ΥΠΝΟΣ ΑΝΑΛΓΗΤΟΣ

(Φωτ.-σύνθεση Υιώτας.2016)

Ύπνος ανάλγητος

Με το φεγγάρι παραμάσχαλα κι ένα ζευγάρι άπτερα σανδάλια, ανηφορίζω στου ουρανού 

τα σύννεφα να συναντήσω το ξεκίνημα της νύχτας. 

Δίχως ανάσα διάβηκε η μέρα μου.

Δίχως ανάσα κι η καρδιά.

Το στοργικό κρεββάτι, κρύα αγκαλιά, ανέραστη. 

Ο ύπνος, εχθρός ανάλγητος στις θύμησες.

Πέτρα ασήκωτη η φυγή. Οι δρόμοι έκλεισαν.

Ο ωκεανός τόσο κοντά και τόσο μακριά μου.

Η όχθη αδιαπέραστη.

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2016)

Χρώματα οδηγούνε μια ταραγμένη άνοιξη. 

Τα όνειρα ασυνόδευτα. Αδόκιμες οι ώρες.

Η νιότη, αδιάκριτα ζει τον δικό της κώδικα.

Λιθοβολεί τον ήλιο. Αιμορραγούν τα οράματα.

Φθονώ την άγνοια της. Σφίγγει ο πόνος στην ψυχή. Στεγνώσανε τα μάτια. 

 Άνυδροι δρόμοι οι ποταμοί.

Τα όρη, μαραμένα. Στέρφη η πηγή. Βογγάει η Γη.

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας.2015)

Κι ο λογισμός; 

Τρελό χαρτί στην δίνη του αγέρα.

Φέρτε μου λυγερόκορμες, άλικες παπαρούνες. 

Να είναι το όπιο πολύ. Να λιγοστέψει η θλίψη.

*****************************************

Φίλες και Φίλοι μου,

Σας φιλώ πάντα με Αγάπη.

Υιώτα