14 Απρ 2009

" Φ Ι Λ Ι΄ Τ Η Σ Α Γ Α΄ Π Η Σ "


...Είναι κάποιες φίλες, πολύτιμες, όπως τα κοχύλια του τόπου μου, κοντά στον...ποδόγυρο της ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΙ'ΚΗΣ,
που τα είπαμε και τα γράψαμε, μα όχι σ' αυτή τη σελίδα...

-Μαρέλντ μου, -Ιουστίνη μου, -Ελένη μου, -Κατερίνα μου,

-Χριστίνα μας του...Γιάννη, -Χριστίνα του...Σωτήρη,

-Joy, Ebie, Angie, και -Olga, Andy,
-Ράνια του ...Πήτερ και -Νίτσα του... Βαγγέλη,

-Zωή του... Μανόλη, -Σοφία, και Νίτσα, -Χριστίνα, -Στέφη,

-Άσπα του...Δημήτρη, -Τζωρτζίνα του... γιαλού μας,

-Σέβη, της... πεντάμορφης,


...κι όλους τους αγαπημένους σας/μας, Δυο φιλιά σταυρωτά και μια αγκαλιά
διπλή... από εμάς, συμπεριλαμβανομένων όλων εκείνων που αυτή την βιαστική ώρα, δεν σας ανέφερα!

Πάντα με αγάπη,

Υιώτα-Δημήτρης, και παιδιά

40 σχόλια:

Κατερίνα Δε.Στα.Πα. είπε...

Τριπλά φιλιά κι αγάπη σε σένα, στον Δημήτρη και στα παιδιά σας!
Ότι ποθείτε, Γιώτα μου!
Καλή Ανάσταση και ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!
Σ' ευχαριστώ που με εμπεριέχεις στους φίλους σου! Πέρυσι δεν γνωριζόμασταν!
Όχι που θα μπορούσα να το κλείσω ή να κοιμηθώ χωρίς να έρθω!
Φιλάκια!
Και το άλλο με την Ελπίδα το είδα, μα... ΘΑ!
Χρόνος Γιώτα! Πού είναι;Αν έχεις, στείλε μου λίγο!Βάζω εγώ τα έξοδα!

Μαριάνθη είπε...

Μα τι υπέροχα κοχύλια είναι αυτά!!!!
Εμ! δεν είναι τυχαίο άμα παίζει Aiγιο, βόρεια Πελοπόννησος με τα υπέροχα ακρογιάλια. Ακόμη τα έχω εικόνα μπροστά μου μαζί με το θαυμασμό στα μάτια μου από τις διαδρομές μου Αθήνα-Πάτρα.Αυτή η ακρογραμμή λαβώνει όπως με λάβωσε και μένα και τη λάτρεψα αλλά τελικά κατάφερα και τις ξέφυγα.Μένει πάντως στην καρδιά μου με τα καλύτερα.
Φιλιά

Justine's Blog είπε...

Στα πολύτιμα κοχύλια των θαλασσινών αναμνήσεών σου μας κατατάσσεις; Τί υπέροχη και γεννάιόδωρη σκέψη για τούτες τις μέρες που οδηγούν στην Ανάσταση.
Γιώτα είσαι μια αληθινή ποιήτρια, δια λόγου και βίου.
Καλή Ανάσταση σε όλους σας εκεί στη Νέα Υόρκη.
Φιλιά κι αγαπητικές αγκαλιές

Αστοριανή είπε...

Καλή Ανάταση ψυχής και καρδιάς
αγαπημένες μου!
Σήμερα Μεγάλη Τετάρτη, πήραμε τις εγγονούλες μου για μύρο στην Αστόρια....
Πέρασα από το παλιό μας σπίτι, κι η καρδιά μου ράγισε!
Ένας φράχτης ...δίχως σύνορα, πανέμορφος από τις ψηλές, βαθύχρωμες φορσύθιες όπως τις είχα φυτέψει 25 και, χρόνια πριν, ανά ένα μέτρο απόσταση, στα ενδιάμεσα αγριο-ιβύσκους, όλόλευκη κλαρωτή τριανταφυλλιά, πιο κεί τα "μπαλάκια ή χιονιάδες" ένα είδος ορτανσία-δέντρο, και μια περήφανη, τριόροφη... καλοκλαδεμένη μαγνόλια, ολάνθιστη... όλα αυτά στη σειρά, δίπλα στα σκαλιά, τα οποία τα στεφανώνει στα δεξιά, μια ημιανθισμένη πασχαλιά 35 ετών...
Ο ωραιότερος φράχτης της γειτονιάς!και δεν είχα ούτε την φωτογραφική μηχανή μαζί μου! στο άλλο ταξίδι, την Μ. Παρασκευή,
ελπίζω... καιρού και Θεού θέλοντος...

Ολόκληρη ζωή ήταν σ' εκείνο το σπίτι...
με αγώνα, να συνηθίσω εδώ!
Είναι εντάξει, Υγεία να υπάρχει!
σε μας και σε ΟΛΟΥΣ σας,
Υιώτα,
Λονγκ Άϊλαντ,
πρώην "Αστοριανή...."
ΝΥ

Μηθυμναίος είπε...

Υιώτα και Δημήτρη,

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΟΝΕΙΡΩΝ, ΓΙΑ ΟΤΙ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ ΚΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ!!!
Στις πολύτιμες φίλες σας τα πιο θερμά αναστάσιμα αισθήματά μου!!!

Αστοριανή είπε...

...ΟΙ Φίλες μας,
είναι και δικές σου,
Στράτο μας!

Είθε, ν' αναστηθούν τα όνειρα!
Πασχαλινές αγάπες και φιλάκια στα μωρά.
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κυκλάμινό μου,
με το ...ζόρι σε-με προφταστήκαμε σήμερα. Τώρα γύρισα. Υποθέτω θα είστε στην εκκλησία.
Ξέρω, πάλι θα τα πούμε,
Με αγάπη σε σας και στα παιδιά,
Υιώτα-Δημήτρης

MOLEMOU είπε...

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα με υγεία και χαμόγελο!

Αστοριανή είπε...

Geia sou, Trikala!@ Kalh Anastash!
Yiwta
Astoriani

pylaros είπε...

Καλή Ανάσταση σε ΥΙΩΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ωραία, όμορφα τα κοχύλια,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Γαβριήλ, Ορτένσια...

Ανώνυμος είπε...

Και από Τρίκαλα...
«Χριστός Ανέστη αδελφοί!

Με τούτη την Ανάσταση και η ζωή κι αυτή να Αναστηθεί!»
ΒΦ

mareld είπε...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!


Αγαπημένο μου Ηλιανθάκι!!!

Σου αφιερώνω με πολύ αγάπη..

"Κυμα στο φως
Ξαναγενναει τα ματια
Οπου η Ζωη αρμενιζει προς
Τ'αγναντεμα
Ζωη-


Φλοισβος φιλι στη χαϊδεμενη του αμμο - Ερωτας
Τη γαλανη του ελευθερια ο γλαρος
Δινει στον οριζοντα
Κυματα φευγουν ερχονται
Αφρισμενη αποκριση στ'αυτια των κοχυλιων

Ποιος πηρε την ολοξανθη και την ηλιοκαμενη?
Ο μπατης με το διαφανο του φυσημα
Γερνει πανι του ονειρου
Μακρια
Ερωτας την υποσχεση του μουρμουριζει - Φλοισβος".


Σε ευχαριστώ τόσο πολύ καρδούλα μου για τη μοσχοβολιά της Άνοιξης που κατακλίζει τη ψυχή σου!!!


..Αφρισμενη αποκριση στ'αυτια των κοχυλιων..

Χαρούμενη Λαμπρή!!!

Φιλιά και μια αγκαλίτσα!!!

Αστοριανή είπε...

Μαρελντ μου,
Καλή Ανάσταση των ονείρων μας.
Αφουγκράσου
κι εσύ την αγάπη
της ζωής
από τα ευαίσθητα μυστικά
των από χιλιάδων ασίγαστων ετών
στα χείλη των μικρών κοχυλιών μου.
Έχουν τόσα να πουν, αρκεί να τους δώσουμε μια αχτίδα ήλιου...
Με την αγάπη μου,
Υιώτα,
του ηλίανθου,
ΝΥ

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Κυριακή βράδυ
Μιά βραδυά μετά από την Ανάσταση
Και οι στιγμές είναι γλυκές,όπως οι στάλες που πέφτουν μία μία από το σκάσιμο ωριμασμένου ροδιού.
Αύριο,μεθαύριο δυό ηλιαχτίδες θα κάνουν στεφάνι στην όμορφη κόμη σου
και θα χαθείς στον ορίζοντα.....
Θεέ μου...τόσος λίγος χρόνος από
την ωρίμανση ως τον ορίζοντα.

Το αφιερώνω στην MARELD

Αστοριανή είπε...

" ΜπλογκόΣΠΑΡΤΑ ΚΑΙ ...
ΗΛΙΑΝΘΟ-μΑΖΈΜΑΤΑ... """

Όταν ήμουν μικρή κι ευκίνητη, γοητευμένη από την ιστορία της
Αρχαίας Ελίκης μας ... μετά από κάθε τσουνάμι, μάζευα μικρά κογχύλια από τον γιαλό μας...
Τώρα, λιγότερο ευκίνητη μα το ίδιο γοητευμένη με την στιγμιαία ηλιαχτίδα της καρδιάς των φίλων μου, σκέφτηκα να συλλέξω πάλι τα "κογχύλια μας" δείχνοντας (κάπως) μια πορεία των τραγουδιών του βοριά...
διότι, αν ...δεν φυσήξει, όλα θα μείνουν εκεί που πρωτο-φανερώθηκαν...
Καλή Αρχή, λοιπόν:

Ο/Η Αστοριανή είπε...
Τί ωραιότερο από το να γεννηθείς από ένα φιλί! ή ...τουλάχιστον να ξαναγεννηθείς!!!
Αφού...όλοι περαστικοί είμαστε... μα ναι, οι γαλλικές ταινίες πάντα με γοήτευαν.
Καλή μου, από τώρα "Καλό Πάσχα"
σε όλους και ιδιαίτερα σε κείνους π' αγαπάς!
Σε φιλώ,
Υιώτα,
ΝΥ

12 Απρίλιος 2009 12:06 πμ

Αστοριανή είπε...

...Ήταν το προηγούμενο, από το Μπλογκ της "Αλεφ" (Ελένης Γκίκα)
και
Ο/Η alef είπε...
"Αστοριανή"
Υιώτα μου καλή λατρεύω κι εγώ τις αργόσυρτες γαλλικές ταινίες αλλά και τη γαλλική λογοτεχνία που βαδίζει καθέτως, τεμπέλα γαρ τί να την κάνω την... οριζόντια πλοκή! Εχεις πολλά φιλιά και χαιρετισμούς από τη Μηλίτσα και τον Ερρίκο Αυγούστη, ήρθαν με τη... λαμπάδα και τα δώρα τους και θυμηθήκαμε την Ουρανία και την κυρία Βασιλική. Το καλοκαίρι, ίσως έκπληξη! Λέμε να έρθουμε Νέα Υόρκη, αν η ζωή και ο Θεός το επιτρέψει και το Φθινόπωρο, καλά να 'μαστε, Αργεντινή. Είχε φτάσει εκεί εικοσάχρονο κορίτσι για να τον αρραβωνιστεί! Κάτι έπαθε μετά το πλοίο τους κι έμειναν για καιρό στο Μπουένος Αυρες, θα είναι και για κείνους μια επιστροφή: Στην αγάπη τους, στα νιάτα τους. Και για μένα, ένα απραγματοποίητο όνειρο, αλλά πάλι θα δούμε,
Φιλιά, Υιώτα μου, όπως τα φέρει η ζωή! Καλή Πασχαλιά νάχουμε! Μικρά όνειρα, άντε για μια μέρα ή για καμιά βδομάδα, έτσι είναι πιο μαγική η ζωή (και με λιγότερες απογοητεύσεις)

12 Απρίλιος 2009 11:24 μμ

Αστοριανή είπε...

Η "Αστοριανή" said...

Ιουστίνη μας,

εσύ είσαι πάντα κερδισμένη στη καρδιά μας!
Ο Τεντ? ενταξει, κι ο Αλέξανδρος το ίδιο,
μα πώς να το κάνουμε,
η Ιουστίνη κι ...εμείς!

Η Αστοριανή, πάλι με ξεχωριστές ευχές!
Φιλάκια,
Υιώτα-Δημήτρης

April 14, 2009 6:17 PM

και

Η Ιουστίνη Φραγκούλη said...

Αγαπημένη Γιώτα,
Σ' ευχαριστώ που με ξεχωρίζεις απο τα αγόρια. Αλλο γήπεδο αυτοί, άλλο εμείς. Εμείς όλοι και όλες μαζί, μια κάστα δηλαδή.
Μαθαίνω πως μπορεί να κατέβεις Μάιο στην Ελλάδα και μάλιστα στη Θεσσαλονίκη; Θα είμαι κι εγώ εκεί για το Σαλόνι του Βιβλίου .
Μήπως θα βρεθούμε στο διεθνές πάτριον;
Καλή Ανάσταση

April 15, 2009 4:38 AM

Αστοριανή είπε...

Αστοριανή said...
Πόσους και πόσες δεν γνωρίζουμε,
Ιουστίνη μου!
...και πόσοι δεν μας γνωρίζουνε...

Όμορφη, Πασχαλιάτικη παρουσίαση...
με συναδελφισμό και μνήμες!!!

Καλό Πάσχα!
Καλή Βάπτιση!
Καλή Ανάσταση!
Σε 'ολους!
Υιώτα,
ΝΥ

April 12, 2009 9:12 AM

και

Ιουστίνη Φραγκούλη said...
Αγαπημένη μου Γιώτα,
Πολλοί κάνουν πως δεν μας γνωρίζουν, αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα. Εγώ τιμώ τη συναδελφική φιλία αν έχω κρίνει μέσα στα χρόνια πως αξίζει. Αλλοιώς ακόμη κι αν βρίσκονται στην κορυφή, αρνούμαι τους αναδέλφους!!!
Ετσι λειτουργώ και νομίζω πως είναι η τέλεια ασφαλιστική δικλείδα.
Καλό Πάσχα και σε σάς

April 12, 2009 2:13 PM

Αστοριανή είπε...

Αστοριανή said...

Μα... τί μάτια είν' αυτά!!!!
παράθυρα στο γαλάζιο τ' ουρανού και στα ...μυστικά της θάλασσας!
Πάντα άξιοι!
αλλά και το άλλο, κουκλάκι!
Περαστικά από την γρίπη!
Φιλάκια,
Υιώτα, ΝΥ

April 10, 2009 4:30 PM

και

Η Ιουστίνη Φραγκούλη said...
Α! τί όμορφα που τα λές Γιώτα μου, σα να τα ζωγραφίζεις! Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα στην Αστόρια των παραδόσεων!
Φιλιά

April 10, 2009 5:03 PM

Αστοριανή είπε...

(της... Κατερίνας)

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Το κυκλάμινο του βουνού,
με την παρέα του...
σας εύχεται ολόψυχα
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ
και
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ!

Ο/Η Αστοριανή είπε...
...Και η Αστοριανή, σου άφησε ευχές ξεχωριστές.............
(Θέλω τα ...πουλάκια!)
Σ΄Αγαπώ, Υιώτα-Δημήτρης, ΝΥ

15 Απρίλιος 2009 4:13 πμ

Ο/Η κυκλάμινο βουνού είπε...
Γιωτάκι μου, διπλή! Τ' αφήνω για γούρι!
άστα τα πουλάκια!
Ξεχωριστές; Μη μου κάνεις καμιά πλάκα ξημερώματα και δεν έχω κοιμηθεί ακόμα! Άσε που πρέπει να κάνω μετακόμηση...
Και ξέρεις! Δεν είναι μόνο το λάπι τόπι! Έχω πολλή προίκα!
Σε φοβάμαι! Δεν έρχομαι ακόμα! Αύριο! Φιλιά κι αγάπη!
Θα σου στείλω γλάρους να σε βρούνε!

15 Απρίλιος 2009 4:22 πμ

Ο/Η κυκλάμινο βουνού είπε...
Γιωτάκι μου, διπλή! Τ' αφήνω για γούρι!
άστα τα πουλάκια!
Ξεχωριστές; Μη μου κάνεις καμιά πλάκα ξημερώματα και δεν έχω κοιμηθεί ακόμα! Άσε που πρέπει να κάνω μετακόμηση...
Και ξέρεις! Δεν είναι μόνο το λάπι τόπι! Έχω πολλή προίκα!
Σε φοβάμαι! Δεν έρχομαι ακόμα! Αύριο! Φιλιά κι αγάπη!
Θα σου στείλω γλάρους να σε βρούνε!

15 Απρίλιος 2009 4:22 πμ

Ο/Η κυκλάμινο βουνού είπε...
Γιωτάκι μου, διπλή! Τ' αφήνω για γούρι!
άστα τα πουλάκια!
Ξεχωριστές; Μη μου κάνεις καμιά πλάκα ξημερώματα και δεν έχω κοιμηθεί ακόμα! Άσε που πρέπει να κάνω μετακόμηση...
Και ξέρεις! Δεν είναι μόνο το λάπι τόπι! Έχω πολλή προίκα!
Σε φοβάμαι! Δεν έρχομαι ακόμα! Αύριο! Φιλιά κι αγάπη!
Θα σου στείλω γλάρους να σε βρούνε!

15 Απρίλιος 2009 4:22 πμ


Ο/Η κυκλάμινο βουνού είπε...
Γιωτάκι μου, διπλή! Τ' αφήνω για γούρι!
άστα τα πουλάκια!
Ξεχωριστές; Μη μου κάνεις καμιά πλάκα ξημερώματα και δεν έχω κοιμηθεί ακόμα! Άσε που πρέπει να κάνω μετακόμηση...
Και ξέρεις! Δεν είναι μόνο το λάπι τόπι! Έχω πολλή προίκα!
Σε φοβάμαι! Δεν έρχομαι ακόμα! Αύριο! Φιλιά κι αγάπη!
Θα σου στείλω γλάρους να σε βρούνε!

15 Απρίλιος 2009 4:22 πμ

Αστοριανή είπε...

Συνέχεια.....

Ο/Η κυκλάμινο βουνού είπε...

Γιωτάκι μου, διπλή! Τ' αφήνω για γούρι!
άστα τα πουλάκια!
Ξεχωριστές; Μη μου κάνεις καμιά πλάκα ξημερώματα και δεν έχω κοιμηθεί ακόμα! Άσε που πρέπει να κάνω μετακόμηση...
Και ξέρεις! Δεν είναι μόνο το λάπι τόπι! Έχω πολλή προίκα!
Σε φοβάμαι! Δεν έρχομαι ακόμα! Αύριο! Φιλιά κι αγάπη!
Θα σου στείλω γλάρους να σε βρούνε!



Ο/Η Αστοριανή είπε...
Κυκλαμινάκι μου,
και κ. Ειρήνη
με το συμβολικό όνομα!
Δυστυχώς, η φτώχεια ΔΕΝ λείπει, είτε είναι κοντά, είτε λίγο μακρύτερα.
Υπάρχει όμως και η πολλή εκμετάλευση που την συνοδεύει.
Γενικά,
εμείς, κάνουμε μια μικρή παρένθεση... ευφορίας, για ν' αφήσουμε παραθυράκι την Ελπίδα
να περάσει σαν ηλιαχτίδα
στα σπίτια μας.
Καλή Ανάσταση,
Με αγάπη,
Υιώτα.
ΝΥ

16 Απρίλιος 2009 10:39 μμ

Αστοριανή είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ!

Ο/Η κυκλάμινο βουνού είπε...
Γεια σου, Γιωτάκι μου! Τώρα που λες για εκμετάλλευση, σήμερα διάβαζα σε μια εφημερίδα πως δικάζεται άνθρωπος που "νοίκιαζε" δύο ανάπηρα παιδιά και τα έβαζε να ζητιανεύουν!
Να τρελαίνεσαι!
Φιλάκια! Καλή Ανάσταση, εκεί!

17 Απρίλιος 2009 3:35 πμ

Αστοριανή είπε...

Ο/Η Αστοριανή είπε...
Μαρέλντ μου,

...Δεν "χάθηκα"
Οι υποχρεώσεις με πήγαν...λοξά.
Ούτε και στο "δικό" μου, πήγα...
Και σήμερα, με μια λιακάδα απίστευτη μετά από τοσο κρύο...
πήγα στον κήπο μου για να κλαδέψω και να καθαρίσω τα ξερά...
Κουράστηκα τόσο μέχρι που λαχάνιασα!
Βλέπεις έχω και το δεξί Γοφό... Σήμερα που δεν πονούσε, του άλλαξα τα φώτα!
Όσο για... αβοκάντο, καρύδια, μύγδαλα,κ.λπ.-τα αγαπημένα της... Αφροδίτης, εδώ, δεν μένουν πάνω από δυο μέρες, μα... τα υπόλοιπα;
-τουλάχιστον για μένα- είναι τελείως ψυχολογικά!
Σε φιλώ με αγάπη, καλή μου,
Γιώτα

27 Μάρτιος 2009 6:51 μμ

Αστοριανή είπε...

Της Μαρέλντ...

Ο/Η Αστοριανή είπε...
Γεια σου γλυκιά μου!
Έχει απόλυτο δίκιο, ο Παπανούτσος!
Όστις "ανακατεύεται" με τη βαθιά σκέψη και τα κοινά, έχει ευθύνη στην απόδοση της Αλήθειας!
Εκείνος που δεν τα καταφέρνει, κι όλο "ανακατεύεται με το εγώ του" ας ...λείπει το βύσσινο! Καλά θα κάνει να ξέρει πότε να μιλήσει και να πει κάτι επικοδομητικό!
Δυστυχώς, πολλοί κυκλοφορούν με τόνους άγνοια και με παρωπίδες!!!

Τρελάθηκα όμως με τις παπαρούνες σου!!!
Κάτακόκκινες σαν το χρώμα των πασχαλιάτικων αβγών... Πανέμορφες, όπως και η καρδιά σου!
Καλό σου Πάσχα, μαζί με την οικογένειά σου (εδώ, αργεί η...άνοιξη!)
Με την αγάπη μου,
Υιώτα
Αστοριανή,
ΝΥ

12 Απρίλιος 2009 6:06 μμ

Αστοριανή είπε...

Πάλι από της Μαρέλντ...

Ο/Η Αστοριανή είπε...

AΧ! αυτή η...ψυχή!
Ελάχιστοι την ...υπολογίζουν!
Ευχές για την καλύτερη Πασχαλιά της ζωή σου,
Μαρέλντ μου,

Φιλάκια,
Υιώτα,
η συνέχεια του... αστοριανού ηλίανθου...

15 Απρίλιος 2009 7:57 μμ

Αστοριανή είπε...

Από του Φαίδωνα...

Ο/Η Αστοριανή είπε...
...κι εσεις με τους γιους, κι εγώ με τις δυο κόρες ( και τις δύο εγγονούλες...)
ίδιες λαχτάρες, ίδιες ελπίδες!
Το μαρτύριο της Παναγιάς, καμιά μάνα να μη το νιώσει!
Ας ευχηθούμε, για μια εσώτερη ανάταση!
Φαίδωνά μου,
φίλες και φίλοι της αξιαγάπητης αυτής ιστοσελίδας,

Καλή Ανάσταση της ψυχής και της καρδιάς μας.
Υιώτα-Δημήτρης,
Αστοριανή,
ΝΥ

Απρίλιος 15, 2009 4:33 πμ

Ο/Η ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...
@Αστοριανή
Ναι Γιώτα μου. Μια εσωτερική ανάταση για όλους μας και μια αλλαγή στον τρόπο που κοιτάμε τον κόσμο και τους ανθρώπους, ώστε αφ' ενός να νιώσουμε ψυχική και πνευματική πληρότητα αλλά και να γίνουμε πιο χρήσιμοι στις ανάγκες των συνανθρώπων μας, αφ' ετέρου. Τις ευχές και την αγάπη μου στον Δημήτρη.

Απρίλιος 16, 2009 12:00 πμ

Αστοριανή είπε...

Συνέχεια...

Ο/Η Αστοριανή είπε...
"...δεν συναντιούνται οι άνθρωποι που μεμονομένα αντιδρούν..."
κι έτσι είναι οι περισσότεροι, φίλοι μου.
Δεν βγαίνουν από τη φυλακή που οι ίδιοι έχουν βάλει τον εαυτό τους...
Χρειάζεται πολλή δουλειά γι' αυτό...
Ξαναγυρίζουμε στον Πλάτωνα... μα πρέπει? Είμαστε στον αιώνα του φωτός!!!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, σε όλους,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

Απρίλιος 11, 2009 2:44 πμ


Ο/Η Αστοριανή είπε...
Φαίδωνα,
και λοιποί Φίλοι και φίλες,
... στη "Δημοκρατία" του Πλάτωνα,
υπάρχει μία αλληγορία η οποία στοχεύει να βοηθήσει και να κινητοποιήσει τους εκπαιδευτικούς, τους συμβούλους και άλλους οι οποίοι κατέχουν θέση-κλειδί και να δώσει την ευκαιρία στο πώς θα καταφέρουν να φέρουν τον έσω άγριο, αμόρφωτο, ανειδίκευτο, τον φτωχό στη σκέψη και πείρα εαυτό, να "βγει" στο Φως, να μη το φοβηθεί, να μη το κοιτάξει κατάματα και τυφλωθεί, να το συνηθήσει, να μάθει να διακρίνει το φως από το σκοτάδι, να γίνει έμπειρος ως προς το περιβάλλον του για να δύναται να αντιμετωπίσει τον καθένα και το κάθε τι με αυτοπεποίθηση...κ.λ.π.
να βγει από τη "σπηλιά" που πρωτοβρέθηκε και να καταφέρει να γίνει άνθρωπος ικανός, μέσα σε κοινωνία...
Όμως, από τον πρώτο άνθρωπο που επέστρεψε να διδάξει εκείνους που ζούσαν ακόμη στο "σκοτάδι" (οι οποίοι τον περιγέλασαν, τον αγνόησαν, τον ονόμασαν τρελό και
τον υποτίμησαν... τον μίσησαν...) έχουν περάσει πολλές χιλιάδες χρόνια, και -συντομεύοντας, δεν βλέπω καμία αλλαγή.
Πιστεύω ότι παρ' όλες τις προσπάθειες που γίνονται, οι θεωρείες μένουν θεωρείες κι ο καθένας, δυστυχώς, περιφρουρεί τη "σπηλιά του" κατοχηρώνοντας ένα τεράστιο "ΕΓΩ" δίχως ν' αφήνει μεγάλα περιθώρια προσέγγισης.
Παραδήγματα για...διάλογο; αμέτρητα.
Μα δεν θέλω να κρατώ πολύ από τον χώρο σας.
Όμως, θα ήθελα να προσθέσω με λίγο παράπονο, ότι για τους εν Ελλάδι έλληνες, οι Έλληνες του εξωτερικού οι οποίοι λόγω χώρου αποκτούν μια διαφορετική εποικοδομητική εμπειρία
για πολλά πράγματα, αντιμετωπίζονται πολλές φορές χλευαστικά, ενώ θέματα όπως της μίμησης, της ξενο-γλωσσίας, του κοινωνικού ...μαϊμουδισμού κ λ π , είναι ολόγυρά τους, προσποιούνται ότι δεν τα βλέπουν.
Αυτά γι' απόψε,
Πάντα φιλικά,
Υιώτα,
ΝΥ

Απρίλιος 12, 2009 1:10 πμ

Αστοριανή είπε...

συνέχεια...

Ο/Η ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...
@Αστοριανή
Γιώτα μου ναι πράγματι έτσι είναι. Η μοίρα των πρωτοπόρων και των οραματιστών σχεδόν πάντα συναντούσε το χλευασμό και την απόρριψη. Παράξενο ζώ-ον ο άνθρωπος. Μέχρι και το Θεό του έφτυσε και σταύρωσε...
Στο δεύτερο σκέλος του σχολίου σου δεν συμφωνώ. Έχουν γίνει τεράστιες αλλαγές. Ίσως μένοντας εμείς ακίνητοι στις θέσεις μας, νομίζουμε πώς όλα μένουν ακίνητα. Βεβαίως οι πιο πολλές αλλαγές είναι στη λάθος κατεύθυνση, ενώ θα μπορούσαν να έχουν έναν πιο ανθρωπιστικό χαρακτήρα.
Τέλος, στις παρατηρήσεις σου για τους εδώ και για τους έξω Έλληνες:
Πράγματι. Η μίμηση και ο μαϊμουδισμός μιας μεγάλης μερίδας των ντόπιων Ελλήνων είναι και απεχθής και γελοίος. Μέχρι και το ""Ουάου"" των χωριατών της ανθρωπότητας (Των Αμερικανών) μιμούνται, αυτοί που κάποτε παρήγαγαν ασταμάτητα γλωσσικό,πνευματικό και καλλιτεχνικό πολιτισμό. Όσο για τον χλευασμό των Ελλήνων του εξωτερικού, αυτοί που το κάνουν ας κοιτάξουν πρώτα τα χάλια τους αν και, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι περήφανη για την αξιοσύνη και τα επιτεύγματα των Ελλήνων της διασποράς. Πάντως και "κάποιοι" Έλληνες του εξωτερικού που έρχονται στην Ελλάδα, πρέπει να σταματήσουν να κάνουν το δάσκαλο και να δείχνουν με το δάχτυλο και κυρίως να μην επικοινωνούν με τους εδώ, με όρους ανταγωνισμού: "Εμείς οι σπουδαίοι, εσείς οι τίποτα.." Λέω, "κάποιοι" . Βλέπεις Γιώτα μου δεν φτάνει μόνο να διαπιστώνουμε τα όποια προβλήματα. Πρέπει να έχουμε και ΤΡΟΠΟ να τα προσεγγίζουμε..

Απρίλιος 12, 2009 4:50 μμ

Αστοριανή είπε...

Συνέχεια...

Ο/Η Αστοριανή είπε...
Φίλες και Φίλοι,
Κατ' αρχήν "Καλή Εβδομάδα"!
Χαίρομαι και τούτη, μα και την προηγούμενη ανάρτηση...
Στα γρήγορα, λοιπόν, σας υπενθυμίζω
και την αφήγηση του Σπύρου, που αρνήθηκε να...τοξεύσει το ελαφάκι, στο κτήμα του φίλου του στο Κεντάκυ...( ανάρτηση 9ης Απριλίου)
Σπύρο μου, και να ήμουν στη θέση σου... αν και είμαι στον αστερισμό του τοξότη, το ίδιο θα ένιωθα...
Να μου επιτρέψετε, όμως,
να του αφιερώσω ένα ...αυθόρμητο ποίημα, έτσι όπως ήρθε... ίσως να φταίει και η...πανσέληνος!
*********************************
Το ελαφάκι, κι ο Σπύρος στο Κεντάκυ!

Ζωσμένος με το τόξο και τα βέλη
σαν Έρωτας στο δάσος, ο ποιητής.
Σε κάθε κίνηση των θάμνων τρέμει
μην είναι στόχος το ελαφάκι της αυγής.
-Αδύνατον! ψιθύρισε , ο ξένος,
δεν γίνεται να γίνω...Ηρακλής!
Τα μάτια απ' το μικρό το ελαφάκι
πώς θα τα δω στο δείπνο της γιορτής!
Κι ως έτοιμη, να πάω ν΄αγοράσω
μπριτζόλες απ' αρνάκι Πασχαλιάς,
είπα:
το φετεινό τραπέζι ας έχει άλλα
παραδοσιακά φαγιά της λιχουδιάς.
Στα μάτια μου, τα μάτια ενός φίλου
ζωγράφισαν εικόνες τραγικές!
Αλήθεια, πόσο άγριοι έχουμε γίνει!
και πού μας πάνε
οι συνήθειες του Χτές!

Έτσι...ελαφροποιητικά(!)
Καλές Γιορτές,
Καλή Ανάσταση!
Φίλη σας,
Υιώτα Στρατή
"Αστοριανή"
ΝΥ

Απρίλιος 13, 2009 4:44 πμ

Αστοριανή είπε...

συνέχεια

Ο/Η Αστοριανή είπε...

... σε άλλους (μαζί κι εγώ) αυτά και άλλα, είναι σαν κατοικίδια ζωάκια...
Γι' άλλους είναι τρόπος ζωής,
και εισοδήματος...
' Αλλο θέμα είναι εκείνα που θυσιάζονται στη Μεγάλη Κατανάλωση, για όλους εμας τους σαρκοφάγους, μα υπάρχουν και οδυνηρές εξαιρέσεις.
Άστα! που λένε!
Άκρη δεν βρήσκουμε,
κι η ζωή προχωράει.
Πάλι ευχές,
Υιώτα
ΝΥ

Απρίλιος 13, 2009 8:37 μμ

Αστοριανή είπε...

συνέχεια

Ο/Η Αστοριανή είπε...
...συμφωνώ με όλους και με όλα!
Φαίδων, συνέχισέ το! ξεκουράζει!
Υιώτα
Αστοριανή
ΝΥ

ΥΓ.:#1
...γιατί νομίζεις, έβαλα την λευκή καμπανούλα του κήπου μου, στο πέτο του Σπύρου;
Οι καμπανούλες, είπαν ένα "γεια σας, εδώ θα είμαστε και του χρόνου, κι έφυγαν...
Στο πέτο του Σπύρου (στην ανάρτηση που του έκανα)λέει:
"...καλημέρα σας, και με βροχή και με ήλιο..., για όλες τις εποχές..."

#2
...η θαυμάσια ζωγράφος και σύζυγος... τί λέει γι' αυτά;
Σίγουρα είναι περήφανη για σένα.

Από μια βροχερή Νέα Υόρκη...,
Υιώτα
Αστοριανή

Απρίλιος 06, 2009 7:20 μμ


Ο/Η Αστοριανή είπε...
...Νάμαι, παλι εδώ, αφού κάτι ξέχασα!
Την περασμένη 'βδομάδα, Δευτέρα νομίζω ήταν, όπως και σήμερα, κύματα-κύματα το κρύο και η ζέστη...
Έβρεχε, όπως και τώρα, μόνο που τώρα είμαι στο "κομπιούτερ-ρουμ" και τότε ήμουν στο καθιστικό και βλέπαμε με το Δημήτρη ένα κάποιο έργο...
Ξάφνου, ακούσαμε ένα περίεργο θόρυβο, λες κι ένα τσούρμο παιδιά μας πετροβολούσαν με χαλίκια...
Κοιταχτήκαμε.
-Μήπως άφησες την πλαϊνή πόρτα (του κήπου) ξεκλείδωτη; ρώτησα. Διότι ένας νεαρός που πήγαινε βόλτα το σκυλάκι του, χθες, σταμάταγε τους περαστικούς να τους πει ότι ..."παιδιά με κουκούλες (!!!) τριγυρνούν τη γειτονιά (ολόκληρα τετράγωνα), κοιτούν τα σπίτια και κρατάνε σημειώσεις...
Δεν περίμενα απάντηση βέβαια, κι έτρεξα κι άνοιξα την τζαμένια πόρτα. Πισωγύρισα τρομαγμένη!
Ένα όρθιο κύμα από χαλάζι στο μέγεθος στραγαλιού και περισσότερο, μ' έλουσε και γέμισε μέρος από το πάτωμα!
-τη μηχανή! φωτογράφησέ το! μου λέει ο Δημήτρης, κι έτρεξε να γεμίσει ένα μπολλάκι, για την κατάψυξη, να το δώσει στην μικρή εγγονή του, για να γίνει φυσικά πιστευτός! Αφού αυτό έγινε μόνον σ' αυτό το σημείο!!!
Πήγε ο Δημήτρης μπροστά,μόνο βροχή, πήγε στον υπόλοιπο κήπο, ΜΟΝΟ βροχή! Τρελό γεγονός!
Στο ψυγείο, ακόμη το... δείγμα, κι η φωτογραφία, όταν γεμίσει το φίλμ, θα την δείτε! (έτσι, για του λόγου το αληθές!)
Σήμερα, ίδια περίπτωση κρύας-ζεστής βροχής... κοιτάζω από το βορεινό παράθυρο, τίποτα παρόμοιο!
και σκέπτομαι:
Μήπως ο... βροχοποιός με το σφουγγάρι γεμάτο βροχή στο ένα χέρι και μ' ένα σακούλι χαλάζι στο... άλλο, μ' επεσκέφτηκε, τ' άδειασε στη μπαλκονόπορτά μας... και μετά εξαφανίστηκε;
Σπύρο μου,
δεν...λέω για σένα... για τον άλλο-υπερυπτάμενο-κρυμμένο εαυτό σου, λέω...
Ξέρω κι εγώ; ...υποθέσεις κάνω!
(Τώρα, προς το παρόν,επαλήθευσα! βρέχει ζεστή βροχή, μετά; είδωμεν!)
Με αγάπη,
Υιώτα,
ΝΥ

Απρίλιος 06, 2009 8:25 μμ

Αστοριανή είπε...

συνεχεια

Ο/Η Σπύρος Δαρσινός είπε...
"Η καμπανούλα,στο πέτο του Σπύρου λέει,και με βροχή και με κρύο, καλημέρα" Εδώ έπεσες διάνα κόρη του γιαλού.Αν και με καμπανίτσα ή χωρίς καμπανίτσα η ψυχή του Σπύρου "χτυπάει" πάντα "καλημέρα"
Οσο για το χαλάζι ? σύνδεσέμε μαζί του αν θες,γιατί καμιά φορά ρίχνω γιά να σπάσω την ξερή κρούστα να πιεί αυτό που διψάει και δεν ξέρει ότι υπάρχει βροχή.
Ναι,ελπίζω να έχω "εναν υπερυπτάμενο εαυτό" Γιώτα.Και είναι ωραίο να έχουμε όλοι έναν.
Οτι υπερυπτάμενο και φαίνεται και τραβάει.
Ομολογώ όμως ότι μερικές φορές δεν σε καταλαβαίνω
Εύχομαι όμως πως αυτά που δεν καταλαβαίνω να είναι πιό ωραία από αυτά που καταλαβαίνω.Εδω θελω να πω,για καλό και για κακό, ότι τον ποιητή δεν τον συνδέει με την ποίηση μόνο το ποίημα ,αλλά κάθε μορφή έκφρασης.
Και το υπονοούμενο-στον ποιητή- πρέπει να είναι πάντα πιό ωραίο από το νοητό.Μόνο έτσι ενεργοποιήται θετικά η σκέψη του άλλου.

Απρίλιος 07, 2009 12:22 πμ


Ο/Η Αστοριανή είπε...
Σπύρο μου,
αν δεν "επιασες" το..ύψος του "υπεριπτάμενου-κρυμμένου" εαυτού...
τί να πω!
Λέω κανένα... έξυπνο να σε κολακεύσω, και το αναλύεις λες και είσαι ...χημικός!
Για μένα, το πνεύμα είναι υπεριπτάμενο, πολύ πιο πάνω από το...σαρκίον μας...
Άρα, θετικό το κοπλιμέντο μου, αν δεν το θέλεις... έτσι, θα βρώ, κάτι άλλο, έχει ... ακόμα κατακίτρινα-χρυσά "μαρτιάκια" ο κήπος,
ως που νάρθη ο Μάης, ...έχουμε καιρό!
Καλή νύχτα, βρε παιδιά, κι ας ...πονάει η μέση με την υγρασία...
αλήθεια, είδατε το φεγγάρι που ακολουθεί τον ήλιο πριν να δύσει;
Όλοι, για τον ήλιο! όλοι για το φως!
Κάντε μου μια χάρη: στην Αστοριανή,
έχω για την Κατερίνα, το Κυκλάμινο του βουνού.
Εκεί θα δείτε μια άλλη Υιώτα,
αυτό, για να ...μη με μαλώνετε!
Καλή σας νύχτα,
με αγάπη,
Υιώτα

Απρίλιος 07, 2009 7:20 πμ

Αστοριανή είπε...

Ο/Η Αστοριανή είπε...

Γεια σου, Φαίδωνα!

Τόσο ζωντανή περιγραφή,
κάναμε το μικρό ταξίδι σας μαζί.
Σχέτη λιχουδιά, ότι φτιάξατε!

...Μόνο, τις ...τσουκνίδες... δεν τις μαγειρεύουμε, εκεί κάτω απ' τ' αυλάκι... απ' ότι ξέρω,
Βέβαια, πολλές φορές, ό,τι έχει ο ...κήπος!!! άλλωστε, η Φύση είναι πάντα η "μάνα", μόνο που πάντα δεν την προσέχουμε.
Θα τα πούμε πάλι,
Υιώτα, ΝΥ

Μάρτιος 28, 2009 6:09 πμ

και

Ο/Η ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...
@Αστοριανή
Πολύ μου άρεσε που ταξίδεψες μαζί μας Γιώτα μου. Όσο για τις τσουκνίδες, πρόκειται για ένα φυτό με τόσες πολλές καλές ιδιότητες, που θεραπεύει πάσα νόσον και πάσα... Ρώτησε ένα φαρμακοποιό στην Αμερική και θα μάθεις. Μόλις μάθεις και το πεις εκεί κάτω απ' τ' αυλάκι, δεν θα μείνει τσουκνίδα για τσουκνίδα στη φύση!!!!!

Μάρτιος 28, 2009 2:44 μμ

Αστοριανή είπε...

Ο/Η Αστοριανή είπε...
Έλα! Το... πρώτο "καλό" της τσουκνίδας είναι για τα παιδάκια...
όταν τα πιάνει φαγούρα!
Προσωρινά, αυτό ανακάλυψα!
Μόνο που δεν διευκρίνησε τι είδος φαγούρας...
Τα ξεχωριστά ευχάριστα νέα μου, όμως, αξίζουν και ξεχωριστό σχόλιο!
Είπα να το βάλω στην
"Αστοριανή" πρώτα,
μα εδώ υπάρχουν περισσότεροι φίλοι... και συνεχίζω:
Υιώτα

Μάρτιος 29, 2009 4:33 πμ


Ο/Η Αστοριανή είπε...
ΛΟΙΠΟΝ:
ΣΠΥΡΟΣ ΔΑΡΣΙΝΟΣ!

Στο ένθετο Περιοδικό του Εθνικού Κήρυκα Νέας Υόρκης, όσοι θα είστε τυχεροί να τον αγοράσετε, θα διαβάσετε ένα όμορφο, επαγγελματικά γραμμένο κείμενο
-είδος βιογραφίας- του αγαπητού σε όλους μας Σπύρου.
Στο εξώφυλλο, ο Σπύρος -ο βαθυστόχαστος- φυλλομετράει κάποια από τις ποιητικές του συλλογές.
Κάτω από τη φωτογραφία:
"Σπύρος Δαρσινός: Ο ευαίσθητος ποιητής της Ομογένειας και αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας"

Την συνέντευξη πήρε ο Σταύρος Μαρμαρινός κι ο Σπύρος,λαλίστατος,
Όλα Καλά και άξια!

Λόγω του ότι, όμως, ο Σπύρος είναι "κάτω απ' τ'αυλάκι" (ναι, το ξέρω ότι το ...ξέρετε) και επειδή ήταν (και είναι) φίλος δικός μου
είπα να δοκιμάσω τις ...ικανότητές μου να τον αναρτήσω στην "Αστοριανή" -έτσι, για την ...πρωτιά-!
Μιας και στην φωτογραφία ήταν γοητευτικός, ντυμένος "σαν γαμπρός" πήγα και πήρα μια ανθισμένη "λευκή καμπανούλα" από τον κήπο μου, τρύπησα την... εφημερίδα, στο αριστερό πέτο,και ξαναφωτογράφησα τον Σπύρο!
Του έγραψα από κάτω κι ένα σύντομο ποίημά του... και μαζί με τα γραμμένα πλέον "ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ"
(τα είπαμε σήμερα, εκτενώς)
σας προτρέπω να τον δείτε στην "Α"!
Εύγε σου! Σπύρο, και πιο ψηλά!
Υιώτα,
ΝΥ

Μάρτιος 29, 2009 4:56 πμ


Ο/Η Σπύρος Δαρσινός είπε...
ΓΙΩΤΑ
Τι ήταν αυτό βρε πατριώτισα?
Και εγώ που νόμιζα πως αυτά είναι..γιά εμάς εδω,της αμερικής.
Όπως φαίνεται όμως το αίμα νερό δεν γίνεται και ανέβηκες στην ακρο κόρινθο να το ακούσουνε παντού.
Σε ευχαριστώ,κυρίως γιατί λες ότι είμαι γοητευτικός στις
φωτογραφίες ,και εγώ που νόμιζα,πάλι,ότι ξόφλησα.

Πάντως,ήταν και γιά μένα έκπληξη η πεντασέλιδη αυτή παρουσίασή μου.
Φαίνεται όμως πως ήθελαν να γεμίσουν τις σελίδες τους και ήξεραν ότι είμαι πολυλογάς.
Θα μπω στην "Αστοριανή"

ΦΑΙΔΩΝ ,συγνώμη,γιατί η μόνη σχέση που έχουν αυτά με την ανάρτηση είναι οτι ,κάπου στην συνέντευξη,είπα ότι αγαπώ τη ΓΗ και τον ΕΡΩΤΑ-οπως και ο Κλεάνθης.

Μάρτιος 29, 2009 4:51 μμ


Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Κύριε Θεοφίλου,

για μία ακόμη φορά διαπιστώνω πως εκτός από λογοτέχνης...,
είσαστε και σκηνοθέτης.

Πού το πουλάνε αυτό το κλειδί που σας κάνει να πλάθεται ένα παράλληλο σύμπαν από εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές και ήχους και να μας βάζετε μέσα;

Μάρτιος 29, 2009 5:21 μμ


Ο/Η Σπύρος Δαρσινός είπε...
Γιώτα
Ηθελα ακόμη να σου πω πως
δεν νομίζω να βγήκε επαγγελματική
η συνέντευξή μου-όπως εσύ την εξέλαβες.Ο πανέξυπνος δημοσιογράφος ήξερε ότι γράφω ποίηση ,και ,προφανώς,μου έκανε ερωτήσεις γιά την επαγγελματική μου ενασχόληση,για να βγει ,από εμένα,το πως μπορεί να συνδιάζεται η ποίηση με τα κτήρια,και εγω του είπα,με πολλούς τρόπους,ότι ο στίχος με το ποίημα είναι όπως το φτιάρι με το χαρμάνι,και τα δύο χτίζουν.
Και η αληθεια είναι ότι αυτό,τουλάχιστον,προσπάθησα να κάνω σε όλη μου τη ζωή.Να βάζω στο ποίημα ότι έκανα στη γη και στό γιαπί.Ξερω,ότι τα κτίσματά μου είναι μικρά,πιστεύω όμως πως έχουν
θεμέλιο

Μάρτιος 29, 2009 9:22 μμ


Ο/Η ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...
@Σπύρος/Γιώτα
Συγχαίρω από καρδιάς τον αγαπημένο φίλο Σπύρο Δαρσινό, άξιο ποιητή και επιτυχημένο επιχειρηματία για το αφιέρωμα που του έκανε ο Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης. Για μένα είναι ξεχωριστή χαρά και μοιάζει σαν προσωπική δικαίωση η αναγνώριση του ποιητικού έργου και του έργου της ζωής, ενός εξαιρετικού φίλου, με την έννοια ότι η χαρά του φίλου μου είναι και δική μου χαρά. Χαίρεται ακόμα και το καφενείο ολόκληρο για τον αρχιοινοχόο του , ενώ ο Θεός χαμογελάει ικανοποιημένος από μια γωνιά , αφού μόνο με το Σπύρο καταδέχεται να πίνει το κρασί του...

Μάρτιος 29, 2009 10:52 μμ


Ο/Η ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...
@Γιώτα/Αστοριανή
Γιωτα μου Αιγιώτισα σ' ευχαριστούμε για την άμεση μετάδοση του χαρούμενου μηνύματος.

Μάρτιος 29, 2009 10:54 μμ


Ο/Η Big Mama είπε...
@
Σπύρος Δαρσινός

Κτίστης
Δημιουργός
Ποιητής

Ε, κ. Σπύρο μας, έχετε τον Θεό... συνάδελφο. Τι άλλο θέλετε;
Συγχαρητήρια για το αφιέρωμα που σας έγινε.

...Το μερακλίδικο λουλούδι στο πέτο…σκίζει.

Μάρτιος 29, 2009 11:09 μμ


Ο/Η Σπύρος είπε...
ΦΑΙΔΩΝΑ
Σ'ευχαριστώ.Όχι μόνο για τώρα,αλλά και όταν ακόμη κανείς δεν ήξερε ότι γράφω ποίηση εσύ ανάρτησεςς ποίημα μου στο "ΚΑΦΕΝΕΙΟ"
Οτι πίνει ο Θεός μαζί μου είναι αλήθεια,γιατί,λέει,θέλει να ξεχάσει το σοφό λάθος Του που έφτιαξε μιά τελειότητα που περνάει μέσα από καταστροφές

Μάρτιος 29, 2009 11:34 μμ


Ο/Η Αστοριανή είπε...
Φίλε Φαίδωνα, ναι, και Σπύρο,
εδώ... λέμε:
"The pleasure is all mine!"¨
ΥΓ.
...Αν ο δημοσιογράφος είχε ...περισσότερο χώρο, θα έπρεπε -κατά τη γνώμη μου- ν' αναφερθεί και στην ποιητική εργογραφία του Σπύρου.
Αυτό, όχι για να ...μειώσει τη χαρά του Σπύρου, μα για τους αναγνώστες! Βλέπετε, δεν έχουμε Λογοτεχνικό Περιοδικό, εδώ, (τρομάρα μας!) στη μεγάλη Νέα Υόρκη..., όπου πολλοί μας στέλνουν βιβλία τους, να τα μεταφράσουμε και να γίνουν "μπέστσέλλερς"!!!
ούτε επίσημη πτέρυγα σε αμερικανική βιβλιοθήκη δεν έχουμε, πόσο μάλλον Βιβλιοθήκη!!!
(αλλά, μη ξεχνάτε, Κόμματα-κομματάκια, έχουμε, Κλίκες-κλικάκια, έχουμε, και ΠΟΤΕ μη ξεχνάτε την επωδό των εκάστοτε
Β ο λευτών: "... εσείς, που είστε καλύτεροι (!) Έλληνες από μας... που αγαπάτε και (φροντίζετε -αυτό δικό μου) νοιάζεστε την Πατρίδα καλύτερα από μας (!!!)... η πατρίδα σας χρωστάει ένα μεγάαααααλο Ευχαριστώ..κ.λ.π.,κ.λ.π.,κ.λ.π."!
(Σας το είπα, κάπου, τώρα με την...αργοπορημένη 'Ανοιξη... οι δεντρο-χυμοί... ανεβαίνουν...!)
Με του ηλίανθου τα χαμόγελα, σας χαιρετώ,
Υιώτα, ΝΥ

Μάρτιος 29, 2009 11:36 μμ


Ο/Η Αστοριανή είπε...
Γεια σου και σένα "Μεγάλη Μαμά",
που έδωσες την...πρέπουσα τιμή στο απλό λουλουδάκι που στόλιξε την...ανθοφορία του Σπύρου!
Σε διαβάζω, κάτι μου θυμίζει ο τρόπος της γραφής σου, μα πού θα μου πάει! κάποια ώρα θα το μάθω!
Με φωτεινά χαιρετίσματα από τον ηλίανθο,
Υιώτα

Μάρτιος 29, 2009 11:40 μμ


Ο/Η Big Mama είπε...
@
Αστοριανή

Α, η λεπτομέρεια που έκανε την διαφορά
ήταν αυτό το λουλουδάκι. Είναι και αυτά που έχουν εκλείψει από τον κόσμο των ανδρών.

Σ’ ευχαριστώ που με διαβάζεις.

Μην κουράζεσαι γλυκιά μου να βρεις τι σου θυμίζει ο τρόπος που γράφω…

σου θυμίζει ότι ο λόγος δεν είναι κανενός μας εφεύρεση, είναι μια θαυμάσια και μαγική ανακάλυψη.

Να είσαι καλά και φωτεινή πάντα.

Μάρτιος 30, 2009 12:16 πμ

Αστοριανή είπε...

Ο/Η Big Mama είπε...
Λοιπόν λοιπόν...είδα το Θεό στον ύπνο μου απόψε.
Μες τα νεύρα ήταν…
-Σου έστειλα τόσα mail,είπε, γιατί δεν απαντάς;
Κόκαλο εγώ όπως καταλαβαίνετε…
Ο Θεός μου στέλνει mail, από πότε;
Τελικά και για να μην σας τα πολυλογώ…
Δύο τινά μου είπε ο Θεός…με mail
Πρώτον…κούνια που μας κούναγε που μπορούμε να ορίσουμε την έννοια του Θεού…εδώ δεν μπορούμε να ορίσουμε την έννοια του ανθρώπου…
Και δεύτερον…
Να πω στον Κλεάνθη και στην Ουρανία να προσέχουν…γιατί …
Τους φάγαμε με τη ζήλια μας.

Αυτά είπε ο Θεός και…

Καλημέρα σας

Απρίλιος 01, 2009 11:48 πμ


Ο/Η Αθηνά είπε...
....Ανταγωνίζομαι στην υπερβολή την άνοιξη. Γιατί είμαι άνθρωπος του χειμώνα...Και μου αρέσουν οι παλιές αιώρες κρεμασμένες από αιωνόβια δέντρα...Υπάρχει εκεί μια ελπίδα να εκτιναχτείς έξω από τα όρια...
Φιλικά και αστειευόμενη

Απρίλιος 02, 2009 6:50 μμ


Ο/Η Big Mama είπε...
@
Αθηνά μου...εσύ είσαι της Άνοιξης αλλά δεν ...το βλέπεις.

Είσαι ανθοφορούσα και της φύσης παιδί, έρχεσαι πάντα με καρπούς στα χέρια ... πού χώρος για Χειμώνα καλή μου;

Τα ανοιξιάτικα φιλιά μου και εδώ.

Απρίλιος 02, 2009 7:49 μμ

Αστοριανή είπε...

Του Στράτου μας...

Ο/Η - είπε...
αληθώς ανέστη στράτο μας! χρόνια πολλά με πολλή αγάπη για όλη την οικογένεια!

Κυριακή, Απρίλιος 19, 2009


Ο/Η Αστοριανή είπε...
... και κόκκινα... και πράσινα
και κίτρινα ...και μπλε,
Φίλε μου,
τα τσουγκρίσαμε...
μ΄ευχές στην ελληνική, στην αγγλική, με νοήματα μ' αγκαλιές, με αγάπες, και χαρές...
(κι εγώ, όλο νικημένη !!!

Χίλιες ευχές κι από δω για τον λεβέντη σου,
Υιώτα,
νγ

Δευτέρα, Απρίλιος 20, 2009


Ο/Η τo τέρας της «αμάθειας» είπε...
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ φίλε μου!

:))

Δευτέρα, Απρίλιος 20, 2009


Ο/Η Ιουστίνη Φραγκούλη είπε...
Αληθώς Ανέστη ρομαντικέ φίλε εκ Μολύβου.
Τί όμορφα αυγά είναι αυτά, τί πασχαλιάτικη ευφορία φέρνεις στη μπλογκογετιονιά!
Φιλιά κι αγκαλιές

Δευτέρα, Απρίλιος 20, 2009


Ο/Η pylaros είπε...
Αληθώς ο Κύριος, φίλε Στράτο,
Πανηγυρίζει και η άνοιξη με τα πολύχρωμά της άνθη αυτά που έχουν φωλιάσει τα αυγά.

Χρόνια πολλά

Γαβριήλ

Δευτέρα, Απρίλιος 20, 2009


[Photo]
Χριστός Ανέστη!!!Χρόνια Πολλά σε όλους!


[Photo]
Και η φύση μαζί Του!

Ζήστε την...Μηθυμναίος

αναρτήθηκε από Μηθυμναίος στις 9:45 πμ την 19 Απρ 2009

Αστοριανή είπε...

συνέχεια της Μαριάνθης...


Στράτο
Χαίρομαι που σας ταξίδεψα. Πράγματι δεν έρχονται τα πράγματα όλες τις φορές όπως τα θέλουμε και δεν είναι πάντα ίδια. Από τόπο σε τόπο υπάρχουν και οι διαφορετικότητες.Το ίδιο συμβαίνει και δω σε κάποιες περιπτώσεις.
Άλλα περιμένουμε άλλα βλέπουμε.
Ας είμαστε καλά και κοντά στους αγαπημένους μας ανθρώπους, ας είναι γεροί και οι απόντες κι όλα φτιάχνουν. Γυρνάνε τα πράγματα.
Καλή Ανάσταση με τη γυναίκα σας κοντά στα παιδιά και εγγόνια σας. Αυτό ας φέρει την πληρότητα.
Χρόνια Πολλά με όλη μας την αγάπη
Μαριάνθη-Νίκος και παιδιά.

18/4/2009 2:51 πμ


Ο/Η pylaros είπε...
Τι άλλο να πω αγαπητή μας Μαριάνθη σεις τα είπατε όλα, την Ανάσταση στεριανών και ναυτικών.

Σας ευχόμεθα λοιπόν οικογενειακώς καλή ανάσταση,Χριστος Ανέστη,

Γαβριήλ Παναγιωσούλης και οικογένεια,

18/4/2009 4:04 μμ


Ο/Η Αστοριανή είπε...
Μαριάνθη μου,
Τώρα,
Καλή Ανάταση στα όνειρά σου
ως και της αγαπημένης σου οικογένειας.
Ό,τι το καλύτερο, με υγεία,
Υιώτα,
και Δημήτρης....
Υγ.¨
Θέλεις να βάλεις την ιστοσελίδα σου μαζί με τους δικούς μου?
Θα με ευχαριστήσει πολύ.
Υιώτα.

19/4/2009 12:43 μμ

Αστοριανή είπε...

Του Στράτου μας...

Ο/Η Αστοριανή είπε...
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΣΕ ΟΛΟΥς
ΥΙΩΤΑ, ΝΥ

Πέμπτη, Απρίλιος 16, 2009

9 Απρ 2009
Κάτι βιβλία στο κομοδίνο μου

Τούτη τη συνήθεια την έχω από παλιά, δεν είναι τωρινή. Από τότε, που ο χρόνος δεν ήταν εχθρός, αλλά σύμμαχος του αναγνώστη. Τη χαρά της ανάγνωσης τη βρίσκω μέσα στις σελίδες κάποιου αγαπημένου βιβλίου. Ανάμεσα σε φράσεις, σκέψεις, λέξεις, λόγια... Ανάλογα με τις σημειώσεις που αφήνω υπογραμμίζοντας τες, (πάντα με μολύβι, και τούτη παλιά συνήθεια – ποτέ με στυλό) κι ανάλογα με το χρόνο που τ’ αφήνω στο κομοδίνο μου, είναι η αξία αλλά και η αγάπη που δίνω στο βιβλίο. Έχουν και τα βιβλία, μη νομίζεται –όπως κι οι άνθρωποι– τη δική τους μοίρα.
Μαζί με τα καινούργια που μαζεύονται σιγά σιγά που κι αυτά τ’ αφήνω πάνω στο κομοδίνο μου, πριν τα διαβάσω και τα βάλω στη βιβλιοθήκη, είναι μερικά που τους χρωστάω κάτι… Ένα ξεφύλλισμα ακόμη. Έτσι τ’ ανοίγω που και που… και ρίχνω ματιές… στις σημειώσεις μου.


* «Οι στάλες που γίνανε Βροχή» Ανθολογία Ελληνο-Αμερικανών Συγγραφέων.
Μου το είχε στείλει ο Γαβριήλ, πάει καιρός. Εκεί γράφουν κάτι φίλοι κι είναι πράγματι «στάλες δροσιάς που αιωρούνται στον ουρανό και κλείνουν μέσα τους την Ελλάδα. Πέφτουν σα βροχή ποτίζοντας το ελληνικό πνεύμα που ανθεί στα ξένα»
Το ανοίγω στη σελίδα 69 και διαβάζω τα λόγια του Σπύρου Δαρσινού. Για την Ποίηση: «Πολλές φορές παίρνω φόρα να μπω μέσα της. Κι αυτή δεν μ’ αφήνει. Κι όσο προσπαθώ τόσο εκείνη στρίβει το πρόσωπό της αλλού. Κι εγώ το μόνο που θέλω είναι να την αγκαλιάσω. Φαίνεται όμως ότι αυτή θέλει πρώτα να ερωτευτούμε…»
Εξομολογήσου, Σπύρο, πες το πώς ναι είσαι ερωτευμένος!!! Μαζί της.
Στη σελίδα 165, διαβάζω τη Στέλλα Ζ. Φόλλεντερ στο ποίημά της: Ψυχούλα άδολη…
«Εκεί που θ’ ακουμπήσει / η καρδιά σου… / Εκεί που ξεδιπλώνονται / τα όνειρά σου… / είναι ο τόπος / που σε δένει / κι ό,τι ζυγίζει μέσα σου / τώρα σου απομένει…
Και το βιβλίο της ζωής / μια μέρα κλείνει…/ μετά την δίνη του καιρού / ίσως θα ’ρθει και η γαλήνη…».
Σίγουρα συμφωνώ με τη Στέλλα, γι’ αυτό και η υποσημείωσή μου.

«Ο θάνατος του Οδυσσέα» στη σελίδα 229 είναι του Καββαδία της Διασποράς του Γαβριήλ Παναγιωσούλη. Γράφει για τον Έλληνα μετανάστη, τον ναυτικό, τον περιπλανώμενο πως: «Όταν ζήσει μέρος της ζωής του σαγηνεμένος από της Καλυψώς τα κάλλη, όταν η Κίρκη τον ξελογιάσει, χάνοντας τους συντρόφους του, όταν τον σαγηνεύουν γυναικεία φιλιά, όταν νιώσει το δηλητήριο από τσίμπημα κεντριού σφήκας κρυμμένο σε γυναικεία αγκαλιά, όλα αυτά αναμιγνύονται σ’ ένα κράμα παγκοσμιότητας, δημιουργώντας ένα σύγχρονο περιπλανώμενο Οδυσσέα».
Αιώνιος Οδυσσέας! Αιώνιος εραστής!!! Ο Γαβριήλ.
.
* «Εννέα Εντολές και μία Αγέννητη» της Γιώτας Στρατή
Σελίδα 22. Εντολή Ενάτη. Πάρτε την καρδιά μου.
«(…) Μαγική πηγή ενθάρρυνσης, / η καρδιά, η ανένταχτη. Ευρύ πεδίο ανακωχής / σε χρόνους πολέμιους. / Εξαιρετικά πολύτιμη / στην ισορροπία της αλήθειας.
Προς το παρόν, δηλώνει «ΚΛΕΙΣΤΗ» / λόγω ανακαινίσεως…».
Γιώτα δεν τη δήλωσα κλειστή ποτέ. Πάντα φοβόμουν τις απεργίες των ανακαινιστών. Παρ’ όλο αυτό, ο στίχος σου έχει χαραχτεί με τη μολυβιά μου…
Υπάρχουν και τούτα των συμπατριωτών μου:
(..... Μαρίας Κοτοπούλη...
Άρη Κυριαζή...
Γιώργου Καμβυσέλη....)
..................................

Αστοριανή είπε...

συνέχεια από του Στράτου...

Ο/Η Αστοριανή είπε...

Εδώ...Νέα Υόρκη! ώρα 1.18!
Απλώς ξενύχτησα
διότι δεν άντεχα στη μοναξιά... και στον "μουχλιασμένο" ύπνο της υγρασίας...
Αθήνα και πάλι Αθήνα!
Πάει κι αυτό!
από αύριο εργασία και χαρά!
Καλό μήνα, και -έστω και νωρίς- ευχές για Καλό Πάσχα.
Σε ΟΛΕΣ και σε ΟΛΟΥΣ
Με την ξαγρυπνη ...αγάπη μου,
Υιώτα
Αστοριανή...

Πέμπτη, Απρίλιος 02, 2009


και: ******** !!!!! *******

θα συνεχίζω...με όλες και όλους σας, όποτε έχω καιρό!!!!

Προσωρινά γεια σας,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Αστοριανή said...
Της Μαρέλντ,
από την "Ροή".....

του Ιάκωβου,
κι όλους τους αγαπημένους μου...
------------------------
Ευχές
...κι εγώ, αλαφροϊσκιωτη,
ήμουν εκεί, μαζί σας!
Με του Τοξότη τη σκέψη,
σας καλωσόρισα
στην επιστροφή
σαν αποθέτατε το φιλί
της Ανάστασης,
σταυρωτά,
στο πάνω της εξώπορτας
και στην καρδιά σας.

Υιώτα Στρατή,
ΝΥ

21 April 2009 07:58