(Φωτ. Υιώτας)
ΤΟ
ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Πρόσωπα σκυθρωπά. Λυγμός
κομμένος στα δυο. Η καρδιά μισή. Αιμορραγεί.
Τα μάτια, ω! τα μάτια,
αναδιπλώνουν εικόνες τρόμου, στέλνοντας
κύματα απόγνωσης
στο νου, τον ανέτοιμο.
Βαθύριζο το φαρμάκι. Δεν
επουλώνεται με επάργυρα ή επίχρυσα στρώματα προσωρινής ευμάρειας.
Το σοφό μερμήγκι γνωρίζει ότι η
ζωή δεν είναι δίκαιη.
Η βροχή, δεν μοιράζεται
ευεργετικά. Ο σπόρος δεν αναπνέει ολοκληρωτικά, δεν διαιωνίζει την καθαρότητά
του.
Ο κόσμος, δεν πνίγεται από τον
ωκεανό μόνο. Έχει
και ο ουρανός συμμετοχή στην
καταστροφή.
Οι επουλωμένες πληγές έχουν κι
αυτές μερίδιο
στην ισορροπία του ψεύδους.
Θεέ, με τα χίλια τόσα
πρόσωπα,
βρέξε, σύντομα βρέξε τα
ξεχασμένα χαμόγελα
να φωτίσουν την πλάση.
Σπάσε την
μεγάλη σιωπή της αδιαφορίας.
΄Ανοιξε, με τον
τρόπο που Εσύ γνωρίζεις
την Πύλη του επίγειου μικρού παράδεισου.
Άστραψε με το μοναδικό Σου φως
τον σκοτεινό θόλο της νύχτας, να δούμε
το αληθινό Σου πρόσωπο.
*********************************************************************************
Πάντα με την Αγάπη μου,
Υιώτα
10 σχόλια:
Πω πω ένα μεγαλεπήβολο ηλιοτρόπιο! Σαν να μιλά σε γλώσσα συμβόλων. "Νίκη όπου έχω νικηθεί", που θα έλεγε κι ο ποιητής· όπου είσαι να σε ακολουθεί το Καλό αδερφή μου! Σφίγγω με αγάπη το χέρι σου! Οι καρδιές χτυπούν στον ρυθμό μια Αλήθειας..
Κάποιες αλήθειες τόσο όμορφα δοσμένες.
Νάσαι καλά καλή μου φίλη.
· όπου είσαι να σε ακολουθεί το Καλό αδερφή μου! Σφίγγω με αγάπη το χέρι σου! Οι καρδιές χτυπούν στον ρυθμό μια Αλήθειας.. ΣΠ
Στρατή μου,
έγραψα στο δικό σου, πόσο κοντινός είναι ο πόνος...
Ο Δημήτρης λέει να σου γράψω " πόσο με τίμησες με αυτή σου την ανοιχτή δήλωση..."
Συμπληρώνω: μετρημένοι στα δάχτυλα εκείνοι που με αγαπούν και λατρεύω.
Φιλιά στην Μαριάνθη σου,
και στα μωρουδέλια...
Υιώτα (του ηλίανθου και της αρχαίας Ελίκης...)
Ντένη,
φίλε κοντινέ του νου και της γραφής,
για να δούμε πότε θα μοιραστούμε τον ...καφέ που τάξαμε κάμποσο καιρό πριν.... Ο Δημήτρης λέει " ...να σπάσουν οι πάγοι, πρώτα...)
Χαιρετισμούς στην σύζυγο, και στα παιδιά
Υιώτα
Με αυτό σου το ποίημα είναι σα να κραυγάζεις σηκώνοντας τα χέρια συ στον ουρανό ζητώντας δικαοσύνη λες (Το σοφό μερμήγκι γνωρίζει ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη.)
Αγκαλιάζεις καταστάσεις αιώνιες που δεν αλλάζουν απλώς τις παρατηρείς και γράφεις.
μου άρεσε
χαιρετισμους
Γαβριήλ
αστέρι... τι όμορφο ποίημα, προσευχή!!! άψογο!!! μακάρι να βάλει το χέρι του ο Θεός, γιατί οι άνθρωποι... τι να πω;... Δεν πάμε καλά!!!!
μακια και ΧΑΙΡΕΤΙΣμΑΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!! <3 = καρδιά του φέις... εδώ..
Γαβρίλη μου,
ευχαριστώ!!!
Να έχεις κι εσύ όμορφες εμπνεύσεις... αυτές οι στιγμές αξίζουν.
Φιλιά,
Υιώτα
Λαμπρίτσα μου, Ευχαριστώ!
" ... μακάρι να βάλει το χέρι του ο Θεός, γιατί οι άνθρωποι... τι να πω;... Δεν πάμε καλά!!!!"
Αυτό, το λέω και το γράφω με τον τρόπο μου κι εγώ...
Πράγματι, κάποιος πρέπει να βάλει το χέρι του να σταματήσει αυτή η κατάσταση...
ΠΟΥ ΠΑΜΕ;;;;;;;;
Πράγματι ανησυχώ!
Φιλιά, καλή μου Φίλη,
Υιώτα
Ποιήμα και εικόνες υπέροχα!
Αγαλλίαση νιώθω σε κάθε μου
επίσκεψη στις σελίδες σου!
Καλά να είστε όλοι στο σπιτικό σου!
Κούκλα μου γλυκιά!!!
θα λες ότι δεν σε τίμησα, μάτια μου!
Μα είχαμε τον μικρό με στομαχόπονο κ.λ.π. και πήγαινα από κει γιατί με ζητούσε πιο πολύ......
Σε αγαπώ και δεν θέλω να νομίσεις ότι σε ...παραβλέπω!
μαζί με τον παλιόκαιρο... όλα μαζί...
Φιλιά, γλυκιά μου,
Υιώτα
Δημοσίευση σχολίου