Π Ρ Ι Ν - Δ Ε Κ Α - Χ Ρ Ο Ν Ι Α ,,,

Π Ρ Ι Ν    Δ Ε Κ Α    Χ Ρ Ο Ν Ι Α   !!!

Πριν περίπου Δέκα χρόνια!!!

++++++++++++++

Νωπές οι "τελευταίες" αναμνήσεις,

 λιμνάζουσες 

οι ομογενειακές εκδηλώσεις...

Η τότε αγαπημένη Αστόρια άλλαξε όψη, 

άλλοι λένε προς το καλλίτερο, άλλοι ομολογούν 

ότι δεν την αναγνωρίζουν.

Είναι άραγε, που κουράστηκε ο κόσμος να προσφέρει

-πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι..., 

είναι που οι ενοικιάσεις των ελαχίστων χώρων που υπήρχαν 

για λογοτεχνικές εκδηλώσεις,

έχουν μεγαλύτερους φόρους κι έξοδα

(άρα ο διαθέσιμος χρόνος χωλαίνει, τα ενοίκια, οι διαφημίσεις,

ακόμη και η ελάχιστη αμοιβή των ηθοποιών, κ.α.)

και ότι οι Σύλλογοι δεν αντέχουν στα υποχρεωτικά έξοδα...;

Θυμάμαι ότι παρόλη την αγάπη και την προσέλευση των ομογενών

όταν παρουσίαζα ένα έργο μου,

τα εισιτήρια δεν έφταναν πουθενά για να καλύψουν μέρος των αναγκαστικών εξόδων.

Η δε υπερηφάνεια του Δημήτρη μου 

δεν χαμήλωνε για να ζητήσουμε διαφήμηση μεγέθους έστω μιας κάρτας

από γνωστούς ή ακόμη και πελάτες του, 

για τον Τύπο ή και το ενημερωτικό φυλλάδιο... 

Όλα τα έξοδα δικά μας. 

...(συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που συμβάλλαμε ποικιλοτρόπως, από το 1980 που ιδρύθηκε η "Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών Αμερικής, έδρα Νέας Υόρκης" -μάλλον "Αστόριας" θα έπρεπε να λεγόταν...)

Μετά, μετακομίσαμε στο Λονγκ Άϊλαντ.

Στην δεκαετία που ακολούθησε, 

οι Σύλλογοι σμίκρυναν,

οι τσέπες άδειαζαν... η απόσταση με την 

υπερ-κίνηση άβολη,

το πάρκινγ ΔΕΝ ήταν καθόλου βολικό.

Τί κι αν γέμισε η Αστόρια...

Δεν είναι η "δική μας"

Ας είναι. 

Μετά από 37 χρόνια στην 46η οδό και Μπρόντγουέι, μου έμεινε το   προσωνύμιο:

"Αστοριανή"

...

( Η φωτογραφία είναι από το μονόπρακτο: 

"Η Υπέρτατη Θυσία του Ευρύτου", 

-ιστορική στιγμή από την Μάχη του Μαραθώνα, 

επέτειο 2500 χρόνων,  στο "Σταθάκειο" 26 Σεπτ. 2010,

μία από τις προσφορές μας στο Σύλλογο Αθηναίων Ν.Υ. 

και στους φιλότεχνους ομογενείς.)

Φίλες και Φίλοι μου,

πάμπολλες οι παρόμοιες αναμνήσεις... 

ΠΟΥ και ΠΟΥ, θα σας τις θυμίζω.

Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα