3 Ιουλ 2016

Η νύχτα των βεγγαλικών



( φωτο-σύνθεση Υιώτας. 3 Ιουλίου, 2016. Παραμονή 
240ής Επετείου Αμερικανικής Ανεξαρτησίας)


Η Νύχτα των βεγγαλικών

(3 Ιουλίου, 2016)


Κρατήστε λαμπερή τη νύχτα των βεγγαλικών. 
Για πάντα.

Όταν εξατμιστούν οι πολύχρωμες, φωτεινές αστραπές, 
όταν καταλαγιάσουν τα μεθυσμένα αστέρια,

όταν σωθούν οι προσωρινές εξώκοσμες εικόνες… 

όταν καθησυχάσουν τα παθιασμένα επιφωνήματα,

και τα βλέφαρα πάψουν να φτεροκοπούν σαν τρομαγμένες πεταλούδες, 

όταν το στέρνο ξεφουσκώσει από την προσωρινή ενθουσιώδη επίτευξη,

τα μάτια των παιδιών 

πάλι θα θολώσουν από τις αναθυμιάσεις 
των ανεύθυνων μέσων εξόντωσης…

Η Αδιαφορία θα πνίξει τις ανάσες τους.

Η Αποξένωση θα κυριαρχήσει στην σύντομη ζωή τους. 
Θα ακολουθήσουν δάκρυα της απώλειας. 
Θα εθιστούν σε καπνούς εγκεκριμένους, 
σε ήχους θανατερούς, σε δάκρυα 
και κραυγές οδύνης.


Τώρα,

ο Κίνδυνος δεν μπαίνει από το μισάνοιχτο παράθυρο. 
Δεν καραδοκεί να επιτεθεί στο σκοτάδι. 
Δεν χρειάζεται έλεγχο, ούτε άδεια «εξασκήσεως επαγγέλματος» …

Τον συναντάς με θράσος κι αυτοπεποίθηση στο προαύλιο του κήπου σου, 
στον εσωτερικό διάδρομο του σπιτιού σου, 
στην καρδιά του διαμερίσματός σου… 

Η εξώπορτα; άσπαστη!

Η δική σου αυτοπεποίθηση, θρύψαλα.


Μα τα παιδιά; 

Ποιος νοιάζεται για τα παιδιά;

Οι έχοντες, νομίζουν ότι τα έχουν ασφαλή. Οι μη, τα στέλνουν με μια ευχή να γυρίσουν σώα στο σπίτι! 

Κι ο Κίνδυνος, καραδοκεί! 

Με όλες τις μάσκες που φοράει. 

Με όλες τις γνωστές παραγράφους για μια νομική «εξιλέωση»…


Τα παιδιά; 

τα ευαίσθητα, που τα …ξέρουν όλα; 
που θα θέλουν όλα; 
που εμπιστεύονται τα «μούβις» που τους διδάσκουν ότι 
η βία είναι ένα ανώδυνο δίωρο, 
ότι η βόμβα είναι «ψεύτικη, ψεύτικος κι ο κρότος…»,

ο δε, Θάνατος, 
είναι μέρος της ιστορίας του έργου…;!

Ο φυσικός πόνος; 
Η αλλοφροσύνη; 
Τα αίματα; 
Ότι 
Είναι αληθοφανή, για χάρη του έργου;…!


Τα παιδιά,

αυτές οι εύπλαστες τρυφερές ψυχές, 
αυτές οι καρδιές που δεν επιθυμούν παρά μια σύντομη ιστορία αγάπης… 
ένα τραπέζι στρωμένο με καλούδια, 
ένα δωμάτιο γεμάτο καινούρια παιγνίδια…
ένα σύντομο, ζωντανό παραμύθι...,


Για αυτά τα παιδιά μιλάω… 

με το άπηχτο μυαλό.

Για τον βρόμικο κόσμο που ζουν. 

Κι για εμάς, που τον γνωρίζουμε, μα 

δεν τον διορθώνουμε…


Κρατήστε την νύχτα των βεγγαλικών, 
για πάντα.

Κρατήστε το φευγαλέο όνειρο όσο μακρύτερα γίνεται.

Για να ξενερώσουν τα παιδιά.

Κρατήστε την Ελπίδα από το χέρι 
κι ας είναι γεμάτη αγκάθια, 
με κρυφή την προσευχή…

Γκρεμίστε τα τερατόμορφα νέα είδωλα.

Αρχίστε από τα γύρω σας.

Ο Κίνδυνος δεν είναι μακριά. Είναι και για σας.


Μα εδώ,

Για τα ΠΑΙΔΙΑ λέω!

Μετά από το πρώτο βήμα, έρχεται και το δεύτερο… και το τρίτο…


ΕΜΕΙΣ κάνουμε το πρώτο βήμα!

Για το συμβόλαιο της Ζωής…

3 Ιουλίου, 2016


*********     ************     ***************


           (...μια ακόμη φωτο-σύνθεσή μου. 
               Παραμονή, 3 Ιουλίου, 2016, 
           για την 
                      Ημέρα της 240ής Αμερικανικής                                         Ανεξαρτησίας)


Φίλες και Φίλοι μου, Αγαπημένοι,

Καλό σας Μήνα!
Πάντα με την αγάπη,

Υιώτα

18 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

απίθανη ποιήτριά μου, ποταμέ μου, γεμάτη ποίηση, φίλη μου!!! Χρόνια πολλά!!!

αυτό το σημειο με τα παιδιά στο ποίημά σου... το καλύτερο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

φιλιά πολλά!!!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Επική και λυρική:- σαν να συνωμοτείς υπέρ του Σύμπαντος.
Σε φιλώ!

airis είπε...

....ο Κίνδυνος δεν μπαίνει από το μισάνοιχτο παράθυρο.
Δεν καραδοκεί να επιτεθεί στο σκοτάδι.
Δεν χρειάζεται έλεγχο, ούτε άδεια «εξασκήσεως επαγγέλματος» …

Τον συναντάς με θράσος κι αυτοπεποίθηση στο προαύλιο του κήπου σου,
στον εσωτερικό διάδρομο του σπιτιού σου,
στην καρδιά του διαμερίσματός σου…

Πόσο δίκιο έχεις Υιώτα μου!
Υπέροχη γραφή , γεμάτο αλήθειες το κείμενό σου!

Happy Independence Day!
Σε φιλώ γλυκά!

Άρης Άλμπης είπε...

Να γκρεμιστούν τα τερατόμορφα νέα είδωλα.
Να εξαλειφθούν οι αναθυμιάσεις των ανεύθυνων μέσων εξόντωσης.
Να σταματήσει η αδιαφορία.
Είναι ανάγκη αυτή η τόσο καλογραμμένη δραματική σου έκκληση – διαμαρτυρία, αγαπητή μου Υιώτα, να λάβει μεγάλη δημοσιότητα.
Πολύ σωστά τη συνδέεις με τους εθιμικούς πανηγυρισμούς των λαμπερών βεγγαλικών.
Κι αυτοί που κατέχουν θέσεις υπεύθυνες, πόσο αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους;

akrat είπε...

τι να προσθέσει κανείς σε αυτήν την ποίηση ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ

Αστοριανή είπε...

Λαμπρίτσα μου, ευχαριστώ!
Εύχομαι να με αγαπάς πάντα...
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Στρατή μου,
βαραίνουν
οι σκέψεις όταν βγαίνουν αυθόρμητα...

Σε ευχαριστώ
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

γεμάτο αλήθειες το κείμενό σου! ...

Γλυκειά μου Αριστέα, Ευχαριστώ.
Έστω κι αν φορές δεν συμφωνούν... αυτό προσπαθώ
έστω με ήπιο τρόπο...
Καλό μήνα,
Φιλιά,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

αυτοί που κατέχουν θέσεις υπεύθυνες, πόσο αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους; ...


Άρη μου,
ευχαριστώ!

...μα δεν ήταν λόγοι υπευθυνότητας! Όλα όσα γιαλίζουν δεν είναι χρυσάφι...

Αυτοί, σχεδόν ΟΛΟΙ, παλιότεροι και καινούριοι,
την κουτάλα και το μέλι ΕΙΔΑΝ...

'Ολοι οι υπόλοιποι, οι "δικοί",
ο καθένας με το ...μερδικό που τους υποσχέθηκαν...

εμείς;;;
ποιος νοιάστηκε;;;

ποιος νοιάζεται...

Δεν είναι ότι πληρώνω κι ας λείπω τόοοοσα χρόνια,

είναι ότι λύση δεν υπάρχει.

Φιλί,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Φίλε ΑΚΡΑΤ!

το ότι συναντηθήκαμε

είναι αρκετό!!!

Καλό μήνα,
Ευχαριστώ,

Υιώτα

nikol είπε...

Καλό μήνα Γιώτα μου !! Τι να πω !! Ολα τα έγραψες με το δικό σου τρόπο !!
Μόνο να μακάρι να έχουμε λόγο για πολλές νύχτες βεγγαλικών !!!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Εξαιρετικό!!!
Καλό μήνα...

Frezia είπε...

Μου θύμισες μια άλλη επέτειο την 4ηΙουλίου του 2001
όταν κάναμε μια εκδρομή να γιορτάσουμε και να δούμε
χορούς και πυροτεχνήματα κάπου στο Κονέκτικατ,
γυρίζοντας το βράδυ είδαμε κι αυτά του Μανχάταν
από μια γέφυρα της Αστόρια...αναμνήσεις!!!

Αστοριανή είπε...

Νικόλ μου!!! Πήγε 8 ο μήνας κι ακόμη να φτάσουν οι ευχές μας...
Τρελός, κυριολεκτικά -καιρικά και άλλως-... με έχει τρελάνει ο Ιούλιος!!!
Ευχαριστώ, κάποια εύκολη στιγμή
θα τα ...γράψουμε.
Πάντα με την αγάπη μου
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΜΟΥ!

ΠΟΛΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
αντεύχομαι!

Υιώτα

Αστοριανή είπε...

...ανάμνηση δεκαπεντάχρονη,
Φίλη μου!!!

Φέτος, βροχή κι ομίχλη, τους τα χάλασε!

Βέβαια, εμείς τα είδαμε τηλεοπτικώς...

Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα

magda είπε...

Συγκλονιστικό αγαπημένη μου Υιώτα!!!
Τόσες αλήθειες σε λίγες γραμμές!
Σας στέλνω μια πελώρια αγκαλιά, γεμάτη αγάπη!
Φιλιά πολλά!

Αστοριανή είπε...

Μαγδα, γλυκιά μου,

ΑΥΤΟ χρειάζεται η καρδιά.
Μια μεγάλη αγκαλιά.
'Εχει τόσο χώρο άδειο,
τόσο πόνο κρυμμένο,
'οπου κι ένα απλό θρόισμα αγάπης είναι ευεργετικό...

Αφιερωμένο στα μάτια σου που ΕΙΔΑΝ το μονοπάτι μου...

Φιλιά κι αγάπη σε ΟΛΟΥΣ σας,
Καλό καλοκαίρι
με χίλια "Ευχαριστώ"

Υιώτα και Δημήτρης