Δ Υ Σ Κ Ο Λ Ε Σ Ω Ρ Ε Σ (Difficult Hours)

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. "Ματωμένη θάλασσα". 2013)

Αγαπημένοι, 
δύσκολες ώρες μας μουδιάζουν. Τα χείλη τρέμουν, η καρδιά γοργοχτυπάει... ο νους δεν συμμαζεύεται!
Δεν θα αναφερθώ στις τραγικές λεπτομέρειες.
Δεν μπορείς να πεις κάτι που να διορθώσει ή να βοηθήσει... Η οργή, ο φόβος, η αγανάκτηση, μαζί με πολλά άλλα συναισθήματα παραμερίζουν την αγάπη
στην κοντινή μα και στην απέραντη έννοια της.

Θυμήθηκα μια από τις πρώτες αναρτήσεις μου, το 2009, ένα ποίημα που είχε διακριθεί στο POETRY FORUM OF NEW YORK, όπου ήμουν μέλος. 
Σας το παρουσιάζω μαζί με τη μετάφρασή του στην γλώσσα μας, διαπιστώνοντας ότι σχεδόν στα δέκα χρόνια που έχουν περάσει, συνέβησαν τρις-χειρότερα γεγονότα!!!
Μα ΤΙ γίνεται, Φίλοι μου; 
Πιστεύουμε
Προσευχή κι Ελπίδα;
Ο Μεγαλοδύναμος ας βοηθήσει τον Κόσμο. 

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. "Άγρια θάλασσα". 2013)

LIFE IS HOPE

In times of despair, 
with not enough air 
to breathe, with no hope for a better tomorrow, 
where can we shed our sorrow?
Where, can we unload our grief 
when life resembles a boat thrown 
onto a stormy reef?

When tears flood the eyes 
with no rivers to flow into,
when the heart is not a sea 
for tall ships to navigate, 
how 
can dreams go past a locked gate
to find destination and flourish
since 
there is no one to help them perish
and walk straight on solid ground?

How can hope find its erased way around?

But 
LIFE IS HOPE. 
It’s a magical, bright kaleidoscope.

He, who sees it as such and smiles
and is making new paths, 
setting new signs,
he, who is becoming part of new designs, 
lucky he is, fortunate, as those who hear
the voice of God everywhere, 
as those 
who count on God’s blessings and declare:
GOD IS HERE. Do not despair!

Yiota Stratis, 915 Mirabelle Ave., 
Westbury, NY, 11590 
http://astoriani.blogspot.com 
E-mail: astoriani8@gmail.com

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. "Οργισμένη θάλασσα". 2013)

(Υιώτα Στρατή)

ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ

Στις ώρες της απόγνωσης, 
όπου αέρα αρκετό δεν έχει 
ν’ αναπνεύσεις, με ελπίδα ανύπαρκτη 
για ένα καλύτερο αύριο,
πού θα ξαποστάσει η θλίψη;
Πού, την λύπη θα ξεφορτώσουμε 
όταν καράβι μοιάζει η ζωή πεταγμένο σε ύφαλο θυελλώδη;

Όταν τα μάτια δάκρυα πλημμυρίζουν
και ποταμοί δεν υπάρχουν για να κυλήσουν,
όταν η καρδιά θάλασσα δεν είναι 
για ψηλο-κάταρτα καράβια, 
να τη διασχίσουν,
πώς τα όνειρα θα περάσουν 
την κλειδωμένη πύλη
προορισμό να βρουν και να ριζώσουν,
αφού κανείς δεν τα βοηθά να ζήσουν 
κι ευθυτενή σε έδαφος στέρεο 
να περπατήσουν;
Πως σ’ ασημάδευτο δρόμο 
θα προχωρήσει  
η Ελπίδα;

Η ζωή, είναι Ελπίδα. 
Ένα καλειδοσκόπιο
λαμπερό, και μαγικό. 
Κι αυτός που το θωρεί 
και χαμογελάει, 
ανοίγοντας νέα μονοπάτια, 
νέα σήματα,
εκείνος που βοηθά και συμμετέχει 
σε νέα σχήματα,
ευνοούμενος είναι, τυχερός.
Όπως αυτοί όπου αφουγκράζονται 
τη Θεϊκή Φωνή ολόγυρα,
όπως εκείνοι που ελπίζουν 
στην ευλογία του Θεού
και λένε: 
Ο Θεός είναι εδώ. 
Μην απελπίζεστε!
(Νέα Υόρκη. 2009)


Ακόμη και τα ψίχουλα Αγάπης είναι καλόδεκτα
αν έχουμε την παλάμη ανοιχτή να τα δεχτούμε.
Είθε οι δοκιμασίες να σφίξουν τη χαλαρωμένη σκέψη μας. 
Η ενοχή υφαρπάζει τη δύναμη της αντοχής μας.
Αποδυναμώνει την ανθρωπιά στην καρδιά μας.
Δέστε τα δάχτυλα σε προσευχή
πριν γίνουν εκδικητική γροθιά.
ΕΝΑΣ είναι ο Μεγαλοδύναμος. Ευλαβικά, 
ας ζητήσουμε την Αγάπη Του.

Καλή Εβδομάδα.
Υιώτα