Μπορεί, αυτή τη χρονιά, να μη βγήκαν εδώ, τα δικά μου κυκλάμινα... μα αφού κι αυτά δικά μου είναι, τα στέλνω πάλι στην Κατερίνα μας, με ένα τεράστιο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" για την συνεχή ανάρτηση της Ανθολογίας της ΕΕΛΣΠΗ ( η οποία ας θυμήσω δεν είναι καθόλου... ελαφριά -κι από ...ιδέες αλλά κι από βάρος...) και που η Κατερίνα μας (ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ.); την πήγε μέχρι το Πήλιο, να ...πάρουν μια "γεύση και οι Θεοί..." Κατερίνα, είσαι υπέροχη! και σ' αγαπάμε, όλοι!
Όσο για τις... βάρκες μου, τα... δύχτια κ.λ.π., δεν μ' αφήνουν να τα ξεχάσω. Μια ακόμη , λοιπόν, από τα ... ίδια!
Σήμερα, ταξιδέψαμε κατά την... φίλτατη Αστόρια, όπου αν πάτε, θα δείτε περισσότερους ...ανατολίτες να κυκλοφορούν... παρά Έλληνες! Όμως, μιά ...ξαγρυπνησμένη Πανσέληνος μας συνταξίδευε μαζί μας, ενάντια στον ήλιο, κι εγώ, θυμήθηκα ότι η ...προτελευταία κίτρινη ντάλια μου που ήταν τόσο μεγάλη σαν ...πιάτο πορσελάνης... δεν χωρούσε στην εικόνα!
...όσο για το... παπάκι... "...παπάκι πάει στην ποταμιά, πάει να φέρει... τί; το ξέχασα... " και μη μου πείτε! "... άδουλος δουλειά δεν... έχει " και τα ... βάζει με τα... τελευταία αγγουράκια της εποχής!!!! Χαριτωμένα, εντάξει;
Και τώρα, σας αφήνω, περάσανε και τα τελευταία "νέα"... κι ο σύζυγος ζητάει ένα γιαουρτάκι, ...άρα: "γεια-χαρά" γι απόψε,
Πάντα μ' αγάπη,
Υιώτα
Αστοριανή...(!!!)
Ν.Υ.
