ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ την Ιστοσελίδα ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ (ΤΟ: ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ) στης "ΑΣΤΟΡΙΑΝΗΣ" το "Τιμής Ένεκεν"*************Τρίτη, 3 Μαρτίου 2020
Ταξιδεύοντας ένα "παιδί" της Γιώτας, με αγάπη!
Νότιο Πήλιο, Μηλίνα, Λαύκος, Κυριακή 1 Μάρτη 2020
...Η Άνοιξη είναι κοντά... Έρχεται! ΗΡΘΕ!
...Η Άνοιξη είναι κοντά... Έρχεται! ΗΡΘΕ!
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
(Σημείωση Υιώτας: ...μερικές από τις αυθόρμητες φωτογραφίες της)
Κείμενα, στο "ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ".
Ναι, Κατερίνα μου, Η Άνοιξη ήρθε! Εύχομαι για όλο τον κόσμο.
Αμέτρητα "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"!
Καλό Μάρτη.
Υιώτα, ΝΥ
17 σχόλια:
καλη αναγνωση και καλοταξιδο
φιλια πολλα αγαπημενη μου
να περνας υπεροχα
Αχ! ρε (φιλικότατον) Γιώτα μου! Με κάνεις και ντρέπομαι για την δημοσιοποίηση του "αυθορμητισμού" μου...
Το "τίποτα" το χρυσώνεις... απ' την μεγάλη σου αγάπη.
Σ' ευχαριστώ και ΣΥΓΓΝΩΜΗ!
Σίγουρα μπορώ και καλύτερα...
Επιφυλάσσομαι να "επανορθώσω".
"Συγγνώμη" που σου ξύπνησα δύσκολες στιγμές.
Δεν ήταν στις προθέσεις μου...
Αντιθέτως.
Φιλιά, με στόχο τον ερχομό της Άνοιξης που ζωντανεύει την ελπίδα, όχι μόνο σ' εμάς, αλλά σε ΟΛΟΝ τον κόσμο!
Να είσαι καλά, Κική μου, με τις εμπνευσμένες σου δημιουργίες.
Πάντα σε μάλλωνα για την μέτρια αξία που δίνεις στον εαυτό σου.
Αναθεώρησε, Φιλενάδα μακρινή!
Τώρα, η δική μου αντίδραση:
Λόγω ηλικίας, ας πούμε, η επιστροφή μας, δεν είναι εφικτή.
Μα κι αν ήταν, πόσα θα έβλεπα από την Ελληνική γη που μου προσφέρεις
μέσω της όμορφης καρδιάς σου...
Δεν είναι ντροπή να σου πω
ότι στα μάτια μου ετρεχαν κρουνοί τα δάκρυα
λες και άγγιζα κάθε ανθάκι στο χώμα της,
λες και έκοβα αγκαλιές ανθισμένα κλαδιά από τις μεγαλοπρεπείς αμυγδαλιές...
ΔΕΝ χρειάζεται να "επανορθώνεις" τίποτα.
Να μείνεις η ύπαρξη που εκτιμώ, που αγαπάμε όλοι μας γύρω μου,
να μη σε νοιάζει η "επιδιόρθωση"...
Όλη η κοινωνία
έχει την δική της ιδιαιτερότητα...
Αρκεί να είσαι δίκαια κι ας μην είσαι σε όλους αρεστή.
Η αλήθεια, όταν κοιτάζεται κατάματα, ενοχλεί. Τσούζει.
Μείνε ειλικρινής, τουλάχιστον θα είσαι εσύ.
Πάντα με τα δικά μου "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"
που μου διαθέτεις ΤΟΣΟ πολύ χρόνο, από τον πολύτιμο τον δικό σου.
Καλή μέρα να έχετε... ΟΛΟΙ εκεί.
...Μέτρια ή νερόβραστη... ας μην κάνουμε ψυχανάλυση τέτοια ώρα, Γιώτα μου!
Επανόρθωσα, όσο γίνεται...!
Είχα και "Εκπλήξεις"!
Δεν αλλάζει ο άνθρωπος, έτσι κι αλλιώς, μην την ψάχνεις!
Φιλιά πολλά, Καλημέρα από Βόλο!
Όνειρα γλυκά, εκεί!
Έχεις μέιλ, εξπρές, πριν κοιμηθείς!
Κάποτε πρέπει να μάθεις να κάνεις λινκ!
https://astoriani2.blogspot.com/2020/03/blog-post.html
Θα αντιγράφεις τον χάρακα της σελίδας που θέλεις να στείλεις κάποιον, θα πατάς την εντολή σύνδεσμος και θα παραπέμπει απευθείας.
Το λέω για άλλες φορές, όχι για ασήμαντες φωτογραφίες! Ε;
Το ποιητικό σχόλιό σου και η Ανθρώπινη Ανωτερότητά σου, ήταν που συγκλόνισε τους αναγνώστες.
Αυτά!
Χαλάρωσα τώρα, λιγάκι, γιατί πολύ είχα στεναχωρεθεί και δεν στο κρύβω!
Καλή συνέχεια στα θέματά σου και στις εμπνεύσεις σου!
Για να μην ταλαιπωρούνται οι φίλοι σου, κι ΕΠΕΙΔΗ Η "ΤΙΜΩΡΙΑ" ΣΟΥ ήταν ΑΝΩΤΕΡΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ και ΠΟΙΟΤΙΚΗ, επιβάλλεται να την μεταφέρω εγώ εδώ, εφόσον, δεν θα το έκανες εύκολα εσύ!
Να είσαι ΚΑΛΑ, ΓΙΩΤΑ ΜΟΥ!
Να αισθάνεσαι και να γράφεις!
Αστοριανή είπε...
ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Το νέο σημάδι!
Μέσα στο απέραντο λειβάδι της προσφοράς σου
ΠΩΣ να σε παρακολουθήσει
ο κάθε ευεργετημένος,
Αγαπημένο Κυκλάμινο.
Είναι σαν τη δική μου προσπάθεια να παραγγέλνω από τις ανθο-αγορές περιοδικών διαρκώς βολβούς κυκλάμινου πατρίδας,
((αφού εκείνοι που ξέκλεψα από το Ναύπλιο, όταν είχαμε έλθει χρόνια πριν... και είχα ράψει κρυφές τσέπες στα μανίκια μου για να τους περάσω...
και δεν καρποφόρησαν),
να με τρώει η αγωνία πότε και πώς θα έλθουν,
να έρχονται μισοσαπισμένοι οι βολβοί, ή κούφιοι με τρίμματα,
να τους φυτεύω, όπως και να είναι,
να ευελπιστώ ότι θα δω έστω ένα άνθος τους...
να μισοζωντανεύουν,
να έρχεται ο χιονιάς κι ο πάγος και να τους σαπίζει
-αν και εγγράφως σού υπόσχοντε ότι είναι ανθεκτικά-
και στο τέλος
να ψάχνω και να παραγγέλνω κι άλλους,
κι άλλους.
Όπως κι εφέτος...
Να -όμως- που σε ανακάλυψα πάλι εδώ να με τιμάς,
κι ασυναίσθητα
να τινάζω τις ολάνθιστες κι ας γέρικες αμυγδαλιές του τόπους σου,
να μετρώ τις γνήσιες ελληνικές ανεμώνες
μπουκέτο στο φιλέσπλαχνο -για μένα- χέρι σου,
άσκοπα
να προσπαθώ να θυμηθώ τις γραμμένες αγωνίες
-για την αναμονή επιτυχίας μετά την εγχείρηση καρδιάς του Δημήτρη-
στις σελίδες του βιβλίου μου...,
να ξαναζώ
τα σχέδια που δημιουργούσα με ένα πεταμένο φτερό περιστεριού,
στην ξαγρύπνια μου, καθισμένη στο κρύο παγκάκι του Νοσοκομείου,
πάνω στο δανεισμένο από την νοσοκόμα λευκό χαρτί... όταν μετρούσα
την πίεση και το ζάχαρο... για να μη πηγαίνει χαμένο το αίμα από το τρυπημένο δάχτυλό μου...
Ένα της δικής σου καρδιάς σημάδι
να ξανα-ζήσω μια σταλιά Άνοιξη της πατρίδας,
ένα κομμάτι θαλασσινής πατρίδας
-αρκετά πιο πέρα από εκείνη
που ξέπλενε τη δική μου αλμύρα-
να ντυθώ
ένα περίγραμμα ουρανού
-από εκείνου που με τύλιγε σαν εσθήτα όταν
-με κρυμμένα αναφυλλητά μέσα στο αεροπλάνο-
απομακρύνθηκα
από ό,τι αγαπούσα,
από ό,τι αγωνίστηκα σαν πρωτογιός στο σπίτι να συμπληρώσω,
να βοηθήσω, να δικαιωθώ...
Μου έδωσες μια πανέμορφη εικόνα επιστροφής που ποτέ δεν έγινε,
μια δροσιά κάμπου που ποτέ δεν περπάτησα,
μια ανάσα καθάριου αγέρα να αναπνεύσω.
Μου πρόσφερες ένα όνειρο που είναι γραμμένα ανεκπλήρωτο,
ένα σημάδι θεραπευτικό.
Με τύλιξες με μυρωδιές που είχα λησμονήσει,
με ήλιο,
με αντηλιά.
Κατάφερες η σκιά σου,
να αγγίζει το ταπεινό μου πόνημα πάνω στη χλόη την πρωτόβγαλτη,
δίπλα στις ανεμώνες τις ευλύγιστες,
να γίνεται ένα υπερφυσικό δέσιμο
Γης ζωντανής και πνεύματος.
Κατόρθωσες να γίνεται άνθος σκέψης
πάνω στην νωπή καρδιά του κρεουργημένου κορμού
κάποιου ανώνυμου δέντρου
που παραμιλάει ακατάληπτα τα μηνύματα
της πανάρχαιας θάλασσας των Αργοναυτών,
(αφού έχει άλλωστε, μέσα της ίχνη
κι από τις δέκα τριήρεις
που συμμετείχε κι η Αρχαία Ελίκη...)
ένα κορμό ευήκοο, πλέον αμίλητο,
που καταγράφει στους τσακισμένους κύκλους του
τα τραγούδια της ακτής σου,
συμπληρώνοντας όλα τα ανείπωτα θαλασσινά μυστικά της,
τα αξεδίπλωτα κύματά της,
τις οργισμένες φουρτούνες της.
Όσο κι αν δάκρυσαν τα κουρασμένα μάτια μου,
όσο κι αν η απόσταση μηδενίστηκε αυτές τις στιγμές,
όσο κι αν η πανσέληνος μουδιάζει πάλι τις σκέψεις μου,
ένα γνωρίζω, φίλτατο Κυκλάμινο.
Κάποιο αδελφό σημάδι, εντός μας, άπλωσε ρίζες,
πέρασε τον ωκεανό,
έπλεξε τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου σε ατσάλινη γέφυρα
για να διαβαίνει το όνειρο,
για την υπέρτατη πίστη στην ελεύθερη σκέψη,
για την αιώνια δύναμη
να φτερουγίζει γύρω μας η Ελπίδα.
Καλό Μήνα
Καλή Άνοιξη,
Άνθος αγαπημένο.
Υιώτα
"Αστοριανή", Νέα Υόρκη
4 Μαρτίου 2020 - 8:32 π.μ.
...και το σκεπτόμουν,
μα με πρόφτασες!!!
Εν το μεταξύ,
πάλι τα Η-μέϊλς δεν βγαίνουν...
και μετά μου λες να μη παίρνω τεχνικό!
Βρήκαμε δουλειά... κάθε δυο τρεις εβδομάδες, τα ίδια και τα ίδια....
Θα πάρω την εταιρία ΟΠΤΙΜΟΥΜ και θα τους τα ψάλλω...
Θα τα πούμε,
Υιώτα
Καλή Άνοιξη με υγεία-δύναμη-έμπνευση.
Σε χαιρετούμε εγκάρδια ξενιτεμένη μας φίλη.
Η άνοιξη ήρθε,δεν τη σταματάν ούτε "ιοί ούτε κόρες"!
Να είσαι καλά να χαίρεσαι μόνο τη θετική πλευρά της άνοιξης!
Αν κι εδώ μας απαγορεύουν τα φιλιά, το αψηφώ και σε γλυκοφιλώ!
Το πόσο χάρηκα που είδα ότι με επισκέφθηκες, Γιώτα μου, δε λέγεται! Ξέρεις πόσο θαυμάζω τις υπέροχες δημιουργίες σου. Καλή Άνοιξη, φίλη μου.
Κι αν τους τα ψάλλεις, Γιώτα μου, σε φοβηθήκανε...! (Για να μην πω κάτι άλλο!)
Καλά! Ακόμα "μόστρα" μ' έχεις;
Θα σου τα ψάλλω...!
Τόσα φλέγοντα θέματα! Αλίμονό σου αν τ' αφήσεις κι άλλο!
Χαιρετώ την παρέα, με ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ Παιδιά!
Είθε να μας αφήσουν τα παγκόσμια γεγονότα, να την χαρούμε!
Υγεία σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ και ΥΠΟΜΟΝΗ!
Παρασκευή και 13!!
Ευρυτάνα μου, φοβερές ειδήσεις για το κορωνο-ιό...
Καλά, μας έχουν ρίξει κάτι από τα βάθη του ουρανού;;;
για να μη πω κάτι άλλο?
Καλή Άνοιξη, Φίλε μου,
μα τί φταιει η Άνοιξη
για τα σημεία και τέρατα των ανθρώπων...
Εγκάρδια και η δική μου ευχή
να συνέλθουμε τάχιστα.
Σας φιλώ
ΜΙΑ μου, πνιγμένη στις αγκαλιές των μικρών εγγονών μας
δεν έχω καιρό ούτε για μένα!!!
Καλή Άνοιξη στις εμπνεύσεις σου, φίλη μου.
Φρέζια μου!!! εκ του μακρόθεν
σχεδόν όλα επιτρέπονται.
Σήμερα, επίσημα πλέον
κι εμείς στην ίδια κατηγορία...
Σε φιλώ, κι ας λένε...όχι!
Χαιρετώ την παρέα, με ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ Παιδιά!
Είθε να μας αφήσουν τα παγκόσμια γεγονότα, να την χαρούμε!
Υγεία σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ και ΥΠΟΜΟΝΗ!
Κατερίνα μου, έκανες μια όμορφη κίνηση, μέσα στον εκδρομικό σας χρόνο...
Ήμουν εκεί!!!!!!!
Μαζί σας.
Στην αγαπημένη γη.
Αυτό
πίστεψε με
δεν ήταν ασήμαντο για μένα.
Ευχαριστώ
και σου στέλνω ¨απαγορευμένο" λόγω "γιου" φιλί!
Σε νιώθω όσο δεν φαντάζεσαι, Γιώτα μου! Φιλάκια αποστειρωμένα!
Δημοσίευση σχολίου