Ηφαίστειο

(σχέδιο Υιώτας, ΑΙΤΝΑ, -01-19-21)

Ηφαίστειο

Κοχλάζουν οι αναμνήσεις. 

Ο ύπνος, ανύπαρκτος.

Τα μερόνυχτα περνούν βιαστικά,  

πουλιά τρομαγμένα που τα δέρνει ο κρύος άνεμος

της απουσίας σου.

Σε επισκέφτηκα σήμερα. Άκρα σιγή.

Ό,τι και να σου είπα, δεν απάντησες.

Μπορεί να κοιμόσουν βαριά. Μπορεί

να με αναζητούσες. 

Πρόσεχε πού ξημερο-βραδιάζεις.

Ο κόσμος έγινε χειρότερος από ότι τον ήξερες!

Μέχρι και τα παιδιά ανησυχούν ποιός είναι ο αίτιος.

Πόσο θα κρατήσει αυτή η σιωπή...

Πότισα το προσκεφάλι σου με δάκρυα ζεστά,

ελπίζω να τα βρεις, αργότερα, όταν βραδιάζει.

Δίπλωσα σφιχτά τα χέρια. Το στέρνο ράγισε.

Σου άφησα την κραυγή μου και πήρα 

το δρομάκι της αστάθειας.

Με συνόδεψες με κάτι τρελές χιονοστιβάδες.

Ας είναι σημάδι σου. Όμως, να ξέρεις:

Το χιόνι δεν λιγοστεύει το υφαίστειο

της καρδιάς.

Σε αγαπώ.