Καλό Φθινόπωρο σε όλες και όλους σας!
Με υγεία, υπομονή κι αγάπη!
Ομολογώ ότι μου λείψατε. Πιστέψτε με, όμως, ότι η "ιντερνετο-αποτοξίνωση" (!!!!) ήταν απαραίτητη! κι ευεργετική, συνάμα!
Ελάχιστοι οι όσοι ανησύχησαν... μετρημένοι στα δάχτυλα εκείνοι που ρώτησαν... ακόμη και οι "ελάχιστα ...ευεργετημένοι κοντινοί..."
.....
σκέφτηκα να μην αναφερθώ σε "παράπονα"...
μα όταν έχεις χορέψει τόσο παθιασμένα με τον "Χάρο" ...κι έχουν παραλύσει τα "κάτω άκρα σου" λόγω ενός τελευταίου δίσκου που τρύγησε όλη την δύναμη ενός νεύρου....
ΔΕΝ είναι αστείο, ούτε να το συζητάς.
"... βγήκα αγκαλιά με δυο θεόρατους άνδρες, ίχνη τα πόδια μου δεν άφησαν στο πάτωμα
να ανιχνεύσω την αμφίβολη επιστροφή... '''
(μικρό απόσπασμα από το: "Τσουρουφλισμένες ώρες!")
... κι έζησα απίστευτες στιγμές, ώρες, μέρες, στο Νάσω Ηόσπιταλ..., δέκα λεπτά πιο ανατολικά του σπιτιού μας...
Έζησα μια φοβερά δύσκολη, "τσουρουφλισμένη", κυριολεκτικά, εμπειρία, όχι μόνο από μέρους μου, μα κι από άλλους ασθενείς... πλάι και γύρω μου!
Με "πάστωσαν" με steroids, τα οποία αγωνίζομαι, ακόμη, να αποβάλλω από το σύστημά μου... "
...θα πάρει καιρό..." μου λένε...
Το συνταρακτικότερο, όμως, είναι
ότι την ώρα που έβγαινα από το σπίτι, για το νοσοκομείο,
την ίδια ακριβώς ώρα,
(με την διαφορά των επτά ωρών που έχουμε με την πατρίδα)
ξεψυχούσε η αδελφή μου,
ακολουθώντας την αόρατη σκάλα του ουρανού για να συναντήσει τον αγαπημένο πατέρα, Σωτήρη, ανήμερα στην γιορτή του... η μάνα, εκεί, δίπλα, αμίλητη.
Άφησε τα πάντα, δωρεά, στο ίδρυμα
" Άγιος Χαράλαμπος" στην γραφική ανηφόρα
του Αιγίου... για τους ανήμπορους.
Μετά από οικογενειακό συμβούλιο, μαζί και με τους γιατρούς, μου το είπαν τέσσαρες μέρες αργότερα...
Κουράγιο δεν είχα ούτε για δάκρυα, ούτε για κρυφούς λυγμούς...
από το παράθυρο, σχημάτιζα το πρόσωπό της με τα περαστικά σύννεφα κι αγωνιζόμουν να της στείλω "αντίο" με τις πρώτες αχτίνες του αυγουστιάτικου ήλιου...
Όταν έχω διάθεση,
θα γράφω "κάτι" από όσα αξίζει να αναφερθώ...
Η ζωή δεν είναι μόνο ΕΝΑΣ,
αλλά πάμπολλοι...
(φωτογραφία Υιώτας, από τα τέλη Ιουλίου...)
Συγχώρεσα, δίχως δεύτερη σκέψη, πολλούς,
κι ας μη ξέχασα...
(φωτο. Υιώτας, από τον Ιούλιο του .16)
"...ψηλά όρη του ακούραστου νου..."
Σας χαιρετώ, με αγάπη,
Υιώτα
24 σχόλια:
Να πω "ζωή σε σας" πρώτα πρώτα. Και να πω "σιδερένια" και όλα να πάνε από δω και πέρα καλά και να ησυχάσεις από αυτήν την παιδωμή. Νομίζω η δύναμή σου πήγε να καμφθεί αλλά όχι- νίκησες πάλι σε τούτον τον αγώνα. Να είσαι λοιπόν πάλι κοντά μας και να γράφεις τα διαμάντια του φωτεινού σου μυαλού. Μακρινή πονεμένη αδερφή μου!
πού είσαι βρε παιδί μου... πολλα περαστικά κι από εδώ, χαίρομαι που είσαι καλά. Σε αγαπώ... πολύ!!!
Ο Θεός να αναπαύσει την αγαπητή σου αδελφή... κουράγιο...
χαιρετίσματα στον κυρ. Δημήτρη... φιλιά στον μικρό και στα κορίτσια!!
Επιτέλους... να τα λέμε!! Φιλιά!!
Welcome back dear Yiota
we really miss you,
be brave you will be ok
life is full of unexpected happenings
some with sorrows some happy ones.
sorry about your sister
regards Dimitri
Gabriel
«Όταν έχεις χορέψει τόσο παθιασμένα με τον Χάρο…» και η «αμφίβολη επιστροφή» είναι πια βεβαιότητα, τότε βλέπεις μπροστά σου πολλά ακόμα «κεράκια αναμμένα – χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια».
Μήνυμα αντοχής στις δοκιμασίες η σημερινή σου ανάρτηση, Υιώτα. Μας στέλνεις έμμεσα, μήνυμα αισιοδοξίας, να μη το βάζουμε κάτω. Σ’ ευχαριστούμε.
Έχω οδυνηρή εμπειρία εγχείρησης σε σπονδύλους και κατανοώ και συμπαρίσταμαι στην περιπέτειά σου.
Το γραπτό σου αποδεικνύει τη δύναμη που διαθέτεις.
Όσοι έχουμε αδέρφια, νιώθουμε έντονα το αίσθημα της απώλειας. Συμπάσχουμε.
Καλή συνέχεια στη ζωή. Χαιρετίσματα στον συμπαραστάτη σου. Καλή συνέχεια στην ωραία διαδικτυακή επικοινωνία.
Μου έλειψες... σε έψαχνα με τη σκέψη...
Ας είναι όλα περαστικά. Και για την απώλεια...ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.
Εύχομαι Γιώτα μου καλό χειμώνα.
Υιώτα μου, καλώς ήρθες πίσω. Υγεία πάντα και όλα περαστικά να είναι εύχομαι!
Καλό παράδεισο να έχει η αδερφή σου :)))
Φιλιά!
Αριστέα
...;Ότι και να γράψω, λίγο θα είναι. Κουράγια πολλά! Το ότι δίνεις ένα παρόν εδώ, είναι ένα φωτάκι ελπίδας.
Βαστάτε γερά!
Όπου κι αν κοιτάξεις, δεν θα δεις ευτυχία. Αγάντα, πείσμα, Προσευχή! Ο Θεός θα την αναπαύσει! Άφησε ΚΑΛΟ ΕΡΓΟ πίσω της. Να ζήσετε να την θυμόσαστε! Φιλιά σε όλους σας και ΥΓΕΙΑ!
Αγαπητή Γιώτα... δύναμη κι ελπίδα.
Μέσα από την καρδιά μου ευχές, να είσαι καλά.
Και με τις πολύτιμες μνήμες οδηγό σου...
δασκάλα με καθυστέρηση πληροφορούμαι τα όχι ευχάριστα και σας εύχομαι καλά περαστικά και δύναμη. Πέρασα κι εγώ κάτι περιπέτειες εξού και η καθυστέρηση της επικοινωνίας ωστόσο περιμένοντας μήνυμά σου στο σχόλιο που έκανα (δες στο Φ/Β στα μηνύματα) τον περασμένο Ιούλη, έβαλα στο μυαλό μου πως κάτι συμβαίνει. Να είστε καλά και θα τα πούμε άλλη σ
τιγμή. Από Λάρισα με φιλιά πολλά
Μακρινή πονεμένη αδερφή μου! Σ.Π.
Βάλσαμο
αδερφέ του νου
η αγάπη σου και η εκτίμησή σου!
Αμοιβαία τα συναισθήματα, το γνωρίζουν όλοι.
Πάντα με την αγάπη μου.
Φιλιά στην Μαριάνθη σου,
Υιώτα
Επιτέλους... να τα λέμε!! Λαμπρινή
Λαμπρίτσα μου,
εμείς, τα λεμε, όπως και να είναι... μόνο κάπως σε μεγαλύτερα διαστήματα... τώρα.
Ευχαριστώ για την αγάπη σου, μαζί και της μαμάς σου,
Φιλιά και από τον Δημήτρη,
Υιώτα
Welcome back dear Yiota
we really miss you, Γαβριήλ, ΠΥΛΑΡΟς
Γαβρίλη μου, κι εσείς Καλώς επιστρέψατε από την αγαπημένη πατρίδα!
Γνωρίζω ότι διαιστάνθηκες ότι κάτι... στραβά αρμενίζει...
Ποτέ δεν περίμενα τόσα θαλασσοχτυπήματα σε άγριους βράχους...
κι εσύ, που έχεις κυριολεκτικά ψηθεί στην αρμύρα των ωκεανών....
καταλαβαίνεις ότι και της μικρής θάλασσας το αλάτι
είναι το ίδιο...
Φίλησέμας την Ορτανσία,
Φιλιά,
Υιώτα
Έχω οδυνηρή εμπειρία εγχείρησης σε σπονδύλους... Άρης Αλμπης
Άρη μου,
αποφεύγω τη σκέψη αυτή όπως ο εξαποδώ το λιβάνι....
Μα τούτα τα αναβολικά (τα στερόιντς, όπως τα λένε εδώ...)
μου άλλαξαν το σύστημα μου ολοκληρωτικά, Φίλε μου,...
Για τον δίσκο;... μου έγραψαν τώρα θεραπεία...
Μα τούτα, λένε, φταίει το...ευρωπαϊκό σύνδρομο των πόνων στα μεγάλα κόκκαλα!!!!!!!!!!!!!!!
Κι εγώ, διαμαρτύρομαι, ότι ΔΕΝ είχα πόνους,
ούτε και πονοκεφάλους,
στην ταπεινή ζωή μου...
κι αρχίζω να ...ερευνώ και μόνη μου πλέον... παλάβωσα με τις διαγνώσεις των γιατρών!
Άστα,
ού μπλέξεις...
Φιλί μακρυνό,
Υιώτα
Μου έλειψες... σε έψαχνα με τη σκέψη. ... Μαριάνθη
Δασκαλίτσα μου αξέχαστη... η Θεσσαλονίκη μας ενώνει!
Φιλί στα τρία αγγελούδια σου και στον Νικόλα!
Σφιχτή αγκαλιά
κι αγάπη,
Υιώτα
Υιώτα μου, καλώς ήρθες πίσω... Αιρις
Άριστη Αριστέα μου,
σε ευχαριστώ!
Γνωρίζω ότι κι εσείς, πέρυσι;, είχατε προβλήματα ... και ξεπεράστηκαν,
εύχομαι
η εκτίμησή σου στην γνωριμία μας να διαρκεί...
Φιλιά, φίλη άξια,
Υιώτα
Βαστάτε γερά!
Όπου κι αν κοιτάξεις, δεν θα δεις ευτυχία. Αγάντα, πείσμα, Προσευχή.. Κατερίνα
Κατερινάκι μου,
και τα σίδερα
λυγίζουν...
Έχουμε πει πολλά τόσα χρόνια που μακρυνογνωριζόμαστε,
έχουμε γίνει οικογενειακοί Φίλοι,
έχουμε προσευχηθεί μαζί για κοινούς ...
που
δεν μπορώ άλλα να εκφράσω
δίχως να συγκινούμαι...
Η σκέψη σου, πάντα με συνοδεύει, το γνωρίζω, όπως και η δική μας, σε σας ...
Κάποια ώρα εύκολη, πάλι θα μιλήσουμε
Με την αγάπη μας,
χαιρετισμούς και φιλιά,
Υιώτα
δύναμη κι ελπίδα... Ευρυτάνας Ηχνηλάτης
Ευχή καθάρια
από τη δυνατή καρδιά
της ρίζας σου... Ευρυτάνα μου.
Σε ευχαριστώ
κι αντεύχομαι ΥΓΕΙΑ!
Υιώτα
Από Λάρισα με φιλιά πολλά ... Βάιος!
...τί δ΄λειά έχεις στη Λάρ΄σσα, Φίλε μου!!!
...ήταν κι Μάρω εκεί;;; ή... ξενοκοιμ΄σουν;;;
Φίλε, ξεχωριστέ,
είδε η Όλγα μου τα του ..Φέις, είχες μια-δυο απαντήσεις μας...,
μα οι Φίλοι μου, κυρίως ΕΔΩ γράφουν...
Κι όταν γράφουν για σενα
εδώ νομίζω ότι έπρεπε να τους ευχαριστήσεις...
Ας είναι,
Οι γαρδένιες μου
ήταν από καρδιάς,
έμειναν ...κάμποσο καιρό να μοσχοβολούν
και θυμίζουν
ότι
...κάτι πρεπει να συμβαίνει...
δεν "χάνεται" 'έτσι η ...Υιώτα !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Γιαυτό, άλλωστε έβαλα στην ανάρτηση μου
και το κλαδάκι
από την λυγερή ελιά μου,
την οποία,
μαζί με δυο αδελφωμένες πικροδάφνες, άσπρη και κόκκινη,(βλέπε προηγούμενη ανάρτηση...)
χάρισα
στην τιμητικά εκδήλωση των
ΓΥΝΑΙΚΩΝ του Εθνικού Κήρυκα, που με είχε στο τεύχος 54... Αύγουστος, τέσσερα! χρόνια πριν...,
-κρυφά φερμένες στην κόχη της βαλίτσας, από την πατρίδα...
πριν φτάσουν στο ταβάνι μας...
Βλέπεις, πόσα σου γράφω;
κι ας νομιστεί ότι περιαυτολογώ...
ή
όπως
μου είπε και κάποιος "πρόεδρας" συλλόγου
ότι θέλω να αυτοπροβάλλομαι...!!!!!!!!!!!!!!!!
Από "εργασία", ξέρεις.
Καλή ή μέτρια,
άλλοι θα την κρίνουν...
Μα και οι νέες εμπειρίες, στο "Νασω Χόσπιταλ" δεν έχουν ταίρι.!!!
Ευτυχώς που ο νους δουλεύει.
Τα πόδια περπατούν.
Η μέση καλά κρατεί.
Ο Δημήτρης σας χαιρετάει, όλους,
κι εγώ,
σας ΑΓΑΠΩ!
ΟΛΟΥΣ.
Υιώτα
Αγαπημένη Γιώτα τώρα διαβάζω για την περιπέτεια που είχες
με την υγεία σου,δυσάρεστο το ξάφνιασμα που να φανταστώ,
είχα την εντύπωση ότι η απουσία σου από το μπλοκ και το φέις
οφειλόταν σε καλοκαιρινή ξεκούραση ότι κάπου θα πήγες για διακοπές.
Παρόλα αυτά δέξου τη συγνώμη μου που δεν το έψαξα παραπάνω...
Εύχομαι να είσαι καλά τώρα και να συνεχίζεις τις αγαπημένες σου
ασχολίες το γράψιμο τα λουλούδια κ.λ.με τη συντροφιά και την αγάπη
της οικογενείας σου!
Σου εκφράζω τη λύπη μου για το χαμό της αδελφής σου,να είσαι καλά
να τη θυμάσαι!
Πάντα σε σκέπτομαι σ'αγαπώ και σε θαυμάζω...σε φιλώ!
Μοσχομυριστή μου Φίλη, αγαπημένη σίγουρα.
Το ξεχωριστό άρωμα της ΦΡΕΖΙΑΣ, που με ανανεώνει όταν το θυμάμαι... κι είναι δύσκολο, εδώ, να το απολαμβάνεις... εύθραυστο λολούδι...
Ευχαριστώ γι τον χρόνο που μου έδωσες... όπως και για την αγάπη που μου προσφέρεις συχνά-πυκνά.
Ακόμη και ό "αμερικάνος κάκτος, ταξιδεμένος κι αυτός... μας ενώνει..."
Να είσαι πάντα καλά, Φίλη μου, μαζί και οι δικοί σου,,
μαζί και όλος ο κόσμος, το χρειαζόμαστε.
Είμαι πολύ κλύτερα,
τώρα.
ϊσως ο χρόνος... ίσως η Μεγάλη Δύναμη...
Ίσως διότι με...χρειάζονται ακόμη...
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
Ζητώ συγνώμη που δεν σε ΄διάβασα νωρίτερα καλή μου , όχι ότι θα άλλαζε κάτι αλλά θέλω να σου ευχηθώ μόνο περαστικά σου να είναι όλο . Καλό παράδεισο να έχει η αδελφή σου , δύναμη και κουράγιο !!Την αγάπη μου
Νικόλ μου...
Ευχαριστώ!
Γνωρίζω
ότι όλοι μας περνούμε δύσκολες μέρες κατά καιρούς....
Ας είναι περαστικά, Φίλη καλή κι ας σε γνωρίζω από τα γραπτά σου...
Δώσε μου κι εμένα λίγη υπομονή....
Φιλια,
Υιώτα
Αγαπημένη μου Υιώτα,
Τρελάθηκα μ΄αυτά που διάβασα. Ήμουν μακριά από το Ίντερνετ, για μήνες και επέστρεψα πριν μία εβδομάδα.Σου εύχομαι μέσα απ΄την καρδιά μου περαστικά, σιδερένια, συλλυπητήρια για την αδελφή σου και χρόνια πολλά για τα αγόρια σου!
Απέχω λόγω έλλειψης χρόνου. Θα προσπαθήσω να είμαι πιο τακτική.
Εύχομαι να ξεχάσετε όλα τα δυσάρεστα και να μην σας τύχει άλλη συμφορά.
Χαιρετισμούς σε όλους σας
Με αγάπη
Έλα Μάγδα μου!
...κι εγώ από χρόνο... άστα! Εκτιμώ που με θυμάσαι...
Είναι φορές που λέω να γυρίσω στις φωτογραφίες σου από τον τόπο μου... μα κάπου πονάει...
Φοβάμαι ότι τα δικά σας μάτια θα είναι εκείνα που μου έδωσαν μια πιο κοντινή εικόνα...
...κι είναι τόσο μεγάλη πίκρα...
Ξέρω ότι η ζωή είναι απροσδόκητη, για 'ολους... μα προσπαθώ να μη το σκέπτομαι...
Καλό Μήνα αγαπημένη μακρινή Φίλη!
Αγκαλιά στον άνδρα σου, ¨ στα πιτσουρδέλια σας ¨
και μια πιο μεγάλη σε σένα!
Μη κουράζεσαι για μας. Μια φωτεινή σκέψη σας, την νιώθω, θα φτάνει σε στενόχωρες στιγμές...
Το μυαλό τρέει γύρω γύρω,
κι ας μη γράφει στο κομπιούτερ.
Έτσι κι εγώ, εδω. δεν έχω πλέον όρεξη για τίποτε.
Μόνο ο μικρός μας εγγονός μας σώζει.
Γενικά, καλά είμαι, μα όσο παίρνω ακόμη τα "στερόιντς" μου κάνουν το σύστημά μου χάλια...
Βαρέθηκα τις επισκέψεις των γιατρών...
ΠΡΕΠΕΙ όμως, για να γλυτώσω από αυτούς ενωρίτερα....
Και πάλι καλό σας μήνα, κι εύχόμαστε ό,τι το καλύτερο για σας.
Σε φιλώ, γλυκειά μου,
κι ευχαριστώ για την αγάπη σου,
Υιώτα
και Δημήτρης
Δημοσίευση σχολίου