7 Σεπ 2011

...Όταν ο Τουλούζ κλαίει...(η μοναξιά δεν ξεχωρίζει...)

Αγαπημένες Φίλες και Φίλοι!
Αν και οι βροχές δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε, -η υγρασία είναι χειρότερη, μαζί και τα κουνούπια... σας είχα υποσχεθεί να σας γράψω για τον "...αργόσχολο αριστοκράτη" τον Τουλούζ, τον υπομονετικό φίλο της Πέννυ! Αυτή, κάπου στο Τέξας... ούτε φωνή, ούτε ακρόαση! Για να μη σας κουράσω, όμως, και λόγω του ότι σας βάζω μονοκόμματο το αφήγημα, σταματώ εδώ,
πάντα με την αγάπη μου.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ΟΤΑΝ Ο ΤΟΥΛΟΥΖ ΚΛΑΙΕΙ…
Αν τύχει και περάσεις από την οδό των Λωτών, στην μέση του τετραγώνου, αριστερά, είναι ένα μπεζ σπίτι, με ένα ανοιχτό παράθυρο, δίπλα στην είσοδο. Στην κυριολεξία, το τζάμι είναι σηκωμένο ψηλά, μα το προστατεύει ένα μαυρισμένο από τα χρόνια και τον καιρό δίχτυ. Η γειτονιά , είναι αρκετά ήσυχη. Τα γειτονόπουλα παίζουν στις αυλές τους, κάμποσες φορές όμως, κλείνουν τον δρόμο για να παίξουν μπάσκετ.
Ο Τουλούζ αδιαφορεί για τα παιδιά! Εδώ και δυο χρόνια είχε άλλη συντροφιά για να περνάει τις ώρες του. Συζούσε με την Πέννυ, την ανυπόφορα ενεργητική σκυλίτσα, που του την σύστησαν δίχως βέβαια να τον ρωτήσουν… Μέσα του, ίσως επιθυμούσε μια ομοιόμορφη γατούλα, κι ας μην ήταν μαύρη, με γυαλιστερό τρίχωμα, όπως αυτός… . Ο Τουλούζ, μέχρι τώρα, δεν χαλάει χατίρι κανενός. Μα και να ήθελε να κάνει διαφορετικά, εκείνη η καινούρια συντρόφισσα τού παλατιού του, ότι ήθελε το έπαιρνε με το σπαθί της, μάλλον με την μακριά γλώσσα της και την επίμονη φωνή της. «Κάπως έτσι θα είναι τα θηλυκά…. αρκεί που είναι όμορφη κι έχει έξυπνα μάτια….» σκεπτόταν σαν φιλόσοφος κι έδινε τόπο στην οργή.
Το γενεαλογικό δένδρο του Τουλούζ, δεν είχε στοιχεία, ούτε παράσημα…. Η δική του ιστορία άρχιζε ακριβώς μόνο απ’ αυτόν! Κι όσοι αμφέβαλλαν γι’ αυτόν ότι δεν θα ήταν στο ύψος των περιστάσεων, με τον ήπιο, ευγενικό τρόπο του, θα τους έδειχνε ότι κάπως έτσι άρχισε η …αριστοκρατία και το πρότυπο καλής συμπεριφοράς.
Η γωνία των λεωφόρων Κάρμαν και Στιούαρτ είναι πράγματι από τις πλέον επικίνδυνες στην περιοχή του Γουέστμπερυ. Πολλά τα ατυχήματα, πάμπολλα τα δυστυχήματα! Ο μικρός Τζέρρυ, παρακολουθούσε τον πατέρα του όταν έβαζε βενζίνη στο αυτοκίνητό τους, όταν το απροσδόκητο συνέβηκε. Μια ασπρόμαυρη γάτα, κρατώντας ένα κατάμαυρο κουβαράκι στο στόμα της, έτρεχε να περάσει από την μία άκρη στην άλλη της Στιούαρτ, όταν το φανάρι έδειχνε κόκκινο! –Αχ! Θα την χτυπήσει κάποιος… γκόου φάστερ! της φώναξε, κάνε πιο γρήγορα!
Θέλει πολύ να γίνει το κακό; Κανένας δεν είχε πει στον μικρό Τζέρρυ ότι όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος… μα η φωνή που έβγαλε, τρόμαξε τον πατέρα του που γύρισε να δει τι συνέβη! … - μπαμπά!!! Δες τον! Οδηγεί σαν τρελός και να! Χτύπησε την γάτα που κρατούσε ένα γατάκι στο στόμα της! Μετά βίας πρόφτασε ν’ αρπάξει το παιδί του από το μπουφάν, ο πατέρας! Ο μικρός Τζέρρυ, ακούμπησε στην κιτρινοβαμμένη υδραντλία κι άρχισε να κλαίει.
Όταν τα φώτα το επέτρεψαν, ο πατέρας του διέσχισε την λεωφόρο, διαπίστωσε ότι η μάνα-γάτα ήταν αιμόφυρτη, μα το γατάκι δεν είχε χτυπήσει… τιναγμένο πιο πέρα, με τυφλά τα μάτια, αμίλητο, σίγουρα κατατρομαγμένο, ούτε που κουνιόταν! Το έβαλε στη χούφτα του, τηλεφώνησε στο ανάλογο γραφείο για τα χτυπημένα ζώα των δρόμων, πλησίασε τον γιο του, του έβγαλε το καπέλο με το σήμα των Νιου Γιορκ Γιάνκης, έβαλε μέσα δυο χαρτομάντιλα κι ακούμπησε το τοσοδούλικο γατάκι!
– από δω και πέρα, ΕΣΥ θα είσαι υπεύθυνος! …και μη τολμήσεις να διασχίσεις μόνος σου τον δρόμο, χάθηκες! Είπε ο πατέρας μ’ αυστηρή φωνή, μα αν έβλεπες τα υγρά μάτια του θα καταλάβαινες την αγάπη που είχε στο γιο του.
Η νοσοκόμα του σχολείου είχε αρκετή δουλειά στα χέρια της:
να πάρει το γατάκι, να το πλύνει, να το «απολυμάνει», να το βάλει σ’ ένα κάτασπρο καλαθάκι, να πάρει μια σύριγγα και να του στάζει σταγόνα-σταγόνα το γάλα που του ετοίμασε από ένα φάκελο σκόνης γάλακτος… κάθε μισή ώρα, το άδειαζε στο στοματάκι του, του καθάριζε τα χείλη, και το έβαλε στο γραφείο της, ακριβώς στη μέση, όπως θα έβαζε κάποιος ένα ανθοδοχείο με ακριβά λουλούδια!!!
–…η ζωή, η ό,ποια ζωή, είναι πολύτιμη! έλεγε στα παιδιά που πήγαιναν να δουν τον νέο «επισκέπτη» της τάξης τους… -Τώρα, το κύριο μέλημά σας είναι ν’ αποφασίσετε ΠΟΙΟΣ θα αναλάβει την φροντίδα του! –Η μαμά μου! Αντιφώνησε η μικρή Σάρα, ξέρει απ’ αυτά… έχουμε δύο γάτες, ζευγάρι, στο σπίτι μας και δύο σκύλους! Κι αν έλθετε να δείτε, το σπίτι μας λάμπει από καθαριότητα… η μαμά μου ΔΕΝ αστειεύεται! Θα το φέρνουμε και στην τάξη μας, να το βλέπετε!
Πέρα-δώθε, πέρασαν δυο βδομάδες με απίστευτα συναισθήματα των παιδιών της πέμπτης τάξης. ¨Όλα ήθελαν να κρατήσουν το καλαθάκι με το γατάκι που δυνάμωνε και στριφογύριζε ανάβολα!
Ήταν πλέον καιρός για μόνιμη κατοικία, με θετούς γονείς και μια κανονική βάφτιση!!!!!!!
Ο κλήρος έπεσε στην Έμπυ! Υποσχέθηκε ότι θα φέρει «άριστα» στην μαμά της, κι ότι θα… μοιράζεται την αγάπη με την μικρότερη αδελφή της। -…την αγάπη, ναι, μα η ευθύνη είναι δική σου! ήταν η απάντηση της μάνας της...
Στο τρίτο Σάββατο της μικρής ζωούλας, ο πίσω κήπος είχε γίνει ένα μίνι γιορτάσιμο πανηγύρι! Πλαστικές λευκές καρέκλες, τραπέζια φορτωμένα καλούδια για παιδιά (τσίζμπεργκερς, χατντόγκς, ποτέιτο-τσιπς, γαριδάκια, μικρά καλαθάκια αναμνηστικά, με την φωτογραφία του φρέσκια από το φωτο-τυπείο του σχολείου! Το μεσαίο τραπέζι, στολισμένο με λουλούδια, κουφέτα σ’ ένα γυάλινο μπολ, πετσετούλες, νερό σε μια λεκάνη για το «ράντισμα» του… Όλα έτοιμα για την «ιστορική» μέρα!
«τρελός Τουλούζ»!!! ξεφώνησε η μικρή Άντζυ, ΤΟΥΛΟΥΖ! ξεφώνησαν τα παιδιά, άλλα με το στόμα γεμάτο, άλλα με γέλια και χαρές… κι εκείνος, φανερά ευχαριστημένος, άνοιξε τα ματάκια του…
Τα δώρα του; Γινόταν γενέθλιο πάρτι δίχως δωράκια; …άνοιγαν το ένα κουτάκι μετά το άλλο, την μια χάρτινη σακουλίτσα κατόπιν της άλλης, παιγνιδάκια χαριτωμένα, γατίσια, φυσικά…, ( μέχρι και μια στολή Σάντα, για τα πρώτα Χριστούγεννα!!!!!!!!!!!) κι ένα μεγάλο κουτί με τα δώρα –τα αναγκαστικά της μαμάς: τα κουτάκια με την στερεά τροφή, με την υγρή, κυρίως κοτόπουλο!!!, την άμμο για τις ιδιαίτερες υποχρεώσεις του, κάτι χρωματιστά «πετραδάκια-τρίματα» για να διώχνουν την …νεοφερμένη μυρωδιά στο «λόντρυ», το δωμάτιο του πλυντηρίου, όπου θα ήταν το μόνιμο πλέον μέρος που θα κατοικούσε ο ΤΟΥΛΟΥΖ!
κι ο …παππούς; Γύρισε τα μαγαζιά, βρήκε ένα «φράκτη» άσπρο, με μικρά τετραγωνάκια, έβαλε τις ανάλογες βίδες για να μη τον γκρεμίζει ο νεόφερτος μουσαφίρης, και στα...βαφτίσια του, απόλαυσε το μεγαλύτερο τσίζμπουργκερ!!!
Ο Τουλούζ, έμαθε να ανεβαίνει παντού, από το νεροχύτη στο τραπέζι, από το τραπέζι στο ψυγείο! Να πηδάει στο πάτωμα με την αιλουροειδή του άνεση, να μυρίζει τους πάντες και τα πάντα, ν’ ανεβαίνει στην αγκαλιά σου, να σε φιλά, (μακριά από… μένα, συγγνώμη!!!), να ανεβαίνει τα σκαλιά για τις κρεβατοκάμαρες… να κοιμάται πότε με την μια και πότε με την άλλη… (κακό συνήθειο που έμαθε στην Πέννυ!), σπάνια να κάνει «ζημιά»… και ζημιά στο σπίτι! Υποδειγματικό ζωάκι που στην τριετία έγινε ένα πανέμορφο …ζώο!

Τώρα, κάπως κόπασε το μωρουδίστικο, λες, κλαψούρισμα του Τουλούζ για την απουσία της Πέννυ! Πιστεύω ότι ποτέ δεν υπολόγισε ότι η συντροφιά της ήταν ότι η καρδούλα του ζητούσε, γι’ αυτό άλλωστε την ανεχόταν όταν του δάγκωνε το μουσούδι του (έτσι άραγε να… φιλούν τα σκυλάκια;), του τράβαγε τ’ αυτιά του, ανέβαινε «καλικούρα» στην ράχη του, τον αναποδογύριζε… του έπαιρνε όλα του τα δωράκια, τον γρατσούνιζε αν πήγαινε στα …δικά της, ακόμη του έτρωγε την μερίδα του ή του αναποδογύριζε το νερό του!!!

Μόνο στην «θέση του», για το «νούμερο ένα» ή και το «νούμερο δύο» δεν πήγαινε η κακομαθημένη! Βρε τι μαλώματα, τι δωροδοκίες… τι χάδια, τι φοβέρες! Αυτή εκεί! να λερώνει όπου αυτή επιθυμούσε! Κι ο Τουλούζ, κύριος, αξιοπρεπής, καθαρός, γυαλιστερός, υπομονετικός… «έτσι θα είναι ή συντροφιά με τούτη την συντρόφισσα…ίσως σκεπτόταν, λιγομίλητος… «- … μα λες κι είχε κι άλλη, πρώτη του αγάπη ήταν…» έλεγε ο παππούς, γελώντας!
Οι μέρες περνούν, ας πούμε, ίδιες! Η Πέννυ πήγε στο Τέξας, τα «προικιά της» την ακολούθησαν, -μήνυμα δεν πήραμε ακόμη… ίσως η «μητριά της» είναι πιο αυστηρή, για να την στρώσει από τις Νέο-Υορκέζικες αταξίες της…
άλλωστε εκεί, το ράντσο είναι πελώριας έκτασης…
Ο Τουλούζ μετρίασε τα πονεμένα του νιαουρίσματα. Αν τύχει και περάσετε από τον δρόμο των Λωτών, θα τον δείτε στη μέση του πρεβαζιού, μισοκοιμισμένος από την ζέστη, να παρακολουθεί με τα …«κινέζικα μάτια του» τους περαστικούς.
Αν σας αναγνωρίσει, μπορεί να σηκώσει και να κουνήσει περα-δώθε την κατάμαυρη ουρά του, σήμα βαριεστημένου χαιρετισμού…
08-13-11
Υγ.: Με την θύελλα της 28ης Αυγούστου, ο Τουλούζ είχε άλλη περιπέτεια...
...μόνος στο σπίτι,
...μα αυτή, πιο σύντομη, για άλλη φορά!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Σας αφήνω, πάντα με την αγάπη μου, Υιώτα.

32 σχόλια:

kariatida62 είπε...

Αχ τον φουκαρά τον Τουλούζ!!!
Πόσο τον νιώθω..!

Περιμένω να ακούσω τι έκανε με την Αιρίν!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Μα είναι απολαυστικός ο τρόπος που αφηγείσαι. Όταν αρχίσεις το διάβασμα δεν θέλεις να τελειώσει. Μας έκανες τον Τουλούζ οικείο πρόσωπο στην κυριολεξία.
Το "Τουλουζ μόνος στο σπίτι" θα το περιμένω με ανυπομονησία!

Μαριάνθη είπε...

Γιώτα μου!!!Μας έβαλες σε αναγνωστικές περιπέτειες. Περιμένω και το υπόλοιπο.
Πολλούς χαιρετισμούς.

Frezia είπε...

Χαριτωμένο αφήγημα!
Εφόσον έχει και συνέχεια,
θα μπορούσε να γίνει ένα
ωραιότατο βιβλιαράκι,
για μικρούς και μεγάλους.
Η ανάγνωση του με χαλαρώνει,
περιμένω τη συνέχεια.
- - - - - - -
Είχα κι εγώ μια γατούλα,
άσπρη με λίγο μαύρο,
πολύ όμορφη,με είχε επισκεφτεί
στο σπιτάκι της εξοχής μαζί με
τα τέσσερα αδελφάκια της
όταν ήταν ολίγον ημερών.
Τα αδελφάκια της δεν επιβίωσαν,
εκείνη έζησε μαζί μου τρία χρόνια,
και μετά εξαφανίστηκε.
Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί ήταν
εξαιρετική,είχε καλούς τρόπους
δεν έκανε ζημιές,ούτε ανέβαινε σε
τραπέζια καρέκλες κ.τ.λ.
- - - - - - - - -
Εκεί έχετε πρωί τώρα,
την καλημέρα μου λοιπόν.

Λιακάδα είπε...

Απολαυστικοτατη η αφηγηση σου με συνεπηρε! Περιμενω ανυπομονα τη συνεχεια , στελνοντας σου φιλακι φθινοπωρινο νοτισμενο με την αλμυρα της θαλασσας μας :)
Υγ . Κι εκει κουνουπια? Με εχουν κατατσιμπησει!

ΔΥΣΠΙΣΤΟΣ είπε...

Με "κάρφωσες" πάλι στην οθόνη, νυχτιάτικα (εδώ) και πρέπει να ξυπνήσω νωρίς αύριο. Τι αύριο.... σήμερα πια!
Πολλά φιλιά σε όλους σας από όλους μας!

Dennis Kontarinis είπε...

Aγαπητή μου Υιώτα
Άργησα λόγω εγγονιών και αρχής σχολικής χρονιάς αλλά είμαι εδώ και απόλαυσα την πραγματικά υπέροχη αφήγησή σου για τον αξιαγάπητο Τουλούζ.
Μια αξιόλογη ανάρτηση
Νάσαι καλά

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Με παρέσυρες και ξέχασα τα πάντα για λίγα λεπτά.. Σ ευχαριστώ Γιώτα μου.
Ήταν τρυφερό και απολαυστικό..
Περιμένω τη συνέχεια..

pylaros είπε...

Μια τρυφερή ιστοριούλα όπου οι ανθρώπινες καρδιές αναμιγνύονται με πρωταγωνιστή τον ΤΟΥΛΟΥΖ,.


Γράφεις:
Αν τύχει και περάσετε από τον
δρόμο των Λωτών, θα τον δείτε στη μέση του πρεβαζιού, μισοκοιμισμένος από την ζέστη, να παρακολουθεί με τα …«κινέζικα μάτια του» τους περαστικούς.
Και που ξέρεις κάποια μέρα ίσως να περάσω από τον δρόμο των Λωτών, (θα έλεγα λησμονιάς)

καλό σαββατοκύριακο αγαπητή μου Υιώτα-Δημήτρη

Χαιρετώ
Γαβριήλ

κατερίνα δε. στα. πα. 2 είπε...

Γιώτα μου, ένιωσα σαν παιδάκι που του διαβάζουν παραμυθάκι! Είσαι ξεχωριστή στην γραφή, σε όλα τα είδη!Τι να λέω; Αγαπάω Τουλούζ και όλα τα γατάκια! Με μελαγχόλησες και λιγάκι... Να είσαι καλά, Γιώτα μου και να γράφεις! Οπωσδήποτε αυτό πρέπει να το κάνεις παιδικό βιβλίο!
Δώσε φιλιά σε όλους! Περισσότερα, προσεχώς...

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ (Αντώνης Κρασάκης) είπε...

Αγαπημένη φίλη, Υιώτα.
Πολύ όμορφη η ανάρτησή και η αφήγησή σου πολύ συγκινητική! Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψή σου στην παιδική γωνιά μου. Χάρηκα που σου άρεσε το "Μουσικό ταξίδι" της εβδομάδας με τα στρουμφάκια. Τα λόγια του τραγουδιού αυτού, όπως και τα υπόλοιπα που θα ήθελες, ευχαρίστως μπορώ να σου τα στείλω... Γράψε μου το mail σου και θα τα έχεις το συντομότερο. Καλή εβδομάδα να έχεις!
Αντώνης Κρασάκης
(εκπαιδευτικός)

Αστοριανή είπε...

Κάρυ μου!
και
++++++++++++++++++
ΦΙΛΕΣ και ΦΙΛΟΙ αγαπημένοι,
ΑΡΓΗΣΑ να σας απαντήσω,
ΜΑ
θα είδατε ότι στα ΔΙΚΑ ΣΑΣ
σας επισκέφθηκα στην ...ώρα μου.
++++++++++++++++++++++++
Ε Δ Ω ,
κάθομαι απόψε
δίπλα σ' ένα νευρικό φεγγάρι, η νύχτα πιο ψυχρή από τις προηγούμενες,
μα η καρδιά μου μαζί σας.

Κάρυ μου, το σχόλιό σου, προμετωπίδα
για όλους!
...άλλωστε τί Καρυάτιδα θα ήσουν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Θα περιμένεις για λίγο, όμως.
Τα άλλα θα τα πούμε στην... σειρά!
Φιλάκια,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Χριστόφορέ μου/μας!

Μέλι τα λόγια σου.
Θα σας έχω την συνέχεια, με λίγη υπομονή!
...και πολλή αγάπη!
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Μαριάνθη μου,

Ευχαριστώ σε τόσο πολύ!
Φιλιά στην "πιτσιρικαρία σου" και στο Νικόλα σου!
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Φρέζια μου,
Ευχαριστώ! Αν δε, η γατούλα σας αποφάσισε (!) να φύγει μετά από τρία χρόνια... μπορεί και ν' αγάπησε ...κάποιον !!! και "κλέφτηκαν"...
Να θυμάσαι πάντα την καλή πλευρά!
Με την αγάπη μου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Λιακάδα μου,
ευχαριστώ, καλή μου!
...και επαναλαμβάνω, εδώ, όπως και στο προσωπικό μήνυμα, ότι πάλι ΔΕΝ τα κατάφερα να μπω στα σχόλια της σελίδας σου!
...αν φταίνε τα... κουνούπια, άστα!!! κρατάνε και μια εβδομάδα τα τσιμπήματα!!!
Σε φιλώ
και χρειαζόμαστε λιακάδα επιγόντως, ιδίως βορειότερα!!!
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Σταύρο μου,
-που σε λίγες μέρες θα έχεις την ονομαστική σου, τί θα μας προσφέρεις στην υπέροχη σελίδα σου;;;;;;;;;;;-
Χαίρομαι που "ξενύχτισες" για τον Τουλούζ μας! Η Ράνια, τί σου είπε;
Δώσε της φιλάκια,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Ντένη μου,
όπως το...πάμε,
στο τέλος θα χρειαζόναστε ένα... γαρύφαλλο στο ...πέτο
για ν' αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλο...
Θα σε δω, ελπίζω, στις 18, στους Αθηναίους...
Ευχαριστώ,
χαιρετισμούς στην όμορφη γυναίκα σου, και σ' όλους...
Πάντα με αγάπη, Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Ρεγγίνα αγαπημένη,

πάντα την γλυκειά σκέψη! Σ' ευχαριστώ, καλή μου.
Σίγουρα θα έχει συνέχεια ο Τουλούζ μας...
Σε φιλώ, Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου!!!
θα ΄ρέπει να γίνει ο...δρόμος της λησμονιάς, και μάλιστα γρήγορα!!!
Ελπίζουμε μέχρι το τέλος της εβδομάδας... προσευχήσου μαζί μας!
(Αυτό είναι ακόμη "κρυφό μυστικό..." κι ο Τουλούζ μας από χθες ...υποφέρει!!!)
Α! θα σας τα "μολογήσω σύντομα"!!!!!!
Χαιρετισμούς,
και φιλιά στην Ορτάνς" σου!Υιώτα

Αστοριανή είπε...

..."Δεν στάπα,"... Κατερίνα μου,
ότι εσύ κι εγώ έχουμε ...γατίσια αίσθηση...
αφού κι εσύ αγαπάς το μονόφθαλμο γατάκι σας... Δεν θυμάσαι τις φωτογραφίες στο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο, πέρυσι;;;;;;;;;;;;;
Η διαφορά μας είναι ότι εσύ το αγκαλιάζεις...
ενώ εγώ, -όχι γιατί "βάρυνε από την καλοπέραση..."-
μα κρατώ ίχνη από αναμνήσεις όχι και τόσο ευνοϊκές... (!!!) από τα...μικράτα μου!
Αν τα "μαζέψω" όλα, όπως πρότυνε και η
"Φρέζια"...
θα κάνω ένα... βιβλίο! (μα για ποιον;;;;;;; άσε που και που να τα απολαμβάνουμε εδω! κάτι είναι κι αυτό!)
Σε γλυκο-ασπάζομαι, χαιρετισμούς σε όλους σας,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Αντώνη μου!
Να, λοιπόν, που μια αγάπη για τα παιδιά συναντιέται κάμποσα χρόνια μετά, εδώ, στον αέρα..., στην "ευκαιρία του αιώνα", την ιστοσελίδα!
Ποιος θα φανταζόταν
ότι οι "ήλιοι" του σχολείου σου, θα φώτιζαν μέσω εσένα, του καθοδηγητή τους,
τον μικρό μου "κήπο"...

Το E-mail :
yiotas@optonline.net

Θα προσδοκεί και το τραγουδάκι σας
και ότι άλλο
γλυκό κι επικοδομητικό θα υπάρξει κι από τις δύο ...όχθες του Ατλαντικού!

Να έχετε Καλή Χρονιά!!!!!

Με αγάπη,
Υιώτα

gitsanas είπε...

Αυτή η πένα σου, η γραφή σου απολαυστική!!!
Και οι ευαισθησίες σου που παίρνουν ζωή με την υπέροχη γραφή σου.
Ο Σπίθας μου (ένας ολόιδιος Τουλούζ, μαύρος πάνθηρας-γάτος) κι εγώ σου στέλνουμε την αγάπη μας και περιμένουμε την συνέχεια με ανυπομονησία!

Αστοριανή είπε...

Αγαπημένη "Αγρίνιο"...
Σίγουρα εσύ θα έχεις "άλλες...αγκαλιές κι αγάπες..." με τον Σπίθα σου!
Ο "δικός μας", το καταλαβαίνει ότι κάπου δεν τον παίρνω αγκαλιά, όπως οι άλλοι... με κοιτάζει, τρίβεται στα πόδια μου, έρχεται πλάι στον καναπέ...
μα του...εξηγώ ότι δεν είμαι της ...μεγάλης αγκαλιάς!
Χαίρεται που του βάζω να φάει... μα ως εκεί!
...και χαίρομαι κι εγώ που σου άρεσε η "ημι-παιδική" ...γραφή μου, μα αγαπώ τα παιδιά, μικρά και ...μεγάλα!
Πάντα με την αγάπη μου,
από μια ...ψυχανεμισμένη Νέα Υόρκη,
Υιώτα

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ (Αντώνης Κρασάκης) είπε...

Αγαπημένη μου φίλη Υιώτα, σου έστειλα στο mail σου τους στίχους, τα τραγουδάκια και το παιχνίδι της "Βιολέτας" που μου ζήτησες. Συγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά είχα πολλές υποχρεώσεις με το άνοιγμα των σχολείων. Θα σου στέλνω κι άλλα τραγούδια όταν κάνω σχετικές αναρτήσεις στο ιστολόγιό μου.
Xάρηκα για τη γνωριμία μας!
Πολλά φιλιά από Αθήνα.
Αντώνης

Eri είπε...

Πραγματικά πόσο χαρισματική εισαι Αστοριανή μου.. Συγχαρητήρια

χρυσάνθη είπε...

Γλυκιά μου Υιώτα Αστοριανή μου!!!Ηρθα στο σπιτάκι σου και στρογγυλοκάθησα.Εφυγα μετά από πολλές ώρες αφού έμαθα όλα τα νέα σας!!!
Γιώτα μου ,μη το ξεχάσω ,δεν είναι η ιδέα σου για το μωρό!Ναι μοιάζει της κορούλας σου!!!
Φιλάκια πολλά , με πολύ αγάπη...

Αστοριανή είπε...

Αγαπημένε Δάσκαλε,
μια ...παλιά δασκάλα...
μόλις σου έστελνε μήνυμα,
μα το "ανόητο γραφείο του...γκούγκλ..." δεν δέχεται το "πασσγουώρντ" μου!
Μια ακόμη προσπάθεια,
σας φιλώ,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

... Αντώνη μου,
#2

το πέρασε!
Πιστεύω ότι η γλυκειά σου Πόπη, θα σου διαβάσει το μήνυμα...
Φιλάκια στους μικρούς σου ηλίανθους,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Ερι μου,
ευχαριστώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!
Θα σε δω, πιστεύω, αργότερα.
Δες το πιο πάνω "σχόλιο"!!!
Φιλάκια,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Χρυσάνθη μου,!!!
Καλώς ήλθες!!!

Χόρτασες διακοπές, έτσι;

Θα έλθω κι εγώ, από κει, λίγο αργότερα...
Σε φιλώ,
μ'όλη μου την χαρά,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Eri mou!
an theleis, steile mou e-mail sou,
kati skeptomai kai den ta ...katafernw!

Steile to sto

yiotas@optonline.net

kai ta leme pali...
Me agaph, Yiwta, NY