...μάγισσα τ΄ άπλετου ουρανού, για χρόνια με μαγεύεις σε μια γλυκειά ψευδαίσθηση
ότι συνομιλούμε...
Μαδώ τα ανθοπέταλα, τη γύρη μου σκορπίζω,
σ΄ένα φαφούτη άνεμο μετρώ τη δύναμή μου στα κουρασμένα δάχτυλα να σε ιχνογραφήσουν
για τις ξαγρύπνιες της καρδιάς...
κι ως τριγυρνώ τις νύχτες σε δρόμους ελικοειδείς, πόσο με περιπαίζεις...
μια στα δεξιά, μια στα ζερβά, ...πότε στην αγκαλιά μου... και μου μιλάς
με τη μορφή και της Σαπφούς τη γλώσσα, άλλοτε ρίχνοντας βουτιές σ΄άγρυπνα συννεφάκια, άλλοτε κρύβοντας φωλιές στα μαδημένα δέντρα...
- ... Είναι φορές π΄αδιάφορη ακουλουθεί τον ήλιο, ερωτευμένη κι άχρωμη, πειθήνια στη τροχιά του, ξετρελαμένη με το φως και τ΄ουρανού το χρώμα μέχρι που του ωκεανού τα σπλάχνα ανακατεύει στο ξέφρενο το πείσμα της...
Κι ως άρχισαν τα χρόνια μου τους ώμους να βαραίνουν κι οι νύχτες να ταλαιπωρούν
τις θύμησες της ήβης... αν δήθεν, αποφάσισα σωστά τις εκλογές μου και πόσο είμ΄ υπεύθυνη για κείνες που δεν πήρα...
τουλάχιστον, για λύτρωση, μήνυμα δεν μου στέλνει...
Το δε φαρμάκι των ετών πλημμύρισε στα στήθη,
κι ούτε σπασμένα μάρμαρα θα κλάψουν την αλήθεια!
Με ματωμένα ενώτια, το δώρο του Φλεβάρη, κλεμμένα από διπλανή αυλή,στο φράχτη ξαπλωμένα... σε στόλισα,
πρωτού κρυφτείς, κι απάντηση δεν δώσεις,
έστω, για τη συνήθεια, ... για της νυχτιάς τα μάγια...
Στον ύπνο μ΄επισκέφτηκε χθες βράδυ η Σελάνα! Το μάτι αινιγματικό, λίγο πριν βασιλεύσει! Κρύα η φωνή της, άχρωμη, σαν το ψυχρό της σώμα!
-Κοίτα! είπε, και χάθηκε...
Τ΄άνθος της μαργαρίτας γερμένο βαριανάσαινε στη παγωνιά της νύχτας!
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
18 σχόλια:
Πανέμορφο, μαγικό σαν την Σελάνα, αγαπημένη μου Αστοριανή!!!
Και σίγουρα την ευχαρίστησαν τα ενώτια, έστω και ματωμένα, μιας και αγαπάει τον χρυσό...
Σου το ξαναείπα, με ενθουσιάζουν τα Ελληνικά σου!!!
Με αγάπη και πολλά φιλιά
... αν δήθεν, αποφάσισα σωστά τις εκλογές μου και πόσο είμ΄ υπεύθυνη για κείνες που δεν πήρα...
τουλάχιστον, για λύτρωση, μήνυμα δεν μου στέλνει...
Σαν το χρώμα της χρυσό ή ασημένιο... ίδια η μαγεία των λόγων σου...
Στάθηκα εκεί που με αφορά.. και ζητώ μαζί σου τη λύτρωση.. μόνο που η Σελάνα φεύγει και έρχεται δίχως απαντήσεις..
Γιώτα μου θα ακουστεί κοινότυπο να επαναλάβω το πόσο σε θαυμάζω..
Χαιρετισμούς στον Δημήτρη!
Με αγάπη.. από το λιμάνι...
(Με ματωμένα ενώτια, το δώρο του Φλεβάρη, κλεμμένα από διπλανή αυλή,
στο φράχτη ξαπλωμένα... σε στόλισα,
πρωτού κρυφτείς, κι απάντηση δεν δώσεις,
έστω, για τη συνήθεια, ... για της νυχτιάς τα μάγια...)
Με αυτό το ίδιο Φεγγάρι περπατούσαμε νύχτα κι αυτό ξεπρόβαλε απ την γύμνια των δένδρων,
κι εμάς μας τράβαγε του λουρί του τετράποδου αυτού που είχαμε βγάλει βόλτα, νυχτιάτικα στα έρημα σοκάκια του Λονγκ Άϊλαντ, όμως με την παρέα της Πανσέληνου λέγαμα μύθους...
Όχι δεν είχαμε μαργαρίτες, έπαιζαν κρυφτούλι με το κρύο του χειμώνα.
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Γιώτα μου, σε είδα απ' το παλιό το παραθύρι, κι έτρεξα!
Σα συνάντησα την μαγεία των λόγων σου, ανατρίχιασα στην σύμπτωση...της μέρας μου.
Ναι, η Σελάνα η αφορμή!Αγάπες, δεδομένες!...
Πολύ ωραίο Υιώτα μου.
Ειλικρινά έμεινα ώρα αρκετή προσπαθώντας να φανταστώ όσο πιό δυνατές μπορούσα τις εικόνες που ζωγράφιζαν οι λέξεις σου.
Υπέροχο.
Μα πραγματικά υπέροχο!
"Είναι φορές π΄αδιάφορη ακουλουθεί τον ήλιο, ερωτευμένη κι άχρωμη, πειθήνια στη τροχιά του,
Αλήθεια όταν την βλέπω καμιά φορά χλωμή άχρωμη στον γαλανό ουρανό δεν ξέρω γιατί την λυπάμαι. Διαβάζοντας τον θαυμάσιο σου στίχο όμως κατάλαβα.
Καλό σου βράδυ Υιώτα μου. Ή μάλλον καλημέρα.
Μάγδα μου!
Αγωνίζομαι )!=
να ... καταγράφω τα του... μυαλού μου (του ανύπαρκτου!!! λέει ο Δημήτρης, συχνά-πυκνά... -μα αγαπά το χρώμα του ρόδου σου-!!!, μεγάλη η ενθάρρυνση, έ!)
χρόνος μηδέν, πλέον!!!
Θαρθώ, να σου πω ΅καλημέρα¨
για καφέ και λίγο ...λέγε-λέγε...
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Φίλη γλυκειά,
Ευχαριστώ για το δικό σου χρόνο! Είσαι κι εσύ αναξάντλητη, με τα τόσα που δημιουργείς...
Εμένα;
το να γελώ το χρόνο με τα ξεκαρδιστικά γέλια του μωρού μας...
εκείνο
είναι η απάντηση!
Από τα γραφόμενά σου, διαισθάνομαι να έχεις ίδιες χαρές κι αγάπες.
Τους... ανέμους του... λιμανιού, πρόσεχε!
Σε φιλώ,
πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Γαβρίλη μου,
Φίλε πράγματι ξεχωριστέ,
σοφέ θαλασσο...μάχε μας,
πόσο γραφικά μου έδωσες το κυνηγητό της πανσελήνου... κι ο καιρός, ήταν υποφερτός, για συζήτηση και περπάτημα...
Όταν περάσεις από του Μάκη,
δώσε του χαιρετίσματα, και στην Έφη του, φυσικά...
Έκανες κάτι με τα ΒΙΟ ... 120 λέξεις, μου είπαν...
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
Κυκλαμινάκι μου!
Μου έλειψες! φιλενάδα μου!
Τόσα ...ψιλά-ψιλά-ταυτόχρονα ασήμαντα-μα πάντα θέμα για λέγε-λέγε- ...........
Και το χειρότερο,
η Μεγάλη Υποχρέωση-Αγάπη για το μωρό,
δεν μένω και στο σπίτι...
Όσο για το φεγγάρι, όσο πεζό και να ακούγεται...
εμένα πάντα με γοητεύει...
Φιλιά σε όλους σας, μάτια μου,
Υιώτα-Δημήτρης
Ντένη μας,
Παυσανία των Ι. Νήσων...!!!
Εσύ κι αν έχεις συναντήσει και δει πανέμορφα φεγγάρια!
Τελικά, δεν θα τα καταφέρω για τις 11...
Τί να πω!
Λείπω συχνά στο μωράκι...
και δεν τα είπαμε κι από κοντά!
Σας χαιρετώ, όλους σας,
Υιώτα
Α! Φίλε μου, Διογέννητε!
...άραγε,
αυτή να είναι η... συνταγή να είσαι τόσο ευγενικός κι ανθρώπινος;
...κακομαθαίνοντάς με να.. περιμένω κάθε φορά, για να νιώθω ότι υπάρχω στη Φιλία;!
Φίλησέ μου τη Χαρά σου, Φίλε μου,
και σ΄ευχαριστώ ακόμη μια φορά.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Γλυκιά μου Γιώτα!!Πόσο όμορφα ,δυνατά και ιδιαίτερα μεταφέρεις σκέψεις και συναισθήματα στους στίχους των ποιημάτων σου!!!Τρυφερά λόγια , γεμάτα μυστήριο σαν της σελήνης όλα τα μυστήρια!!!
Σου στέλνω την αγάπη μου.....
Γεια σου Κούκλα μου!
Αργήσαμε απόψε, στου δεκάμηνου... βασανιστή μας...
Εσείς, πότε με το καλό, όπως λένε;;;;;
Ευχαριστώ πάντα για την αγάπη σου,Χρυσανθένια μου.
Σε φιλώ,
Υιώτα
Γιώτα μου πολύ μου άρεσε το ποίημα που το διάβαινα μαζί σου, είτε είχε ρυθμό δημοτικού τραγουδιού, είτε θύμιζε Σαπφικούς ρυθμούς.
Μέσα σ' αυτό το πανέμορφο σκηνικό πλαίσιο, πέρναγε ολόκληρη ζωή μέσα σε λίγην ώρα.
Να 'σαι καλά
Γεια σου Φαίδωνα!
Ευχαριστώ για την ... έγγραφη επίσκεψη!
Κι εγώ, φορές-φορές, σου στέλνω χαιρετίσματα... κι ας μη τα δηλώνω!
Βλέπεις, παλιές ...φορολογικές δηλώσεις, τις...πλήρωσα, ξεπλήρωσα,
ξέρεις -μάλλον νιώθεις- ότι η αχαριστία είναι σαν το... κοτσιλόπουλο πουλί όπου τον πισινό του κοντά του τον παίρνει... κι όπου πάει δεν ξέρει να ...κρυφτεί... κι όλο λερώνει...
Κουράστηκα από πολλά, Φαίδωνα.
Κλείνομαι εδώ μέσα, υποθέτω ότι η αγάπη και η εκτίμηση είναι τρόπος ...ευγενικής επικοινωνίας...
εντάξει,
κακία δεν κρατώ σε κανένα,
απλά προσέχω περισσότερο...
Να είσαι καλά.
Η Σελάνα... ήταν ας πω, χαιρετισματα στην πατρίδα σου, που δεν έχω γνωρίσει...
Όποτε θέλεις,
εδώ είμαι. Ευγενική οικοδέσποινα.
Ευχή για καλύτερες μέρες στη μεγάλη μας πατρίδα,
Υιώτα
Ο λόγος σου το ποίημα σου,
μας συναρπάζει,μας κάνει να
ξεφεύγουμε,από την πεζή
καθημερινότητα.
Ανάταση στην ψυχή, μας
δίνεις καλή μου Γιώτα
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή.
Με αγάπη...
Φρέζια μου,
μια με τα χιόνια, μια με την κατάσταση... πόσες φορές σε σκέφτηκα, φίλη μου!
Είθε ο απλός μου λόγος να δίνει μια άλλη διέξοδο στη καθημερινότητα...
Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δική μου σκέψη πελαγωμένη στο ανεξέλεγτο απέραντο της ζωής...
Αν σε συνατάει, διπλή η χαρά μου!
Φιλάκια σε όλους σας,
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
Δημοσίευση σχολίου