20 Ιαν 2020

Π Ρ Ι Ν - Δ Ε Κ Α - Χ Ρ Ο Ν Ι Α ,,,


Π Ρ Ι Ν    Δ Ε Κ Α    Χ Ρ Ο Ν Ι Α   !!!



Πριν περίπου Δέκα χρόνια!!!
++++++++++++++
Νωπές οι "τελευταίες" αναμνήσεις,
 λιμνάζουσες 
οι ομογενειακές εκδηλώσεις...

Η τότε αγαπημένη Αστόρια άλλαξε όψη, 
άλλοι λένε προς το καλλίτερο, άλλοι ομολογούν 
ότι δεν την αναγνωρίζουν.

Είναι άραγε, που κουράστηκε ο κόσμος να προσφέρει
-πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι..., 
είναι που οι ενοικιάσεις των ελαχίστων χώρων που υπήρχαν 
για λογοτεχνικές εκδηλώσεις,
έχουν μεγαλύτερους φόρους κι έξοδα
(άρα ο διαθέσιμος χρόνος χωλαίνει, τα ενοίκια, οι διαφημίσεις,
ακόμη και η ελάχιστη αμοιβή των ηθοποιών, κ.α.)
και ότι οι Σύλλογοι δεν αντέχουν στα υποχρεωτικά έξοδα...;

Θυμάμαι ότι παρόλη την αγάπη και την προσέλευση των ομογενών
όταν παρουσίαζα ένα έργο μου,
τα εισιτήρια δεν έφταναν πουθενά για να καλύψουν μέρος των αναγκαστικών εξόδων.
Η δε υπερηφάνεια του Δημήτρη μου 
δεν χαμήλωνε για να ζητήσουμε διαφήμηση μεγέθους έστω μιας κάρτας
από γνωστούς ή ακόμη και πελάτες του, 
για τον Τύπο ή και το ενημερωτικό φυλλάδιο... 
Όλα τα έξοδα δικά μας. 
...(συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που συμβάλλαμε ποικιλοτρόπως, από το 1980 που ιδρύθηκε η "Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών Αμερικής, έδρα Νέας Υόρκης" -μάλλον "Αστόριας" θα έπρεπε να λεγόταν...)

Μετά, μετακομίσαμε στο Λονγκ Άϊλαντ.
Στην δεκαετία που ακολούθησε, 
οι Σύλλογοι σμίκρυναν,
οι τσέπες άδειαζαν... η απόσταση με την 
υπερ-κίνηση άβολη,
το πάρκινγ ΔΕΝ ήταν καθόλου βολικό.

Τί κι αν γέμισε η Αστόρια...
Δεν είναι η "δική μας"

Ας είναι. 
Μετά από 37 χρόνια στην 46η οδό και Μπρόντγουέι, μου έμεινε το   προσωνύμιο:
"Αστοριανή"

...


( Η φωτογραφία είναι από το μονόπρακτο: 
"Η Υπέρτατη Θυσία του Ευρύτου", 
-ιστορική στιγμή από την Μάχη του Μαραθώνα, 
επέτειο 2500 χρόνων,  στο "Σταθάκειο" 26 Σεπτ. 2010,
μία από τις προσφορές μας στο Σύλλογο Αθηναίων Ν.Υ. 
και στους φιλότεχνους ομογενείς.)

Φίλες και Φίλοι μου,
πάμπολλες οι παρόμοιες αναμνήσεις... 
ΠΟΥ και ΠΟΥ, θα σας τις θυμίζω.
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα





9 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

λάικ αναμνήσεις, φίλη...

καλά να είσαι όπου κι αν είσαι... και είστε...

καλό βράδυ, Αστοριανή, φιλιά και χαιρετίσματα πολλά

Άρης Άλμπης είπε...

«Λιμνάζουσες οι ομογενειακές εκδηλώσεις...
οι Σύλλογοι σμίκρυναν».
Οι ομογενείς μας λιγοστεύουν;
Η αφομοίωση; Φθορά αναπότρεπτη;

elpidadespoti είπε...

Αγαπημένη μου, Λονγκ-Αϊλντινή μου, ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα αυτή ανάρτηση και το ξέρεις!
Για τους εθελοντικούς αγώνες σου που δεν αναγνωρίστηκαν όσο θα έπρεπε, λίγο ως πολύ, ήξερα.
Για την φωτοσύνθεσή σου, 10 χρόνια πριν, με κρινάκια του τώρα, δεν μπορούσα να φανταστώ, κι ένα σοκ, το έπαθα.
Να λοιπόν γιατί σ' αγάπησα, γιατί δίνεις αξία στο ελάχιστο, για να μη πω, στο "τίποτα", ενός μη σημαντικού ανθρώπου για να μείνει στην Ιστορία... ειδικά από σένα!
Να, λοιπόν, γιατί σε ζήλεψαν, πολέμησαν, ακόμα και μίσησαν, Γιώτα μου, (και μένα μαζί σου),γιατί πάντα έδινες, (σε όλους), πολύ περισσότερα απ' όσα είχες στις τσέπες σου, αλλά από απόθεμα ψυχής.
Σηκώνει ειδική ανάπτυξη αυτή η ανάρτηση, δώσε μου χρόνο σε παρακαλώ, να σταθώ κάποια άλλη στιγμή, στο Ύψος που μ' ανέβασες, χωρίς να ξέρω, πριν 10 ολόκληρα χρόνια!
Εδώ 2020, άλλαξαν τόσα πολλά, να είμαστε ΚΑΛΑ, να υπάρχουμε και να θυμόμαστε, τόσο τα όσα μας δίνουν χαρά, όσο και αυτά που μας πλήγωσαν.
Το "τώρα" όλων μας, έχει αλλάξει και καλπάζει προς το χειρότερο...
Όσο μπορούμε, ας το κάνουμε καλύτερο. Είναι χρέος μας...

Θα επανέλθω, (προσεχώς) ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ! μάλλον με λινκ, γιατί είμαι και πολυλογού...

Να είσαι ΓΕΡΗ και να δίνεις, Γιώτα μου! Κι ας μην παίρνεις!
...Γιατί για μένα "μετράει" το από που και από ποιον θα "πάρεις".
Πρέπει να είναι άξιος της ζυγαριάς σου, αλλιώς, δεν έχει νόημα, αν δεν έχει φορέσει τα παπούτσια σου και τις δυσκολίες σου, για να φτάσεις εσύ, ΕΚΕΙ, την Τέχνη!

Επί τη ευκαιρία, να χαιρετήσω την Λαμπρινή και το Άρη Άλμπη!
Καλή Χρονιά παιδιά, με Υγεία, Έμπνευση και Ελπίδα!

Υγ. Ένα παρών έδωσα, μόνο, κι αυτό καθυστερημένο, σ' χωράτε! Διάφορες υποχρεώσεις και διαθέσεις, άλλαξαν τις παλιές μου πολύωρες ιντερνετικές συνήθειες, μα όπου πρέπει, προλαβαίνω και μπορώ, ένα Παρών, θα το δίνω, έστω κι έτσι!

Αστοριανή είπε...

Λαμπρίτσα μου, ευχαριστ'ω.
Σου εύχομαι κάθε επιτυχία στη ζωή σου.
Καλή Χρονιά, ιδίως στην Μαμά σου.
Σε φιλώ

Αστοριανή είπε...

Η αφομοίωση; Φθορά αναπότρεπτη; Α.Α.

Άρη μου, πόσο δίκιο έχεις...

Τα πάντα έχουν αλλάξει. Άλλοι σκέπτονται πώς θα καταφέρουν να μας κάνουν να μη χρησιμοποιούμε τον εγκέφαλο μας
κι αυτό είναι τρομερά κακό...
Χαιρετισμούς στην οικογένεια,
Σε χαιρετώ με αγάπη

Αστοριανή είπε...

" ... Να λοιπόν γιατί σ' αγάπησα, γιατί δίνεις αξία στο ελάχιστο, για να μη πω, στο "τίποτα", ενός μη σημαντικού ανθρώπου για να μείνει στην Ιστορία... ειδικά από σένα! Κατ."

ΟΥΤΕ ελαχιστο είσαι
ΟΥΤΕ Τίποτα! Για να υπάρχεις, υπάρχει κάποιος λόγος, εκεί δώσε την ενέργειά σου!!!

Συνήθως, ένας κακός-κρυφός φόβος
μας κάνει να γονατίζουμε, να σερνόμαστε, να λυγίζουμε.

Από μικρή είχα μεγάλη ευθύνη. Απορώ κι εγώ πώς έφθασα ως εδώ, γενικά εννοώ... δεν ξέρω αν έμενα στην Πατρίδα, η ζωή μου/μας θα ήταν περισσότερο γεμάτη ή ουσιώδης.

Είσαι η Κατερίνα, μέ όλα της τα καλά, με τις αμφιβολίες της, με τα "μπουμπουνητά' του καιρού, με τις εμπνεύσεις της, με την ξεχωριστή παρουσία της Μάνας, της συζύγου, της παρουσίας στην κοινωνία, μέχρι και πιο μακρυά...
Απλά να σκεφτείς,
εμείς στην αλλη όχθη η καθεμιά μας, λυγίζουμε,
αλλά γενικά δεν σπάζουμε σαν δαρμένο κλαδί.

ΕΔΩ, είσαι πάντα ισάξια και πάντα καλόδεχτη.

Πρέπει κάποια ανώτερη Δύναμη να μας οδηγεί εκεί που πρέπει.
Τόσον ο εαυτός μου, όσο και οι Φίλοι μου, δεν πρέπει να αφήνουμε μια κρυφή προσευχή να σβύνει. Ένα κερί αναμμένο είμαστε ενάντια στο άγνωστο μέλλον.
Έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε αυτή την μικρή φλόγα.

Καλή σου Νύχτα,
Φίλη μακρινή, μα τόσο κοντά μου.
Πάντα με την αγάπη μου.

Κυκλαμίνα είπε...

Για να υπάρχεις, υπάρχει κάποιος λόγος, εκεί δώσε την ενέργειά σου!!!

Εκεί την δίνω, Γιώτα μου! Στους αδικημένους!

Κι εσύ, είσαι και κάνει ΜΠΑΜ, από παντού!


δεν πρέπει να αφήνουμε μια κρυφή προσευχή να σβύνει. Ένα κερί αναμμένο είμαστε ενάντια στο άγνωστο μέλλον.
Έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε αυτή την μικρή φλόγα.

Συμφωνώ και επαυξάνω!

Καλό ξημέρωμα, Γιώτα μου!

Ευχαριστώ για το "ισάξια και καλόδεχτη"!

Καλοσύνη σου!

Καθ' ένας μας, ξέρει τα "καράτια" του, έτσι κι αλλιώς! Αρκεί να έχει το "Γνώθι σ' αυτόν"!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Το ίδιο τέλμα επικρατεί παντου αγαπητή μου Υιώτα,οταν όμως αυτό επηρεάζει την ομογένεια είναι μεγαλύτερο πλήγμα γιατί η Ομογένεια είναι η αυθεντική Ελλάδα στο εξωτερικο ,όπου κι αν βρίσκεται.Και αν δεν συνεχίζει και αν κόβονται τα φτερά της αφήνει μισούς οχι μόνο εμάς πίσω αλλά και την γενιά που ακολουθεί εκεί στα ξένα και την αποκόβει σιγά σιγά απο τις ρίζες της
Ευχομαι ν αλλάξουν τα πραγματα να και η παγκοσμιοποίηση εχει αλλάξει κατά πολύ το τοπίο παντου.
Σου ευχομαι ολόψυχα μια γόνιμη χρονιά απ όλες τις απόψεις!

Τα χνάρια είπε...

Μέρος της ανάρτησης αυτής, το "καρφίτσωσα" εκεί που ανήκει, Γιώτα μου! (Δηλ. στα χνάρια)

https://tokafeneiontoukyklaminou.blogspot.com/2020/02/10.html