Έχεις τόσο ΦΩΣ, μέσα σου, Γιώτα μου, φωτίζεις κι εμάς, απλά, δεν τον βλέπεις! Σ' ευχαριστούμε! Να είσαι γερή! Σε αγαπάμε, σε χρειαζόμαστε! Φιλιά σταλμένα με άσπρα περιστέρια.
όταν η καρδιά είναι απαλλαγμένη από μικρότητες, όταν ο νους δεν βαραίνει από ανασφάλειες,
ο ποιητής απολαμβάνει τη σκέψη και το σώμα της γραφής κάποιου άλλου ευαίσθητου δημιουργού που φέρνει μια άλλη άποψη, μια διαφορετική γωνία...
Ο ναρκισσισμός του αυτο-καταχωρημένου ποιητή, καταστρέφει το δημιούγημά του διότι δεν αγγίζει τις χορδές της εύπλαστης έκφρασης, δεν γίνεται μέρος της γνώσης, της ευλογημένης έμπνευσης...
Συναντάμε πολλούς αλλά μας αγγίζουν ελάχιστοι.
(Είναι σαν εκείνους που τυπώνουν κάρτες : Ποιητής, Λογοτέχνης... κ.λ.π.)
Κι είναι κρίμα που οι καλοί δημιουργοί χρειάζονται πατερίτσες για να προχωρούν ...
Μπορεί εσύ, να διαβάζεις κι εκείνα που δεν γράφονται εδώ, ας πούμε λόγω "λογοκρισίας", όμως επειδή σε διαβάζω αρκετό καιρό και επειδή δεν μπορώ να "μπω" στην ιστοσελίδα σου... ξανοίχτηκα κάπως εδώ,
για να σε ευχαριστήσω που -αν και λείπω πενήντα-ένα χρόνια από την αγαπημένη πατρίδα- απολαμβάνω τις "μικρές ή μεγαλύτερες δόσεις" της δικής σου γραφής που σε διαβάζω... και χαίρομαι για την καθάρια χρήση των λέξεων που χρησιμοποιείς...
Να είσαι πάντα καλά, Χαιρετισμούς στην πανέμορφη πατρίδα, και να τα "λέμε" που και που... στον "ενικό" .
8 σχόλια:
καλημερα αγαπημενη μου
σε φιλω
Έχεις τόσο ΦΩΣ, μέσα σου, Γιώτα μου, φωτίζεις κι εμάς, απλά, δεν τον βλέπεις!
Σ' ευχαριστούμε!
Να είσαι γερή!
Σε αγαπάμε, σε χρειαζόμαστε!
Φιλιά σταλμένα με άσπρα περιστέρια.
Γεια σου, Κική μου.
Ευχαριστώ, καλή μου. Πάντα με υγεία, το σπουδαιότερο.
Φιλί νωπό...
... απλά, δεν τον βλέπεις!...
Αχ! Κατερίνα μου, γλυκειά,τί δεν θα έδινα να τον έβλεπα!!!
Κι εγώ σας αγαπώ και σας χρειάζομαι, κι ακούω τα φτερουγίσματα των περιστεριών τριγύρω μου...
Με συγκίνησες, Φίλη μου.
Πάντα με την σκέψη μου και σε σας,
και πίστεψέ με
σε Όλους.
Με υγεία κι Αγάπη
Πόσο με συγκινεί και με αγγιζει η γραφή σας
Γεμάτη φως και μοσχοβολιά ψυχής
Ευχαριστώ καρδιάς για τη φιλία σας !
Λένα μου,
όταν η καρδιά είναι απαλλαγμένη από μικρότητες,
όταν ο νους δεν βαραίνει από ανασφάλειες,
ο ποιητής απολαμβάνει τη σκέψη
και το σώμα της γραφής
κάποιου άλλου ευαίσθητου δημιουργού
που φέρνει μια άλλη άποψη, μια διαφορετική γωνία...
Ο ναρκισσισμός του αυτο-καταχωρημένου ποιητή,
καταστρέφει το δημιούγημά του
διότι δεν αγγίζει τις χορδές της εύπλαστης έκφρασης,
δεν γίνεται μέρος της γνώσης, της ευλογημένης έμπνευσης...
Συναντάμε πολλούς
αλλά μας αγγίζουν ελάχιστοι.
(Είναι σαν εκείνους που τυπώνουν κάρτες : Ποιητής, Λογοτέχνης... κ.λ.π.)
Κι είναι κρίμα
που οι καλοί δημιουργοί χρειάζονται πατερίτσες για να προχωρούν ...
Μπορεί εσύ, να διαβάζεις κι εκείνα που δεν γράφονται εδώ, ας πούμε λόγω "λογοκρισίας",
όμως
επειδή σε διαβάζω αρκετό καιρό
και
επειδή δεν μπορώ να "μπω" στην ιστοσελίδα σου...
ξανοίχτηκα κάπως εδώ,
για να σε ευχαριστήσω που -αν και λείπω πενήντα-ένα χρόνια από την αγαπημένη πατρίδα-
απολαμβάνω τις "μικρές ή μεγαλύτερες δόσεις"
της δικής σου γραφής
που σε διαβάζω... και χαίρομαι για την καθάρια χρήση των λέξεων που χρησιμοποιείς...
Να είσαι πάντα καλά, Χαιρετισμούς στην πανέμορφη πατρίδα,
και να τα "λέμε" που και που... στον "ενικό" .
Καλημέρα κάνω δοκιμή...
...θα τα καταφέρεις...
Δημοσίευση σχολίου