Γεια σας, Φίλες και Φίλοι!
Μετά από ένα μήνα και τέσσαρες μέρες(!)
επιστρέφω σ’ αυτή τη σελίδα και σας ομολογώ ότι την …νοστάλγησα! Μπήκε κι Άνοιξη κι ούτε που την κατάλαβα! Ανεμοδαρμένη! Όμως, εκείνα τα σοφά μάτια των δέντρων, λες και ειδοποιήθηκαν, φούσκωσαν κι είναι έτοιμα για το μεγαλοπρεπές καλωσόρισμά της.
Φυσικά, εσείς που δεν μένετε στο βορειο-ανατολικό… μέρος της Νέας Υόρκης, όχι μόνο Άνοιξη έχετε δει μα και καλοκαιρινές ημέρες, αφού από φίλους είχα φωτογραφίες τους μέσα στη θάλασσα!
Μα πάλι δεν σας άφησα παραπονεμένους… Βιαστικά, κατά τα μεσάνυχτα, όλο και σας είχα δυο λεξούλες, έτσι για ένα «γεια»…
Τα νέα που δεν είπαμε, λίγα και καλά. Κάτι οι χοροί, μια-δυο λογοτεχνικές εκδηλώσεις… έ, μην περιμένετε και πολλά!
Λίγοι είμαστε, μεγάλες οι αποστάσεις, πολλές οι υποχρεώσεις, τα παγκόσμια νέα μυρίζουν –εξαρτάται από την… χώρα τους το πώς και πόσο-! κι εκείνη η …κρυφή ψυχολογία της «κρίσης»… πού το βάζετε αυτό! Τώρα, γι’ αυτά, τελεία και παύλα!
Τα «κοντινά καλά νέα»:
Από τον Βόλο, όπου οι μυγδαλιές του κήπου της Κατερίνας λες άνθισαν ειδικά για… μένα (!) –λόγω του ότι εκείνη πήρε τα βιβλία μου και τα φωτογράφισε πάνω τους, άλλα μαζί κι άλλα ένα-ένα! (τι μεράκι αυτό το «Κυκλάμινο»! Να προσπαθεί, και ν’ αλλάζει εικόνες λες και δεν θα έμενα ευχαριστημένη έστω και με μία!)
Από τον… Βόλο, λοιπόν, ήρθαν απροσδόκητα, τρία βιβλία της Κατερίνας, τα οποία ομολογώ, όχι μόνον ξενύχτησα να τα διαβάσω, μα μου έδωσαν κι εμένα την ιδέα να πάω στον κήπο μου μήπως κι έχει βγει κανένας μενεξελί κρόκος να της ανταποδώσω την «έμπνευση»!
Το τι έκπληξη είχα όταν είδα μια τούφα άσπρες καμπανούλες!
Κι είπα, το κατά την έκφραση της Κατερίνας: «.παπά μου, χαρούμενα νέα, ..χτύπα την καμπάνα… ν’ ακούσει ο κόσμος, κι έλα να δεις στην «Αστοριανή» ποιος είναι ο λόγος»!
1, 2. 3! Και μια «κλεμμένη» φωτογραφία!!!
(Την βιβλιο-παρουσίαση, παρακαλώ, μη βιάζεστε, θα την διαβάσετε στο επόμενο!)
Μετά από ένα μήνα και τέσσαρες μέρες(!)
επιστρέφω σ’ αυτή τη σελίδα και σας ομολογώ ότι την …νοστάλγησα! Μπήκε κι Άνοιξη κι ούτε που την κατάλαβα! Ανεμοδαρμένη! Όμως, εκείνα τα σοφά μάτια των δέντρων, λες και ειδοποιήθηκαν, φούσκωσαν κι είναι έτοιμα για το μεγαλοπρεπές καλωσόρισμά της.
Φυσικά, εσείς που δεν μένετε στο βορειο-ανατολικό… μέρος της Νέας Υόρκης, όχι μόνο Άνοιξη έχετε δει μα και καλοκαιρινές ημέρες, αφού από φίλους είχα φωτογραφίες τους μέσα στη θάλασσα!
Μα πάλι δεν σας άφησα παραπονεμένους… Βιαστικά, κατά τα μεσάνυχτα, όλο και σας είχα δυο λεξούλες, έτσι για ένα «γεια»…
Τα νέα που δεν είπαμε, λίγα και καλά. Κάτι οι χοροί, μια-δυο λογοτεχνικές εκδηλώσεις… έ, μην περιμένετε και πολλά!
Λίγοι είμαστε, μεγάλες οι αποστάσεις, πολλές οι υποχρεώσεις, τα παγκόσμια νέα μυρίζουν –εξαρτάται από την… χώρα τους το πώς και πόσο-! κι εκείνη η …κρυφή ψυχολογία της «κρίσης»… πού το βάζετε αυτό! Τώρα, γι’ αυτά, τελεία και παύλα!
Τα «κοντινά καλά νέα»:
Από τον Βόλο, όπου οι μυγδαλιές του κήπου της Κατερίνας λες άνθισαν ειδικά για… μένα (!) –λόγω του ότι εκείνη πήρε τα βιβλία μου και τα φωτογράφισε πάνω τους, άλλα μαζί κι άλλα ένα-ένα! (τι μεράκι αυτό το «Κυκλάμινο»! Να προσπαθεί, και ν’ αλλάζει εικόνες λες και δεν θα έμενα ευχαριστημένη έστω και με μία!)
Από τον… Βόλο, λοιπόν, ήρθαν απροσδόκητα, τρία βιβλία της Κατερίνας, τα οποία ομολογώ, όχι μόνον ξενύχτησα να τα διαβάσω, μα μου έδωσαν κι εμένα την ιδέα να πάω στον κήπο μου μήπως κι έχει βγει κανένας μενεξελί κρόκος να της ανταποδώσω την «έμπνευση»!
Το τι έκπληξη είχα όταν είδα μια τούφα άσπρες καμπανούλες!
Κι είπα, το κατά την έκφραση της Κατερίνας: «.παπά μου, χαρούμενα νέα, ..χτύπα την καμπάνα… ν’ ακούσει ο κόσμος, κι έλα να δεις στην «Αστοριανή» ποιος είναι ο λόγος»!
1, 2. 3! Και μια «κλεμμένη» φωτογραφία!!!
(Την βιβλιο-παρουσίαση, παρακαλώ, μη βιάζεστε, θα την διαβάσετε στο επόμενο!)
6 σχόλια:
Κατερίνα μου!
Δεν ...έκανα μαθήματα "αναρτήσεων"
μα ΔΕΣ! "βγήκε"!
Τώρα που πήρα το ανοιξιάτικο βάπτισμα, θα δείτε πολλά!
Σας ξανα-χαιρετώ, με ανοιξιάτικα χαμόγελα,
Υιώτα,
ΝΥ
Kαλή σου μέρα, Υιώτα, με ένα πλατύ, φωτεινό, ανοιξιάτικο, χαμόγελο!
Αγαπητή Γιώτα.
Καλωσορίζω την επιστροφή σου που συμπίπτει με τον ερχομό της άνοιξης.
Περιμένουμε τα περισσότερα από σένα.
Κι΄ενα "γειά" στον Δημήτρη.
Νάσαι καλά
Ντένης
Χαίρομαι Γιώτα μου που πέτυχες στις καλές του τον μπλόγγερ!
Τώρα εμένα, τι μ' ήθελες; Φυσικά και το χάρηκα και με συγκίνησες αφάνταστα, αλλά κάτι δεν κατάλαβες καλά: το θέμα Κατερίνα δεν πιάνει!
Γι' αυτό, μην χαραμίσεις την επόμενη αναρτήσή σου για μένα. Στείλε μου με μειλ την γνώμη σου για τα παλιά μου βιβλία, να τα αρχειοθετήσω "στα προικιά μου".
Η δική σου γνώμη μετράει για μένα πολύ, ότι και να γράψεις. Άλλωστε, τα τότε βιβλία μου είχαν λόγους που βγήκαν, όπως θα έχει και το καινούργιο. Όχι όμως για να πείσω ότι είμαι "συγγραφέας". Το τίτλο δεν τον σηκώνω. Είναι βαρύς για τις πλάτες μου κι εγώ είμαι πολύ κουρασμένη...
Φιλάκια πολλά, Ήλιε της ζωής μου!
Χάρηκα που στο μπλογκ σου αγαπητή μου Γιώτα παρουσιάζεις και την Κατερίνα, ήταν κάτει που έλειπε.
Και όχι μόνο αυτό αλλά και την φωτογραφία, έτσι ώστε να την χαρούμε κι εμείς οι απ' έξω.
ευχαριστούμε
Γαβριήλ
Kατερίνα μου,
δεν σε ξέχασα!
Μεταξύ Ιατρών και λοιπών εργασιών,
ξενυχτώντας προσπαθώ να τα προφτάσω όλα. Πειραματίζομαι και με ...διάφορα, άρα ΟΛΑ μαζί, ύπνος μηδέν!
και λένε... της νύχτας τη δουλειά τη βλέπει η μέρα και γελάει...
-Ας την κι ας γελάει, λέω εγώ, στο τέλος, κάτι θα καταφέρω!!!
Χαιρετισμούς στο Βόλο, καλή μου,
πάντα ελπιδο φόρα,
Υιώτα
ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου