Το φυλλομέτρησα, διάβασα μερικά καυτά άρθρα του, μα γύρισα πάλι στο πρόλογο του συγγραφέα.
Στην πλέον τρυφερή του αφιέρωση:
Στον εγγονό του Ιωάννη-Αλέξανδρο:
Αγόρι μου,
το γέλιο σου τον ήλιο σκοτεινιάζει.
Τα μάτια σου είδε η ροδαυγή
και βαριαναστενάζει.
Και νάταν μόνο αυτή του η εξομολόγηση...( σελίδα 11)
" ...τα πρώτα δεκαοκτώ μου χρόνια τα άντεξα μέσα στον κυκεώνα της Αθήνας, στα βάραθρα της κακομοιριάς, της πείνας, του μίσους, των βασανιστηρίων, κάτω από την μπότα των Γερμανών. Τότε, οι άνθρωποι φύτευαν σφαίρες στην καρδιά, αντί λουλούδια στη γη. Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα συνετελέσθη η τήξις και η πήξις του μυαλού και του χαρακτήρα μου. Μπήκα σε πειρασμούς πολλούς, μα σύντομα η πλανεύτρα θάλασσα, με πήρε στην αγκαλιά της. Την γεύτηκα ολόκορμη σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη, απ' τον Βερίγγειο πορθμό ως την Ανταρκτική. Καριέρα στο Ναυτικό, - σπουδές -έρευνες - ασκήσεις - ποντοπορείες - προαγωγές - περιπέτειες, και ξαφνικά ένιωσα πως γερνάω. Παντρεύτηκα την Ελένη, κόρη Καλύμνιου σγουγγαρά, δημιουργό της κόρης μας της Μαριέλενας.Τη σύζυγό μου όμως ζήλεψε ο Χάρος και κείνη τόσκασε μαζί του. Κι έμεινα μόνος για να θυμίζω φάρο σε κάβο, που του σβήσανε το φως. ..."
κι ακόμη: (σελίδα 7):
Είχα κάποτε ακούσει πως ο ευκολότερος τρόπος για ν΄αποκτήσεις μερικούς εχθρούς, είναι να λες συνεχώς την αλήθεια. Μ΄αυτό τον τρόπο κατάφερα κι εγώ... να με ξεφορτωθούν κάμποσοι φίλοι και φίλες.
(Είμαι) τύπος ελαφρά εριστικός, σατυρικός, συχνά σκώπτω άλλοτε εμμέτρως κι άλλοτε εν πεζώ, πάντοτε όμως ευθύγραμμος. Σε συμπαιγνίες, ποτέ δεν παίρνω μέρος. Γράφω απονήρευτα και αφιλοκερδώς για να μεταδίδω πάντοτε δωρεάν τα παράγωγα της ανεξάρτητης σκέψης μου.
Έτσι ελπίζω ότι, ανάβω κάποια φτωχά κεράκια, με λίγο έστω φως, στον άναστρο ουρανό μας.
Και δεν θα σβήσουν αυτά τα κεράκια πριν σβήσει το δικό μου.... .... "
...κι είναι το δεύτερο, κατά σειραν, βιβλίο του με άρθρα και ποίηση ...
Κρατώ
ένα πρόσφατο άρθρο του στον Ε. Κήρυκα, ΝΥ, Δευτέρα 25 Νοεμβρίου, ε.ε., από τα πάμπολλα που έχει δημοσιεύσει, με τίτλο:
"Οι πρώτοι φθόγγοι", εννοώντας την Αγάπη, όπου μετά από μια ανάλυση εκ βαθέων καταλήγει:
"... Παντού και πάντα υπάρχει Αγάπη. Όμως, για να φανερωθεί, χρειάζεται χώμα για να βλαστήσει και νερό να ποτισθεί. Ο άνθρωπος την εγκατέληψε, και τώρα εκείνη μοιάζει με δέντρο δίχως ρίζες!
Μοιάζει με ιστιοφέρο χωρίς πανιά... Ε.Δ."
Αυτά τα λίγα για τον :"... (Είμαι) τύπος ελαφρά εριστικός, σατυρικός, συχνά σκώπτω άλλοτε εμμέτρως κι άλλοτε εν πεζώ, πάντοτε όμως ευθύγραμμος. " !!!!
Όμως, μια κάποια στιγμή, θα πρέπει να επανέλθω για τον Ευάγγελο Διακογιάνη.
Αυτή, ήταν μια παρουσίαση κι ένα ¨"Ευχαριστώ" για το Βιβλίο-δώρο,
ιδίως σε ώρες... κρυωμένες που με ταλαιπωρούν...
Κι έρχονται τ' "ΑηΝικολοΒάρβαρα"
κι εύχομαι Χρόνια Πολλά σε όλους...
Πάντα με την Αγάπη, Φίλες και Φίλοι μου,
Υιώτα και Δημήτρης, (ακόμη με την Γρίππη του Λονγκ Άϊλαντ...!!!)
9 σχόλια:
σπουδαίο
εύγε που βγαίνει κάτι στην αλλοδαπή
και μάλιστα από ένα ναυτικό ... σαν εμένα που το έκανα και την απαρνήθηκα...
Έχω μιαν απορία, αγαπητή μου «κυρία»: Είναι το ίδιο άτομο ή όχι ο Ευ’αγγελος Διακογιάννης, που πριν κάποιες εβδομάδες δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Νέας Υόρκης τα κάτωθι: «Γνώρισα τα μεγαλύτερα καθάρματα, που στέγασε ποτέ ο ουρανός της Νέας Υόρκης. Τα γνώρισα εμπειρικά. Πρόκειται για ανθρώπινα ομοιώματα. «Κυρίες» με μεγάλους τίτλους και ημίκενα κρανία, που ζουλάνε την κοιλιά τους και χύνουν πράσινη χολή, σε όσους δεν υποτάσσονται στα κοινωνικά τους γούστα, αλλά και «κύριοι» που ευχαρίστως θα σε προδώσουν, ακόμη και για λιγότερα των τριάκοντα αργυρίων. (…) Μιλάω για οργανωμένες συντεχνίες μηδαμινοτήτων, που παίρνουν ανάστημα αναρριχώμενοι την κλίμακα της ψευδολογίας, της αλαζονείας, της έπαρσης. Τέτοιους θήλεις και άρρενες, που η παρουσία και το έργο τους , κοπρίζουν την ομογενειακή ατμόσφαιρα…
Θα μου λύσετε την απορία; Αν θέλετε, βέβαια.
Peter Kosmas
Καλημέρα ΑΚΡΑΤ.
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Ο καθένας, με την ευθύνη του.
Τα γραπτά μένουν.
Όπως και οι έγγραφες απόψεις εκάστου.
Να έχεις μια καλή μέρα.
Υιώτα
Κύριε "Κοσμά",
Τα εισαγωγικά, πάντα δικά σας.
Ζω στο νομό της Νέας Υόρκης.
Δεν γνωρίζω την Εφημερίδα της Νέας Υόρκης.
Ίσως, θα πρέπει να αποτανθείτε εκεί, που δημοσιεύτηκε το ότι αναφέρεσθε.
Ο καθένας ότι έχει προσφέρει.
Να είστε καλά, για το διάλογο.
Υιώτα
Γειά σου πατριώτισα.Σου εύχομαι να έχεις καλές γιορτές μαζί με την αγαπημένη σου οικογένεια.Σου δίνω από τωρα τις ευχές μου γιατί μετακομίζω την άλλη εβδομάδα σε άλλο σπίτι[το τελευταίο ,εύχομαι] και δεν θα έχω χρόνο γιά διαδυχτιακές επικοινωνίες.Το εχω παρακάνει με τις μετακομίσεις,έντεκα [11] τον αριθμό.Δεν υπάρχει γειτονιά και κηπος του Νεσβιλ που να μην έχει ενα πεύκο ή ένα έλατο που φύτεψα με τα χέρια μου.Περνάω καμιά φορά και τα βλέπω και είναι σαν να βλέπω τα παιδιά μου.Είμαι, βλέπεις, και 43 χρόνια σε τούτη πόλη.Και θυμάμαι που έλεγα τότε που πρωτόρθα : άντε,πέντε δέκα χρόνια το πολύ και μετά πατρίδα.
Τι εννοείτε με τα εισαγωγικά κυρία μου; Δεν κατάλαβα…
Σαν Αστοριανή που είστε θα έπρεπε να γνωρίζετε την Εφημερίδα της Νέας Υόρκης που κυκλοφορεί εδώ και κάποιους μήνες. Το γραφείο μου είναι στην 31st St, Astoria, και την βρίσκω πάντα. Εκεί διάβασα και το αισχρό κείμενο και μου προξένησε την περιέργεια αν πρόκειται για το ίδιο άτομο για το οποίο γράφετε τόσο ωραία λόγια.. Έτσι τόλμησα να σας ρωτήσω. Με συγχωρείτε αν σας ενόχλησε…
Γεια σου, Σπύρο μου.
Ευχές από καρδιά και νου, για Υγεία, Αγάπη
και Καλή ...μετακόμιση!
Και βέβαια δεν θα χαθούμε.
Γνωρίζω ακόμη την... ταλαιπωρία της δικής μας μετακίμισης, εδώ και μια πενταετία, στο Γουέστμπερυ...
Τίποτε το ίδιο... Πράγματα και θέσεις,
όπως τις έχει κρατήσει η μνήμη... ξέχασέ το!
Πάλι καλά που αντέχεις.
Φίλησέ μου την αγαπημένη σου Σοφία, και ΟΛΑ τα παιδιά.
Θα τα πούμε, σύντομα, ελπίζω.
Σας χαιρετούμε,
Υιώτα και Δημήτρης
Εξαιρετικά τα αποσπάσματα που διάβασα Γιώτα μου. Περαστικά μας για τη γρίππη.
...ήρθε κι εκεί!!!!!!!!!!!
Τατιάνα μου!!!!
20 μέρες πέρασαν και τώρα κάπως καλλιτερεύει, και στους δυό μας...
Όσο για τα αποσπάσματα...
Ναι, είναι η τρυφερότερη πλευρά του συγγραφέα, μάλλον αρθρογράφου. Αυτοσαρκασμός και ειλικρίνεια. Πολλοί τον "αποφεύγουν" έχω μάθει,
μα εμένα
το βιβλίο μ' ενδιαφέρει
και όχι οι αντιπαλότητες στις παρεούλες τους...
Περαστικά σου, μάτια μου,
Πάντα με την αγάπη,
Υιώτα
Δημοσίευση σχολίου