Χρώματα, πρόσωπα, τοπεία, εποχές, θύμησες...βιολέτες της ακτής, θαρρείς ακούω τον φλοίσβο του Κορινθιακού στην ποδιά του Αιγιάλειου κόλπου... φρέζιες κίτρινες αγαπημένες, έτοιμες να ...μαρτυρήσουν τον κόρφο που τις φιλοξένησε...
και
τρέχει ο νους... και δεν συμμαζεύεται!
Το ...μωρό μας,στο δροσερό του δωμάτιο, κραυγές χαριτωμένες, φωνήεντα ακατάστατα, ξεκαρδιστικά γελάκια!!! και ...μπουρμπουλήθρες ! πολλές απ' αυτές!...
κι εγώ, ψάχνω στα δέματα με τις φωτογραφίες κι άκρη δεν έχω...
Πέτυχα μία της μαμάς του, θάταν δεκατριών μηνών, νομίζω...
σαν την κρατούσε ο πατέρας της... Άραγε εκείνη την στιγμή ..... να σκεπτόταν... ότι μια "χαζή" μαμά θα την έβαζε -χρόνια μετά- μαζί με τον γιόκα της...Μοιάζουν, όμως, έτσι; Ή είναι η ...ιδέα μου;
Αυτά τα ...λίγα, Φίλες και Φίλοι μου, στην τεχνιτή δροσιά...
Καλή εβδομάδα, με πολλές ...τελειούλες... και την αγάπη μου!
Υιώτα
11 σχόλια:
Μοιάζουν ως ..χαλκομανίες Γιώτα μου!
Και το βλέμμα, ένα και το αυτό!!
Τα γονίδια δεν αστειέυονται..
Το βρίσκω πολύ τρυφερό το ότι ανέσυρες το παρελθόν για να τ ακουμπήσεις πάνω στο μέλλον, και προέκυψε ήδη φιλί και δάκρυ..
η ομοιότητα είναι καταπληκτική,
συμπεραίνω πως πάει και πιο πίσω, στη γιαγιά, σωστά;
την αγάπη μου
και σ'ευχαριστώ για κάθε λόγο σου,
είναι πολύτιμος
Μα πράγματι τι ομοιότητα. Τι γλύκα στο βλέμμα.
Τι όμορφα που τα λένε οι Ρεγγίνα και η meggie Ας μου επιτρέψουν να δανειστώ τα λόγια τους. Δε θα με τιμωρήσουν ελπίζω χα χα χα
Μα τον έφτυσε η μαμά και βγήκε ο γιόκας της????
Και ο μπαμπάς κοιμόταν σε ύπνο βαθύ!χαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχα!
Μπορεί η τεχνητή δροσιά ν'αντικαταστήσει την αύρα την θαλασσινή???
Αχ όλοι εμείς οι δύστυχοι άνθρωποι, πώς εγκλωβιστήκαμε μέσα στον πολιτισμό μας...!
Ρεγγίνα μου,
Καλημέρα, από δω, βέβαια, 8.10 !
Τώρα πάς για ...υπνάκο, υποθέτω.
Ξέρεις; είχα ένα όνειρο:... να ρθούμε με τον Πίτερ-Τζέϊμς (!) στην Ερρίκουσα, του χρόνου, μα σήμερα σκέφτηκα ότι τα μωρά τα "πειράζει" το νερό της αλλαγής.
Θα ήταν, όμως ένα όμορφο βάφτισμα,
έτσι δεν είναι;...
Ας ευχηθούμε.
Φιλάκια πρωϊνά,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Μέγγυ μου,
εύχομαι παρόμοιες χαρές και σε σας, πάντα.
Αυτά είναι η "συγγνώμη" μας στην αθωότητα,
έστω κι αν η ευθύνη είναι απέραντη.
Σε φιλώ, καλή μου,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
Χριστόφορέ μου,
σήμερα, γίνεται ακριβώς 4 μηνών!
Ένα μωρό που μας έχει παλαβώσει όλους!
Φαίνεται ότι ΕΜΕΙΣ το αναζητούσαμε, να μας ανανεώσει...
Άλλωστε, τα ζεις κι εσύ, με τα δικά σας!
Σ' ευχαριστώ που με επισκέπτεσαι!
Φιλάκια στα μικρά,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Κάρυ μου,
μια "βόλτα" στην Σύρα,
μια Αθήνα,
Πειραιά,
...Ερρίκουσα...
και να ένα τρελό όνειρο...
ας είναι...
Οι "τελειούλες" μου, λένε τόσα πολλά!
Να περνάς καλά,
ρίξτα όλα στο... γιαλό,
και με φιλάκια
σε χαιρετώ,
Υιώτα
Μόνο μοιάζουν, Γιώτα μου;
Να σου ζήσουν! Γλύκα τα μωρά και τα μεγάλα!
Ζέστα, Γιώτα μου! Δεν με χωράει ο Βόλος!Θα την κάνω, πάλι, οσονούπω...
Τα λέμε. Όκευ;
Καλά να περνάτε! Φιλιά σε όλους!
Κατερίνα αγαπημένη,
Σε πεθύμησα! τί λέω; όλοι μας!
...κι εδώ, ψήνεται ο τόπος, υγρασία απίστευτη... τα γειτονάκια όλο τσιρίζουν μέσα στην πισίνα τους...
ευτυχώς που είναι παιδικές φωνές!!!
Θα τα πούμε στο τηλέφωνο, έτσι;,
φιλιά σε όλους σας,
πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
Πλασματάκι υπέροχο!
δεν ξέρω που μοιάζει..
τι σημασία έχει;
είναι κουκλί..
και καμαρώνουν οι γιαγιάδες..
Φιλάκια!
Δημοσίευση σχολίου