Ε Υ Λ Ο Γ Η Μ Ε Ν Η Γ Ι Ο Ρ Τ Η ΤΟΥ Π Α Τ Ε Ρ Α !

Ας είναι ευλογημένη 

η Γιορτή του ΠΑΤΕΡΑ!

Του κάθε Πατέρα, σε όλες τις άκρες του κόσμου!

Όμως,

για τον δικό μου Πατέρα,

ευλογία είναι να ζω και να τον θυμάμαι 

με σεβασμό κι αγάπη...

ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

(από το βιβλίο μου: ΟΙ ΦΩΛΙΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, 1991, σελίδα 41)

Αυτό το τετραγωνισμένο κομμάτι γης που βλέπω,

δεν γίνεται να σε κρατεί ακίνητο

αφού η φωνή σου, μέσα μου, δεν έχει κοπάσει!

Η δε Αγγέλω του βουνού της Βαλιμής

- ... θυμάσαι που την ρώταγες τα πρωϊνά 

του όψιμου γάμου της αν πότισε την νύχτα 

το διψασμένο περιβόλι της-

πώς έγινε και σου ξανάγινε γειτόνισσα;

Εδώ, σιμά, πριν το ξημέρωμα,

ο ήχος χάνεται στην απλωσιά της θάλασσας

όταν χαϊδεύει τους αμπελώνες και ψιθυρίζει 

στ' αλμυρίκια και τις ιτιές ότι σας κέρδισε 

σε μια παρτίδα σκάκι...

(Φωτο-σύνθαση Υιώτας, 2019)

Πατέρα μου,

Πώς θα ακούσεις την συγγνώμη ότι άργησα;

Πως να δω μονάχη, την γέννηση του ήλιου;

Πώς θα μετρήσω το μπόϊ σου στο λιγοστό περίγραμμα

όταν εσύ, φτερούγισες κι ο ουρανός σε αγκάλιασε,

όταν η σκιά σου αναδεύεται με τον αιώνιο πλάτανο,

όταν βαριανασαίνεις με την ανάσα της Αρχαίας Ελίκης;

Πώς θα ξαπλώσω μαζί σου τις πίκρες μου

αφού η φωνή μου δεν βγαίνει

την ηρεμία σου να ξυπνήσει;

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2019)

Παρήγγειλα γιασεμί λευκό στο προσκεφάλι σου

να φωλιάζουν τα πεφτάστρα κατά το σούρουπο.

Είπα στις βρύσες του ουρανού να το ποτίζουν

όσο λείπω.  

Τα δάκρυά μου δεν αρκούν για την απόσταση, 

στις δε αστραπές, διέταξα

να σου διοχετεύουν φως από τα μάτια μου

για το καντήλι,

ώσπου να ξαναρθώ, και να μιλήσουμε 

σαν τότε, αντρίκια,

κι ότι λεχθεί να μείνει μυστικό μας...

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2019)

Μιας κι φωτιά του νου συνταυλίζει τις θύμησες,

θα δέσω στο αγριοβόρι σαστισμένους απόηχους

από τα μελωδικά σου σφυρίγματα 

σαν κατηφόριζες καβάλλα στο άλογο

-σβέλτος, νεαρός ταχυδρομέας, να μοιράσεις 

γράμματα πολυπόθητα στα γύρω χωριά της Βαλιμής... 

ως μούλεγες, έφτανες μέχρι και στην Συλήβαινα, 

τόπο της Μάνας που έχασες στα δυο σου χρόνια...

 ας τα στερηθώ, την καρδιά μου αδειάζοντας 

σε τούτη την συνάντηση..... 

Ξέρω, αγάπησες τούτη την εύφορη κοιλάδα 

όπως και εγώ...

Μας μάγεψε η θάλασσα, Πατέρα, 

ο γαλάζιος ορίζοντας...

λες και δεν έφτανε ο ουρανός, ο απέραντος... 

Άκου,

να μη ξεχάσεις νάρχεσαι με την βροχή!

Και να μιλάς με τον κεραυνό, Πατέρα!

Μόνο από τον Σελινούντα ποταμό 

δροσιά 

να μη ζητήσεις. Εστέρεψε! 

Θα σου προδώσει την αγάπη.

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2019)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΜΕ ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ

Υιώτα