4 Ιαν 2020




ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ
(απόσπασμα)

Στον Ποιητή Σ. Π.,
που άπειρες φορές, με τίμησε:
...πόσες φορές
θυμήθηκα τον Γουόλτ Γουίτμαν
στα έντεχνα παραμιλητά σου...

===
Πόσες φορές
είπα να βάλω σύντομες φοβέρες στο νου
προστατεύοντας την εύγλωττη καρδιά,
κι ανακάλυψα ότι οι ξαφνικές αστραπές του
γίνονταν όλο και πιο συντηρητικές...

Πόσες φορές καταράστηκα τα δάκρυα του ουρανού
που επέμενε
ότι τα δικά μου δεν ήταν αρκετά
για να δροσίσει τον ωκεανό που με χωρίζει
από τον αγαπημένο,
διψασμένο πλέον Σελινούντα.

Ζω λες και μια Αρχαία Πόλη που αναπνέει
κάτω από την αγύμναστη θάλασσα του Κορινθιακού,
αμφισβητώντας την
για την δύναμη των σιγαλών τραγουδιών της,
για τον υπόκωφο αναστεναγμό των ονείρων της,
από τα διάσπαρτα κομμάτια των θρύλων της.

Πόσες φορές έχτισα τοίχος σιωπής
με τα αμίλητα κογχύλια που μάζευα στις ακτές της,
με την ράχη κυρτή, έρμαιο στον αδίστακτο ήλιο,
με τα γόνατα γδαρμένα στους άτακτους κάμπους της.

Μόνο ο βοριάς έδινε οξυγόνο
και κατεύθυνση στα στερημένα οράματά μου,
σπρώχνοντάς με σε απάτητους λειμώνες όπου
τα πέλματα μου αρνούνταν να αφήσουν ίχνη,
κάτω από μια ανόητη σεμνοτυφία.

Πόσες φορές πίστεψα ότι ένας Άνδρας έπρεπε να κατοικεί μέσα μου,
για να του επιτρέπεται να υψώνει την φωνή, να εξοργίζεται,
να βρίζει ανεξέλεγκτα.
Κι όταν στη φημισμένη κοιλάδα μας,
συσκεύαζε ομοιόμορφα κι επιδεικτικά τα χρυσόχροα τσαμπιά
του φημισμένου "Κέρινου Σταφυλιού"
με τις προκλητικές εύγευστες ρόγες, στα ρηχά ξύλινα κιβώτια,
για το φτηνό ξεπούλημα στις αγορές της Πρωτεύουσας, ΝΑΙ,
ακράδαντα πίστευα ότι το ισχνό σώμα μου δεν ήταν αρκετός ναός
για το ατίθασο πνεύμα που με κυβερνούσε σε παρθένους ορίζοντες.

Ίσως η ζεστή καλοκαιριάτικη σκόνη από τα χειμερινά
εκχυλίσματα του αρχαίου ποταμού
είχε γίνει μόνιμη νουθεσία στα πέλματά μου κι είχε
εισχωρήσει μέχρι τις φλέβες μου, θυμίζοντάς μου ότι
τα πάντα είναι σκόνη ευάλωτη, που εισχωρεί ανεξέλεγκτη στη Γη,
στα έγκατα της, στους αγέριδες της, στον ουρανό της και πέραν...

Προσπαθούσα να είμαι αυτόφωτη σε έναν κόσμο γεμάτο Αρχαίο φως.
Εκδικητικό ΦΩΣ.
Εκείνο που ξεκίνησε από τα πρωτόγονα σκαλίσματα των Βράχων,
από τα υγρά, λαμπερά δάκρυα των σπηλαίων
-ποιος είπε ότι η Γη δεν κλαίει κρυφά, σαν απελπισμένη Μάνα-
και πού η καταχωρημένη αναφορά της αιτίας των δακρύων της.

Προσπαθούσα να είμαι αυτόφωτη.
Η αστραπή, αστραπιαία. Ο περίγυρος, ημιφωτισμένος.

Η εκτυφλωτική εκμετάλλευση σε συνδυασμό
με την τύφλωση της συνείδησης
σαστίζει. Αναπάντητη η ερώτηση:
-Μα πώς! Τι είχαν αυτοί που κράτησαν τον δαυλό άσβηστο;
Ποιο άστρο χαμήλωσε επικίνδυνα την τροχιά του
και οι ευνοούμενοι της Τύχης έσπευσαν και ίππευσαν
την αστρόλαμπρη τροχιά του;

Άνδρες!
Άνδρες, με το ένα χέρι στα γκέμια, και το άλλο στα διακριτικά του φύλου τους!
Άνδρες, που ίππευαν τα ιδιόκτητα άλογα της Τύχης
με το ίδιο σκληρό, αντρίκιο πάθος την Γυναίκα.

Την Γυναίκα-Μάνα, την Γυναίκα-Γη.
Την Γυναίκα-άγνωμη, αμίλητη, υπάκουη, ημι-μηδενισμένη.
Την Γυναίκα-σάρκα, την Γυναίκα-υπόδουλη, την Γυναίκα-λαμπερόγνωμη
προς ίδιον κέρδος.
Την Γυναίκα-δέκτη του σπόρου τους. Την Γυναίκα-άβροχη γη
με επιλεκτικές βροχοπτώσεις για την διατήρηση της Δύναμής τους...
Την Γυναίκα-Σύντροφο, Αγαπημένη, Εχθρό. Ζώον προς όλες τις χρήσεις.

Αυτόφωτη; Τί είναι αυτό; Πώς τρώγεται; Πώς χωνεύεται;

Ποια Δύναμη; Ποια Ελευθερία; Ποιος Σεβασμός; Ποια Συγκατάβαση;
Ποια Αλληλο-Εκτίμηση;

Η Γη δεν δίδαξε τον πόλεμο.

Οι γυναίκες τον εγκυμονούσαν για τον Αιώνιο Σπόρο.

Φίδια, με διαπεραστικά μάτια, με σκέλια κυρίως για την Διαιώνιση.
Με Αόρατη Δύναμη για να χτίζουν κάστρα, να γκρεμίζουν τείχη, να σαλπάρουν
καπετάνιοι της Ξηράς και της Θάλασσας, του Ουρανού, και του Χάους. Ωσπου
άρχισαν να αγαπούν την σάρκα τους
και να την μετατρέπουν μέσον πολύγνωμης και πολυταραγμένης ύπαρξης.
Αργά μα λυσσαλαία, πολλάκις ενάντια στην δική τους συμπόρευση,
να εκδικούνται.

Αυτόφωτη;
Σημαδεμένη από την πρώτη κραυγή στο φως. Αδύναμη.
Ναι. Θα ήθελα να ήμουν Άνδρας. Ίσως κατάφερνα τα ακατόρθωτα.
Ίσως το τόξο μου να ήταν πρωτόγονο, ίσως η καρδιά μου πιο ευάλωτη
κάτω από το στέρνο.
Οι Άνδρες, μέσα μου, δεν είχαν συγκεκριμένο πρόσωπο, σχήμα, χρώμα.
Ήταν σύντομες αναλαμπές Δύναμης.
Ανοργάνωτοι, όπως οι περισσότεροι άνδρες.
Καβαλάρηδες ασχημάτιστοι. Φορείς φόβου και σιωπής.

Αναρωτιέμαι
αν η δύση του Ήλιου έχει περισσότερη θέρμη
από την ζεστασιά της ανατολής.
Αν η Αρχαία Πόλη που ζει και αναπνέει κάτω από την γαστέρα
της προσφιλούς υγρής γης, ξεσπάσει τον αιώνιο ρόγχο της,
επιδείξει τις φοβερές πύρινες γλώσσες της,
αναφωνήσει το αιώνιο Τίποτα, καθαρογράψει:

ΕΝΑΣ ο ΚΥΡΙΟΣ του Σύμπαντος. Μια η Υπέρτατη Δύναμη.

Όλα τα υπόλοιπα:
Προσωρινές καταστάσεις. Προσωρινές επιτεύξεις. Προσωρινός ο φαίνων Κόσμος!
Προσωρινή η Εκτίμηση. Η Ειρήνη. Η Αγάπη.

Αγωνίζομαι να δεχτώ τις σκέψεις μου.
Προσπαθώ να δικαιολογήσω την Ύπαρξή μου.

Πλημμύρισε το στήθος από ατίθασα δάκρυα.
Λάβα, διαμάντια, κογχύλια, άμμος, λάσπη, σκόνη.
Γνωρίζω ακόμη τον κόσμο!
Είθε, ως την ύστατη αναπνοή μου, ο Τοξότης, μέσα μου, να είναι ενεργός.

Γυναίκα, σκεπτόμενη, με τον τρόπο μου δικαιούμαι να προσφέρω την ΑΓΑΠΗ.

01-01-20

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2019)

16 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Κυκλαμίνα είπε...

Στρατή! Τολμάς κι έχεις παράπονο εσύ, που υπήρξες η αφορμή, να γράψει η Γιώτα, ένα τέτοιο Τρανό ποίημα;
Δεν σε πιστεύω!
Σίγουρα το έκανε χάριν συντομίας, κι επειδή σίγουρα ξέρει πως και οι φίλοι της ξέρουν, πως υποκλίνεται και η ίδια, στην δική σου ποίηση!
Δεν την έχω "ακούσει", να "μιλάει" και για κανέναν άλλον!
Είστε και οι δυο σας, Νο 1, ποιητές!
ΕΥΓΕ ΣΑΣ!
Ζηλεύω τον τρόπο που βρίσκετε εσείς οι ποιητές, να εκτονώνετε το μέσα σας, μα κρύβοντας τόσο καλά, δημόσια τα "μυστικά" σας!
Απίστευτη γιατρειά! Έχετε το Αθάνατο νερό και δεν το ξέρετε!
...Περιμένετε απ' τους θνητούς, επιβράβευση...
Πόσο άδικα στεναχωριέστε!
Παράπονο, ΕΣΥ;
Πανέμορφο;
ΜΟΝΟ;

Είσαι Άντρας, Στρατή, γι' αυτό δεν μπορείς να καταλάβεις, τι ΓΕΝΝΑ έκανε η Γιώτα, μ' αυτό το ποίημα!

Δεν θα σχολίαζα εδώ, ακόμα.
Σχολίασα στο σπουργίτι και αλλού.
Κοίταζα να δω, πως θα το "εισπράξουν" οι φίλοι της.
Τσίμπησα με το παράπονό σου και στάθηκα.

Στα ΥΨΗ σε έχει Στρατή και δικαίως!
Προσωπικά, σε ΠΑΡΑΚΑΛΩ, μη μου "πέφτεις", γιατί έχεις κερδίσει σε απίστευτο χρόνο, πολύ ΥΨΟΣ, κι από μένα!
Άσχετη με την ποίηση, θα πεις, μα κι ως αναγνώστρια, έχω το δικαίωμα άποψης.
Μακάρι να είχα πολλές ζωές, να σας διαβάζω!

Φιλιά πολλά, κι ας μην γνωριζόμαστε, περ'σότερο!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Δυνατές εμπνεύσεις και επιτυχίες και στους δυο σας και σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ και ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ, βεβαίως - βεβαίως!
Το μέταλλο της ψυχής του καθενός, έχει και την δική του, ξεχωριστή αξία!
Δεν υποτιμάμε τίποτα, ούτε καν, μια λέξη, γιατί μπορεί κάποιος να είναι άλαλος, τυφλός, ανάπηρος ή αγράμματος, και να έκανε "κόπο" πολύ, για να γράψει, έστω, μια και μόνο λέξη!

Πήρα το θάρρος να σου απαντήσω, όχι για να σε προσβάλλω!
Αντιθέτως, για να σε ΤΙΜΗΣΩ, τόσο εσένα (που προσωπικά δεν ξέρω - "φαίνεται" ο Άνθρωπος, όμως!), όσο και το δικό σου Έργο, που σ' αυτό "βλέπω", μεγάλη λεπτότητα στην Γυναίκα και σε κάθε θέμα που αγγίζεις!

Η Γιώτα εδώ, γέννησε με τόση ΟΡΜΗ, μια ΟΡΓΗ, που πολλές γυναίκες, συχνάκις, νιώθουμε.
Εξαρτάται βέβαια, απ' τα βιώματα κάθε γυναίκας και την Δυναμική της!
Σίγουρα, υπάρχουν πολλές, που δεν θα καταλάβουν, τι θέλει να πει η Ποιήτρια!

Χάρηκα ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ, αυτό το ξέσπασμά της... μη μου το χαλάς... μιλώντας για μικρά ή κεφαλαία! πλίζ!
Όλοι θα ζήλευαν την "αφορμή" και είσαι ΕΣΥ, εξ ού και η αφιέρωση, άλλωστε!
Λίγο είναι αυτό, Στρατή μου, από μια Γιώτα Σπανού - Στρατή;

Υγ. Όχι, δεν την "στηρίζω" σαν φίλη. Σαν Γυναίκα που αγανακτεί πολλές φορές με τους άντρες (κυρίως πολιτικούς και όχι μόνο), το κάνω.

Υγ2 Αυτά και ελπίζω μην μου θυμώσεις, πριν καν, με γνωρίσεις! (Όχι ότι θα χάσεις, αλλά, να! Που λέει ο λόγος!)

Κυκλαμίνα είπε...

Το βρήκα στου Στρατή και στεναχωρέθηκα... για την υγεία της Γιώτας μας... και τις προσπάθειές της, να "σταθεί", σ' έναν δύσκολο ιντερνετικό αέρα η Τέχνη της.

Το φέρνω, γιατί δίνει ένα τόνο παραπάνω, στο όλο "κείμενο"...

***
Ο/Η Αστοριανή είπε...
ΣΤΡΑΤΗ ΜΟΥ,

Χρόνια σας Πολλά.
Το ταπεινό δώρο μου, διάσπαρτο ανορθογραφίες (!!!) είναι ένα ποτάμι αυθόρμητο. Στην εγγρύγορση της σκέψης, συγχώρεσέ μου τα "αδιόρθωτα" και δες το καλλίτερα, μάλλον σωστότερα, στο "Αστοριανή"...
Μην ξεχνάς ότι έχω ένα μόνιμο πλέον εχθρό: το ανεβοκατέβασμα της... ζάχαρης. Τρομερό για την ροή της ακριβής-σκέψης...

Σε φιλώ.
Σας αγαπώ.

Υιώτα,
από νοτισμένη ΝΥ

4/1/20 22:33

***
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΦΙΛΟΙ!
ΜΕ ΥΓΕΙΑ και επικοδομητικές "λέξεις"!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Κυκλαμίνα είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ, Κύριε Στρατή Παρέλλη!Είστε πολύ θυμωμένος και τα πήρατε όλα, πολύ αντίθετα απ' ότι εκφράστηκαν!
Κρίμα!...
Οπότε, να μην εξηγήσω περισσότερα, εφόσον δεν θέλετε ευχές από άτομα "σαν εμάς", κι ελπίζω να εννοείται μόνο εμένα, κι όχι την Γιώτα.
Την πικρία μεταξύ σας, δεν την ήξερα, να την λύσετε. Δικό σας θέμα.
Εκεί που με στέλνετε... δεν θα πάω, ακόμα κι αν το θέλετε απ' την ευαίσθητη ψυχή σας!
Λυπάστε...για το θάρρος μου, γιατί βιαστήκατε να το πάρετε σαν προσβολή, ενώ δεν ήταν!
Κι εγώ λυπάμαι και μάλιστα πολύ!
Στο Φεις, εγώ δεν μπορώ να δω το σόι μου, εκεί, κι εσείς με κατηγορείτε που δεν είδα δική σας ανάρτηση; (κι αυτή ξόφαλτσα, κι αν τύχει να δω, επειδή σας τιμάω σαν ακόλουθος, μαζί με κάποιες σελίδες ειδήσεων;)
Τί να πω; Γίνονται λάθη σ' αυτή τη ζωή. Υπάρχει και αντάμωμα κακών στιγμών που ξεφεύγει της ποιότητας, όχι μόνο της Λογοτεχνικής, αλλά και της ανθρώπινης, δυστυχώς!
Όλα μέσ' τη ζωή είναι.
Γιατί όχι και το δικό σας ξέσπασμα!
ΑΝΤΙΟ, χωρίς ευχές, λοιπόν, από άτομα "σαν εμάς", που κατεβάζουν το επίπεδό σας!

© Piedade Araújo Sol (Pity) είπε...


I appreciate your visit and return the New Year's wishes, thank you very much.

:)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

🌺🎄Περασα να ευχηθω ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεια και ολα τα καλα στο σπιτι σου 🎄🌹

Αστοριανή είπε...

ΑΦΩΝΗ!
... κι είπα να κοιμηθώ λίγο περισσότερο σήμερα!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σήμερα, η μέρα ξεκίνησε με λιακάδα!!! Όμορφη Κυριακή.

...και η απροσδόκητη "ΘΥΕΛΛΑ" !!! ???

Από ΠΟΥ ξεκίνησε;

Όταν στο σπίτι μου, βάλω τα ΑΡΧΙΚΑ μου, σημαίνει ότι είναι το όνομά μου.-

ΠΙΚΡΙΑ??? ;;; !!!

Όσο για τα "ορθογραφικά μου λάθη" ... από το 1970 "βαπτίσθηκα" Ελληνο-Αμερικανίδα,

δίγλωσση,

και ούτε ένα λεπτό δεν άφησα την Ελληνική, παρόλες τις..."αλλαγές της στην Πατρίδα..."


ΠΙΚΡΙΑ;!

Πρέπει κάτι να κυκλοφορεί στον αέρα!


Σκέφτηκα γρήγορα, αυτά Βγήκαν! Και "πιο πάνω", και αυτά, εδώ.

Ζητώ από ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
Θα προσπαθήσω να μην κάνω το ίδιο λάθος από δω και πέρα...

Όμως,

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.


Πάντα με την Αγάπη,

Υιώτα

Αστοριανή είπε...

MY DEAR PIEDADE,
Special Friend of Art,

Thank you so much. It is a gift to know you.

Best Wishes
and Love.

Αστοριανή είπε...

Αγαπητέ Γιάννη,
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Οι ευχές σου καλόδεκτες.
Ό,τι το καλλίτερο για σένα και για όσους αγαπάς.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Κυκλαμίνα είπε...

Σχόλιο διεγράφη
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Κυριακή, Ιανουαρίου 05, 2020 5:55:00 π.μ.

*****************
Σχόλιο διεγράφη
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Κυριακή, Ιανουαρίου 05, 2020 5:55:00 π.μ.Σχόλιο διεγράφη
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Κυριακή, Ιανουαρίου 05, 2020 5:55:00 π.μ.Σχόλιο διεγράφη
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Κυριακή, Ιανουαρίου 05, 2020 5:55:00 π.μ.Σχόλιο διεγράφη
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Κυριακή, Ιανουαρίου 05, 2020 5:55:00 π.μ.Σχόλιο διεγράφη
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Κυριακή, Ιανουαρίου 05, 2020 5:55:00 π.μ.

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Να απαντήσω; ΓΙΑΤΙ, Κύριε Στρατή Παρέλλη;
Μετανιώσατε;
Δε θέλετε να υπάρχουν αποδείξεις της "ευαίσθητης" ποιοτικής συμπεριφοράς σας;
Κι αν έχω αντίγραφο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Κρίμα.
Όχι, δεν θα ασχοληθώ άλλο.
Το θέμα μας είναι το ποίημα της Γιώτας και τίποτ' άλλο.

Γι' αυτό δεν πρέπει να παραγνωρίζεσαι με ανθρώπους που θαυμάζεις, γιατί ο μύθος φεύγει και μένει ο χαραχτήρας, κι αν απέχει πολύ απ' τα γραφόμενα, ο χαμένος τα παίρνει όλα και φεύγει.

Απ' ότι είδα, σβήσατε στην δική σας σελίδα και τα σχόλια της Γιώτας, που έκανε με τόσο κόπο!
Απίστευτη η συμπεριφορά σας, πράγματι ανησυχώ, αν σας συμβαίνει κάτι!
Δε μπορεί το άσπρο να γίνεται μαύρο, απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Κάποιος λόγος θα υπάρχει!

Κυκλαμίνα είπε...

Προς ΓΙΩΤΑ:

Σκέφτηκα γρήγορα, αυτά Βγήκαν! Και "πιο πάνω", και αυτά, εδώ.

Ζητώ από ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
Θα προσπαθήσω να μην κάνω το ίδιο λάθος από δω και πέρα...

***********
Δεν το κατάλαβα καλά, αυτά, Γιώτα!
Ζητάς ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ΓΙΑΤΙ;
Γιατί εκφράστηκες στην σελίδα σου;
Γιατί αφιέρωσες το πόνημά σου, σε έναν ποιητή μόνο με τα αρχικά του, από συνήθεια, ακόμα και βιασύνη;
Είναι νέος, μην τον παρεξηγείς! Δύσκολο να καταλάβει την ηλικία σου, την υγεία σου, τα προβλήματά σου, τον αγώνα σου να υπάρχεις στον δημόσιο λόγο.
Λες και δεν θα καταλαβαίναμε μετά, σε ποιον απευθύνεσαι!
Ξέσπασμα είχε κι αυτός, κατανόηση Λαέ!
Πήρε εμάς η μπόρα, μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια.
Θα τον έλεγα υγιή ανταγωνισμό, αν ήταν γυναίκα!
Είναι άντρας όμως και η ποίησή του "έδειχνε" πως σέβεται τα πάντα!


Θα προσπαθήσεις να μην κάνεις το ίδιο λάθος, από δω και πέρα;
Τι εννοείς;
Θα γράφεις τις αφιερώσεις ολόκληρες και με κεφαλαία γράμματα;

Κάν' το, αν είναι να "μαλώνουμε" για ψύλλου πήδημα, σαν Κατίνες, κι εγώ κατέχω και το όνομα...


ΕΛΠΙΖΩ, να μην εννοείς, πως δεν θα ξαναγράψεις, όπως νιώθεις και ότι νιώθεις, από δω και πέρα!

Αν εννοείς αυτό, θα σου κόψω και την Καλημέρα!

Την Γιώτα που γνώρισα, θαύμασα και αγάπησα εγώ, την θέλω στο Ύψος της και το Ύψος της είναι να πάει σε νέα ανάρτηση, με σκέτο το ποίημα, ώστε να συζητήσουμε γι' αυτό!

Ή σε επόμενο!

Φέρε μας και λουλουδάκια!
Είχες πολύ περατζάδα σήμερα, φτάνει!
Άλλωστε, όλα εδώ μένουν, ακόμα κι όσα σβήνονται, κρατημένα είναι κι αυτά!
Φιλιά και ΓΡΑΦΕ! αντί να κάνεις λάικ στο Φεις!

Έχεις πολλά να προλάβεις να γράψεις, ν' αφήσεις πίσω σου, να καλύψεις κενά πολλών, που θα τα έχουν ανάγκη.

Μη χασομεράς άλλο, ΦΤΑΝΕΙ!



Αστοριανή είπε...


Αγαπημένοι μου!

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΓΡΑΨΕΤΕ ΑΠΌ ΤΗΝ ΦΙΛΙΑ ΣΑς, ΓΕΝΟΙΤΟ !!!

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ από το ΑΓΑΝΤΑ

για να δωσω μια ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ ΣΕ ΜΙΑ "ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΊΑ ΑΝΈΛΠΙΣΤΗς ΈΚΤΑΣΗς!

ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ, δική του απόφαση.

ΝΟΜΙΖΩ ότι δεν πρόσβαλλα ΚΑΝΕΝΑν, τουλάχιστον θεληματικά.

ΔΕΝ ΠΑΥΩ να αγαπώ τα πρόσωπα που έζησα με απόψεις και εκτίμηση, για τόσα χρόνια.
Τουλάχιστον ο "νους και η καρδιά μου" ΔΕΝ το αντέχουν.

Αντιγράφω λοιπόν:

"Live Χιόνι στα Χάνια Πηλίου
αναρτήθηκε από Κυκλαμίνα στις 8:04 μμ την 5 Ιαν 2020

1 – 2 από 2

Blogger
Ο/Η Αστοριανή είπε...
...Εδώ, κάτι λίγα... Όμως, όλοι λένε για βαρύ χειμώνα...

Πιστεύω θα τα "καταφέρουμε"

"υπογράφω" με τα αρχικά μου: Υ.Σ.

Σε φιλώ
με Αγάπη, από ΝΥ

5 Ιανουαρίου 2020 - 8:16 μ.μ.

Blogger
Ο/Η Κυκλαμίνα είπε...

Ξέρω πως υπογράφεις, Γιώτα μου! Δεν χρειάζομαι υπενθύμιση και είσαι η μόνη που το κάνεις. Συνήθως το προφίλ μας, είναι και η υπογραφή μας. Δεν χρειάζονται συνεχόμενες διευκρινήσεις.

Εδώ στον Βόλο βρέχει. Το χιόνι το βλέπω απ' την κάμερα κι εγώ!

Και βέβαια θα τα καταφέρουμε!
Φιλιά κι από μένα, πάντα με αγάπη!

"Θερμά Συγχαρητήρια", για τον Δυναμίτη που έγραψες!
Εύχομαι να βρεις χρόνο και διάθεση και να εκτονώσεις κι άλλες αλήθειες με χαστούκι-λόγο. Είναι κάτι που λείπει απ' την γυναικεία ποίηση και εσύ, το μπορείς!
Το επιβάλει η ηλικία σου, η γεμάτη αγώνες ζωή σου, η Ελληνικότητά σου, τα όσα βλέπεις γύρω σου, τα όσα στερήθηκες και πολλοί άλλοι λόγοι.

Υποκλίνομαι στην τοξοβολία σου, κι αν κάποιοι χάσαμε το δάσος, για μένα, ήταν μόνο μια κακή βιαστική στιγμή.
Θα ξεχαστεί, θα περάσει, γιατί η ΓΕΝΝΑ σου έβγαλε ένα πολύ αξιόλογο παιδί και θα υπάρχει κακή πρόθεση, αν το επισκιάσουμε, στεκόμενοι σε λεπτομέρειες, που ούτε καν, θα έπρεπε να υπάρχουν!
Προχώρα! Μη χασομεράς! Γράφε!

5 Ιανουαρίου 2020 - 9:00 μ.μ.
(τα διαστήματα, δικά μου)

Κατερίνα μου, μερικές φορές,
μένω άφωνη!
Ας είναι τα όσα γράφτηκαν ΜΑΘΗΜΑ για μένα. Ίσως το χρειαζόμουν!!!


ΔΕΝ θέλω, δεν δέχομαι όμως την λέξη "Υποκλίνομαι..."

ΠΟΤΕ δεν μου άρεσε! κι ας συνηθίζεται στην Πατρίδα...

Φίλη μου,
Οσο αντέχω, όσο αντέχει η δύναμή μου, όσο αντέχει το ... μυαλό μου, και ο χρόνος μου,
ΦΥΣΙΚΑ θα γράφω.

Πρώτα για μένα,
να ενεργοποιώ το... μυαλό μου, να εκφράζω τα συναισθήματά μου, τις απόψεις μου, την Αγάπη μου, κι όσοι "πιστοί, ελθέτω..."

Αυτά για σήμερα
και... μη εισενέγγεις η/υμάς εις πειρασμόν..."

Καλή καρδιά,

Υιώτα

Κυκλαμίνα είπε...

Χμ! Απάντησα εκεί!
Δεν το σταματάμε, λέω εγώ;
Ένα αντρίκιο ΣΥΓΓΝΩΜΗ, έφτανε! Έλεος!
Ξέρω από άντρες, χωρίς να υπήρξα π------!
Μια ζωή κοντά σε ποδοσφαιριστές, καφενεία, περίπτερα, πρώην δουλειά μου, κ.λ.π.
Οξύθυμοι, νευρικοί, της στιγμής, τα κάνουν θάλασσα, για το τίποτα!
Αφάνταστα εγωιστές και τόσο παιδιά, συνάμα!
Οι ποιητές που γνώρισα από κοντά, ήταν διαφορετικοί.
Κάποιοι με "μπέρδεψαν" λιγάκι, μαθαίνω κι εγώ. Τί νομίζεις;
Φιλιά, Καλημέρα!
Σήμερα τα ΦΩΤΑ!
ΘΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΕΙ!

magda είπε...

Αγαπημένη μου Υιώτα,
Εύχομαι σε σένα και την οικογένεια σου καλή χρονιά, με υγεία, αγάπη και εκπλήρωση των ονείρων σας!
Πολλά φιλιά

Αστοριανή είπε...

...Διάβασα μόλις ΤΩΡΑ, τις ευχές σου, αγαπημένη μου ΜΑΓΔΑ.

Αξέχαστη θα μου μείνει η απροσδόκητη ανάρτησή σου για μένα,
για το κλειστό παράθυρο του σπιτιού μου,
για τον παραθαλάσιο τόπο μου,
στην ιστοσελίδα σου!

Από τα μάτια σου έχω την τελευταία εικόνα του...

Αντεύχομαι, Καλή κι ευγενική μου Φίλη.
Χαιρετισμούς στον αγαπημένο σου άνδρα, το πανάξιο "δεύτερο ήμισι", που σε συνοδεύει στις περιηγήσεις σας.
Να είστε πάντα μαζί και με αμέτρητη αγάπη.

Καλή σας χρονιά

Υιώτα