26 Οκτ 2008

Είναι απαραίτητη η ομορφιά στη ζωή μας;

και, πόσο μας επηρεάζει στην επικοινωνία με τους άλλους;


.

Φίλες και Φίλοι μου,

Ένα από τα "σχόλια" πιο κάτω, στην ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ,
ήταν το έναυσμα για ορισμένες σκέψεις-απόψεις
από την μικρή μου ηλικία...
τότε, όπου γονείς σαν τους δικούς μου,
μας έλεγαν με αυστηρό ύφος:
"-Μη ...χαχανίζετε με το παραμικρό! δεν δείχνει σοβαρότητα!
Μη φτιάχνεστε να γίνετε ...όμορφες!!!
Η ομορφιά είναι κόρη του Σατανά.
Να πηγαίνετε στο δρόμο με το κεφάλι ψηλά,
κοιτώντας ευθεία, με τη σπονδυλική στήλη ίσια (!)
...κι εσύ, (δηλαδή εγώ) που γελάς με το παραμικρό,
δεν θα σε βάλει πεθεράς πόρτα μέσα..."
Πρώτη, από πέντε παιδιά, έπρεπε να γίνω
το παράδειγμα.
Γι' αυτό κι εγώ, περπατούσα στητά, σοβαρή,
συντηρητική,
διακριτικά ευπαρουσίαστη, ήμουν δε και ψηλό-λιγνη,
σωστός... Λοχαγός άνευ Χαρτοφυλακίου!
(Εν-δυό, εν-δυο... Προοοσοχή!!!)

Πόσο αυτά σηματοδότησαν τα μετέπειτα χρόνια;
Η καρδούλα μου το ξέρει!

Για να δούμε, λοιπόν, αφού
Η Έμπνευση είναι στο νου ό,τι στα χέρια η Τέχνη!

Αστοριανή

40 σχόλια:

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Χωρίς ομορφιά στη ζωή του ο άνθρωπος ή θα αποξηρανθεί όπως το φυτό χωρίς νερό ή θα γίνει όμοιος με τα θηρία. Η ομορφιά είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα , εξημερώνει, καλλιεργεί, εξυψώνει. Και βρίσκεται παντού η ομορφιά: Στην εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου, στην εσωτερική, στην Τέχνη, στη Φύση, στη Σκέψη στις Πράξεις.Συχνά οι άνθρωποι την προσπερνούν, την κοιτάζουν χωρίς να συνειδητοποιούν την ύπαρξή της. Είναι ακόμα ακαλλιέργητοι. Η ομορφιά για κάθε καλλιεργημένο (όχι απαραίτητα μορφωμένο) άνθρωπο, αποκαλύπτεται συνεχώς, σε κάθε βήμα σε κάθε είδους επαφή και επικοινωνία. Αν εννοείς ποιο ρόλο παίζει η προσωπική εξωτερική ομορφιά στην επικοινωνία, θα έλεγα θετικό ρόλο στην αρχή, αλλά η επικοινωνία για να προχωρήσει, θέλει και άλλα πράγματα πέρα από την εξωτερική ομορφιά να συνεργήσουν για τη λειτουργία της. Αν εννοείς γενικά την αίσθηση της ομορφιάς και την αγάπη γι αυτήν, και το πόσο επηρεάζει,τότε θα έλεγα ότι αυτού του είδους η ομορφιά γίνεται μεγάλο και στέρεο γεφύρι για την επικοινωνία, δίνοντας σ' αυτήν αλλά και παίρνοντας, όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Και κάτι ακόμα: Τις ευχές μου στο Δημήτρη για χρόνια πολλά με υγεία και αίσθηση της...ομορφιάς. Από τον Φαίδωνα να του πεις, από το Καφενείο του Θεού, που ήταν σε επιφυλακή αγωνίας και ελπίδας όσο εκείνος ανέμενε να χειρουργηθεί.

Αστοριανή είπε...

...Ναι, αυτή τη "σφαιρική ομορφιά" όπως με τόση καλλιέπεια αποδίδεις, Φαίδωνά μου,
είχα κατά βάθος, στο νου, όταν το ξεκίνησα...
Θυμήθηκα, όμως, φορές επαγγελματικής αναζήτησης (στην Αθήνα, όχι εδώ, Ν.Υ.)να με κοιτούν από πάνω ως κάτω για να με εγκρίνουν..., ν' αφήνουν μερικά υπονοούμενα για το "ό,τι προκύψει" ή και καθαρότερα...
-Είναι ο λαός μας, θα μου πεις, θερμόαιμος κ.λ.π., μα όταν ο ...Λοχαγός είναι σε ...στάση προσοχής διότι γνωρίζει τα κατά συνθήκην ψεύδη... και πρέπει να ενεργήσει κατά την προσωπικότητά του... τα πράγματα δυσκολεύουν.
Στους νέους καιρούς, έχουν αμβλυνθεί αυτά κι ίσως, η ομορφιά, η εξωτερική, είναι ένα γερό όπλο επιτυχίας... Ίσως!
Η εσωτερική ομορφιά; Σίγουρα είναι συνδιασμός πολλών παραγόντων, όπως οικογενειακού περιβάλλοντος, τόπου και χώρου, μάθησης, πείρας, κυρίως μυαλού και καρδιάς!
Για να αποδώσει το άγριο κλήμα, χρειάζεται και τροφή και πειθαρχία.
Ευτυχής εκείνος που απολαμβάνει και τα δύο.

Όσο για το Δημήτρη; Οικογενειακώς τον "βγάλαμε να... φάει αλλά Ιταλικά... βολάρε κ.α.)κι είχαμε μια όμορφη βραδιά.
Ευχαριστώ για την "πρωτιά"!
Mε όμορφη αγάπη,
Υιώτα

pylaros είπε...

Η φυσική ομορφιά είναι αυτή που πρωτο-ελκύει, είναι όμως φθαρτή τα υπόλοιπα έρχοντε μετά, έως ότου σβήσει, η ψυχική ομορφιά είναι αυτή που μένει και την χαίρεσε μέχρι το τέλος...
προπαντός όταν μοιράζεται σε δυο.

Γαβριήλ,
Ξέχασα ότι ήταν και η εορτή του Δημήτρη,
Χρόνια πολλά!!

Ανώνυμος είπε...

Aστοριανή.
Αν εννοείς την εξωτερική ομορφιά ναι ,είναι χρήσιμη και βοηθάει πολύ στην επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους,ειδικά οταν αυτή συνοδεύεται και με άλλα ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα,γίνεται μόνο απαραίτητη εκει που προσέχουν μόνο αυτή.
Σου έβαζαν τοτε οι γονείς σου αυτούς τους περιορισμούς διότι έτσι ήθελε η τότε κοινωνία να βλέπει την ομορφια,συνοδευόμενη με συστολή και ταπεινότητα.Ηταν κι αυτό ενας πάρα πάνω κράχτης που το γνώριζαν τότε οι γονείς σου
Αυτό ομως δεν δημιουργεί σημάδια στην μετέπειτα ζωή,γιατί η ομορφιά είναι εκεί και έχει την δική της λάμψη και αυτοπεποίθηση .Η ομορφια,και όταν ακόμη φυλακιζεται,γιατρεύει πληγές δεν τις δημιουργεί Και καθώς ο άνθρωπος γεννιέται και ξαναγεννιέται μεχρι που πεθαίνει αυτή βαφτίζεται και ξαναβαφτίζεται στο κάθε περιβάλλον και στην κάθε εποχή.Και έχει την δύναμη να διατηρήται και μεσα σε ανθούς και μέσα σε ρυτίδες.
Και για να ξάναπαντήσω στην ερώτησή σου ,αν είναι απαραίτητη η ομορφιά για τον επιρεασμό της επικοινωνίας με τους άλλους ,σου ξάναλέω ότι ειναι χρήσιμη όταν συνοδεύεται και με άλλα χαρίσματα.δεν δέχομαι την λέξη απαραίτητη ,διότι το απαραίτητο είναι κατοπινό εφόδιο επιλογής δεν είναι γεννετήσιο χάρισμα.

σπυρος δαρσινός

mareld είπε...

Ηλιανθάκι και Εσείς φίλοι μου αγαπημένοι!

Ο γνωστός μύθος του Αισώπου μας λέει:
Ένα ελάφι που καθρεφτιζόταν στα νερά μιας λίμνης, καμάρωνε τα
κέρατά του και νόμιζε ότι τα πόδια του δεν το ωφελούν σε τίποτα. Όταν
όμως του επιτέθηκαν κυνηγοί, αρχικά τα γρήγορα πόδια του το έσωζαν
όταν όμως τα κέρατα του έμπλεξαν σ' ένα δέντρο, δεν κατάφερε να
ξεφύγει. Τότε κατάλαβε ότι η ομορφιά δεν είναι το παν στη ζωή. Οι άνθρωποι σ' όλες τις εποχές ασχολούνταν με την εξωτερική τους
εμφάνιση, γιατί η ομορφιά κατείχε πάντα υψηλή θέση στην ιεραρχία αξιών.

Ο τρυφερός μου Γκιμπράν ισχυρίζεται ότι η ομορφιά, δεν είναι τίποτε άλλο από το ίδιο το Σύμπαν που κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη, είναι η ύψιστη μορφή έκφρασης του κόσμου μας αλλά και του εαυτού μας.

O Αλμπερτ Aϊνστάιν έλεγε πως «μόνο 3 πράγματα μπορούν να με κάνουν να σκεφτώ. H αλήθεια, η καλοσύνη και ειδικά η ομορφιά, που μέσα από την αρμονία της βρίσκω την ερμηνεία των αριθμών». O μεγάλος αρχιτέκτονας και μηχανικός Fuller όταν ρωτήθηκε για τη σημασία της ομορφιάς στη Μηχανική απάντησε: «Οταν έχω να λύσω ένα πρόβλημα δεν σκέφτομαι την αισθητική, σκέφτομαι μόνο τη λύση του προβλήματος. Ξέρω όμως πως αν η λύση που θα βρω δεν είναι και όμορφη, τότε σίγουρα είναι λάθος».

Η ομορφιά είναι απαραίτητη στη ζωή μας!
Τόσο η εξωτερική όσο και η εσωτερική!
Το χειρότερο για μένα είναι η ασχήμια της ψυχής!

Αυτά τα λίγα προς το παρόν.
Αν αναφερθώ στην παιδική μου ηλικία και στο τι άκουγα σε σχέση με την εμφάνισή μου θα μελαγχολήσουμε όλοι μαζί!

Στους όμορφούς μου φίλους στέλνω πολλά γλυκά φιλιά από τη βροχή!

Αστοριανή είπε...

Σπύρο μου,
...παραμένω στην τρίτη οπτική παράγραφό σου και μου άρεσε η άποψή σου, εκεί.
Το αν αφήνει πληγές η όχι ο περιορισμός της ομορφιάς, έστω και μερικές δεκαετίες πριν, εξαρτάται από την εκάστοτε περίπτωση...
Δεν εννοώ, βέβαια, μεγάλες αποτυχίες ή επιτυχίες στη ζωή, μα υπήρξαν περιπτώσεις όπου για να μένουν στη μνήμη, σημαίνει ότι άφησαν κάποιο σημάδι και κάποια ερωτηματικά ως προς τι αλλαγή μπορούσε να έχει υπάρξει ΑΝ...
Ευχαριστώ που διέθεσες τη σκέψη σου. Πάντα κάτι παραπάνω προσφέρεις!
Με...όμορφη αγάπη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Μαρέλντ μου,
Χαίρομαι πραγματικά όταν δίνεις λίγο από τον εαυτό σου στη...νεότευκτη σελίδα μου και απολαμβάνουμε τις ακριβές αχτίδες του νου σου, έστω κι από μια... μακρινή χώρα όπου ο ήλιος προσωρινά έχει "θυμώσει" ...
Διάβασα το κείμενό σου στη κορούλα μιας φίλης-δασκάλας και τα δεκάχρονα ματάκια της άστραψαν κι η γλωσσούλα της άρχισε κι έκοβε κι έραβε!!! (αγαπά κι αυτό πολύ την Ποίηση, κάποια μέρα θα καταφέρω, έστω και στ' αγγλικά, να σας δώσω μια γεύση από το μυαλουδάκι της)...
Κι είναι σημαντικό αυτό που λες:
η ασχήμια της ψυχής δεν υποφέρεται!
Εκεί κι αν δεν αφήνει τραύματα!!!

Μια κάποια άλλη μέρα, που θα έρθει
η μικρή φίλη μου και θαυμάστριά σου, θα την ξεναγήσω έστω και στα γρήγορα, και στα τέσσερα "ανθοκήπια σου" -όπως λέει τους κήπους με τα ανάμοικτα των γλωσσών...
Να είσαι πάντα καλά,
Φίλη μου που δεν σε ΕΙΔΑ ακόμη,
και διαλαλώ ότι η εσωτερική ομορφιά σου είναι απαράμιλλη.
Με τη δική μου "σημερινή...κρυο-παγωμένη" -λόγω αλλαγής απότομου καιρού-
αγάπη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Παντοτινά ερωτευμένε Φίλε Γαβρίλη, με την όμορφη γυναίκα σου και με την ομορφιά της ζωής, ναι, είναι πιο ωραία όταν την μοιράζεσαι, όχι μόνον με δύο, αλλά και μ' όσους όμορφα την επιστρέφουν.
(Άραγε, σκέφτηκες πόσο πιο καλά θα ήταν, όσοι στερούνται ανόητα τη ζεστασιά της?)
Όσο για τις ευχές σου, καλόδεκτες.
Άλλωστε, τ' Αη-Δημητριάτικα κρατούν τον ανθό τους για πολύ καιρό...
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

mareld
Το να αποχτήσεις γνώση είναι πλεονέκτημα[πλεον-κτήμα]
Το να ξέρεις πού να την χρησιμοποιήσεις θέλει κριτική αντίληψη
Το να γνωρίζεις πως να την αποτυπώσεις θέλει καλλιέργεια.

Θάλεγε κανεις πως και τα τρεια εμπερικλείονται στη γνώση
Κι όμως απαιτήται και η συναρμονία ψυψης και πνεύματος
Που όπως φαίνεται από όλα διακατέχεσαι

Ανώνυμος είπε...

Α,ναι
ήμουνα ο σπύρος

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Λόγια με ομορφιά δοσμένα,
σκέψεις με σοφία δομημένες,
με κρατούν κοντά σας,
μην αφήνοντάς με να πάω στο κρεβάτι
κι ας με παρακαλάει το σώμα μου...

Μάλλον κόλλησα από την μεσαία μου δεκάχρονη κορη που κοιμηθήκαμε παρέα εξ αιτίας ενός υψηλού πυρετού που είχε.

Το θέμα που έθεσε η αγαπημένη μας φίλη είναι άκρως γοητευτικό και ενδιαφέρων.Θα επανέλθω με λόγια του νου και της καρδιάς...

Να είστε καλά όλοι οι φίλοι...

Αστοριανή καρδούλα μου,mareld αγαπημένη μου και ξεχωριστέ φίλε
Σπύρε Δαρσινέ, μια καλημέρα συννεφιασμένη μα μόνο απ'έξω...
Οι καρδιές μας στο φως...

(Ο Στράτος πού είναι ρε παιδιά;)
(συγχωρέστε μου το "ρε")

Στείλτε λίγο περισσότερη θετική ενέργεια προς τα δω να μην αρρωστήσω.
Με χρειάζονται πολλοί άνθρωποι.

Σας φιλώ.

Ανώνυμος είπε...

Iοππόλυτη
Περαστικά στην κόρη σου και σε σένα
Για σας πρώτα και μετά γιά όλους που σε "χρειάζονται"
Τώρα καταλαβαίνω που έτρεχα έτρεχα και πουθενά δεν σέ βλεπα.
Γίνε καλά και τρέξε μπροστά ή παράλληλα Μα τρέξε.
"Θετική ενέργεια"δεν ζήτησες ?

σπύρος

Ανώνυμος είπε...

Iοππόλυτη
Περαστικά στην κόρη σου και σε σένα
Για σας πρώτα και μετά γιά όλους που σε "χρειάζονται"
Τώρα καταλαβαίνω που έτρεχα έτρεχα και πουθενά δεν σέ βλεπα.
Γίνε καλά και τρέξε μπροστά ή παράλληλα Μα τρέξε.
"Θετική ενέργεια"δεν ζήτησες ?

σπύρος

Μηθυμναίος είπε...

Εδώ είμαι καλή μου Ιππολύτη, δεν χάθηκα, απλά παρακολουθώ κι αποφεύγω αχνάρια άλλων...
Η Ομορφιά, όπως και η Τέχνη, Αστοριανή, μοιάζουν με το αβγό. Πολλοί εξαντλούνται στην επιφάνειά τους αλλά η ουσία κρύβεται στο βάθος.

Τους χαιρετισμούς μου από μια καλοκαιρινή Αθήνα!

Και περαστικά, είναι η ευχή μου, για το μωρό σου Ιπολλύτη.

Αστοριανή είπε...

Στράτο μου (μας...)
Νάχα χίλιες σιωπές να ακούς!!!

Τί όμορφη άποψη, η με τ' αβγό!

Έλα που πολλοί είναι αλλεργικοί
... στο εσώτερο σκότος!

Ο Δημήτρης μου, σίγουρα αγαπά την Ομορφιά, μα, διαβάζοντας σας, συμφωνεί με το μύθο του Αισώπου -πιο πάνω, στο σχόλιο της Μαρέλντ...
Κοντινά "παθήματα" αυτό έχουν αποδείξει.
Όμως, ο κόσμος, τροχός και γυρίζει...
κι η Υπερφουσκωμένη άποψη για την εξωτερική Ομορφιά, έχει δημιουργήσει και μεγάλα δράματα μα και μεγάλες αυτοκρατορίες...

Από μια ηλιόφωτη Νέα Υόρκη, με μια απομίμηση της Αποκριάς στις εμφανίσεις
(το λεγόμενο Χάλογουήν", που μ' έχει τρελλάνει το κουδούνισμα της πόρτας...)

Σας φιλώ
σίγουρα με όμορφη Αγάπη,
Υιώτα

Justine's Blog είπε...

Γιώτα,
Γι αυτό αυτή η εθυτενής φιγούρα σου; Γι αυτό αυτό το αγέρωχο καστανό βλέμμα σου; Τελικά, το κόουτσινγκ στα νειάτα απο τις γιαγιαδομαμάδες , είχε κι αυτό τις καλωσύνες του, οφείλω να ομολογήσω.
Πάντως, η δική μου γιαγιά έλεγε: Μπά! που να γίνεις βασίλισσα να μην κοιτάς τ΄αγόρια στα μάτια!
Κι εγώ τα κοίταζα αναιδέστατα για να την προκαλώ να μου λέει με αυστηρό ύφος: Μπά! που να γίνεις βασίλισσα!
Φιλιά γλυκά σε όλους σας απο το Τορόντο

mareld είπε...

Ηλιανθάκι μου!

Είσαι τόσο φιλότιμο παιδί που όσα δώρα και να σου αφήσω στο κατώφλι σου πάλι θα σου χρωστάω..
Είμαι από τους ανθρώπους που αρκούμαι σε μια γλυκιά ματιά..

Εσύ μας δίνεις τη ψυχή σου!!!

Μια αγκαλία ντάλιες κρεμάω στη πόρτα σου για Καλό Μήνα!
Πολλά φιλιά!

mareld είπε...

Σπύρο μου, ψυχή μου!

Μη μου τα λες έτσι, γιατί αν το πάρω επάνω μου, θα αρχίσω να ψηλώνω, σαν τα δέντρα του δάσους μου και θα χάσω τη χάρη μου στο μπάλο!

Σε ευχαριστώ για τη καλή σου τη καρδιά!

Με μια αγκαλίτσα σου εύχομαι Καλό Μήνα!

P. Kapodistrias είπε...

Πέρασα, βραδιάτικα, και ανάπνευσα ποιότητα και συγκίνηση!

Είναι ωραία εδώ! Πάντα να γέμεις αισθημάτων και γλυκύτητας!

Ανώνυμος είπε...

Κλάδευε εκείνος κι ο χρόνος μπερδευόταν στα δάχτυλά του. Κι οι ώρες στα κόκκινα στοιβάζονταν γύρω του αιώνια νυσταγμένες. Κι όταν κάποτε το νυχτοπούλι από το διπλανό δεντρί με την κούραση της επανάληψης τον ρωτούσε: τι όλο παιδεύεις αυτόν το θάμνο, δε βλέπεις που τα κλαριά του όλο και βλασταίνουν μια απόφαση που δε λέει ν' ανθίσει...
αυτός όλο καμάρι ορθωνόταν με το κλαδευτήρι στο χέρι του υψωμένο, μισόκλεινε τα μάτια, βαθιά ανασαίνοντας κι από το στόμα του έβγαιναν, ααα... χωρίς ένα σχήμα, σαν τον καπνό τα μύρα και τα λόγια: Tην ομορφιά κλαδεύω και ως τα ριζά μου ανθίζω

Φιλιά,
"Συμπολιτεία"

Αστοριανή είπε...

Ευχαριστώ, σεμνέ φίλε της σελίδας, συνάδελφε(;), που χρησιμοποιείς τα "μικρά" αρχικά του ονόματός σου:"π.κ.".
Νάταν λίγο περισσότεροι κοντά στην προσωπικότητά σου, πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος!
Χάρηκα που συναντηθήκαμε.
Υιώτα
Ν.Υόρκη

Αστοριανή είπε...

...ΕΙΣΑΙ από τον "τόπο μου", γλυκιά "Συμπολιτεία;"

Μέσα στον... κρυφό εγωΙσμό μου ότι το γύρισμα του ήλιου στον τόπο μας, είναι μία από τις ωραιότερες στιγμές πριν πέσει το σκοτάδι...
-όπως και η αγουροξυπνημένη μας ανατολή-
όπου οι θάμνοι μας δεν είναι όλοι για ν' ανθίζουν μα για να συμπληρώνουν την υπόλοιπη ομορφιά...
κι ο κλαδευτής, δεν ήταν παρά να δίνει σχήμα στην ομορφιά, μέσα στο φυσικό της πλαίσιο, μέρος κι ίδιος της Μάνας-Φύσης...

Πες μου, όμως, είναι τ' αρχικά σου
ΤΖ!
Να που μ' έβαλες σε σκέψεις αλλιώτικες...
Περιμένω,
πολύφυλλος ηλίανθος,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

...Ευθυτενής... λόγω αναγκαστικής προσγείωσης; Ιουστίνη μου!

Ξανθομαλλούσα μου, εσύ,
ξέρεις με ποιούς είμαστε χθες το απόγευμα;
Με τον Πλοίαρχο του Ε.Ν.
κ. Χριστόφορο Βρεττό, την Άννα, και πολλούς Λευκαδίτες, μεταξύ πολλών άλλων,στήν θαυμάσια ομιλία του "για την επίδραση των Ελλήνων της Διασποράς στο Ελληνικό Έθνος, μέχρι σήμερα"...
Ήταν μια όμιλία-έρευνα, η οποία
-κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να επαναληφθεί, κι αλλού, παρ' όλο που λόγω χρόνου μπορούσε να συνεχιστεί τουλάχιστον μια ώρα ακόμη!
Μιλήσαμε για σένα, φυσικά με τα καλύτερα λόγια. Η δε, κ.'Αννα, έφερε νοστιμότατους κουραμπιέδες, κι οι ...Ιόνιοι, φιλότιμοι, ως συνήθως, ωραίο μπουφέ!
Να ήσουν εκεί!
Σε φιλώ, για τώρα,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

ΣΕΛΑΣΦΟΡΟΣ ΣΙΩΠΗ

(Τώρα, για τη Μαρέλντ μου)

Πάνωθέ σου ή κι αντίκρυ σου
κλαδί απλωμένο,
γιομάτο χρυσάφι.
Το δέντρο εύκορμο,
προκαλεί με το εύρος του.
Το χρυσάφι, ατρύγητο.
Εύδιος λίμνη,
αναδεύει στα σπλάχνα της
σελασφόρα κύματα.
Ανενόχλητη ώρα.

Περαστικοί επισκέπτες,
ομιλούν με νοήματα,
μυστικά προστατευμένα.
Τα υπόλοιπα δέντρα,
πτερωτών συνένοχοι,
στιγμές καταγράφουν
στις φλέβες των φύλλων...

Εμείς, ανθρακωρύχοι
ωκεανού απόμακρου,
ανάδοχοι
σε κογχύλι αγάπης,
ευελπιστούμε
χρώμα λευκό και γαλάζιο
να φωτίσει της σιωπής τα μάτια.

Με την αγάπη μου,
-ως που να ετοιμαστεί ο Τοξότης,
Γιώτα

Ανώνυμος είπε...

Ηλιολούλουδο της μακρινής Αστόρια,

Ελπίζω να επιστρέψω σύντομα και σίγουρα θα τα ξαναπούμε

ως

"Συμπολιτεία" (έτσι κι αλλιώς, όπως κι αν υπογράφω, ξέρεις καλά τον τόπο και τα ονόματα)

Ανώνυμος είπε...

¨την ομορφιά κλαδεύω και ως τα ριζά μου ανθίζω"
Αυτό είναι από την "συμπολιτεία"

Πολύ όμορφο,θα μου επιτρέψεις μόνο να πω πως η ομορφιά καλλιεργήται μέσα μας γιά να βγει ΚΑΙ έξω,όχι για να προβληθει αλλά για να φανεί η άνθηση και να απωθηθεί η ασχήμεια
Η ικανοποίηση της εσωτερικής ομορφιάς μας έχει μέσα της ναρκισσισμό.
Σαν ποίημα είναι πανέμορφο.

σπύρος δαρσινός
[μανία που εχω να βάζω φαρδιά πλατιά το όνομά μου]

Justine's Blog είπε...

Γλυκειά μου,
Σε ευχαριστώ για τα ωραία σου νέα απο τους Ιόνιους και τον κύριο Χριστόφορο Βρεττό. Χαίρομαι για την επιτυχία της εκδήλωσης, ο κ. Βρεττός είχε δουλέψει πολύ πάνω στο θέμα της ομιλίας του.
Να περνάτε όμορφα εκεί στην Αστόρια του Ελληνισμού και της νοσταλγίας.
Με αγάπη
Ιουστίνη

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Aγαπημένη μου αστοριανή
και φίλοι εκλεκτοί, μια μικρή φωνούλα πέρασα ν'αφήσω...
Το'χω ανάγκη.
Φεύγω απόψε για Γιάννενα να αποχαιρετήσω αγαπημένο συγγενικό μου προσωπο.Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι...πριν λίγες ώρες...ήσυχα,ήρεμα όπως ήταν και η ζωή του...

Μιλάτε για ομορφιά...
Λυπάμαι που δε βρίσκω καμιά ομορφιά στο θάνατο...

Λυπάμαι που τα λόγια μου δεν είναι όμορφα Γιώτα καρδούλα μου,
μα έχω ανάγκη τη σκέψη σας...
Πριν λίγες μέρες,
με την αρρώστια έπιασε το κόλπο...
Εγώ δεν αρρώστησα και η μικρή συνήλθε γρήγορα.

Σας ευχαριστώ όλους για την ομορφιά της αγάπης σας.

Αγαπημένη μου mareld,
Θα γυρίσω πάλι στο φως...δώσε μου λίγο χρόνο...

mareld είπε...

Σιωπή..ψυχή μου!
"Ανενόχλητη ώρα"..

Αφήνομαι στου δάσους τη βαριά ανάσα!

Το γαλάζιο χάθηκε!

"σε κογχύλι αγάπης"..κλείστηκε η τελευταία ελπίδα..

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!

Το ταξότη τι τον ήθελες Ηλιανθάκι μου;
Ταύρος είμαι να μη έχω δεχτεί τα βέλη του;
Εσύ τι λες;

Πολλά φιλιά!


Ιππολύτη της καρδιάς μας!
Κατάλαβα..γιατί η πόρτα σου είναι κλειστή..
Καλό ταξίδι στον αγαπημένο σου θείο!
Κουράγιο μάτια μου!

Ανώνυμος είπε...

Γιώτα
Την¨ΣΕΛΑΣΦΟΡΟΣ ΣΙΩΠΗ" την αφιέρωσες στην Μερελδ ,δεν μπορουσα ομως να κρατηθω για να σου πω οτι είναι ενα ωραιο σφιχτοδεμενο ποίημα.Οι στιχοι σου πέφτουν σαν χρυσές ταινίες πάνω στο φόρεμα της ποίησης.

Συγχαρτηρια πατριώτισα

Σπύρος

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Γλυκιά μου Γιώτα,
πέρασα ν'αφήσω μια καλησπέρα με της καρδιάς τ'αδράχτι...
Η πόλη μες την καταχνιά μα εμάς δε μας αγγίζει...

Συμφωνώ με τον Σπύρο και στα δυο του σχόλια.Το ποίημά σου πολύ δυνατό.

Σου χρωστάω καλή μου τις σκέψεις μου στο θέμα που κουβεντιάζουμε.

Αυριο θα δώσω αιμοπετάλια,θα είμαι όλη μέρα Θεσ|ίκη.
Ελπίζω μες το Σαββατοκύριακο να τα καταφέρω.

Σπύρο φίλε μου, λίγο ανάποδα μου ήρθαν αυτές τις μέρες τα πράγματα.Δεν κατάφερα να επικοινωνήσω αλλιώτικα μαζί σου.
Θα τα πούμε σύντομα.

Πολλά φιλιά σε όλους σας,
φίλοι αγαπημένοι.
Να προσέχετε τους εαυτούς σας
και ν'ανταμώνουμε στα ταξίδια του νου και της καρδιάς.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλή μου φίλη Αστοριανή...
Όλα πήγαν καλά χτες κι εγώ είμαι πιο ήρεμη.

Στο θέμα μας.

Μπορώ να μιλήσω για την ομορφιά;
Γιατί νομίζω πως έχει δική της γλώσσα και μιλάει η ίδια γι'αυτήν;

Μπορώ να την αναζητώ.
Και κάθε στιγμή αναζήτησης
είναι στιγμή συνάντησης.

H ομορφιά όταν συνοδεύεται από άλλα χαρίσματα είναι συγκινητική.

Έρωτας.Περιγράφει την ομορφιά μιας ξαφνικής (συνήθως) συνάντησης δυο ανθρώπων...
(χωρίς να περιορίζεται, βέβαια,
μόνο σ'αυτό)

Με πονάει η ομορφιά σου
αν το χάδι μου δεν αφήνεις
να την αγγίξει...

Τελειώνω με έναν στίχο που εδώ και χρόνια μέσα μου ριγεί...

...Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου...

Αφιερωμένο με αγάπη σε σας που όμορφο έχετε το βλέμμα...

Αφιερωμένο σε σας,
της ψυχής μου φίλες αγαπημένες,
Λουλούδι του Ήλιου...
Πνεύμα του Δάσους...

mareld είπε...

Αγαπημένο μου Ηλιανθάκι!

Φιλιά και καλή βδομάδα!

Αστοριανή είπε...

Ανάσες μου,
Φίλες αγαπημένες κι όμορφες, και φίλοι καλοί κι αγαπημένοι,
"... τρείς μέρες... κ.λ.π. Διώξε τη λύπη, παλικάρι... πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι... "
Μόνο που οι μέρες δίχως το Ιντερνετ, ήταν
"νύχτες σιωπής ανυπόφορης":
(για να μετρήσω στα δάχτυλα:
Πέμπτη..... κοντεύει νύχτα για Τετάρτη!!! ΣΗΜΕΡΑ ήρθε τεχνικός της Ντελλ και το έφτιαξε)
Όμως, ευρηματικότης!
Μαγείρεμα, συνταγές ...αλλά Γιώτα!!!
...Ότι υπήρχε στο σπίτι, να φαγωθεί, καινούρια, να βγούμε έξω!!!
(Όμως, για να μη σας κουράζω,
ΜΙΑ συνταγή γι' απόψε,
διότι έφτιαξα και κολοκυθοκεφτέδες πάλι "αλλά Γιώτα"... θα με φάει ο φίλος μου ο Νικ, από τον Καναδά!):(τρελό, στο επόμενο!!!)
Λοιπόν:
Τέσσερα ματσάκια "μπροκολοειδή...βλαστάρια"
-μαπο...βλάσταρα, τα λέγαμε στον τόπο μου) εντάξει,
τα καθάρισα, έβρασα, σύρωσα και τ' άφησα στο τρυπητό... φύλαξα τα μισά για άλλη μέρα,
ετοίμασα στήθος ...κουτοπουλο (φιλέτο)ψητό, με γλυκειά σάλτσα (μυστικό!μόνο αν επιμείνετε),
το έκοψα σε τετραγωνάκια-μπουκιές (της ευκολίας...)
έβαλα στο τηγάνι λίγο λάδι να ροδίσει το ψιλοκομμένο γλυκό κρεμμυδάκι,
τα έβαλα όλα μαζί να πάρουν ένα γύρο "καλαματιανό",
άπλωσα τεσσερες φέτες "αμερικαν τσίιζ" ( το κίτρινο τυρί, εννοώ, κι έσβησα τη φωτιά αμέσως)
Μια ελαφρά μπυρίτσα στο τραπέζι για δύο... και... καλό στομάχι!

Και ποια ή ποιον να μην ευχαριστήσω απόψε!
Τη Μαρέλντ μου (μας) που έχει την ικανότητα να διαβάζει όλα τα ψιλά... γράμματα της σιωπής?
Την Ιππολύτη που...μοιράζεται την ποίησή της απλόχερα, μαζί μας?
Την βιαστική... "συμπολιτεία", κάπου από τον αιγιώτικο κόλπο?
το Σπύρο, που αυθόρμητα αφήνει τις ΠΕΡΊ...ΠΟΙΉΣΕΩς εντυπώσεις, του νου και της...καρδιάς του?
τον Γαβρίλη, που του είπα να σας πει ότι ΔΕΝ είχα κομπιούτερ, μα επειδή γιόρταζε, τά'ριξε όλα στο χορό? (..και λέω για τα πρόσφατα.. που να γράψω και για τα πιο πάνω ή και για τα μηνύματα!!!)
Πολλή η πολυλογία μου, -χαράς ευαγγέλια, ένεκεν !!!
Θα επανέλθω, αν δεν με βαρεθήκατε, κι ίσως ετοιμάσω και μια νέα ανά...ρτηση!!!
Σας γλυκοασπάζομαι...
ΥΓ.Τώρα, μόλις, ήρθε η κόρη μου, με το κάτασπρο, πανέξυπνο σερνικό κουνελάκι της!!! μέχρι που... πηδάει στον αέρα, στριφογυρνά, χώνεται ανάμεσα στα...πόδια και μετά ξαπλώνει κάτω από την πολυθρόνα...)
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

Κεφια,πολλά κέφια βλέπω πατριώτισσα,λιχουδιάρικες συναταγές,με προτάσεις κοφτές σπινθυροβόλες,απλόχερη αγαπη,εύστοχα κομπλιμεντα, κουνελάκια που πηδάνε στον αέρα....
Ειδατε τι κάνει το διαδίχτυο ?
πατάς τα δάχτυλά σού στα κουμπιά και σκορπάς την ψυχή σου στον κόσμο.
Αχ ,αυτά τα ηλεκρισμένα δάχτυλα,
θα τα βουτήξω στη θάλασσα να χαιδέψουν τους αγαπημένους μου γιαλούς.

σπυρος

Αστοριανή είπε...

...Φίλε μου, εσύ, καλέ,
δεν με νοιάζει ποιοί από την "ναρκισσιστική παρεούλα" παραδέχονται ή αγνοούν το βάθος "του νου και της καρδιάς", εγώ, ένα γνωρίζω: ότι τα παιδιά του Ίωνα και της Αρχαίας Ελίκης, είναι ειρηνοποιοί,έχουν γερούς δεσμούς και μνήμη κι επί πλέον όταν εκτιμούν κι αγαπούν, έχουν το θάρρος και το δηλώνουν.
Εγώ, σ' εκτιμώ, σε θαυμάζω και σ΄αγαπώ, όσο και την Σοφία σου.
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

Μα δεν το ξέρεις κορη του Ίωνα και της Ελίκης ότι η αναγνώριση της αξίας του άλλου ειναι ιδίωμα αυτών που την έχουν ?
Και δεν χρειαζονται πολλά λογια
Ακούμπαμαι μόνο σε ένα στίχο μου που αγαπώ να σε εκτιμώ για πάντα.

σπυρος

Αστοριανή είπε...

...(του Σπύρου Δαρσινού,
όταν γράφει αγναντεύοντας την "ασάλευτη λίμνη", στο Νάσβιλ, του Τένεσσί)

" -Δεν ξέρω γιατί
αλλά όλο κονταίνει πίσω μου,
η μνήμη...
Σαν ουρά, π' όλο μικραίνει,
μικραίνει
για ν' αναγνωρίζει τη δύναμη
του νου!

...και προχωρώ,
με το δεξί μου χέρι στ' αριστερό
του στήθους,
με την Υπόσχεση
να φτάσω εκεί
όπου η μνήμη γίνεται
βέλος
πάνω απ' το κενό...

Κι αν ο χρόνος μου σταθεί κοντύτερος του πόθου,

μια τέτοια Υπόσχεση
δικαιώνει
μια Ζωή!"

Ήδη, με το βλέμμα στο άπειρο
ή στην ακοίμητη λίμνη που σε γειτονεύει,
με το χρόνο σου -εύχομαι- να είναι ο επιθυμητός, και με υγεία...
είτε με το δεξί χέρι στο μέρος
της καρδιάς είτε με νοερή επιθυμία,
Σπύρο μου "η Υπόσχεση και οι εμπνεύσεις του δημιουργικού μυαλού σου, μαζί με την καθαρή καρδιά σου" είναι πλέον το βέλος που στόχευσε στο Άπειρο.
Πάντα φίλη
του νου και της καρδιάς,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Φίλοι μου,
...Ο φίλος μας ο Σπύρος, ΔΕΝ μπορεί -λέει- να "μπει"... στα σχόλια... μόνο να διαβάζει, λέει!
Κουνούπι, φαίνεται, νομίζω εγώ, διότι απόψε έτυχε και σε μένα που απαντούσα του Στράτου μας...

Όμως, μου έστειλε μήνυμα, και αντιγράφω:
"Γιώτα, Καλό βγήκε το ποίημα (!!!)
και τα λόγια σου, στο τέλος, όχι μόνο με τιμούν αλλά επιβεβαιώνουν ότι είσαι στο μέρος του νου και της καρδιάς μου"

Βρε Σπύρο μου, πώς να λέμε ψέμματα, αφού είμαστε κι οι δυο κάτω απ' τ'αυλάκι...
όμως, το πατρικό μου είναι και κάτω απ' τις... γραμμές, κοντύτερα στη θάλασσα του βοριά...

Φτιάξε όμως, το ...κομπιούτερ σου, διότι... και κάτι "κοντινοί φίλοι"
αυτή τη δικαιολογία έχουν...
'Ελα, αστειεύομαι και το ξέρεις!
Φίλησέ μου τη Σοφία σου και τα μωρά,
Υιώτα