ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΕΣ ΘΥΜΗΣΕΣ
(Συλλογή: διηγήματα, και ποιήματα)
***
Η αυλή του πλαϊνού μου
(Βιβλίο: ΟΙ ΦΩΛΙΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, Αθήνα, εκδ. ΑΠΑΝΕΜΙΑ, 1991, σελ.40)
Από το σκάνδαλο ενός Επισκόπου, στην "Αστοριανή ομογένεια", κατά το 1990 ...
*** *** ***
Η ΑΥΛΗ του πλαϊνού μου
Η αυλή του πλαϊνού μου δεν αλλάζει από τις άλλες,
όμως, στα μισά τ' Αυγούστου είν΄ οι δόξες της μεγάλες.
΄τι ωριμάζουν τα σταφύλια και μελώνουνε τα σύκα,
πέρα-δώθε ο ... πλαϊνός μου δοκιμάζοντας τη γλύκα.
" _ Λαίμαργο, δεν θα με πούνε, χάρις στην εγκράτειά μου,
ΟΧΙ! δεν το επιτρέπω! -όρκο στα ιμάτιά μου-
να κοιτάζω με λαχτάρα τα προκλητικά σταφύλια
και να νιώθω από τις ρόγες τ' ανατρίχιασμα στα χείλια,
ή,
να λιώνουν οι αισθήσεις σαν μελιτωμένα σύκα
που τ' αγγίζει ο πλαϊνός μου... Πειρασμέ! μπελά που βρήκα!
ΟΧΙ! προτιμώ να στρέφω τις ματιές σ΄άλλη γωνία
της αυλής του πλαϊνού μου, που δεσπόζει η αφθονία:
Να φαντάζομαι κρυφίως συκής φύλλο να γινόμουν
στην ακάλυπτη κυρά του,
και μαζί της να 'λιαζόμουν ...
**************************
Φίλες και Φίλοι μου
απλώς, να αλλάζουμε λιγάκι. Βλέπετε, οι καιροί μας δεν μας αφήνουν να ησυχάζουμε.
Τα δε σκάνδαλα,
ΠΟΤΕ δεν σταματούνε ...
3 σχόλια:
...some, from Face-Book
Anastasia Neroli
Reply17h
Maria Maranti
Reply15h
Ελισάβετ Κυριακού
Το ταλέντο και οι εμπνεύσεις σου δεν έχουν όρια, πάντα έτσι!
Reply7h
Άρης Άλμπης
Ωραίο! «…να αλλάζουμε λιγάκι». Μας είναι τόσο αναγκαίο μέσα σ’ αυτήν την ατμόσφαιρα, που παραμένει βαριά και δηλητηριώδης.
Ωραιότατο και το κυανό χρώμα στη φωτοσύνθεση.
Reply7h
Katerina Pitta
Τα θερμά και ειλικρινή μου συγχαρητήρια!!!!!!👏🏼👏🏼👏🏼💝💝
Reply4h
Lamprini Tisolmi
Χαίρετε φίλη
Πάντα επιτυχίες
Reply4hEdited
Αχ! Τι μου θυμίζεις! Το ακριβώς αντίθετο απ' το "ποίημά" σου!
Το παλιό μου σπίτι και δίπλα αρχοντικό. Δεν το ζήλεψα ποτέ μου. Ασβέστωνα αυλές και τοίχους, ζωγράφιζα πουλιά, τουρίστες φωτογράφιζαν και τ' αρχοντικό, ΑΛΛΑ και το δικό μου! Μύκονος στη μέση του Πηλίου, κάποτε.
"Θες δε θες, θα είμαι η θέα σου", ήταν ένα κείμενο σε ημερολόγια...
Παλιά δεφτέρια...
Άμα βρω φωτογραφίες, τρόπο και χρόνο, να είμαστε ΚΑΛΑ, θα σου δείξω.
Χαίρομαι Γιώτα μου που η μοναξιά σου αναδεικνύει τα διαχρονικά γραπτά σου και ταλέντα σου!
Χαίρομαι που είσαι στο Φεις και δεν νιώθεις μόνη, έτσι νιώθω λιγότερες τύψεις που σε παραμέλησα, ίσως είναι και για ΚΑΛΟ σου!
Αφού σ' έμαθε τώρα το χωριό σου, ΠΟΤΕ δεν είναι αργά να σε τιμήσει δεόντως! Γιατί, ξέρεις, εδώ στην Ελλάδα, μετά θάνατον, κάνουν και αγάλματα, για να τραβούν και τουρισμό. Να μην τα πολυλογώ, έχω χοντρές δουλειές, έλα να με βοηθήσεις!
Φιλιά πολλά, κράτα γερά, προχώρα όπως εσύ νιώθεις και ξέρεις!
Τα δικά μου ασήμαντα "ΕΥΓΕ", είναι χιλιάδες, οπότε ... αφήνω χώρο να τα πούνε άλλοι που δεν τά'πανε στην ώρα τους, είτε γιατί δεν σε ήξεραν, είτε γιατί δεν τους έβγαινε.
μετά θάνατον, κάνουν και αγάλματα, Κ.
Αυτό μου έλειπε! επί πλέον... ο τόπος είναι σεισμογενής... εδώ έπεσε ολόκληρο ξενοδοχείο, με μεγάλες απώλειες... στο τέλος θα με βγάλουν και γρουσούζα ...
Όσο για το χωριό μου...
προηγείται η " Βασούλα " ... Τότε, τους είχε φτιάξει και περίπτερο, το έχουν σσν ...ταβέρνα!
Βρε ούτε "λάϊκ" δεν βάζουν...
Κοίτα, ο τόπος μας έιχε πολλά άτομα, μορφωμένα, και καλονοικοκυραίοι, σπουδαγμένοι στας Αθήνας... του τότε...
εμείς, με ένα αγροτόσπιτο, που ένα ασήμαντος χείμαρρος όταν φούσκωνε ο Σελινούντας- έπεφτε πάνω στον τοίχο του σπιτιού μας, πλίθινο βέβαια τότε, και πνιγόμστε στο νερό... βέβαια όλο το χωριό, μα το σπίτι μας ήταν το πρώτο, μέχρι που γκρεμίσαμε τον ραγισμένο τοίχο και φτιάξαμε πέτρινο...
Μη νοιάζεσαι για τις...δόξες μου... ΕΣΥ, έχεις βοηθήσει τόσο πολύ ηλεκτρονικά ως που να μισοκαταλάβω... μα πιο πολύ φιλικά, που γίναμε Φίλοι οικογενειακοί... κι αυτό μου δίνει τόση ικανοποίηση όση ποτέ δεν είχαμε -ο Δημήτρης κι εγώ- διανοηθεί...
Να είσαι καλά, όλοι σας φυσικά, κι όταν τελειώσεις ότι φτιάχνετε, τότε θα τα λέμε. Υγεία, και πίστη στον εαυτό μας.
Όσο για το Φέις... καλύπτει μια "επαφή" με τον κόσμο...
Είμαι τυχερή που έχω καλούς φίλους όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια... και ακόμη τα λέμε.
Σε χαιρετώ, Πάντα με την Αγάπη.
Δημοσίευση σχολίου