ΠΟΙΗΣΗ : Ε λ ε ύ θ ε ρ η ! στην Θεανώ Παπάζογλου-Μάργαρη

(φωτογραφία Υιώτας)

ΕΛΕΥΘΕΡΗ

(στην Θεανώ Παπάζογλου-Μάργαρη, Σικάγο,  2-3/11/1991)*

Ελεύθερη, σαν τον άνεμο, 

η ψυχή σου θα φτερουγίζει.

Τώρα δεν θα φοβάσαι το εκτυφλωτικό 

φως, το πηχτό σκοτάδι, τις αποστάσεις

 ανάμεσα στους χώρους, και τους

 ανθρώπους που αγάπησες. 

Οι φωτιές της Σμύρνης, τα γκρεμισμένα αγάλματα, η αλλοφροσύνη του ξεριζωμού, δεν θα πονούν πια τα μάτια σου.

Το πνεύμα σου θα επισκεφθεί με αγάπη

 ό,τι γήινο γνώρισες κι όσα καλέσματα

 θα σου κάνουν αυτοί που σε γνώρισαν.

 Ανεξίκακη θα αιωρείσαι, 

όσες χαρές κι

 αν σου στέρησαν. 

Στη μεταβατική

 εποχή τού Φθινοπώρου, με τις

 αλκυονίδες μέρες 

και τα ινδικά

 καλοκαίρια -όπου της Άνοιξης τα

 λούλουδα θαρρείς ανέβηκαν στα 

δέντρα τα φύλλα βάφοντας σε χρωματικό πανηγύρι- 

η ψυχή σου ευφραίνεται. 

Με

 ένα κόκκινο μαντήλι δεμένο σε γραφίδα

 ευαίσθητη, θα γράφεις στην ποίηση που

 δεν έγραψες και θα ανεμίζεις ευχές σε

 όσους μέστωσαν την ζήση σου, σε

 όσους γέμισαν τις ώρες 

της περισυλλογής σου.

Στο αιθέριο ταξίδι σου, να αγγίξεις 

τα σύννεφα. 

        Στο λευκό και πιο ανάλαφρο,          θα σε περιμένει η σκέψη μας 

για το «Καλό Κατευόδιο».

(Φωτογραφία: Υιώτας)

*Το ποίημα, δημοσιεύθηκε στον Εθνικό Κήρυκα Νέας Υόρκης (Σάββατο-Κυριακή 2-3 Νοεμβρίου1991, σελίδα 8, πλαισιωμένο με το κείμενο-επικήδειο του Δρος ΦΩΤΙΟΥ Κ. ΛΙΤΣΑ, Καθηγητή Πανεπιστημίου, ΣΙΚΑΓΟ. 

Έγραφε: 

«Σεμνή, παραδομένη μέσα στον κόσμο 

του μετανάστη και της ξενητιάς του Σικάγου που και η ίδια έζησε, η Θεανώ Μάργαρη ήταν ίσως η καλύτερη επωδός του δράματος και του μεγαλείου του ξεριζωμού. 

Τραγούδησε με το λόγο της τον πόνο, το διχασμό και την έξαρση που νιώθει κάθε Έλληνας στα ξένα»…

Προσωπικά, δεν γνώρισα τη Θεανώ Μάργαρη. 
Παλαιότερα είχε παρουσιάσει τα πρώτα βιβλία μου, συγκρίνοντας τα με την αυτοβιογραφική ροή που είχε αρχίσει στην Ελλάδα. Τελευταία μιλούσαμε στο τηλέφωνο, με την άνεση και την αυτοπεποίθηση της τεράστιας πείρας της: ... «έχω γράψει κι εγώ θεατρικά, μου είχε πει, ...πολλά χρόνια πριν ανεβάσαμε ένα, στην Βενεζουέλα... τίποτα, χαμένος κόπος… Ποίηση, δεν έγραψα…» έλεγε, κ.α.

Θησαυρός μου (από τα ελάχιστα του πρώτου βιβλίου της, με χονδρό εξώφυλλο) «Η Ευτυχία και άλλα διηγήματα»,1939 (!), όπου κιβώτια γεμάτα έμεναν αζήτητα, «-τα πέταξα στο φούρνο, και τα έκαψα, να μη τα βλέπω… ελάχιστα βρέθηκαν ξεχασμένα στο πατάρι… σου στέλνω ένα να με θυμάσαι. Και…: Να γράφεις, να γράφεις για σένα, άσε τους άλλους… Αυτή θα είναι η δική σου Ευτυχία».
Η Θεανώ, έφυγε, γράφοντας το τελευταίο της κείμενο στην παλιά γραφομηχανή της...

Δυο χρόνια μετά, 
στον παναμερικανικό διαγωνισμό διηγήματος του Συλλόγου: "Τέχνη και Λόγος, Σικάγου", στην μνήμη της Θεανώς Μάργαρη, (ας σημειώσω ότι "έφυγε" και ο κ, Λίτσας) κέρδισα $1,000.00, άνευ συναγωνισμού, και με πρόσκληση για την τιμητική γιορτή που έγινε στο Σικάγο. Με δυο μεγάλες κούτες φρέσκα μυγδαλωτά από το "ΟΜΟΝΟΙΑ" στην Αστόρια, γνωρίσαμε με τον Δημήτρη, και την Πόλη των Ανέμων με τους θαυμάσιους ομογενείς....
Τίτλος του διηγήματος: 
«Ο Αη-Βασίλης της Αγάπης», το οποίο δημοσίευσε ο "Εθνικός Κήρυκας Νέας Υόρκης" μαζί με τα τρία άλλα διηγήματα  το οποίο μετέτρεψα και παρουσίασα μετέπειτα ως θεατρικό, στην αίθουσα "ΤΙΤΑΝ". Αργότερα, δημοσιεύτηκε και στην Ιστοσελίδα της "Αστοριανής" ...

                                                                                                              

  Σελ. 39.- Από το πρόσφατο «ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ» Υιώτας Στρατή

«astoriani.blogspot.com» 516 833-59-42 

 yiotas@optonline.net

*****************************************************

Φίλες και Φίλοι μου,

ευχαριστώ που με διαβάσατε.

Υιώτα