20 Μαΐ 2022

                                (Φωτο-σύνθεση Υιώτας: Μαγιάτικη νύχτα. 2022)

 

ΥΠΕΡ-ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ  ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!

(αποσπάσματα ενός ευαίσθητου Μάη. Μέρος πρώτο.)


καταλαβαίνεις, λοιπόν, Φίλη μου ευαίσθητη ότι

η ΚΑΡΔΙΑ είναι απέραντη αυλή με πόρτα ανοιχτή...

Να είσαι καλά, κι ας λυγίζεις από Αγάπη.

Οδυνηρή θα ήταν και η έλλειψή της.

****.- Η παρουσία με την απουσία, κατάλαβα πως είναι σχεδόν ίδια η απόσταση.

 **** Βλέπεις, ό,τι υπέροχο η έμπνευση δημιούργησε,

ήταν αστραπή που διήρκεσε περισσότερο.

Η βροχή, ναι μεν ξεπλένει σκιές, μα λιμνάζει, πάμπολλες.

Κι αυτή, σαν τον άνεμο, έχει δικό της κωδικό. Έρχεται με το δικό της "-έτσι θέλω, κι αν μπορείς άλλαξέ με!"

 

****  05/18/2022:   κι εδώ, ξημερώματα, έξω βρέχει καταρρακτωδώς. Αν άκουγες την βροχή στον διπλανό τσίγκο… Νομίζω  Συγκινήθηκαν ψυχές που δεν ξεχάσαμε .


**** Αν είναι κάτι που με συγκινεί από σένα

είναι η επίμονη ταπεινότητα

που δεν διστάζεις να την επαναλαμβάνεις. 

 Όμως,

 Δεν είδα την πανσέληνο 

ούτε κι απόψε.

Ο βαρύχνωτος καιρός φταίει.

Τα σύννεφα, συνομιλούν ακατανόητη 

-για μένα- γλώσσα.

Εγώ, απλά, συνεχίζω το όραμα...

Τα όνειρα,

πολλές φορές ακατανόητα.

Εκείνος, αμίλητος. Ξέρεις,

Οι σκιές δεν μιλάνε.

Εγώ παραμιλώ κι αναρωτιέμαι αν με ακούει.

Πόσα να εξηγήσεις όταν έδωσες τον εαυτό σου 

σε έναν άνδρα που σχεδόν τον ανάθρεψες, κι ήσουν:

γυναίκα, μάνα, δημιουργός, τοξότης ...

φωτιά και χώμα

για μισό αιώνα!

Κατάφερα να ζω με λιγότερο Οξυγόνο.

Μετρώντας το βάρος των δακρύων.

Δοκιμάζοντας την αλμύρα τους.

Δαμάζοντας την ροή τους.

Τα απρόσκλητα καρδιοχτύπια

ηχούν απόκοσμη συμφωνία

στην ακαταχώριστη ιστορία του κρυφού Φόβου

της αποσύνθεσης.

 Κι όμως! Ο Ήλιος καίει, καιόμενος,

κι ο απείθαρχος άνεμος,

δεν καταγράφει ούτε το τραγούδι του,

ούτε τον χορό του.

****************************************

 Φίλη μου,

Σου επαναλαμβάνω:

Ζήσε την κάθε στιγμή όπως εσύ ξέρεις να την ζεις.

Θα τα πούμε σύντομα. Πάντα με την Αγάπη

                                      (Φωτο-σύνθεση Υιώτας: Μαγιάτικος άνεμος. 2022)




4 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




Δύσκολη είναι η μοναξιά ε; και σφάζει σαν λεπίδα δίκοπη. Κι άντε να την αντέξεις! Αλλά είμαστε ακόμα εδώ και πρέπει να αντέξουμε. Έτσι λοιπόν συλλογίσου πως πρέπει να έχουμε μια θετική αύρα για όσον καιρό ζούμε και αναπνέουμε. Συχνά πυκνά σε βάζω με τον νου μου. Να είσαι εκεί. Με το φως που ξέρω πως έχεις και μπορείς να εκπέμπεις.
Τα σέβη μου!

Αστοριανή είπε...

Στρατή μου,

...πανέμορφη ψυχή,
ώριμο ρόδο του Μάη!
μυρωμένη η ανάσα σου ταξιδεύει με τον χιλιό-γνωμο άνεμο του Ατλαντικού
να μοσχοβολήσει στον ελάχιστο χώρο μου!

Δεν μοιράζομαι τις φωτεινές σου αχτίδες
μόνο,
μα αγαπώ την συμπτωματική ονομασία
του δικού μου αγαπημένου
που έχει σφραγίσει με την σιωπή του
τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μου!
Τίποτε από τις πίκρες που μας τάραζαν
την ανθοφορία της μεγάλης μας Απόφασης
να σημαδεύουμε μαζί στο ουράνιο ατλάζι,
δεν υφίσταται πλέον...

Γνώριζε
κι εκτιμούσε την τροχιά των άστρων που μας χαροποιούσαν,
ενέκρινε τις φωτεινές αναλαμπές του νου
και πίστευε
ότι το απλανές βλέμμα
στην ώρα της έμπνευσης,
εξαϋλωνε τους χτύπους της καρδιάς.

Ταξιδεύοντας,

γνωρίζεις την Πατρίδα ίσως όσο κανένας άλλος.

Ακολουθώ τα βήματά σου,
τις κινήσεις των χεριών σου όταν εκτελούντην πολύχρονη πείρα σου
στο ζείδωρο επάγγελμα που διάλεξες.
Διαβάζω εικόνες εντυπωσιακές
με γνώση και συναίσθημα
που σε δένουν μαζί της,
και ζω
τα αγαπημένα χώματα,
λες κι είμαι σκια αθώρητη,
διψασμένη για χρώμα και Ήλιο!

Στα αμέτρητα πονήματα της γραφής σου
-που η γενναιοδωρία σου με τίμησε να έχω-
διατηρώ την ωραιότερη πλευρά της ύπαρξής σου.
Τα τόσα χρόνια που μας αγγίζουν,
είναι το γνησιότερο μέλι που μας δώρησε Τύχη.

Να είσαι πάντα καλά.
Να δημιουργείς αυθόρμητα ότι δονεί το πνεύμα σου.

Επίπλαστες αναλαμπές
είναι για τους αδύνατους.

Αγάπη στην Μαριάννα σου, κι όλους όσους ευλόγησαν την ζωή σου.

Σε ευχαριστώ που έγινες μέρος
του νου και της καρδιάς μας.

Υγ. Θα σε "δω" αργότερα.

Κυκλαμίνα είπε...

Επιβάλλεται να δηλώσω μια παρουσία, κι Αν μου επιτρέπεις, μια προσωρινή σιγή.
Αυτή την "σιγή" που λέει τόσαααα πολλά!
Να σε προσέχεις, Γιώτα μου!

Αστοριανή είπε...

Φίλη μου,
νομίζεις ότι δεν κατανοώ!!!

Εκείνο που δεν μπορτώ να εξηγήσω
είναι κάποια τρομακτικά όνειρα!!!
Αυτά είναι που με κάνουν να στεγνώνει το στόμα μου
και να βαριανασαίνω.

Εύχομαι
να μην αρχίσει να εξαπλώνεται
καμιά αγιάτρευτη πανδημία...

Εσύ να προσέχεις. Εγώ, τί να πω, ότι πει ο Μςγαλοδύναμος.

Σε φιλώ