σιωπή
κρύβει πολλά ανείπωτα
που κρύβουν στιγμές εύθραυστες
...

Στρατή μου,
Ευχαριστώ για την Ιουλιανή χαρά...
Υιώτα
"αστοριανή"
Λ Ι , (Μακρόνησος) Νέας Υόρκης

Αστοριανή είπε...

Λαμπρίτσα μου,

πρέπει να έχεις καρδιά εύπλαστη και δοτική
για να με "στολίζεις"
με τελειότητα, έστω προσωρινή...

Χαιρετισμούς κι αγάπη,
χάρηκα που τα "είπαμε"...
Υιώτα

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Γιώτα μου, έχω χάσει επεισόδια, αλλά αφού είναι καλά, ΧΑΙΡΟΜΑΙ!
Δεν εξηγείς και πολλά, για το που σου έκαναν αφιέρωμα! Τι είναι; Σελίδα; Στα μπλογκς, στο Φεις; Εφημερίδα;
Όπου κι αν είναι, τ' αξίζεις, έτσι κι αλλιώς! Μην επαναλαμβανόμαστε!
Είχα φορτώσει αυτό:

Έλληνας είσαι όσο θες κι όσο
βαθιά πιστεύεις.

ΠΟλύ σοφό, μαζί με πολλά άλλα σου!

Πάντα έτσι, γερή και δημιουργική, Γιώτα μου! Φιλιά σε όλους σας! Καλά να περνάτε!

Αστοριανή είπε...

...καρδερινα μου γλυκειά

κάνε "κλικ" στο Ομηρική Πολιτεία...

έτσι τεντόπισα κι εγώ!!!

Φιλιά,
Υιώτα

akrat είπε...

το κακό με εσάς είναι ότι είσαι η μοναδική εξαίρεση του κανόνα.

σκέπτεσθαι όχι σαν μετανάστης αλλά σαν μια σύγχρονος ελληνίς κάτοικος του πλάνητα κόσμου και για αυτό ουδόλως με ξιπασιά...

μας χαλάς την άποψη...

Αστοριανή είπε...

μας χαλάς την άποψη... akrat

...δεν είσαι μόνος, φίλε Ακρατε!
(αν και... κανείς ... αναμάρτητος... ακριβολογώ το άκρατος, φυσικά...)

Γι΄αυτό και οι φίλοι είναι λίγοι μα εκλεκτοί!

Σου άφησα μια ... ξενόφερτη "Καλημέρα"
σύντομη, για το καλό του...Αυγούστου!!!

Χαιρετισμούς,
Γιώτα